ตอนที่ 1
"เปิดเรียนใหม่ หัวใจดวงเดิม"
เมื่อฤดูร้อนสุดหรรษาในช่วงปิดภาคเรียนได้หมดลงแล้ว ก็ถึงเวลาที่เด็กๆต้องกลับมาเล่าเรียนกันต่อเสียที วันนี้คงเป็นอีกจันทร์หนึ่งที่แสนจะวุ่นวายของนักศึกษา University of Thailand มหาวิทยาลัยประจำชาติของประเทศไทยที่เหล่าบรรดาเศรษฐีน้อยใหญ่ต่างพาลูกหลานมาเรียนที่นี่ ไม่ว่าจะเสียค่าเทอมเท่าไหร่พวกเขาก็พร้อมที่จะจ่ายเพียงเพื่อให้ลูกหลานได้เรียนในมหาวิทยาลัยรที่มีชื่อเสียงติดอันดับ 1 ใน 10 มหาวิทยาลัยที่ถูกกล่าวขานมายาวนานว่ามีการเรียนการสอนที่ดีที่สุดในทวีปเอเชีย
#ตึกคณะแฟชั่นดีไซน์
เอี๊ยดดดดดดดด เสียงเบรครถหน้าตึกคณะแฟชั่นดีไซน์ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองเป็นจุดเดียว ที่มาของเสียงเบรคที่ทุกคนเห็นต้นตอคือรถ BMW Z4 สีดำขลับที่บ่งบอกว่าเจ้าของดูแลอย่างเอาใจใส่แค่ไหน ท่อนขาเรียวยาวก้าวลงมาจากรถฝั่งข้างคนขับอย่างคล่องแคล่ว เธอเสยผมสีแดงเพลิงตรงยาวสยายไปด้านหลัง ใบหน้าเซ็กซี่ ขัดกับผิวขาวอมชมพูระเรื่อและนัยตาสีน้ำตาลอ่อนหวานฉ่ำ จมูกโด่งได้รูปรับกับริมฝีปากบางสีชมพูสดใสที่ถูกทาด้วยลิปกลอสแลดูน่าสัมผัสเสียอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินอ้อมไปที่ประตูฝั่งคนขับก้มตัวลงจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับกระจกรถหรู คนขับเจ้าของเสียงเบรคที่ทำให้เหล่าสาวๆทุกคนที่กำลังสนใจอยู่แล้ว ยิ่งกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เมื่อเจ้าของใบหน้าคมเข้มลุคเพลบอยกดกระจกลง เผยให้เห็นเจ้าของเรือนผมสีดำขลับ นัยตาสีนิลแพรวพราว ใบหน้าของเขาขาวสะอาด คมคาย เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยแต่ทว่ากลับทำให้เขามีเสน่ห์มากมายมหาศาล เขามองสาวๆที่ดูสนอกสนใจเขาแล้วโบกมือทักทาย ...
"้สวัสดีครับ" คำทักทายสั้นๆพร้อมรอยยิ้มของเขาทำให้สาวๆหน้าแดงกันเป็นแถว หนุ่มๆหลายคนแถวนั้นแอบมองด้วยความหมั่นไส้กันเลยทีเดียว เจ้าของท่อนขาเรียวยาวที่ชะโงกตัวลงมามองเขาพร้อมกับเบะปาก
"นี่ ! ฌอร์น นายช่วยสนใจฉันหน่อยได้ไหม -_-" หญิงสาวเริ่มค้อนพ่อหนุ่มหล่อที่กำลังหว่านเสน่ห์ให้หันกลับมาสนในเธอ
"ฉันก็สนใจเธอมาตลอดทางละนะ ดีไซน์ เมื่อกี้เธอเองก็ไม่สนใจฉัน นั่งจิ้มแต่มือถืออย่างกับจะเข้าไปสิงซะให้ได้งั้นละ" พ่อหนุ่มจอมหว่านเสน่ห์ทำหน้ามู่ทู่เรียกร้องความสนใจบ้าง หญิงสาวกลอกตาไปมาก่อนจะเอื้อมมือไปผลักหัวคนน่าหมั่นไส้แรงๆทีนึง
"ฉันไปล่ะ เบื่อคนบางคน" เธอพูดพร้อมกับก้าวขาเรียวยาวผละจากเขาทันที
"เฮ้ ดีไซน์ เที่ยงนี้ฉันมารอหน้าตึกคณะเธอนะ !" ฌอร์นยื่นตัวออกมานอกรถแล้วตะโกนบอกสาวสวยเจ้าของเรือนผมสีแดงสดแทบไม่ทัน
