ไม่เคยตั้งกระทู้มานานโคตรๆแล้ว แต่วันนี้ขอหน่อยนะครับ
ผมกับแฟนเก่าคบกันมา 6 ปี แต่เลิกกันมา 2 ปีกว่าละครับ ด้วยเรื่องไม่ใหญ่โตอะไร ถ้าเคลียร์กันก็คงกลับมาดีกันได้ แต่เพราะต่างคนต่างทิฐิ ไม่ยอมเอ่ยปากก่อน ก็เลยจบแบบน่าเศร้า (เธอเป็นคนขอเลิก)
หลังจากเลิกกัน ผมก็ตัดสินใจว่าจะไม่กลับมาคืนดีแน่ๆแล้ว เพราะเธอขอเลิกมาหลายครั้ง ผมตามง้อมาตลอด มันเหนื่อยใจ ผมคิดว่าคนรักกันจริงมีปัญหาต้องช่วยกันแก้ ไม่ใช่เอะอะก็ขอเลิก และเวลามีปัญหาเธอก็ชอบไปคุยกับผู้ชายคนอื่นด้วย ผมรับไม่ได้
หลังจากเลิกกันได้สักพัก เธอก็เริ่มเข้ามาง้อผม แต่ไม่พูดตรงๆนะ กลับมาชวนผมคุย เล่านู้นเล่านี่ให้ฟัง มีแซวๆผมให้พาเธอไปเที่ยว นานๆเข้าผมก็เริ่มใจอ่อน แต่ผมเองก็ทิฐิอยากให้เธอเอ่ยปากขอคืนดีให้ชัดๆ เลยแกล้งทำไม่สนใจไป จริงๆเธอเคยถามครั้งนึงว่าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ย แต่ตอนนั้นผมยังใจแข็งเลยตอบไปว่าอยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว
หลังจากนั้นเราก็ยังคุยกันอยู่บ้าง แต่เริ่มลดความถี่ลง เธอก็ไม่แซวอะไรผมแล้ว แต่ก็ยังมีอ้อนขอของขวัญวันเกิดผมบ้าง ซึ่งผมก็ให้ไปทุกครั้ง หนึ่งในนั้นก็มีมือถือที่เธอใช้อยู่ตอนนี้ (มือถือนี่ผมช่วยออกเงินบางส่วน ไม่ได้ซื้อให้ทั้งหมด) ล่าสุดก็เพิ่งซื้อของขวัญให้ไปเมื่อสัก 2-3 เดือนที่แล้ว
จนวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เธอโพสต์รูปแฟนใหม่ และคิดว่าคงคบกันมาสักพักแล้วแต่ไม่เปิดตัว ผมเลยกะว่าจะไลน์ไปถามว่ามีแฟนแล้วน่าจะบอกกันบ้าง ปรากฏว่าผมโดนบล็อกไปแล้ว เมื่อ 4-5 วันก่อนยังเพิ่งคุยกันอยู่เลย ตอนนี้ผมเลยรู้สึกแย่สุดๆ
ประเด็นตอนนี้คือ ผมมานั่งรู้สึกผิดว่าทำไมตอนนั้นถึงเอาแต่ทิฐิ ไม่ยอมกลับไปคืนดีด้วย เคยหลอกตัวเองมาตลอดว่าผมไม่คิดอะไรกับเธอแล้ว คิดกับเธอแค่เพื่อนสนิท แต่พอเห็นรูปคู่เธอ จึงรู้ว่ายังรักเธอเต็มหัวใจ แต่มันก็สายไปแล้ว
ทั้งหมดข้างบนคือการเกริ่นนำครับ ผมกับแฟนเก่าคงไม่มีทางกลับมาคืนดีกันอีกแล้ว มองไปที่อนาคตดีกว่า ชีวิตผมตอนนี้วันๆอยู่แต่ที่ทำงานกับห้องพัก ที่ทำงานก็พอมีสาวๆแต่ส่วนใหญ่มีแฟนหมดแล้ว ต่อหน้าเพื่อนผมทำเก่ง ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรที่ไม่มีแฟน แต่ในใจที่รู้สึกแย่มาก เมื่อก่อนผมยังมั่นใจว่าอีกสักพักน่าจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าได้ แต่ผมชะล่าใจเกินไป ตอนนี้เหมือนเสียที่พึ่งสุดท้าย เสียเพื่อนที่ดีที่สุดที่คุยกันได้ทุกเรื่อง มันเคว้งมากครับ
ผมเป็นคนเพื่อนน้อย เพราะเป็นคนเงียบๆ อยากจะได้พบได้เจอเพื่อนใหม่ๆบ้าง สร้างโอกาสในชีวิตให้ตัวเอง ที่ผ่านมาผมไม่กล้าจีบใครเพราะรู้ว่ายังตัดคนเก่าไม่ขาด แต่วันนี้ใจผมเป็นอิสระแล้ว ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ เพื่อนๆผ่านช่วงเวลายากลำบากแบบนี้ได้ยังไงบ้าง และทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆกันยังไงบ้าง ผมอยากหลุดออกไปจากโลกเดิมๆเต็มทีละ ผมเคยมีกำแพงที่ป้องกันตัวเองจากการทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆ แต่วันนี้ตัดสินใจละครับว่าคงต้องทำลายกำแพงซะที
ป.ล. นี่ผมเอาความอายทิ้งเพื่อมาตั้งกระทู้เลยนะ ปกติเป็นคนขี้อายมาก วันนี้ตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองละ แม้จะนิดหน่อยก็ขอให้ได้เริ่ม
