Still Alice
จำต้องลืม
ความสามารถในการจดจำสิ่งต่างๆได้ถือเป็นสิ่งสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโลกปัจจุบันที่เต็มไปด้วยข้อมูลข่าวสารมากมายนับไม่ถ้วนรายล้อมเราตลอดเวลา แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญเท่ากับการจดจำสิ่งที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงาน ครอบครัว และตัวเอง ซึ่งถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
ไม่มีใครรู้ว่าชีวิตจะพลิกผัน
เมื่อจู่ๆอาการความจำเสื่อมที่มักจะเกิดกับผู้ที่มีอายุเยอะ ได้เกิดกับอาจารย์มหาวิทยาลัยสาว ซึ่งมีหน้าที่การงานที่เป็นที่นับหน้าถือตา และมีครอบครัวที่เพียบพร้อม ไม่นานนัก ความยากลำบากที่เป็นผลพวงจากอาการความจำเสื่อมนี้ก็ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอและคนในครอบครัว
อาจจะต้องเผชิญความยุ่งยาก แต่การใช้ชีวิตหลังจากนี้ ยากกว่า
อาจจะเรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้คือการเล่าเรื่องของผู้ป่วยโรคความจำเสื่อมที่สะท้อนความเป็นไปของชีวิตผู้ป่วยตั้งแต่แรกเริ่มไปจนถึงขั้นหนัก ผ่านตัวละครอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง แม้กระทั่งการเป็นคนที่ดูแลตัวเองอย่างมากก็ไม่ได้ทำให้เธอหลุดรอดจากโรคร้ายนี้ซึ่งเป็นผลมาจากพันธุกรรม ยิ่งไปกว่านั้นคือ ผลกระทบต่อคนรอบข้างซึ่งก็คงหนีไม่พ้นครอบครัว ซึ่งในเรื่องเธอมีสามีที่มีการงานที่กำลังเจริญรุ่งเรืองดีมาก และลูกๆที่โตจนแยกย้ายออกไปใช้ชีวิตกันเองได้แล้ว ในที่สุด เธอกลายมาเป็นภาระของคนในครอบครัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
สิ่งที่ชัดเจนที่สุดของหนังเรื่องนี้คือ การแสดงที่โดดเด่นของ Julianne Moore ที่สามารถเข้าถึงบทบาทของตัวละครได้อย่างเต็มที่ ให้ความรู้สึกถึงพลังการแสดงที่สมจริง และเป็นธรรมชาติ ประหนึ่งว่า นี่คือโอกาสทองที่เธอจะได้แสดงฝีมือทางการแสดงที่สั่งสมมาเป็นเวลานานผ่านตัวละครเรื่องนี้ และนี่ก็น่าจะเป็นโอกาสที่ใกล้เคียงมากที่สุดที่จะทำให้เธอคว้าออสการ์มาครองได้ในที่สุด ส่วนการเล่าเรื่องของหนังนั้นแม้จะไม่ชวนติดตามนักแต่ก็ดูได้เรื่อยๆไม่ถึงกับน่าเบื่อเสียทีเดียว มีจังหวะซึ้งดราม่าเป็นระยะๆ
ในขณะที่ใครๆต่างก็ชม Kristen Stewart แต่เรากลับเฉยชากับหน้าตาและท่าทาง ที่เธอแสดงออกมาซึ่งมันไม่ค่อยแตกต่างกันนักกับเรื่องที่แล้วๆมา ถึงแม้ว่าในเรื่องนี้จะบทดีกว่าก็ตาม
ขบเคี้ยวหนัง
#StillAlice #อลิซไม่ลืม #JulianneMoore
[CR] Still Alice จำต้องลืม
Still Alice
จำต้องลืม
ความสามารถในการจดจำสิ่งต่างๆได้ถือเป็นสิ่งสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโลกปัจจุบันที่เต็มไปด้วยข้อมูลข่าวสารมากมายนับไม่ถ้วนรายล้อมเราตลอดเวลา แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญเท่ากับการจดจำสิ่งที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงาน ครอบครัว และตัวเอง ซึ่งถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
ไม่มีใครรู้ว่าชีวิตจะพลิกผัน
เมื่อจู่ๆอาการความจำเสื่อมที่มักจะเกิดกับผู้ที่มีอายุเยอะ ได้เกิดกับอาจารย์มหาวิทยาลัยสาว ซึ่งมีหน้าที่การงานที่เป็นที่นับหน้าถือตา และมีครอบครัวที่เพียบพร้อม ไม่นานนัก ความยากลำบากที่เป็นผลพวงจากอาการความจำเสื่อมนี้ก็ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอและคนในครอบครัว
อาจจะต้องเผชิญความยุ่งยาก แต่การใช้ชีวิตหลังจากนี้ ยากกว่า
อาจจะเรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้คือการเล่าเรื่องของผู้ป่วยโรคความจำเสื่อมที่สะท้อนความเป็นไปของชีวิตผู้ป่วยตั้งแต่แรกเริ่มไปจนถึงขั้นหนัก ผ่านตัวละครอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง แม้กระทั่งการเป็นคนที่ดูแลตัวเองอย่างมากก็ไม่ได้ทำให้เธอหลุดรอดจากโรคร้ายนี้ซึ่งเป็นผลมาจากพันธุกรรม ยิ่งไปกว่านั้นคือ ผลกระทบต่อคนรอบข้างซึ่งก็คงหนีไม่พ้นครอบครัว ซึ่งในเรื่องเธอมีสามีที่มีการงานที่กำลังเจริญรุ่งเรืองดีมาก และลูกๆที่โตจนแยกย้ายออกไปใช้ชีวิตกันเองได้แล้ว ในที่สุด เธอกลายมาเป็นภาระของคนในครอบครัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
สิ่งที่ชัดเจนที่สุดของหนังเรื่องนี้คือ การแสดงที่โดดเด่นของ Julianne Moore ที่สามารถเข้าถึงบทบาทของตัวละครได้อย่างเต็มที่ ให้ความรู้สึกถึงพลังการแสดงที่สมจริง และเป็นธรรมชาติ ประหนึ่งว่า นี่คือโอกาสทองที่เธอจะได้แสดงฝีมือทางการแสดงที่สั่งสมมาเป็นเวลานานผ่านตัวละครเรื่องนี้ และนี่ก็น่าจะเป็นโอกาสที่ใกล้เคียงมากที่สุดที่จะทำให้เธอคว้าออสการ์มาครองได้ในที่สุด ส่วนการเล่าเรื่องของหนังนั้นแม้จะไม่ชวนติดตามนักแต่ก็ดูได้เรื่อยๆไม่ถึงกับน่าเบื่อเสียทีเดียว มีจังหวะซึ้งดราม่าเป็นระยะๆ
ในขณะที่ใครๆต่างก็ชม Kristen Stewart แต่เรากลับเฉยชากับหน้าตาและท่าทาง ที่เธอแสดงออกมาซึ่งมันไม่ค่อยแตกต่างกันนักกับเรื่องที่แล้วๆมา ถึงแม้ว่าในเรื่องนี้จะบทดีกว่าก็ตาม
ขบเคี้ยวหนัง
#StillAlice #อลิซไม่ลืม #JulianneMoore