ผมคบกับแฟนมาสักระยะหนึ่ง ต้องบอกก่อนว่าก่อนที่จะมาเป็นแฟนกัน ผมตามจีบเธอมาสักพักใหญ่ ซึ่งตอนนั้นเค้าก็มีแฟนอยู่แล้วด้วยเหมือนกัน แต่ผมก็อยากคุยกับเธอมาก ตื่นมาก็ทักหาเธอคนแรก จะทำอะไรก็นึกถึงตลอด คือแบบว่าเข้าใจคำว่า หลงรักเลย ติดตามความเคลื่อนไหวของเธอตลอด อยากเจอเธอทุกวัน แค่ได้เห้นผ่านๆก็รู้สึกดีแล้ว ผมพยายามไปในที่ๆคิดว่าจะได้เจอเธอ ดักรอเธอทุกเย็น จนวันนึงเค้าเลิกกับแฟน ผมนี่ดีใจมาก และคิดว่าถึงทีชองผมมั่งแล้ว ผมพยายามเต็มที่ๆจะทำให้เธอสนใจ ทำทุกอย่างที่ทำให้เราได้เจอกัน ซึ่งจิงๆแล้ว เธอก็ไมไ่ด้ชอบผมหรอก แต่ผมตื้อจนเธอยอม พอเราได้คบกันผมนี่ดีใจมาก แรกก็มีความสุขดี ผมยอมทำทุกอยากให้เธอมีความสุข แค่ได้เห้นเธอหัวเราะผมก้มีความสุข พอมาระยะหลังๆ มีคนทักเฟสเธอมาบ่อยและหลายคนซึ่งผมได้ขอรหัสเฟสเธอมาซึ่งจริงๆคนเป้นแฟนกันควรเชื่อใจกัน แต่โดยส่วนตัวแล้วผมเป้นคนขี้ระแวง ถ้าเค้าพูดอะไรทำให้ผมสงสัย ผมจะคิดไปต่างๆนาๆ แต่คนที่ทักมาเทอก็ตอบกลับตามมารยาทไม่มีอะไร ผมก็ไมไ่ด้คิดอะไรมากเพราะถ้าเป้นคนที่เฟรนลี่ แต่ผมก็สงสัยว่า ทำไมตั้งคบกันแล้ว มันยังมีผชทักมาอีก ทักมาแบบว่าจะจีบ ผมจึงเปิดเข้าไปดูที่สถาณะ เธอตั้งให้แต่เพื่อนสนิทเห้นอย่างเดียว ซึ่งคือผมคนเดียวนั่นแหละ จนวันนึงแฟนเก่าเทอทักมา เทอก็คุยตามปกติแต่จะดูค่อนข้างเป้นห่วงกัน แบบแฟนเก่ามาปรึกษาเรื่องความรัก ส่วนตัวผมคือ ผมพอรู้ว่าถ้ามาแนวๆตอนจบจะเป้นยังไง คุยกันในแชทไม่พอ แถมยังโทรเฟสคุยกัน ผมก็ไม่อยากจะคิดอะไรมาก เพราะเธอบอกว่า ถึงยังไงก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน ผมก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า ยังไงเค้าก็รักเรา แต่ด้วยความที่ผมเป้นคนคิดมาก ผมเลยอธิบายความรู้สึกที่เป้นอยู่ให้เธอฟัง ซึ่งเธอก็แคปรูปที่ผมคุยกับเธอไปให้เพื่อนดูละถามประมาณว่าจะทำยังไงดี เพื่อนเธอก็ตอบมาว่า ถ้าไม่รู้สึกอะไรทำไมไม่เลิกกับเค้าล่ะ (ผมแอบอ่านไลน์ในโทรศัพท์เธอ) แต่ซึ่งที่เธอตอบมาทำให้ผม ถึงกับชาไปทั้งตัวคือ เธอตอบว่า ไม่เลิกอะ "เผื่อกูจะรักเค้าสักวัน" ผมนี่ชาไปทั้งตัวพูดไรไม่ออก แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ เพราะเธอไม่รู้ว่าผมแอบอ่าน ผมก็พอรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้จิงจังอะไรกับผมมากมาย ดูจากการอ่านแชทเก่าๆที่เธอคุยกะแฟนเก่า มันคนละเรื่องที่คุยกับผมเลย แต่ผมก้พยายามเข้าข้างตัวเองว่า ยังไงเธอก็รักผม จนระยะหลังนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าเธอกับแฟนเก่าเริ่มจะกลับมาคุยกันบ่อยขึ้นแต่ไม่ค่อยได้ทักเฟสมาไม่รุ้ว่าคุยไลน์หรือโทรหากันมั่งรึป่าว แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเป้นอย่างนั้น แต่ผมถ้าเดาอะไรมันค่อนข้างเป็นจริงตลอด เวลาผมอยู่คนเดียว ผมนั่งคิดตลอดระแวงตลอดฟุ้ฝซ่านอยู่คนเดียว ซึ่งเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นตอนนี้ผมไม่โอเคกับสิ่งที่เป็นอยุ่ตอนนี้มาก แต่ผมก็ไม่อยากเสียเธอไป ผมควรรอให้เธอรักผมในสักวันนึงหรือ จะหยุดตรงนี้ดี ขนาดวันนี้วันเกิดผม เธอยังไม่แฮปปีเบิร์ดเดย์ผมสักคำเลย.
ผมควรทำยังไงกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้?