ไดอารีสีแดง (สี่) [เรื่องสั้นหลายตอนจบ]

ผมลุกขึ้นอย่างยากเย็น สิ่งที่ห้องสีขาวได้ทำกับร่างกายของผมในขณะที่กำลังนั่ง อ่าน ไดอารีสีแดงทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมา ทั้งพื้น และผนังอันแสนอบอุ่นสบายของมันต่างพยายามที่จะกลืนกินร่างของผมเข้าไป ผมยืนมองรอยบุ๋มที่ยุบลงไปเป็นรูปร่างของตัวเอง ซึ่งต้องออกแรงมากพอควรกว่าที่จะหลุดขึ้นมาได้ รอยนั้นกำลังค่อยค่อยกลับคืนเป็นปกติอย่างช้าช้า เติมเต็มจนราบเรียบเหมือนเดิมราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
    
ร่างกายของผมเองก็ไม่ได้รับบาดเจ็บใดใด

    ผมไม่มีวันที่จะไว้ใจห้องนี้ได้อีก แต่อีกด้านหนึ่งผมก็ยิ่งคิดถึงเธอคนนั้น ยังอยากได้พบเจอกันอีกสักครั้ง ผมคงต้องเสียสติไปแล้วแน่แน่ เพราะเพียงได้เห็นหน้าเธอแค่สองครั้งเท่านั้น หรือบางทีมันอาจจะเป็น รักแรกพบ ผมอาจตกหลุมรักเธอเข้าแล้วก็เป็นได้ ผมรู้สึกเป็นห่วงเธอ โดยเฉพาะจากเจ้าเงาดำมืดตนนั้น มันตามเธอไปทำไม และอะไรก็ตามที่มันคิดจะทำกับเธอคงต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

    ผมนั่งลงทบทวนทุกอย่างที่ได้รับรู้มา พร้อมกับคอยระแวงว่าห้องนี้อาจจะพยายามกลืนกินผมเข้าไปอีกแบบเมื่อครู่

    เธอคนนั้นอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ซึ่งผมขอเรียกว่าเป็นโลกในไดอารีสีแดง เธอมองไม่เห็น หรือไม่อาจรับรู้ถึงตัวผมได้ เพราะเธอคงไม่เดินผ่านผู้ชายเปลือยคนหนึ่งไปง่ายง่ายแบบนั้น เงามืดกลับเป็นอีกสิ่งที่แตกต่างออกไป เธอคงมองไม่เห็นมันเช่นกัน แต่มันสามารถเห็น และรับรู้เกี่ยวกับตัวผมได้

    เธออยู่ในไดอารีสีแดง ส่วนเงามืดอาจเป็นเช่นเดียวกับผม คือเข้าไปจากทางอื่น บางทีอาจมีห้องสีขาวแบบนี้ หรืออาจเป็นห้องสีดำ อีกห้องหนึ่ง หรืออีกมากมาย

    มันจะทำร้ายเธอได้หรือไม่ มันจะทำอะไรผมได้หรือไม่ ผมจะสู้กับมันได้หรือไม่ และหากว่ามันสามารถทำร้ายเธอ ผมเองจะติดต่อกับเธอได้บ้างหรือไม่
    
ห้องสีขาวนี้คิดจะทำอะไรกับร่างของผม มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดฉวยโอกาสกลืนกินร่างในยามที่ผม ไม่อยู่ ใช่หรือไม่ แล้วหากผมไม่สนใจเธอ หรือไดอารีสีแดง จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ กับตัวผม และเงามืดนั้น ดูเหมือนมันจะมีแต่คำถาม ที่ไม่มีคำตอบ หรืออย่างน้อยผมก็ยังไม่รู้

    หากยังมีสิ่งอื่นใดภายในห้องสีขาวนี้ ผมอาจคิดมาก อาจต้องกังวล แต่ผมไม่มีอะไรเลย นอกจากตัวผมเอง แล้วผมจะเสียอะไรได้ ผมจะยอมเสี่ยงเพื่อเธอ เสี่ยงกับเงามืดตนนั้น เสี่ยงกับห้องสีขาวนี้

    ผมจะช่วยเธอ ทำความรู้จักกับเธอให้ได้

    และเพื่อไม่ให้ครั้งนี้เป็นแบบที่ผ่านผ่านมา ที่ผมสามารถอยู่ในโลกของไดอารีสีแดงได้เพียงแค่ไม่นาน ผมจึงวางหนังสือลงบนพื้น มองดูมัน มองดูห้องสีขาวนี้ อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนค่อยค่อยเอนร่างนอนลงโดยใช้หนังสือต่างหมอน ผมจะนอนหนุนมันเพื่อให้หลับฝันถึงเธอ

    ไม่ว่ามันจะเป็นฝันดีหรือร้ายก็ตาม

#####

    หญิงสาวตื่นขึ้นในตอนหัวค่ำอย่างไม่ค่อยสดชื่น แต่เธอก็ทำอะไรได้ไม่มากนักนอกจากฝืนตัวเองให้ลุกขึ้น 'ฉันฝันร้ายอีกแล้ว' ฝันร้ายที่เธอไม่เคยจดจำรายละเอียดได้นอกจากเงามืดน่ากลัวนั้น ฝันติดกันมาสองสามวันแล้ว เธอเดินไปเปิดไฟห้องน้ำ ปล่อยให้ชุดนอนบางเบาร่วงลงไปกองอยู่บนพื้น เธอสำรวจดูรูปร่างของตัวเองอย่างพอใจ ก่อนปล่อยให้สายน้ำเย็นฉ่ำไหลผ่านไปทุกซอกทุกมุมเพื่อปลุกให้เธอตื่น มือของเธอลูบไล้ไปมาตามเรือนร่าง สัมผัสมันอย่างอ่อนโยน

#####

    ผมเข้ามาอยู่ในโลกเสมือนจริงของไดอารีสีแดงอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นห้องพักของเธอ นอกจากสิ่งที่อยู่รอบกายเธอแล้ว สิ่งอื่นอื่นที่ห่างออกไปราวกับถูกปกคลุมไว้ด้วยหมอกควันจางจาง ผมจ้องมองเรือนร่างสีขาวที่เคลื่อนไหวอยู่ในสายน้ำนั้นอย่างตื่นตา มันคือความงดงามอันน่าหลงไหล ผมลองเอื้อมมือออกไป สายน้ำเย็นพวกนั้นทะลุผ่านมือ และแขนของผมไปอย่างประหลาด ผมไม่รู้สึกถึงสัมผัสของพวกมันแม้แต่น้อย ก่อนมือที่สั่นเทาของผมจะค่อยค่อยสัมผัสลงบนร่างของเธอ

    มันช่างนุ่มนวลเหลือเกิน

    เธอยังคงอาบน้ำต่อไปโดยไม่แสดงท่าทีว่ามีอะไรเกิดขึ้น ผมสัมผัสร่างของเธอได้ แต่เธอกลับไม่รู้สึกถึงสัมผัสของผม มันน่าแปลก และให้ความรู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด ผมลองเคลื่อนมือไปตามมือของเธอที่ลูบไล้ไป สัมผัสถึงพวกมัน และคิดไปว่าเธอเองก็กำลังรู้สึกถึงสัมผัสนี้ด้วยเช่นกัน ผ่านทางมือของเธอเอง

    ผมนึกสงสัยขึ้นมาว่าตัวเองจะทำอะไรมากกว่านี้ได้หรือไม่