เราพึ่งเลิกกับแฟนเมื่อวันวาเลนไทน์นี้เองค่ะ
มันเป็นอะไรที่ไม่คาดคิดคาดฝันของเราทั้งคู่ วันนั้นเราทะเลาะกันค่ะ คือแฟนเราเค้าบอกเรื่องๆนึงกับเรา ละเรายังไม่สามารถเข้าใจละรับมันได้ภายในวันนั้น เราเลยอารมเสียมาก หงุดหงิดมาก ส่วนเค้าก้พยายามทุกวิถีทางที่จะทำไห้เราดีขึ้น ซื้อขนมง้อ พาไปนู่นไปนี่ หน้าเรานี่บึ้งตลอดเวลา วันนั้นเราไม่มีความสุขเอามากๆ เพราะเรื่องที่เราได้ยินเนี่ยล่ะค่ะ ซึ่งพอเรามาทบทวนมันเปนอะไรที่ไม่ไช่เรื่องไหญ่สักเท่าไร แต่เราเพียงแค่ไม่สามารถเข้าใจมันได้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
เหตุการวันนั้นทั้งหมดทั้งมวล ความอารมไม่ดีของเรา ก้ทำไห้วันวาเลนไทน์ที่สามของเราพังลง ทุกอย่างมันผลักเค้าจนเค้าบอกว่าเค้าถึงลิมิตแล้ว เค้าเลย พูดบอกเลิกออกไป ซึ่งตอนนั้นเองเรายอมรับว่าจุกมาก พูดอะไรไม่ออก แต่ด้วยทิฐถิบวกกับอารมแย่ๆของเราวันนั้นมั้งคะ เราเลยพุดไปว่า "อืมบางทีเราอาจจะไม่เหมาะสมกัน" เย็นวันนั้นพวกเราก้มานั่งคุยกันเหมือนคนจะไปจากกันแล้วน่ะค่ะ เราก้พุดออกไปนะคะว่า "ทำไมเราต้องเลิกกันด้วยทั้งที่ยังรักกัน" เค้าก้ไม่ได้ตอบอะไร เราก้ถามเค้านะคะว่าเตรียมมาหรือเปล่าว่าจะบอกเลิก เค้าก้บอกว่า ไม่คิดเลยว่าจะออกมาเป็นแบบนี้
การกระทำของเราวันนั้นทำลายความสันพันธ์ที่ดีของเราทั้งสองเลยค่ะ (คือเราไม่ได้ทำรัยผิดนะคะ แต่เค้าบอกอะไรบางอย่างเราซึ่งเรารับไม่ได้เอง ไม่ได้มีเรื่องมือที่สามนะคะ)
เราเสียใจมากค่ะที่ทำให้เค้าเสียใจน้อยใจ เพราะความขาดสติควมคุมอารมงี่เง่าไม่อยุ่ เค้าคงคาดหวังว่าวันนั้นจะเปนวันที่ดีของเราทั้งสองคุน เหมือนทุกๆวัน แต่มันกลับไม่ไช่ เค้าก้พูดนะคะว่าเค้าแคร์เรามาก รักเรา แต่การที่ต้องมาเห็นเราเสียใจ หงุดหงิดกับการกระทำของเค้า ก้ทำให้เค้าเครียด เค้าเหนื่อย เค้าเลยบอกว่าเค้าอยากพัก การกระทำวันนั้นของเราผลักคนรักของเราจนมาถึงลิมิตที่เค้าไม่ไหว มันสุดแล้วสำหรับเค้า
สามวันถัดมาจากวาเลนไท เราได้ขอพุดกับเค้า เราอยากไห้เค้าให้อภัยเรากับเหตุการณ์วันนั้น เราอยากขอโอกาส แต่เค้าก้ส่ายหน้า เค้าบอกที่ผ่านมาเค้าทำดีที่สุดแล้ว เค้าไม่เสียดายอะไรเลย เราให้เค้าบอกเราหน่อยว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว เราจะได้ปล่อยวางได้ แต่เค้าพูดว่าเค้าพูดไม่ได้และจะยังคิดถึงเราอยุ่ทุกวัน
ตอนนี้เราไม่รุ้จะทำยังไงเลยค่ะ เราอยากง้อเค้านะ แต่ถ้าเค้าบอกเราซะขนาดนี้ เราก้ไม่รุ้จะมีหวังอยุ่มั้ย (ขอบอกก่อนเราไม่เคยง้อคัยแบบจิงจังนะคะ) เราถามว่าเราคุยปกติได้มั้ย เค้าบอกว่าไม่ต้อง เค้ารุ้สึกไม่ดีเวลาคนพิมมาละเค้าต้องมาตอบแบบห้วนๆ สั้นๆ ตอนนี้ที่เราทำอยุ่คือก้ทักไปบ้าง ละเค้าก้นั่นแล่ะค่ะตอบสั้น ห้วน ละก้ไม่ได้ชวนพุดต่อ ซึ่งมันทรมานมากค่ะที่ต้องมาเหนเค้าพุดกับเราแบบนี้ เราไม่รุ้ว่าเราควรตัดใจไปเลยมั้ย ปล่อยเค้าไป แต่ในใจเราก้อยากกลับไปแก้ไขอะไร การที่เค้าบอกเราว่ายังรักเราอยุ่นั้นมันเปนความหวังสำหรับเรามากๆเลยค่ะ เราอยากกลับไปแก้ไขอะไรๆ เราไม่รุ้ว่านี่เราไห้ความหวังตัวเองอยุ่หรือเปล่า ถ้าเค้าอยากไห้เราตัดใจจากเค้า ทำไมเค้าไม่พูดไปเลยว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว เค้าจะพูดทำไมว่าเค้าจะกลับมา