หญิงสาวชูมือซ้ายขึ้นทำท่าโบกมือบ๊ายบายเขาโดยไม่หันหลังกลับมามอง ฌอร์นเผลอยิ้มทุกทีกับท่าทางมั่นใจของเธอ นิสัยมั่นใจที่เขาอยากเอาชนะความมั่นใจเกินร้อยนี่เสียจริงๆ ผู้หญิงอะไรน่าหมั่นใส่ขนาดนี้นะยัยดีไซน์ ฌอร์นนั่งมองแฟนสาวเดินไปจนลับตา ก่อนจะขับรถไปที่ตึกคณะบริหารธุรกิจ
#ตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์
ชายหญิงคู่หนึ่งหอบข้าวของพะรุงพะรังเดินมาตามทางเดิน กล่องสูงกองพะเนินจนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของทั้งสองคน ทั้งคู่เดินขึ้นบรรไดอย่างทุลักทุเลพอสมควร
"เฮ้ยยยยยยย กล่อ..กล่องงงงง " ตุ๊บ ๆ ๆ ๆ กล่องสองสามใบที่หญิงสาวแบกขึ้นบรรไดมาหล่นจนได้ หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มใบหน้าปราศจากเครื่องสำอางค์ แต่กลับดูไม่แย่เลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับเผยให้เห็นผิวใสๆแก้มชมพูระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ เธอทำตาที่โตอยู่แล้วให้โตขึ้นไปอีกเมื่อเธอเห็นสภาพของที่อยู่ในกล่องกระจัดกระจายเต็มพื้น
"มา ... เดี๋ยวฉันช่วยเธอเก็บเองยัยพู่กันซุ่มซ่ามเอ้ยยยย" ชายหนุ่มที่เดินมาคู่กันพูดพร้อมกับวางกล่องที่ตัวเองแบกมาลงกับพื้น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนขี้เล่นมองหญิงสาวตัวเล็กอย่างขำๆ ใบหน้าได้รูปรับกับจมูกโด่งและริมฝีปากที่มีรอยยิ้มประดับใบหน้าของเขาอยู่เสมอ ทำให้ผู้ชายคนนี้ดูอบอุ่น ถ้าถามว่าเขาหน้าตาดีไหม เขาหล่อเลยล่ะ เป็นพระเอกละครได้สบายๆ แต่ชีวิตประจำวันเขาสนใจแต่การวาดรูปเท่านั้นแหละ
"เฮ้ย โทษนะเว้ย ร่วงเลย แฮะๆ ^^' " เธอยืนเกาหัวกับความซุ่มซ่ามของตัวเอง มองดินสอแฟนหนุ่มจอมขี้เล่นที่กำลังเก็บบรรดาข้าวของ อุปกรณ์วาดรูปต่างๆที่ร่วงออกจากกล่องที่เธอทำหล่นอยู่
"ขอโทษอย่างเดียวไม่ได้ มื้อกลางวันนี้เธอเลี้ยงละกันยัยโก๊ะ"
"แหมมมมม ตลอดเลยนะคะ เรื่องกินฟรีเนี่ยยยย" หญิงสาวตัวเล็กรับกล่องจากคนตัวสูงกว่ามาถือไว้เหมือนเดิม
"อย่าบ่น ตอนเก็บของให้ฉันยังไม่บ่นสักคำ"
ทางเดินที่ไม่มีคนตอนนี้มีแต่เสียงของทั้งสองคนที่เดินคุยกันงุ้งงิ้งๆไปตามทางเดิน ตั้งแต่คบกันมาทั้งคู่แทบไม่เคยทะเลาะกันเลยด้วยซ้ำ จะมีก็แต่พู่กันที่งิ๋งๆอยู่คนเดียว ดินสอเป็นคนขี้เล่นอารมณ์ดี เขาไม่เคยมีปัญหาเรื่องความเจ้าชู้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ถึงแม้จะมีคนมาชอบเขาเยอะแยะแต่เขาก็ไม่เคยสนใจใคร เขาคิดว่าผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างๆเขาเธอดีพร้อมทุกอย่างแล้วจริงๆ ...
