ปกติพ่อกับแม่จะโทรมาหาทุกวันตอนเย็นไม่เคยขาดแม้แต่วันเดียว ทุกวันพ่อจะโทรมาประมาณ 6โมงเย็น - 2 ทุ่ม แม่จะโทรมา 3 - 4 ทุ่ม
วันนี้ก็เหมือนทุกวันพ่อโทรมาตอนเย็น ' ถามว่าเข้าห้องรึยังลูก กินข้าวกับอะไร ล็อคห้องดีไหม พ่อโอนเงินให้แล้วนะ ' พ่อก็คุยปกติเหมือนทุกวัน
แต่พอแม่โทรมาเมื่อกี้แม่ก็คุยเรื่องๆทั่วๆไปก่อน แล้วแม่ก็มาเล่าให้ฟังว่า " วันนี้พ่อน่าสงสารมากเลยนะลูก หลังจากพ่อโอนเงินให้หนูแล้ว
พ่อก็รวบรวมเงินโอนมาให้แม่ไปใช้หนี้ พ่อก็เหลือเงินติดต่อแค่สองร้อย แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร รถพัง (พ่อเราทำงานเป็นพนักงานขับรถส่งของ)
น้ำมันอะไรไม่รู้มันรั่ว พ่อเลยไปซื้อน้ำมันมาใส่ ดีที่ไม่มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้น พ่อเหลือเงินแค่ 20 บาท แม่สงสารพ่อมาก "
คือพอได้ยินแม่เล่าให้ฟังเราร้องไห้เลย แต่พยายาม
จะกลั้นให้มันเสียงเบาสุดๆ ไม่อยากให้แม่ได้ยิน คือตอนพ่อโทรมาพ่อพูดปกติ เสียงพ่อสดใส พ่อไม่เคยบอกว่าทุกข์อะไร
พ่อไม่เคยบอกว่าอยากได้อะไร ตั้งแต่เราเกิดมาไม่เคยเห็นพ่อพูดว่าอยากได้นู้นนี่นั่นแม้แต่อย่างเดียว เรายังเคยแอบเห็นช่วง
ที่พ่อกระเป๋าตังค์ขาด พอเอาเงินไปใส่ถุงพลาสติกแล้วมัดยางใช้เป็นกระเป๋าตังค์แทน พ่อไม่เคยได้นอนในบ้านดีๆเหมือนคนอื่น
ได้นอนแต่อยู่ในรถเพราะต้องไปส่งของที่ต่างจังหวัด บางทีก็ประเทศเพื่อนบ้าน พ่อเหนื่อยมากขับรถทั้งวันทั้งคืน
ตอนช่วงปีใหม่พ่อหยุดเลยกลับบ้านไปเยี่ยมตากับยาย ก็มีเลี้ยงสังสรรค์ญาติกันตามปกติ จำได้วันนั้นมีปลาเผากับกุ้งเผา พวกของปิ้งย่าง
เราก็นั่งสังเกตนะพ่อก็นั่งมอง แต่ยังไม่กิน แม่เลยถามทำไมไม่กิน พ่อบอกว่าปกติเคยกินแต่ข้าวเยอะๆกับน้อยๆ วันนี้กับข้าวเยอะ
กินไม่เป็น แต่ก็เอาเถอะปีหนึ่งกินครั้งนึง คือเราฟังพอพูดแล้วน้ำตาจะไหล อยากร้องไห้ พ่อกับแม่ลำบากมาก
แม่จะพูดกับเราเสมอว่า ' พ่อลำบากมากนะลูก หนูต้องตั้งใจเรียนนะ ใช้เงินให้เป็นนะลูก รู้ว่าอะไรควรซื้อไม่ควรซื้อ
ถ้าหนูใช้หมดโดยเปล่าประโยชน์พ่อกับแม่หามาให้หนูไม่ได้แล้วนะลูก '
พ่อคะแม่คะ หนูจะตั้งใจเรียน หนูจะไม่เถลไถล จะเป็นเด็กดี หนูจะทำให้สิ่งที่พ่อหวังไว้ให้สำเร็จให้ได้ อีกไม่นานเกินรอ
ลูกคนนี้จะเอาปริญญามากราบเท้าพ่อกับแม่ให้ได้ หนูไม่อยากเห็นพ่อกับแม่ลำบากอีกแล้ว.
ไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบายกับพ่อคนนี้ดี
วันนี้ก็เหมือนทุกวันพ่อโทรมาตอนเย็น ' ถามว่าเข้าห้องรึยังลูก กินข้าวกับอะไร ล็อคห้องดีไหม พ่อโอนเงินให้แล้วนะ ' พ่อก็คุยปกติเหมือนทุกวัน
แต่พอแม่โทรมาเมื่อกี้แม่ก็คุยเรื่องๆทั่วๆไปก่อน แล้วแม่ก็มาเล่าให้ฟังว่า " วันนี้พ่อน่าสงสารมากเลยนะลูก หลังจากพ่อโอนเงินให้หนูแล้ว
พ่อก็รวบรวมเงินโอนมาให้แม่ไปใช้หนี้ พ่อก็เหลือเงินติดต่อแค่สองร้อย แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร รถพัง (พ่อเราทำงานเป็นพนักงานขับรถส่งของ)
น้ำมันอะไรไม่รู้มันรั่ว พ่อเลยไปซื้อน้ำมันมาใส่ ดีที่ไม่มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้น พ่อเหลือเงินแค่ 20 บาท แม่สงสารพ่อมาก "
คือพอได้ยินแม่เล่าให้ฟังเราร้องไห้เลย แต่พยายาม
จะกลั้นให้มันเสียงเบาสุดๆ ไม่อยากให้แม่ได้ยิน คือตอนพ่อโทรมาพ่อพูดปกติ เสียงพ่อสดใส พ่อไม่เคยบอกว่าทุกข์อะไร
พ่อไม่เคยบอกว่าอยากได้อะไร ตั้งแต่เราเกิดมาไม่เคยเห็นพ่อพูดว่าอยากได้นู้นนี่นั่นแม้แต่อย่างเดียว เรายังเคยแอบเห็นช่วง
ที่พ่อกระเป๋าตังค์ขาด พอเอาเงินไปใส่ถุงพลาสติกแล้วมัดยางใช้เป็นกระเป๋าตังค์แทน พ่อไม่เคยได้นอนในบ้านดีๆเหมือนคนอื่น
ได้นอนแต่อยู่ในรถเพราะต้องไปส่งของที่ต่างจังหวัด บางทีก็ประเทศเพื่อนบ้าน พ่อเหนื่อยมากขับรถทั้งวันทั้งคืน
ตอนช่วงปีใหม่พ่อหยุดเลยกลับบ้านไปเยี่ยมตากับยาย ก็มีเลี้ยงสังสรรค์ญาติกันตามปกติ จำได้วันนั้นมีปลาเผากับกุ้งเผา พวกของปิ้งย่าง
เราก็นั่งสังเกตนะพ่อก็นั่งมอง แต่ยังไม่กิน แม่เลยถามทำไมไม่กิน พ่อบอกว่าปกติเคยกินแต่ข้าวเยอะๆกับน้อยๆ วันนี้กับข้าวเยอะ
กินไม่เป็น แต่ก็เอาเถอะปีหนึ่งกินครั้งนึง คือเราฟังพอพูดแล้วน้ำตาจะไหล อยากร้องไห้ พ่อกับแม่ลำบากมาก
แม่จะพูดกับเราเสมอว่า ' พ่อลำบากมากนะลูก หนูต้องตั้งใจเรียนนะ ใช้เงินให้เป็นนะลูก รู้ว่าอะไรควรซื้อไม่ควรซื้อ
ถ้าหนูใช้หมดโดยเปล่าประโยชน์พ่อกับแม่หามาให้หนูไม่ได้แล้วนะลูก '
พ่อคะแม่คะ หนูจะตั้งใจเรียน หนูจะไม่เถลไถล จะเป็นเด็กดี หนูจะทำให้สิ่งที่พ่อหวังไว้ให้สำเร็จให้ได้ อีกไม่นานเกินรอ
ลูกคนนี้จะเอาปริญญามากราบเท้าพ่อกับแม่ให้ได้ หนูไม่อยากเห็นพ่อกับแม่ลำบากอีกแล้ว.