สวัสดีครับ ผมเพิ่งตั้งกระทู้ในนี้เป็นครั้งแรก ปกติเคยแต่อ่านอย่างเดียว วันนี้ผมมีคำถามอยากจะถามเพื่อนๆในพันทิปหน่อยครับ
เรื่องมีอยู่ว่าผมรู้จักกับผู้หญิงคนนึงตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเราเรียนอยู่คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน เธอเป็นคนหน้าตาค่อนข้างจะน่ารักออกแนวเด็กเรียนนิดๆ อัธยาสัยดี พอเจอครั้งแรกผมรู้สึกเลยว่าเธอน่ารักดีนะ แต่เธอคนนี้มีแฟนแล้วคบกันมาตั้งแต่เรียน ม.ปลาย ผมจึงเลือกที่จะแอบปลื้มเธอแบบเงียบๆดีกว่า
ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึงที่ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ออกแนวตามคลื่นตามลม ติดเพื่อนตามประสาผู้ชายและค่อนข้างที่จะปากหมาพอสมควร ทุกครั้งที่ผมอยากจะคุยกับเธอคือผมก็ได้แต่แซวเธอไปตามเรื่องตามราว และผมคิดว่ามันคงเป็นแค่ความฝันที่จะได้รักกับเธอคนนั้น ระหว่างที่เรียนผมก็มีแฟนไปตามเรื่องตามราว จนเรียนจบ ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยผมรู้แค่ว่าเธอได้ไปเรียนต่อ ป.โทที่มหาวิทยาลัยมีชื่อในประเทศ และเราก็ไม่ได้คุยกันเลยทั้งๆผมก็มีเบอร์โทรศัพท์ของเธอคนนั้น เวลาผ่านไป6ปี เราก็ได้มาเจอกันในงานแต่งงานของเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย ผมเลิกกับแฟนและเธอก็ยังไม่มีแฟน เราได้คุยกันตอนที่อยู่ที่งานนานพอสมควร จนพวกเพื่อนๆไปต่อกันเธอก็ไปด้วย และหลังจากวันนั้น เราก็ได้คุยกันเรื่อยมาทุกวัน เรียกได้ว่าคุยกันมากกว่าเวลาสิบปีที่ผ่านมาอีก เราได้ไปดูหนัง กินข้าวกัน ปีใหม่ที่ผ่านมาก็ไปเที่ยวด้วยกัน(เช้าเย็นกลับ) วันเกิดผมเธอก็มาทำกับข้าวให้ผมกินอยู่กับผมจนได้เป่าเค้กตอนเที่ยงคืน และผมก็บอกรักเธอ แต่เธอไม่เคยบอกรักผมเลย เพราะเธอมีปม
เธอมีปมในอดีตคือเธอเคยมีแฟนตอนสมัยเรียนป.โทแต่ต้องเลิกกันเพราะนับถือศาสนาที่ต่างกัน คือเธอเป็นคนอิสลาม เป็นอิสลามที่ไม่เคร่งเพราะเธอไม่ได้แต่งตัวตามธรรมเนียมของชาวมุสลิม และผู้ชายคนนั้นเป็นคนจีน คบกันถึงขั้นที่จะแต่งงานกัน แต่ผู้ชายคนนั้นมาบอกเลิกเธอเพราะว่าญาติฝ่ายชายไม่รับเธอที่เธอเป็นมุสลิม
เรื่องนี้เธอเป็นคนเล่าให้ผมฟังมันคือเหตุผลที่เธอบอกว่าเธอไม่อยากจะเริ่มใหม่เพราะผมก็เป็นคนที่มีเชื้อสายจีนเช่นเดียวกับแฟนเก่าเธอ แต่ผมก็ไม่ละความยังคุยและจีบเธอต่อไป จนเมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เราก็ไปดูหนังกินข้าวด้วยกัน และเราก็จูบกัน ไม่ใช่เพราะความเมา เพราะเราไม่ได้กินเหล้าหรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ มันเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก ผมคิดว่าคนๆนั้นที่ผมได้แค่มองตอนสมัยเรียนได้มาอยู่ตรงหน้าผมแล้วผมถามเธอว่าแบบนี้รักแล้วใช่หรือเปล่า เธอก็ตอบแบบเขินๆว่าการกระทำก็บอกอยู่แล้วนี่
แต่พอมาวันนี้เธอบอกว่าอยากให้เราหยุดความสัมพันธ์ให้กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพราะเธอรู้ว่าถ้าเรายังคุยกันอยู่แบบนี้มันจะยิ่งลึกซึ้งเกินไปจนถึงวันที่เราตัดสินใจจะอยู่ด้วยกัน มันจะไม่ใช่เรื่องของเรา2คนอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ป๊ากับม้าผม หรือ พ่อกับแม่ของเธอ เพราะผมเป็นลูกชายคนเดียว และเธอบอกว่าถ้าให้ผมเปลี่ยนเป็นมุสลิม ป๊ากับม้าผมก็คงไม่ยอม จะให้เธอเปลี่ยนเป็นพุทธก็ไม่ได้ เธอจึงเลือกที่จะหยุดความสัมพันธ์เอาไว้แค่นี้ดีกว่า
ผมอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆในพันทิปว่าผมควรจะจบตามที่เธอขอและเธอยืนยันที่จะจบทั้งน้ำตา(เพราะตอนที่เธอพูดเธอร้องไห้ครับ) หรือควรจะไปต่อถ้ามีปัญหาเรื่องนี้ค่อยหาทางแก้ไขอีกที แต่ตอนนี้ในใจผมเลือกทางที่2ครับ
เพราะความต่างของศาสนาทำให้คน2คนรักกันไม่ได้จริงๆหรือ?