พักเที่ยง
มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีศูนย์อาหารที่ถูกออกแบบให้เหมือนกับศูนย์อาหารในห้างสรรพสินค้า เพื่อให้ทันเข้าเรียนในภาคบ่าย นักศึกษาส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะกินมื้อเที่ยงกันที่นี่ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 หน้าใหม่สร้างความตื่นเต้นให้กับรุ่นพี่ไม่น้อยเลยทีเดียว บรรยากาศศูนย์อาหารวันนี้จึงครึกครื้นและมีเหล่ารุ่นพี่ขี้หลีมานั่งกินข้าวเหล่สาวกันที่นี่เยอะเป็นพิเศษ เหมือนกลุ่มที่นั่งอยุ่ตรงมุมนั้นไงละ พวกเขาต่างส่งเสียงแซวรุ่นน้องหน้าตาน่ารักที่เดินผ่านไปมาอย่างครึกครื้น และเสียงแซวดูเหมือนจะยิ่งดังขึ้นเมื่อสาวสวยผมสีแดงเพลิงสุดฮอตเดินผ่านมา เธอก้าวขาเรียวสวยเดินไปอย่างไม่แยแสพวกรุ่นพี่จอมหลี ดีไซส์เธอเกลียดพวกผู้ชายขี้หลีเป็นที่สุด ถึงจะแซวจนแสบคอหอยเธอก็ไม่ชำเลืองหางตาไปมองหรอก เธอขึ้นชื่อว่าสวยจอมหยิ่งเลยล่ะ
"ช้าจังนะ สูบจนปอดไหม้แล้วมั้ง" ดีไซส์กัดแฟนหนุ่มทันทีที่เขานั่งลง
"สบายใจได้ ฉันยังแข็งแรงดี อยู่ฟัดกับเธอได้อีกนาน ^^" ฌอร์นพูดอย่างอารมณ์ดี สาวๆยังคงมองมาที่เขาเช่นเคย โต๊ะกินข้างที่อยู่ใจกลางศูนย์อาหารยิ่งทำให้พวกเขาดูเด่นยิ่งขึ้น เมื่อพวกเขาทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน สาวสวยสุดเชิดกับหนุ่มลุคเพลบอยสุดหล่อ สองคนนี้ใครจะเอาใครอยู่กันแน่นะ
ความลับของเรา 2 คน
เอี๊ยดดดดดดดด เสียงเบรครถหน้าตึกคณะแฟชั่นดีไซน์ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองเป็นจุดเดียว ที่มาของเสียงเบรคที่ทุกคนเห็นต้นตอคือรถ BMW Z4 สีดำขลับที่บ่งบอกว่าเจ้าของดูแลอย่างเอาใจใส่แค่ไหน ท่อนขาเรียวยาวก้าวลงมาจากรถฝั่งข้างคนขับอย่างคล่องแคล่ว เธอเสยผมสีแดงเพลิงตรงยาวสยายไปด้านหลัง ใบหน้าเซ็กซี่ ขัดกับผิวขาวอมชมพูระเรื่อและนัยตาสีน้ำตาลอ่อนหวานฉ่ำ จมูกโด่งได้รูปรับกับริมฝีปากบางสีชมพูสดใสที่ถูกทาด้วยลิปกลอสแลดูน่าสัมผัสเสียอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินอ้อมไปที่ประตูฝั่งคนขับก้มตัวลงจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับกระจกรถหรู คนขับเจ้าของเสียงเบรคที่ทำให้เหล่าสาวๆทุกคนที่กำลังสนใจอยู่แล้ว ยิ่งกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เมื่อเจ้าของใบหน้าคมเข้มลุคเพลบอยกดกระจกลง เผยให้เห็นเจ้าของเรือนผมสีดำขลับ นัยตาสีนิลแพรวพราว ใบหน้าของเขาขาวสะอาด คมคาย เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยแต่ทว่ากลับทำให้เขามีเสน่ห์มากมายมหาศาล เขามองสาวๆที่ดูสนอกสนใจเขาแล้วโบกมือทักทาย ...
