เป็นกระทู้เเรกค่ะอยากจะแชร์ประสบการณ์ราคาแสนแพง
ตอนนั้นอยู่ปี1ค่ะ กำลังเป็นช่วงปิดเทอมกำลังจะขึ้นปี2 ยอมรับว่าอ่อนประสบการณ์เรื่องรักๆใครๆมากค่ะ เราใช้ชีวิตปกติจนวันนึงเราไปกินข้าวหน้าหอแล้วเจอเพื่อนที่ร้านนั้น เค้าก็บังเอิญมีข้าวซอยขายด้วยค่ะซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้จักแล้วเพื่อนในคณะเดียวกับเราก็บอกว่าลองดูอร่อยดีเราก็เลยสั่งมาลองกิน ระหว่างกินป้าคนขายก็ชวนเราคุยตลอดเวลา เราก็กินไปยิ้มไปตามประสาจนหันไปเจอเด็กผู้หญิงกับผู้ชายคนนึง(หน้าตาดีแต่คล้ายเกย์นะ ตอนนั้นในใจคิด) พอกินเสร็จเราก็จะไปซื้อของที่ตลาดหน้ามอ ซึ่งเวลานั้นมันก็เย็นเเล้วเราก็เลยขอตัวป้าเค้า แต่!!ป้าแกบอกว่าเดี๋ยวเค้าให้ลูกชายไปส่งเดี๋ยวรอลูกเค้าไปปั่นจักรยานกลับมาก่อน(ระหว่างก็คุยกับป้า เค้าแล้วก็เล่นกับน้องสาวหน้าตาน่ารัก) ด้วยความที่ว่างจัดก็เลยรอกลับมาจนประมาณเกือบทุ่มเค้าก็กลับมาแล้วก็ไปกัน แล้วเค้าก็พาไปเดินหาดกันต่อ ลืมบอกว่าเค้าอายุ15
ตั้งแต่นั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนคบกันและก็สนิทกับครอบครัวเค้าเวลาแฟนเก่าไปแข่งจักรยานเราก็ไปทุกที่ จนมีวันนึงที่พ่อกับแม่เค้ามาบอกว่าเค้ามีปัญหาเรื่องเงินและอธิบายทุกอย่างว่าเป็นไงมาไงถึงได้จากเชียงใหม่มาอยู่ชลบุรีและเค้าก็ขอยืมเงินเรา เราก็ให้ไปเพราะไม่ได้คิดอะไรสงสารพวกเค้า เราได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเค้ารับรู้ว่าครอบครัวเค้ามีปัญหาเรื่องการเงินอย่างหนักเค้าก็ยืมเราเรื่อยๆ ที่บอกว่ามีปัญหาทางการเงินอย่างหนักคือเราไปอยู่กับเค้า บ้านที่เค้าเช่าอยู่โดนตัดน้ำตัดไฟ โดนยกหม้อแปลงไปจนหลังๆต้องย้ายไปอยู่อีกที่ซึ่งเป็นหมู่บ้านในตัวเมืองชลบุรีเค้าก็ทำความรู้จักกับคนระแวกนั้น พวกเค้าเริ่มเปลี่ยนจากขายอาหารมาเป็นขายผลไม้แทนซึ่งเเรกๆมาโอมากค่ะ เราก็ยังอยู่กับพวกเค้าเค้าก็เริ่มยืมเงินคนระเเวกนั้นอีก แต่ที่หนักสุดคือเค้ายืมเงินพี่หมอคนนึงซึ่งตอนแรกเค้าเป็นลูกค้าที่มาซื้อผลไม้ทุกวัน แต่หลังๆก็เริ่มสนิทกันจนไปไหนมาไหนกับพี่หมอแล้วก็แฟนเค้า(พี่สองคนนี้น่ารักมากค่ะ เป็นคู่รักที่ถือว่าน่ารักมาก)