เรื่องมีอยู่ว่าผมรู้จักกับผู้หญิงคนนึงตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเราเรียนอยู่คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน เธอเป็นคนหน้าตาค่อนข้างจะน่ารักออกแนวเด็กเรียนนิดๆ อัธยาสัยดี พอเจอครั้งแรกผมรู้สึกเลยว่าเธอน่ารักดีนะ แต่เธอคนนี้มีแฟนแล้วคบกันมาตั้งแต่เรียน ม.ปลาย ผมจึงเลือกที่จะแอบปลื้มเธอแบบเงียบๆดีกว่า
ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึงที่ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ออกแนวตามคลื่นตามลม ติดเพื่อนตามประสาผู้ชายและค่อนข้างที่จะปากหมาพอสมควร ทุกครั้งที่ผมอยากจะคุยกับเธอคือผมก็ได้แต่แซวเธอไปตามเรื่องตามราว และผมคิดว่ามันคงเป็นแค่ความฝันที่จะได้รักกับเธอคนนั้น ระหว่างที่เรียนผมก็มีแฟนไปตามเรื่องตามราว จนเรียนจบ ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยผมรู้แค่ว่าเธอได้ไปเรียนต่อ ป.โทที่มหาวิทยาลัยมีชื่อในประเทศ และเราก็ไม่ได้คุยกันเลยทั้งๆผมก็มีเบอร์โทรศัพท์ของเธอคนนั้น เวลาผ่านไป6ปี เราก็ได้มาเจอกันในงานแต่งงานของเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย ผมเลิกกับแฟนและเธอก็ยังไม่มีแฟน เราได้คุยกันตอนที่อยู่ที่งานนานพอสมควร จนพวกเพื่อนๆไปต่อกันเธอก็ไปด้วย และหลังจากวันนั้น เราก็ได้คุยกันเรื่อยมาทุกวัน เรียกได้ว่าคุยกันมากกว่าเวลาสิบปีที่ผ่านมาอีก เราได้ไปดูหนัง กินข้าวกัน ปีใหม่ที่ผ่านมาก็ไปเที่ยวด้วยกัน(เช้าเย็นกลับ) วันเกิดผมเธอก็มาทำกับข้าวให้ผมกินอยู่กับผมจนได้เป่าเค้กตอนเที่ยงคืน และผมก็บอกรักเธอ แต่เธอไม่เคยบอกรักผมเลย เพราะเธอมีปม
เธอมีปมในอดีตคือเธอเคยมีแฟนตอนสมัยเรียนป.โทแต่ต้องเลิกกันเพราะนับถือศาสนาที่ต่างกัน คือเธอเป็นคนอิสลาม เป็นอิสลามที่ไม่เคร่งเพราะเธอไม่ได้แต่งตัวตามธรรมเนียมของชาวมุสลิม และผู้ชายคนนั้นเป็นคนจีน คบกันถึงขั้นที่จะแต่งงานกัน แต่ผู้ชายคนนั้นมาบอกเลิกเธอเพราะว่าญาติฝ่ายชายไม่รับเธอที่เธอเป็นมุสลิม
เรื่องนี้เธอเป็นคนเล่าให้ผมฟังมันคือเหตุผลที่เธอบอกว่าเธอไม่อยากจะเริ่มใหม่เพราะผมก็เป็นคนที่มีเชื้อสายจีนเช่นเดียวกับแฟนเก่าเธอ แต่ผมก็ไม่ละความยังคุยและจีบเธอต่อไป จนเมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เราก็ไปดูหนังกินข้าวด้วยกัน และเราก็จูบกัน ไม่ใช่เพราะความเมา เพราะเราไม่ได้กินเหล้าหรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ มันเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก ผมคิดว่าคนๆนั้นที่ผมได้แค่มองตอนสมัยเรียนได้มาอยู่ตรงหน้าผมแล้วผมถามเธอว่าแบบนี้รักแล้วใช่หรือเปล่า เธอก็ตอบแบบเขินๆว่าการกระทำก็บอกอยู่แล้วนี่
แต่พอมาวันนี้เธอบอกว่าอยากให้เราหยุดความสัมพันธ์ให้กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพราะเธอรู้ว่าถ้าเรายังคุยกันอยู่แบบนี้มันจะยิ่งลึกซึ้งเกินไปจนถึงวันที่เราตัดสินใจจะอยู่ด้วยกัน มันจะไม่ใช่เรื่องของเรา2คนอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ป๊ากับม้าผม หรือ พ่อกับแม่ของเธอ เพราะผมเป็นลูกชายคนเดียว และเธอบอกว่าถ้าให้ผมเปลี่ยนเป็นมุสลิม ป๊ากับม้าผมก็คงไม่ยอม จะให้เธอเปลี่ยนเป็นพุทธก็ไม่ได้ เธอจึงเลือกที่จะหยุดความสัมพันธ์เอาไว้แค่นี้ดีกว่า
ผมอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆในพันทิปว่าผมควรจะจบตามที่เธอขอและเธอยืนยันที่จะจบทั้งน้ำตา(เพราะตอนที่เธอพูดเธอร้องไห้ครับ) หรือควรจะไปต่อถ้ามีปัญหาเรื่องนี้ค่อยหาทางแก้ไขอีกที แต่ตอนนี้ในใจผมเลือกทางที่2ครับ