"้สวัสดีครับ" คำทักทายสั้นๆพร้อมรอยยิ้มของเขาทำให้สาวๆหน้าแดงกันเป็นแถว หนุ่มๆหลายคนแถวนั้นแอบมองด้วยความหมั่นไส้กันเลยทีเดียว เจ้าของท่อนขาเรียวยาวที่ชะโงกตัวลงมามองเขาพร้อมกับเบะปาก
"นี่ ! ฌอร์น นายช่วยสนใจฉันหน่อยได้ไหม -_-" หญิงสาวเริ่มค้อนพ่อหนุ่มหล่อที่กำลังหว่านเสน่ห์ให้หันกลับมาสนในเธอ
"ฉันก็สนใจเธอมาตลอดทางละนะ ดีไซน์ เมื่อกี้เธอเองก็ไม่สนใจฉัน นั่งจิ้มแต่มือถืออย่างกับจะเข้าไปสิงซะให้ได้งั้นละ" พ่อหนุ่มจอมหว่านเสน่ห์ทำหน้ามู่ทู่เรียกร้องความสนใจบ้าง หญิงสาวกลอกตาไปมาก่อนจะเอื้อมมือไปผลักหัวคนน่าหมั่นไส้แรงๆทีนึง
"ฉันไปล่ะ เบื่อคนบางคน" เธอพูดพร้อมกับก้าวขาเรียวยาวผละจากเขาทันที
"เฮ้ ดีไซน์ เที่ยงนี้ฉันมารอหน้าตึกคณะเธอนะ !" ฌอร์นยื่นตัวออกมานอกรถแล้วตะโกนบอกสาวสวยเจ้าของเรือนผมสีแดงสดแทบไม่ทัน
หญิงสาวชูมือซ้ายขึ้นทำท่าโบกมือบ๊ายบายเขาโดยไม่หันหลังกลับมามอง ฌอร์นเผลอยิ้มทุกทีกับท่าทางมั่นใจของเธอ นิสัยมั่นใจที่เขาอยากเอาชนะความมั่นใจเกินร้อยนี่เสียจริงๆ ผู้หญิงอะไรน่าหมั่นใส่ขนาดนี้นะยัยดีไซน์ ฌอร์นนั่งมองแฟนสาวเดินไปจนลับตา ก่อนจะขับรถไปที่ตึกคณะบริหารธุรกิจ
#ตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์
ชายหญิงคู่หนึ่งหอบข้าวของพะรุงพะรังเดินมาตามทางเดิน กล่องสูงกองพะเนินจนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของทั้งสองคน ทั้งคู่เดินขึ้นบรรไดอย่างทุลักทุเลพอสมควร
"เฮ้ยยยยยยย กล่อ..กล่องงงงง " ตุ๊บ ๆ ๆ ๆ กล่องสองสามใบที่หญิงสาวแบกขึ้นบรรไดมาหล่นจนได้ หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มใบหน้าปราศจากเครื่องสำอางค์ แต่กลับดูไม่แย่เลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับเผยให้เห็นผิวใสๆแก้มชมพูระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ เธอทำตาที่โตอยู่แล้วให้โตขึ้นไปอีกเมื่อเธอเห็นสภาพของที่อยู่ในกล่องกระจัดกระจายเต็มพื้น
"มา ... เดี๋ยวฉันช่วยเธอเก็บเองยัยพู่กันซุ่มซ่ามเอ้ยยยย" ชายหนุ่มที่เดินมาคู่กันพูดพร้อมกับวางกล่องที่ตัวเองแบกมาลงกับพื้น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนขี้เล่นมองหญิงสาวตัวเล็กอย่างขำๆ ใบหน้าได้รูปรับกับจมูกโด่งและริมฝีปากที่มีรอยยิ้มประดับใบหน้าของเขาอยู่เสมอ ทำให้ผู้ชายคนนี้ดูอบอุ่น ถ้าถามว่าเขาหน้าตาดีไหม เขาหล่อเลยล่ะ เป็นพระเอกละครได้สบายๆ แต่ชีวิตประจำวันเขาสนใจแต่การวาดรูปเท่านั้นแหละ