ระหว่างที่อยู่กับครอบครัวแฟนเก่าเค้าก็มีปัญหากับคนที่เค้าไปยืมเงิน มีครั้งที่หนักที่สุดก็คือมีคนขู่ฆ่าเนื่องจากมีปากมีเสียงกับเจ้าของเงินที่ไปยืมด้วย แล้วก็อะไรหลายๆอย่าง แต่ถามว่าทำไมเราถึงทนอยู่เพราะรักมั้งคะ ตอนนั้นโลกสวยค่ะ เค้าพูดอะไรก็ฟัง บอกอะไรก็เชื่อ กลับมาเข้าเรื่องค่ะคือตามหัวกระทู้ที่ตั้งไว้ หลอก!! คือเรื่องมันมีอยู่ว่ามันมีช่วงที่เป็นวันหยุดติดกัน4วัน แล้วกลับมาเรียนเราก็เข้าคณะฯ บังเอิญเจอเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทตอนนั้น เค้าบอกว่ากูเจอแฟนไปเดินกับผู้หญิง (ตอนเเรกคิดว่ามันพูดเล่น เพราะมันเป็นคนตลก แล้วมันก็รู้จักแฟนเก่าเรา) เราก็เลยหัวเราะไป แล้วมันก็บอกว่าจริงๆ กูพูดจิง มันเลยเอารูปที่เเอบถ่ายไว้มาให้ดู ปรากฏว่า เป๊ะ!! ทั้งทรงผม เสื้อ กางเกง ..ประเด็นคือ ผู้หญิงคนนั้นเราไม่เคยเห็น จะว่าเพื่อน เค้าก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงที่นี่
เย็นวันนั้น เราก็กลับไปบ้านเค้าเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นทำตัวตามปกติ แต่ไม่เจอตัวพ่อตัวดีเลยถามแม่เค้าว่าอ้ายไปไหน(ศัพท์เรียกแฟนเรา) แม่เค้าบอกว่าไปดูเพื่อน เพื่อนที่ปั่นจักรยานด้วยได้รับอุบัติเหตุอยู่โรงพยาบาล เราก็เอะใจแต่ก็ไม่ได้ถามไรต่อจนรู้สึกว่ามันนาน นานเกิน โทรไปก็ไม่รับ เราก็ถามแม่เค้า เค้าก็คงจะรู้สึกว่านานจริงๆ เค้าบอกว่า เดี๋ยวออกไปเติมเงินโทรศัพท์แปปนึง แต่ตอนนั้นในใจเราก็คิดว่าคงไปโทรหาลูกเค้าแล้วล่ะ เราก็นิ่งไว้ก่อนจนเค้ากลับมาแล้วบอกว่าเดี๋ยวอ้ายก็กลับมาแล้วล่ะ เวลาค่อนข้างดึกเสียงโทรศัพท์ของเค้าดังขึ้น แม่เค้ารับโทรศัพท์บอกว่าอ้ายมาแล้ว กำลังเดินเข้ามาอยู่(ผู้หญิงคนนั้นมาส่ง ในใจคิด คือลางสังหรณ์ตอนนั้นมันค่อนข้างแรง) เท่านั้นแหละเราเดินร้องไห้เหมือนคนบ้าตั้งแต่บ้านจนถึงปากซอย เหมือนความรู้สึกที่เก็บมาทั้งหมดมันพรั่งพรูออกมา ตอนเจอหน้าเค้าบอกให้เงียบ อายเค้า เราก็ยิ่งร้อง เค้าลากเราเข้าไปคุยที่บ้าน เค้าพยายามบอกว่าเค้าไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น เค้ารักเราแต่ครอบครัวเค้ามีปัญหาเรื่องเงินเค้าเลยต้องทำแบบนี้ บลาๆๆ เราก็ร้องเหมือนคนบ้า จนได้ยินเสียงแม่เค้าบอกว่า ...(ชื่อผู้หญิงคนนั้น)มาแล้ว รู้มั้ยว่าเค้าพูดอะไรกับเรา คำที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากเค้า ...ไหนๆเธอก็จะไปแล้วช่วยเราครั้งสุดท้ายได้มั้ย หยุดร้องแล้วเวลาเดินออกไป บอกว่าเธอเป็นหลานแม่ ตอนนั้นมันจุกอ่ะ หัวใจมันแหลกสลายไปหมดเเล้ว เราก็ยังฟังเค้า ปาดน้ำตาปั้นหน้าเดินลง ตอนเจอหน้าเราก็ยิ้มแล้วยกมือไหว้ แต่ในใจนี่น้ำตามันท่วมแล้ว แล้วเค้าก็เดินไปด้วยกันไปบ้านผู้หญิงคนนั้น เราหันกลับมาทั้งน้ำตา ภาพที่เค้าเดินไปด้วยกัน น้ำตาที่กลั้นไว้มันออกมาเอง พอตั้งสติได้เราก็โทรให้เพื่อนมารับ