เขาให้ความหวังเรา หรือเราให้ความหวังตัวเองกันแน่
มันเป็นอะไรที่ไม่คาดคิดคาดฝันของเราทั้งคู่ วันนั้นเราทะเลาะกันค่ะ คือแฟนเราเค้าบอกเรื่องๆนึงกับเรา ละเรายังไม่สามารถเข้าใจละรับมันได้ภายในวันนั้น เราเลยอารมเสียมาก หงุดหงิดมาก ส่วนเค้าก้พยายามทุกวิถีทางที่จะทำไห้เราดีขึ้น ซื้อขนมง้อ พาไปนู่นไปนี่ หน้าเรานี่บึ้งตลอดเวลา วันนั้นเราไม่มีความสุขเอามากๆ เพราะเรื่องที่เราได้ยินเนี่ยล่ะค่ะ ซึ่งพอเรามาทบทวนมันเปนอะไรที่ไม่ไช่เรื่องไหญ่สักเท่าไร แต่เราเพียงแค่ไม่สามารถเข้าใจมันได้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
เหตุการวันนั้นทั้งหมดทั้งมวล ความอารมไม่ดีของเรา ก้ทำไห้วันวาเลนไทน์ที่สามของเราพังลง ทุกอย่างมันผลักเค้าจนเค้าบอกว่าเค้าถึงลิมิตแล้ว เค้าเลย พูดบอกเลิกออกไป ซึ่งตอนนั้นเองเรายอมรับว่าจุกมาก พูดอะไรไม่ออก แต่ด้วยทิฐถิบวกกับอารมแย่ๆของเราวันนั้นมั้งคะ เราเลยพุดไปว่า "อืมบางทีเราอาจจะไม่เหมาะสมกัน" เย็นวันนั้นพวกเราก้มานั่งคุยกันเหมือนคนจะไปจากกันแล้วน่ะค่ะ เราก้พุดออกไปนะคะว่า "ทำไมเราต้องเลิกกันด้วยทั้งที่ยังรักกัน" เค้าก้ไม่ได้ตอบอะไร เราก้ถามเค้านะคะว่าเตรียมมาหรือเปล่าว่าจะบอกเลิก เค้าก้บอกว่า ไม่คิดเลยว่าจะออกมาเป็นแบบนี้
การกระทำของเราวันนั้นทำลายความสันพันธ์ที่ดีของเราทั้งสองเลยค่ะ (คือเราไม่ได้ทำรัยผิดนะคะ แต่เค้าบอกอะไรบางอย่างเราซึ่งเรารับไม่ได้เอง ไม่ได้มีเรื่องมือที่สามนะคะ)
เราเสียใจมากค่ะที่ทำให้เค้าเสียใจน้อยใจ เพราะความขาดสติควมคุมอารมงี่เง่าไม่อยุ่ เค้าคงคาดหวังว่าวันนั้นจะเปนวันที่ดีของเราทั้งสองคุน เหมือนทุกๆวัน แต่มันกลับไม่ไช่ เค้าก้พูดนะคะว่าเค้าแคร์เรามาก รักเรา แต่การที่ต้องมาเห็นเราเสียใจ หงุดหงิดกับการกระทำของเค้า ก้ทำให้เค้าเครียด เค้าเหนื่อย เค้าเลยบอกว่าเค้าอยากพัก การกระทำวันนั้นของเราผลักคนรักของเราจนมาถึงลิมิตที่เค้าไม่ไหว มันสุดแล้วสำหรับเค้า
สามวันถัดมาจากวาเลนไท เราได้ขอพุดกับเค้า เราอยากไห้เค้าให้อภัยเรากับเหตุการณ์วันนั้น เราอยากขอโอกาส แต่เค้าก้ส่ายหน้า เค้าบอกที่ผ่านมาเค้าทำดีที่สุดแล้ว เค้าไม่เสียดายอะไรเลย เราให้เค้าบอกเราหน่อยว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว เราจะได้ปล่อยวางได้ แต่เค้าพูดว่าเค้าพูดไม่ได้และจะยังคิดถึงเราอยุ่ทุกวัน
ตอนนี้เราไม่รุ้จะทำยังไงเลยค่ะ เราอยากง้อเค้านะ แต่ถ้าเค้าบอกเราซะขนาดนี้ เราก้ไม่รุ้จะมีหวังอยุ่มั้ย (ขอบอกก่อนเราไม่เคยง้อคัยแบบจิงจังนะคะ) เราถามว่าเราคุยปกติได้มั้ย เค้าบอกว่าไม่ต้อง เค้ารุ้สึกไม่ดีเวลาคนพิมมาละเค้าต้องมาตอบแบบห้วนๆ สั้นๆ ตอนนี้ที่เราทำอยุ่คือก้ทักไปบ้าง ละเค้าก้นั่นแล่ะค่ะตอบสั้น ห้วน ละก้ไม่ได้ชวนพุดต่อ ซึ่งมันทรมานมากค่ะที่ต้องมาเหนเค้าพุดกับเราแบบนี้ เราไม่รุ้ว่าเราควรตัดใจไปเลยมั้ย ปล่อยเค้าไป แต่ในใจเราก้อยากกลับไปแก้ไขอะไร การที่เค้าบอกเราว่ายังรักเราอยุ่นั้นมันเปนความหวังสำหรับเรามากๆเลยค่ะ เราอยากกลับไปแก้ไขอะไรๆ เราไม่รุ้ว่านี่เราไห้ความหวังตัวเองอยุ่หรือเปล่า ถ้าเค้าอยากไห้เราตัดใจจากเค้า ทำไมเค้าไม่พูดไปเลยว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว เค้าจะพูดทำไมว่าเค้าจะกลับมา