"เฮ้ย โทษนะเว้ย ร่วงเลย แฮะๆ ^^' " เธอยืนเกาหัวกับความซุ่มซ่ามของตัวเอง มองดินสอแฟนหนุ่มจอมขี้เล่นที่กำลังเก็บบรรดาข้าวของ อุปกรณ์วาดรูปต่างๆที่ร่วงออกจากกล่องที่เธอทำหล่นอยู่
"ขอโทษอย่างเดียวไม่ได้ มื้อกลางวันนี้เธอเลี้ยงละกันยัยโก๊ะ"
"แหมมมมม ตลอดเลยนะคะ เรื่องกินฟรีเนี่ยยยย" หญิงสาวตัวเล็กรับกล่องจากคนตัวสูงกว่ามาถือไว้เหมือนเดิม
"อย่าบ่น ตอนเก็บของให้ฉันยังไม่บ่นสักคำ"
ทางเดินที่ไม่มีคนตอนนี้มีแต่เสียงของทั้งสองคนที่เดินคุยกันงุ้งงิ้งๆไปตามทางเดิน ตั้งแต่คบกันมาทั้งคู่แทบไม่เคยทะเลาะกันเลยด้วยซ้ำ จะมีก็แต่พู่กันที่งิ๋งๆอยู่คนเดียว ดินสอเป็นคนขี้เล่นอารมณ์ดี เขาไม่เคยมีปัญหาเรื่องความเจ้าชู้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ถึงแม้จะมีคนมาชอบเขาเยอะแยะแต่เขาก็ไม่เคยสนใจใคร เขาคิดว่าผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างๆเขาเธอดีพร้อมทุกอย่างแล้วจริงๆ ...
พักเที่ยง
มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีศูนย์อาหารที่ถูกออกแบบให้เหมือนกับศูนย์อาหารในห้างสรรพสินค้า เพื่อให้ทันเข้าเรียนในภาคบ่าย นักศึกษาส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะกินมื้อเที่ยงกันที่นี่ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 หน้าใหม่สร้างความตื่นเต้นให้กับรุ่นพี่ไม่น้อยเลยทีเดียว บรรยากาศศูนย์อาหารวันนี้จึงครึกครื้นและมีเหล่ารุ่นพี่ขี้หลีมานั่งกินข้าวเหล่สาวกันที่นี่เยอะเป็นพิเศษ เหมือนกลุ่มที่นั่งอยุ่ตรงมุมนั้นไงละ พวกเขาต่างส่งเสียงแซวรุ่นน้องหน้าตาน่ารักที่เดินผ่านไปมาอย่างครึกครื้น และเสียงแซวดูเหมือนจะยิ่งดังขึ้นเมื่อสาวสวยผมสีแดงเพลิงสุดฮอตเดินผ่านมา เธอก้าวขาเรียวสวยเดินไปอย่างไม่แยแสพวกรุ่นพี่จอมหลี ดีไซส์เธอเกลียดพวกผู้ชายขี้หลีเป็นที่สุด ถึงจะแซวจนแสบคอหอยเธอก็ไม่ชำเลืองหางตาไปมองหรอก เธอขึ้นชื่อว่าสวยจอมหยิ่งเลยล่ะ
"ช้าจังนะ สูบจนปอดไหม้แล้วมั้ง" ดีไซส์กัดแฟนหนุ่มทันทีที่เขานั่งลง
"สบายใจได้ ฉันยังแข็งแรงดี อยู่ฟัดกับเธอได้อีกนาน ^^" ฌอร์นพูดอย่างอารมณ์ดี สาวๆยังคงมองมาที่เขาเช่นเคย โต๊ะกินข้างที่อยู่ใจกลางศูนย์อาหารยิ่งทำให้พวกเขาดูเด่นยิ่งขึ้น เมื่อพวกเขาทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน สาวสวยสุดเชิดกับหนุ่มลุคเพลบอยสุดหล่อ สองคนนี้ใครจะเอาใครอยู่กันแน่นะ