หลังจากนั้นเค้าก็พยายามติดต่อมาพยายามให้ความหวัง เค้าบอกว่าไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นซึ่งเราก็เชื่อ(หน้ามืดตามัวค่ะ) แต่มันมามีปัญหาตรงที่เค้าขอให้เราใช้ชื่อเราผ่อนรถให้หน่อยเพราะชื่อเค้ายังติดอยู่ เราก็ยังโง่ไปทำให้เค้า
ช่วงปิดเทอมเราก็กลับบ้านซึ่งเป็นช่วงที่ฉันตัดขาดจากเค้าจริงๆ(เราสงสารผู้หญิงคนนั้นนะ เข้าใจหัวอกเดียวกัน) แต่สิ่งที่เราได้มาคือคนข้างบ้านเค้าโทรมาบอกเราว่าเค้าหนีกันไปแล้วนะ เราพยายามติดต่อเพื่อต่อรองเรื่องรถที่พึ่งผ่อนไปได้3เดือนและรถก็ไม่ได้อยุ่ที่เรา แรกๆก็เหมือนเค้าจะรับผิดชอบ แต่ก็ไม่ได้มีการจ่ายเงินเพราะบริษัทโทรมาตามทุกๆเดือน เราก็พึ่งอายุ20ยังเรียนอยู่เราไม่มีเงินไปรับผิดชอบมากมายขนาดนั้น จะทำยังไงดีคะ เคยไปแจ้งความแต่กลับกลายเป็นว่าเรายินยอมเอง ทางบ้านเราก็ไม่เคยรับรู้เรื่องนี้ สงสารพวกท่านค่ะ อันนี้ยอมรับว่าเราผิดด้วยที่เชื่อใจคนอื่น
โดนแฟนเก่าและครอบครัวเค้าหลอกทั้งบ้าน!!
ตอนนั้นอยู่ปี1ค่ะ กำลังเป็นช่วงปิดเทอมกำลังจะขึ้นปี2 ยอมรับว่าอ่อนประสบการณ์เรื่องรักๆใครๆมากค่ะ เราใช้ชีวิตปกติจนวันนึงเราไปกินข้าวหน้าหอแล้วเจอเพื่อนที่ร้านนั้น เค้าก็บังเอิญมีข้าวซอยขายด้วยค่ะซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้จักแล้วเพื่อนในคณะเดียวกับเราก็บอกว่าลองดูอร่อยดีเราก็เลยสั่งมาลองกิน ระหว่างกินป้าคนขายก็ชวนเราคุยตลอดเวลา เราก็กินไปยิ้มไปตามประสาจนหันไปเจอเด็กผู้หญิงกับผู้ชายคนนึง(หน้าตาดีแต่คล้ายเกย์นะ ตอนนั้นในใจคิด) พอกินเสร็จเราก็จะไปซื้อของที่ตลาดหน้ามอ ซึ่งเวลานั้นมันก็เย็นเเล้วเราก็เลยขอตัวป้าเค้า แต่!!ป้าแกบอกว่าเดี๋ยวเค้าให้ลูกชายไปส่งเดี๋ยวรอลูกเค้าไปปั่นจักรยานกลับมาก่อน(ระหว่างก็คุยกับป้า เค้าแล้วก็เล่นกับน้องสาวหน้าตาน่ารัก) ด้วยความที่ว่างจัดก็เลยรอกลับมาจนประมาณเกือบทุ่มเค้าก็กลับมาแล้วก็ไปกัน แล้วเค้าก็พาไปเดินหาดกันต่อ ลืมบอกว่าเค้าอายุ15
