คือวันนี้เป็นวันที่4นับจากที่เค้าบอกเลิกเราเพราะเค้าบอกเค้าไม่อยากมีแฟนค่ะ
เค้าบอกเค้าเรียนหนักมาก ไม่มีเวลา ไม่อยากมีแฟน
แต่สุดท้ายก็มาพูดว่าเข้ากันไม่ได้ ทั้งๆ คบกันมาเป็นปีๆ ทำไมมาเข้ากันไม่ได้กันตอนนี้
ที่ผ่านมาเราถามเค้าว่าอยากเลิกกับเราไหม เค้าก็บอกว่าไม่ค่ะ
แล้วตอนเค้าจีบเราใหม่ๆ เค้าดีกับเราทุกอย่างรักเรามากๆ
พอจีบเสร็จแล้วทำไมไม่สนใจเราเลยค่ะ
ไม่เคยโทรมาหาบอกว่าไม่ชอบคุยโทรศัพท์
แต่ความสุขของเราคือการได้คุยกับเค้าบ้าง เหมือนเป็นกำลังใจในชีวิตค่ะ
แต่พอถึงเวลาวันวาเลนไทน์ก็โทรมาบอกเลิกเรา ทั้งๆวันก่อนๆ ยังดีๆ กันอยู่เลย วันพฤหัสก็ไปกินข้าวกัน
วันศุกร์เค้าก็ไปหาหมอเป็นเพื่อนเรา พอดีเราไม่ค่อยสบายค่ะ แล้วอยู่ดีดีวันเสาร์ก็โทรมาบอกเลิกเราเฉยเลยค่ะ
เราก็ยังไม่ทันตั้งตัวสิค่ะ คือที่ผ่านมาสำหรับเราเค้าคือคนที่เรารักมากเลยนะค่ะ
มันอยากนะค่ะที่จะต้องตัดใจ
ยิ่งเค้าบอกให้เราไปหาแฟนใหม่หรือไล่ไม่ให้เรารักเค้าอีก
วันนี้เป็นวันที่3แล้วค่ะที่เลิกกัน เราตั้งกระทู้ทุกวันเลยคือเราเสียใจมาก
ไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วจริงๆ ก็มีแต่เพื่อนๆ ในพันทิปที่คอยให้กำลังใจเรา
เราพยายามไม่นึกถึงเค้า เพื่อนๆ เราบอกให้เราคิดถึงแต่ขอเสียของเค้า
แต่ว่าตั้งแต่คบกันมา เราไม่เคยมีอะไรที่เกลียดเค้าเลยค่ะ คืองอนบ้างอะไรบ้างตามภาษาผู้หญิง
แต่ก็งอนๆ ไป เค้าไม่ง้อก็หายเองค่ะ ยิ่งหลังๆ เค้าไม่สนใจเราเท่าไหร่
บอกว่าเรียนหนัก เราก็ต้องหายงอนเองค่ะ
คือเราพยายามไม่โทรหาเค้าแล้วแต่บางทีก็เผลอโทรไปค่ะ
เค้าก็ดูรำคาญ.. ประมาณว่าคือเค้าเรียนหนัก
จริงๆ เราก็เรียนหนักเหมือนกันนะค่ะ ฮือๆ จะสอบNLแล้วmayนี้ พอเจอเรื่องเค้าด้วยเราก็ไปไม่เป็นเลยค่ะ
อยากทราบจริงๆนะค่ะว่าวิศวะจุฬาใกล้จบแล้วเนี่ย งานหนักมากเลยหรอค่ะ
เวลา7วันนี่ไม่ว่างเลยหรอค่ะ มาหาแฟนบ้าง กินข้าวกันบ้างไม่ได้เลยหรอค่ะ..
โทรหากันบ้างไม่ได้เลยหรอค่ะ วันละ5นาที บอกว่าเหนื่อย ทำงานหนัก
หรือจริงๆ เรียนหนักจนไม่อยากมีแฟนค่ะ..
