จริงๆตัวผมก็แอบตามจาก Raw มาตลอดทุกๆเดือนอยู่แล้ว 555555+ ก็พอจะรู้เรื่องราว
คร่าวๆพอสมควร แต่ยังไงการอ่านภาษาบ้านมันก็ทำให้รู้เรื่องทั้งหมดแบบ 100% อยู่ดี
ฉะนั้นเรามาอุดหนุนของลิขสิทธิ์กันเถอะครับ > < (รู้สึกว่าเล่มนี้ NED เปลี่ยนมาใช้
กระดาษถนอมสายตาแล้วด้วย เลยมั่นใจว่าในอนาคต หาก NED พิมพ์ Jojonium ก็
ต้องเป็นกระดาษถนอมสายตาเหมือนกัน)

เอาละ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า กับรวมเล่มฉบับภาษาไทยเล่มล่าสุด เล่มที่ 7 ที่ตอนนี้ผม
ว่าหลายๆท่านคงชินกับการเล่าเรื่องสไตส์ภาคนี้แล้ว คือช้าๆเนิบๆ แต่เต็มไปด้วยความ
น่าสนใจและน่าติดตาม (ถ้าไม่ติดภาพภาคก่อนๆ หรือโหยหาฉากบู๊มากเกินไปนะครับ)
อยู่ตลอด ...จนมาถึงเล่มนี้ ส่วนตัวผมชอบมากๆครับ > < พอได้อ่านแบบภาษาไทยแล้ว



ส่วนตรงนี้ขอใส่สปอยล์นะครับ สำหรับคนที่อ่านแล้วเท่านั้น...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชอบตรงแง่ที่ Jojolion เป็นมาตลอดตั้งแต่แรกคือ เนื้อหาปราศจากช่วงเวลาหยิบ
ย่อย ศัตรูคั่นเวลา อะไรพวกนี้ ...เรื่องส่วนใหญ่แม้จะดูงงๆลึกลับซับซ้อน แต่มันก็เกาะอยู่
บนเส้นเรื่องหลักเพียงอย่างเดียว ไม่เป๋ไปไหน ขึ้นอยู่กับว่าผู้อ่านแต่ละคนจะจับประเด็น
ของเรื่องได้มั๊ย เท่านั้นเองครับ ตัวละครที่โผล่ออกมาไม่ค่อยมีตัวไหนเป็นตัวประกอบ ศัตรู
ที่ออกมาจะต้องมีความสำคัญให้เรื่องเดินไปข้างหน้าเสมอ ...ก็จริง ที่มันอาจจะน่าเบื่อสำหรับ
หลายๆท่าน แต่ส่วนตัวผมไม่มีปัญหาครับ สนุกกับ Jojolion มาตั้งแต่รู้เรื่อง "ส้มกับมะนาว"
แล้ว > <

โดยเฉพาะในเล่มนี้มีจุด Twist อย่างหนึ่งคือ ฮิงาชิคาตะ โนริสุเกะ ตัวละครที่น่าสงสัยและ
ถูกมองเป็นศัตรูมาตั้งแต่แรก แต่พอเจ้าเหยินได้มาคุยกับโนริตัวต่อตัวจริงๆ กลับพบบางอย่าง
ที่ผิดคาดจากที่ตัวเองคิด

ไม่รู้ยังไง ...แต่ส่วนตัวผม โนริสุเกะซังเป็นตัวละครฝ่ายดีที่ผมชอบที่สุดไปเรียบร้อยแล้วครับ
> < เป็นชายวัยกลางคนที่เท่ห์และบุคลิกน่าค้นหามากๆ

ส่วนโยสึยุ ชายที่มาพร้อมกับปริศนา คนที่ผมหวังว่าการมาของเขา จะทำให้ปมหลายๆอย่างใน
เรื่องมันกระจ่างขึ้น แต่ก็.... (รออ่านรวมเล่ม 8 กันในอนาคตนะครับ อิอิ) โยสึยุที่ญี่ปุ่นตอนออกมา
ตอนแรก ก็ฮ็อตทันทีเลยนะครับ มีแฟนอาร์ต อะไรออกมาบานเลย ...ทำไมสาวๆถึงชอบตัวละคร
สไตส์นี้กันนักหว่า ^ ^'' (เจ้าเหยินน่ารักกว่าอีก 55555) โดยอีกสิ่งหนึ่งที่โยสึยุเป็นที่สร้างความ
มึนงงให้กับทั้งเหยินและโนริซังมากคือ "เขาเป็นชายที่สามารถเปลี่ยนร่างเป็นหินได้"

ชัดเจนแล้วครับ... โยสึยุคือ "บุรุษเสาหิน" เวอร์ชั่นจักรวาลอัลติเมทนั่นเอง อิอิ > < (ไม่รู้จะเปรียบ
กับอะไรดี) ในจักรวาลดั้มเดิม สิ่งมีชีวิตที่เปลี่ยนร่างเป็นหินตอนจำศีลคือพวกสุดยอดสิ่งมีชีวิตแบบ
พวกคาร์ซ ในภาค 2 ส่วนในจักรวาลใหม่ ก็คือสิ่งมีชีวิตแบบโยสึยุนี่เอง แต่ยังเป็นปริศนาอยู่ว่าโยสึยุ
เป็นตัวอะไรกันแน่? (รออ่านเล่มหน้าตามเคย)

ส่วนเรื่องโรคประจำตระกูลฮิงาชิคาตะนั้น อันนี้เป็นผลที่สืบทอดมาจากหลักการของซากศพ จากภาค
ที่แล้วนี่เองครับ ที่ว่า "มีขาวต้องมีดำ เมื่อมีด้านที่รุ่งเรืองก็ต้องมีอีกด้านที่มืดมนอับโชคคอยถ่วงดุล
เสมอ" เป็นการแลกเปลี่ยนผลลัพท์ที่เท่าเทียม (พี่น้อง เอ็ดเวิร์ด-อัลฟองเซ่ คงจะรู้ข้อนี้กันดี XD)
ยิ่งอ่านก็ยิ่งซาบซึ้งในตัวโนริซังเลยทีเดียวผม (บางคนสงสัยว่า โรคนี่ ใช้ฟองสบู่ของน้องนิ่มชิงออก
มาไม่ได้หรือ? ประเด็นคือมันเป็นโรคอ่ะครับ ^ ^ ชิงออกมายังไงมันก็กลับไปหาเหมือนเดิมอยู่ดี
เหมือนตอนเปิดตาโจชู ในตอนแรกนั่นแหละ)

สำหรับผม Jojolion มีแต่เรื่องน่าสนใจนะครับ > < ไม่ได้น่าสนใจที่สแตนด์หรือฉากบู๊ แต่น่าสนใจที่
ดีเทลต่างๆที่ อ.อารากิ ขยันหาใส่ลงไป ปมปริศนาต่างๆที่มีอะไรให้อ่านให้ติดตามเยอะแยะมากมาย