ตั้งแต่นั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนคบกันและก็สนิทกับครอบครัวเค้าเวลาแฟนเก่าไปแข่งจักรยานเราก็ไปทุกที่ จนมีวันนึงที่พ่อกับแม่เค้ามาบอกว่าเค้ามีปัญหาเรื่องเงินและอธิบายทุกอย่างว่าเป็นไงมาไงถึงได้จากเชียงใหม่มาอยู่ชลบุรีและเค้าก็ขอยืมเงินเรา เราก็ให้ไปเพราะไม่ได้คิดอะไรสงสารพวกเค้า เราได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเค้ารับรู้ว่าครอบครัวเค้ามีปัญหาเรื่องการเงินอย่างหนักเค้าก็ยืมเราเรื่อยๆ ที่บอกว่ามีปัญหาทางการเงินอย่างหนักคือเราไปอยู่กับเค้า บ้านที่เค้าเช่าอยู่โดนตัดน้ำตัดไฟ โดนยกหม้อแปลงไปจนหลังๆต้องย้ายไปอยู่อีกที่ซึ่งเป็นหมู่บ้านในตัวเมืองชลบุรีเค้าก็ทำความรู้จักกับคนระแวกนั้น พวกเค้าเริ่มเปลี่ยนจากขายอาหารมาเป็นขายผลไม้แทนซึ่งเเรกๆมาโอมากค่ะ เราก็ยังอยู่กับพวกเค้าเค้าก็เริ่มยืมเงินคนระเเวกนั้นอีก แต่ที่หนักสุดคือเค้ายืมเงินพี่หมอคนนึงซึ่งตอนแรกเค้าเป็นลูกค้าที่มาซื้อผลไม้ทุกวัน แต่หลังๆก็เริ่มสนิทกันจนไปไหนมาไหนกับพี่หมอแล้วก็แฟนเค้า(พี่สองคนนี้น่ารักมากค่ะ เป็นคู่รักที่ถือว่าน่ารักมาก)
ระหว่างที่อยู่กับครอบครัวแฟนเก่าเค้าก็มีปัญหากับคนที่เค้าไปยืมเงิน มีครั้งที่หนักที่สุดก็คือมีคนขู่ฆ่าเนื่องจากมีปากมีเสียงกับเจ้าของเงินที่ไปยืมด้วย แล้วก็อะไรหลายๆอย่าง แต่ถามว่าทำไมเราถึงทนอยู่เพราะรักมั้งคะ ตอนนั้นโลกสวยค่ะ เค้าพูดอะไรก็ฟัง บอกอะไรก็เชื่อ กลับมาเข้าเรื่องค่ะคือตามหัวกระทู้ที่ตั้งไว้ หลอก!! คือเรื่องมันมีอยู่ว่ามันมีช่วงที่เป็นวันหยุดติดกัน4วัน แล้วกลับมาเรียนเราก็เข้าคณะฯ บังเอิญเจอเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทตอนนั้น เค้าบอกว่ากูเจอแฟนไปเดินกับผู้หญิง (ตอนเเรกคิดว่ามันพูดเล่น เพราะมันเป็นคนตลก แล้วมันก็รู้จักแฟนเก่าเรา) เราก็เลยหัวเราะไป แล้วมันก็บอกว่าจริงๆ กูพูดจิง มันเลยเอารูปที่เเอบถ่ายไว้มาให้ดู ปรากฏว่า เป๊ะ!! ทั้งทรงผม เสื้อ กางเกง ..ประเด็นคือ ผู้หญิงคนนั้นเราไม่เคยเห็น จะว่าเพื่อน เค้าก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงที่นี่
เย็นวันนั้น เราก็กลับไปบ้านเค้าเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นทำตัวตามปกติ แต่ไม่เจอตัวพ่อตัวดีเลยถามแม่เค้าว่าอ้ายไปไหน(ศัพท์เรียกแฟนเรา) แม่เค้าบอกว่าไปดูเพื่อน เพื่อนที่ปั่นจักรยานด้วยได้รับอุบัติเหตุอยู่โรงพยาบาล เราก็เอะใจแต่ก็ไม่ได้ถามไรต่อจนรู้สึกว่ามันนาน นานเกิน โทรไปก็ไม่รับ เราก็ถามแม่เค้า เค้าก็คงจะรู้สึกว่านานจริงๆ เค้าบอกว่า