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับทุกคนที่ให้กำลังใจ เราจะพยายามผ่านความเสียใจนี้ไปค่ะ
วิศวะปีสูงๆไม่อยากมีแฟนหรอค่ะ
เค้าบอกเค้าเรียนหนักมาก ไม่มีเวลา ไม่อยากมีแฟน
แต่สุดท้ายก็มาพูดว่าเข้ากันไม่ได้ ทั้งๆ คบกันมาเป็นปีๆ ทำไมมาเข้ากันไม่ได้กันตอนนี้
ที่ผ่านมาเราถามเค้าว่าอยากเลิกกับเราไหม เค้าก็บอกว่าไม่ค่ะ
แล้วตอนเค้าจีบเราใหม่ๆ เค้าดีกับเราทุกอย่างรักเรามากๆ
พอจีบเสร็จแล้วทำไมไม่สนใจเราเลยค่ะ
ไม่เคยโทรมาหาบอกว่าไม่ชอบคุยโทรศัพท์
แต่ความสุขของเราคือการได้คุยกับเค้าบ้าง เหมือนเป็นกำลังใจในชีวิตค่ะ
แต่พอถึงเวลาวันวาเลนไทน์ก็โทรมาบอกเลิกเรา ทั้งๆวันก่อนๆ ยังดีๆ กันอยู่เลย วันพฤหัสก็ไปกินข้าวกัน
วันศุกร์เค้าก็ไปหาหมอเป็นเพื่อนเรา พอดีเราไม่ค่อยสบายค่ะ แล้วอยู่ดีดีวันเสาร์ก็โทรมาบอกเลิกเราเฉยเลยค่ะ
เราก็ยังไม่ทันตั้งตัวสิค่ะ คือที่ผ่านมาสำหรับเราเค้าคือคนที่เรารักมากเลยนะค่ะ
มันอยากนะค่ะที่จะต้องตัดใจ
ยิ่งเค้าบอกให้เราไปหาแฟนใหม่หรือไล่ไม่ให้เรารักเค้าอีก
วันนี้เป็นวันที่3แล้วค่ะที่เลิกกัน เราตั้งกระทู้ทุกวันเลยคือเราเสียใจมาก
ไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วจริงๆ ก็มีแต่เพื่อนๆ ในพันทิปที่คอยให้กำลังใจเรา
เราพยายามไม่นึกถึงเค้า เพื่อนๆ เราบอกให้เราคิดถึงแต่ขอเสียของเค้า
แต่ว่าตั้งแต่คบกันมา เราไม่เคยมีอะไรที่เกลียดเค้าเลยค่ะ คืองอนบ้างอะไรบ้างตามภาษาผู้หญิง
แต่ก็งอนๆ ไป เค้าไม่ง้อก็หายเองค่ะ ยิ่งหลังๆ เค้าไม่สนใจเราเท่าไหร่
บอกว่าเรียนหนัก เราก็ต้องหายงอนเองค่ะ
คือเราพยายามไม่โทรหาเค้าแล้วแต่บางทีก็เผลอโทรไปค่ะ
เค้าก็ดูรำคาญ.. ประมาณว่าคือเค้าเรียนหนัก
จริงๆ เราก็เรียนหนักเหมือนกันนะค่ะ ฮือๆ จะสอบNLแล้วmayนี้ พอเจอเรื่องเค้าด้วยเราก็ไปไม่เป็นเลยค่ะ
อยากทราบจริงๆนะค่ะว่าวิศวะจุฬาใกล้จบแล้วเนี่ย งานหนักมากเลยหรอค่ะ
เวลา7วันนี่ไม่ว่างเลยหรอค่ะ มาหาแฟนบ้าง กินข้าวกันบ้างไม่ได้เลยหรอค่ะ..
โทรหากันบ้างไม่ได้เลยหรอค่ะ วันละ5นาที บอกว่าเหนื่อย ทำงานหนัก
หรือจริงๆ เรียนหนักจนไม่อยากมีแฟนค่ะ..
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับทุกคนที่ให้กำลังใจ เราจะพยายามผ่านความเสียใจนี้ไปค่ะ