เมื่อผมคิด "
หากผมเป็นคนไร้บ้าน" จะลำบากซักแค่ไหน ??
...ปกติฐานะทางบ้านผมค่อนข้างจะพออยู่พอใช้ครับ ไม่ได้รวยเริดเรอ บ้านผมเป็นคนชอบทำบุญ ทำทาน ใช้เงินบ้างก็ฟุ่มเฟือยจนวันหนึ่งพ่อของผมเกือบมีปัญหาด้านการเงิน ผมจึงกลัวเป็นอยากมากหากเราไม่เหลืออะไร เพราะบ้านที่อยู่ในปัจจุบันเป็นบ้านของเจ้านาย สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการที่ต้องไปกินอยู่ตามริมฟุตบาท หน้าบ้านของคนอื่น ผมคิดอยู่ตลอดว่าผมจะพยายามทำงาน ช่วยเหลือและแบ่งเบาภาระพ่อแม่
แล้ววันหนึ่งบ้านผมก็ตั้งตัวได้ แล้วจึงย้อนคิดไปสำหรับคนอื่นๆที่ใช้ชีวิตแบบที่ผมกลัวจะใจสั่น เอ๊ะ "เขาจะลำบากแค่ไหน" รู้สึกเป็นห่วง และอยากจะช่วยเหลือทุกๆคน หากเป็นไปได้ แล้วจู่ๆก็มี เพจใน Facebook เพจหนึ่งนำคลิปของชาวต่างชาติเกี่ยวกับการให้ทาน ให้เงิน ให้ของกินกับคนไร้บ้าน ผมจึงลองปรึกษาเพื่อนๆของผมดูว่า
ผม : "เห้ยข้าอยากทำแบบนี้ ดูแล้วมันชื่นใจดี"
เพื่อน : เพื่อนผมพูดออกมาทันทีว่า "กูก็อยากทำมานานละ แต่ไม่มีแนวร่วม"
จนวันนั้นผมไปช่วยเพื่อนขายเกี๊ยวซ่ากับขนมปังที่ตลาด พวกผมก็คุยกันเกี่ยวกับจะไปสร้างห้องสมุดให้น้องๆ แล้วเพื่อนผมก็บอกว่า "ขนมปังเหลือเยอะ" เอาไปแจกที่
เยาวราชไหม ผมจึงบอกเอาสิ ไปวันไหน เพื่อนผมจึงบอก วันนี้ ตอนนี้ ต่อมาผมก็ได้ทำตามที่ผมฝัน และอยากจะทำ
ผมคิดชื่อการทำความดีครั้งดีว่า "Thailand Give การให้ คือสิ่งที่งดงามที่สุด" [ผมขอบอกก่อนเลยผมไม่ได้มาเรี่ยไรเงิน และไม่ได้สร้างภาพ ขอบคุณครับ]
และนี่ก็เป็นผลงานที่ผม ทำขึ้นมาโดยผมกับเพื่อน
เรื่องภาษาอาจจะตกหล่น ผมต้องขออภัยด้วย
ผมอาจจะเรียบเรียงข้อความไม่ค่อยสวยงาม ขอโทษทีครับ
อยากให้ทุกคนลองสนใจพวกเขา ไม่ต้องแคร์ว่าให้แล้วเขาจะรู้สึกอย่างไร ไม่ต้องแคร์ว่าให้แล้วเขาจะไปใช้ในทางที่ไม่ดี [เหล้า / บุหรี่] เพราะการให้ทานมันอยู่ที่ใจ ขอบคุณครับ
เมื่อผมคิด "หากผมเป็นคนไร้บ้าน" จะลำบากซักแค่ไหน ?? มันจึงเกิดการกระทำหนึ่งของเด็กวัยรุ่น
...ปกติฐานะทางบ้านผมค่อนข้างจะพออยู่พอใช้ครับ ไม่ได้รวยเริดเรอ บ้านผมเป็นคนชอบทำบุญ ทำทาน ใช้เงินบ้างก็ฟุ่มเฟือยจนวันหนึ่งพ่อของผมเกือบมีปัญหาด้านการเงิน ผมจึงกลัวเป็นอยากมากหากเราไม่เหลืออะไร เพราะบ้านที่อยู่ในปัจจุบันเป็นบ้านของเจ้านาย สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการที่ต้องไปกินอยู่ตามริมฟุตบาท หน้าบ้านของคนอื่น ผมคิดอยู่ตลอดว่าผมจะพยายามทำงาน ช่วยเหลือและแบ่งเบาภาระพ่อแม่
แล้ววันหนึ่งบ้านผมก็ตั้งตัวได้ แล้วจึงย้อนคิดไปสำหรับคนอื่นๆที่ใช้ชีวิตแบบที่ผมกลัวจะใจสั่น เอ๊ะ "เขาจะลำบากแค่ไหน" รู้สึกเป็นห่วง และอยากจะช่วยเหลือทุกๆคน หากเป็นไปได้ แล้วจู่ๆก็มี เพจใน Facebook เพจหนึ่งนำคลิปของชาวต่างชาติเกี่ยวกับการให้ทาน ให้เงิน ให้ของกินกับคนไร้บ้าน ผมจึงลองปรึกษาเพื่อนๆของผมดูว่า
ผม : "เห้ยข้าอยากทำแบบนี้ ดูแล้วมันชื่นใจดี"
เพื่อน : เพื่อนผมพูดออกมาทันทีว่า "กูก็อยากทำมานานละ แต่ไม่มีแนวร่วม"
จนวันนั้นผมไปช่วยเพื่อนขายเกี๊ยวซ่ากับขนมปังที่ตลาด พวกผมก็คุยกันเกี่ยวกับจะไปสร้างห้องสมุดให้น้องๆ แล้วเพื่อนผมก็บอกว่า "ขนมปังเหลือเยอะ" เอาไปแจกที่
เยาวราชไหม ผมจึงบอกเอาสิ ไปวันไหน เพื่อนผมจึงบอก วันนี้ ตอนนี้ ต่อมาผมก็ได้ทำตามที่ผมฝัน และอยากจะทำ
ผมคิดชื่อการทำความดีครั้งดีว่า "Thailand Give การให้ คือสิ่งที่งดงามที่สุด" [ผมขอบอกก่อนเลยผมไม่ได้มาเรี่ยไรเงิน และไม่ได้สร้างภาพ ขอบคุณครับ]
และนี่ก็เป็นผลงานที่ผม ทำขึ้นมาโดยผมกับเพื่อน
ผมอาจจะเรียบเรียงข้อความไม่ค่อยสวยงาม ขอโทษทีครับ
อยากให้ทุกคนลองสนใจพวกเขา ไม่ต้องแคร์ว่าให้แล้วเขาจะรู้สึกอย่างไร ไม่ต้องแคร์ว่าให้แล้วเขาจะไปใช้ในทางที่ไม่ดี [เหล้า / บุหรี่] เพราะการให้ทานมันอยู่ที่ใจ ขอบคุณครับ