เดี๋ยวออกไปเติมเงินโทรศัพท์แปปนึง แต่ตอนนั้นในใจเราก็คิดว่าคงไปโทรหาลูกเค้าแล้วล่ะ เราก็นิ่งไว้ก่อนจนเค้ากลับมาแล้วบอกว่าเดี๋ยวอ้ายก็กลับมาแล้วล่ะ เวลาค่อนข้างดึกเสียงโทรศัพท์ของเค้าดังขึ้น แม่เค้ารับโทรศัพท์บอกว่าอ้ายมาแล้ว กำลังเดินเข้ามาอยู่(ผู้หญิงคนนั้นมาส่ง ในใจคิด คือลางสังหรณ์ตอนนั้นมันค่อนข้างแรง) เท่านั้นแหละเราเดินร้องไห้เหมือนคนบ้าตั้งแต่บ้านจนถึงปากซอย เหมือนความรู้สึกที่เก็บมาทั้งหมดมันพรั่งพรูออกมา ตอนเจอหน้าเค้าบอกให้เงียบ อายเค้า เราก็ยิ่งร้อง เค้าลากเราเข้าไปคุยที่บ้าน เค้าพยายามบอกว่าเค้าไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น เค้ารักเราแต่ครอบครัวเค้ามีปัญหาเรื่องเงินเค้าเลยต้องทำแบบนี้ บลาๆๆ เราก็ร้องเหมือนคนบ้า จนได้ยินเสียงแม่เค้าบอกว่า ...(ชื่อผู้หญิงคนนั้น)มาแล้ว รู้มั้ยว่าเค้าพูดอะไรกับเรา คำที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากเค้า ...ไหนๆเธอก็จะไปแล้วช่วยเราครั้งสุดท้ายได้มั้ย หยุดร้องแล้วเวลาเดินออกไป บอกว่าเธอเป็นหลานแม่ ตอนนั้นมันจุกอ่ะ หัวใจมันแหลกสลายไปหมดเเล้ว เราก็ยังฟังเค้า ปาดน้ำตาปั้นหน้าเดินลง ตอนเจอหน้าเราก็ยิ้มแล้วยกมือไหว้ แต่ในใจนี่น้ำตามันท่วมแล้ว แล้วเค้าก็เดินไปด้วยกันไปบ้านผู้หญิงคนนั้น เราหันกลับมาทั้งน้ำตา ภาพที่เค้าเดินไปด้วยกัน น้ำตาที่กลั้นไว้มันออกมาเอง พอตั้งสติได้เราก็โทรให้เพื่อนมารับ
หลังจากนั้นเค้าก็พยายามติดต่อมาพยายามให้ความหวัง เค้าบอกว่าไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นซึ่งเราก็เชื่อ(หน้ามืดตามัวค่ะ) แต่มันมามีปัญหาตรงที่เค้าขอให้เราใช้ชื่อเราผ่อนรถให้หน่อยเพราะชื่อเค้ายังติดอยู่ เราก็ยังโง่ไปทำให้เค้า
ช่วงปิดเทอมเราก็กลับบ้านซึ่งเป็นช่วงที่ฉันตัดขาดจากเค้าจริงๆ(เราสงสารผู้หญิงคนนั้นนะ เข้าใจหัวอกเดียวกัน) แต่สิ่งที่เราได้มาคือคนข้างบ้านเค้าโทรมาบอกเราว่าเค้าหนีกันไปแล้วนะ เราพยายามติดต่อเพื่อต่อรองเรื่องรถที่พึ่งผ่อนไปได้3เดือนและรถก็ไม่ได้อยุ่ที่เรา แรกๆก็เหมือนเค้าจะรับผิดชอบ แต่ก็ไม่ได้มีการจ่ายเงินเพราะบริษัทโทรมาตามทุกๆเดือน เราก็พึ่งอายุ20ยังเรียนอยู่เราไม่มีเงินไปรับผิดชอบมากมายขนาดนั้น จะทำยังไงดีคะ เคยไปแจ้งความแต่กลับกลายเป็นว่าเรายินยอมเอง ทางบ้านเราก็ไม่เคยรับรู้เรื่องนี้ สงสารพวกท่านค่ะ อันนี้ยอมรับว่าเราผิดด้วยที่เชื่อใจคนอื่น