ป.ล.2 เรื่องแฟนเก่า เพิ่งมารู้ว่ารักเธอมากแค่ไหนก็ตอนเสียเธอไปจริงๆแล้ว เมื่อคืนนอนหลับๆตื่นๆฝันถึงแต่เธอ ทั้งที่เลิกกันมาก็ 2 ปีกว่า จริงๆน่าจะทำใจได้แล้ว แต่ความผิดพลาดที่ผ่านมาผมจะเก็บเป็นบทเรียน รักครั้งต่อไปผมจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปอีก
ป.ล.3 แท็กมั่วขออภัย ผมมือใหม่ในการตั้งกระทู้
อกหักวันวาเลนไทน์ และขอแนวทางในการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ผมกับแฟนเก่าคบกันมา 6 ปี แต่เลิกกันมา 2 ปีกว่าละครับ ด้วยเรื่องไม่ใหญ่โตอะไร ถ้าเคลียร์กันก็คงกลับมาดีกันได้ แต่เพราะต่างคนต่างทิฐิ ไม่ยอมเอ่ยปากก่อน ก็เลยจบแบบน่าเศร้า (เธอเป็นคนขอเลิก)
หลังจากเลิกกัน ผมก็ตัดสินใจว่าจะไม่กลับมาคืนดีแน่ๆแล้ว เพราะเธอขอเลิกมาหลายครั้ง ผมตามง้อมาตลอด มันเหนื่อยใจ ผมคิดว่าคนรักกันจริงมีปัญหาต้องช่วยกันแก้ ไม่ใช่เอะอะก็ขอเลิก และเวลามีปัญหาเธอก็ชอบไปคุยกับผู้ชายคนอื่นด้วย ผมรับไม่ได้
หลังจากเลิกกันได้สักพัก เธอก็เริ่มเข้ามาง้อผม แต่ไม่พูดตรงๆนะ กลับมาชวนผมคุย เล่านู้นเล่านี่ให้ฟัง มีแซวๆผมให้พาเธอไปเที่ยว นานๆเข้าผมก็เริ่มใจอ่อน แต่ผมเองก็ทิฐิอยากให้เธอเอ่ยปากขอคืนดีให้ชัดๆ เลยแกล้งทำไม่สนใจไป จริงๆเธอเคยถามครั้งนึงว่าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ย แต่ตอนนั้นผมยังใจแข็งเลยตอบไปว่าอยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว
หลังจากนั้นเราก็ยังคุยกันอยู่บ้าง แต่เริ่มลดความถี่ลง เธอก็ไม่แซวอะไรผมแล้ว แต่ก็ยังมีอ้อนขอของขวัญวันเกิดผมบ้าง ซึ่งผมก็ให้ไปทุกครั้ง หนึ่งในนั้นก็มีมือถือที่เธอใช้อยู่ตอนนี้ (มือถือนี่ผมช่วยออกเงินบางส่วน ไม่ได้ซื้อให้ทั้งหมด) ล่าสุดก็เพิ่งซื้อของขวัญให้ไปเมื่อสัก 2-3 เดือนที่แล้ว
จนวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เธอโพสต์รูปแฟนใหม่ และคิดว่าคงคบกันมาสักพักแล้วแต่ไม่เปิดตัว ผมเลยกะว่าจะไลน์ไปถามว่ามีแฟนแล้วน่าจะบอกกันบ้าง ปรากฏว่าผมโดนบล็อกไปแล้ว เมื่อ 4-5 วันก่อนยังเพิ่งคุยกันอยู่เลย ตอนนี้ผมเลยรู้สึกแย่สุดๆ
ประเด็นตอนนี้คือ ผมมานั่งรู้สึกผิดว่าทำไมตอนนั้นถึงเอาแต่ทิฐิ ไม่ยอมกลับไปคืนดีด้วย เคยหลอกตัวเองมาตลอดว่าผมไม่คิดอะไรกับเธอแล้ว คิดกับเธอแค่เพื่อนสนิท แต่พอเห็นรูปคู่เธอ จึงรู้ว่ายังรักเธอเต็มหัวใจ แต่มันก็สายไปแล้ว
ทั้งหมดข้างบนคือการเกริ่นนำครับ ผมกับแฟนเก่าคงไม่มีทางกลับมาคืนดีกันอีกแล้ว มองไปที่อนาคตดีกว่า ชีวิตผมตอนนี้วันๆอยู่แต่ที่ทำงานกับห้องพัก ที่ทำงานก็พอมีสาวๆแต่ส่วนใหญ่มีแฟนหมดแล้ว ต่อหน้าเพื่อนผมทำเก่ง ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรที่ไม่มีแฟน แต่ในใจที่รู้สึกแย่มาก เมื่อก่อนผมยังมั่นใจว่าอีกสักพักน่าจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าได้ แต่ผมชะล่าใจเกินไป ตอนนี้เหมือนเสียที่พึ่งสุดท้าย เสียเพื่อนที่ดีที่สุดที่คุยกันได้ทุกเรื่อง มันเคว้งมากครับ
ผมเป็นคนเพื่อนน้อย เพราะเป็นคนเงียบๆ อยากจะได้พบได้เจอเพื่อนใหม่ๆบ้าง สร้างโอกาสในชีวิตให้ตัวเอง ที่ผ่านมาผมไม่กล้าจีบใครเพราะรู้ว่ายังตัดคนเก่าไม่ขาด แต่วันนี้ใจผมเป็นอิสระแล้ว ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ เพื่อนๆผ่านช่วงเวลายากลำบากแบบนี้ได้ยังไงบ้าง และทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆกันยังไงบ้าง ผมอยากหลุดออกไปจากโลกเดิมๆเต็มทีละ ผมเคยมีกำแพงที่ป้องกันตัวเองจากการทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆ แต่วันนี้ตัดสินใจละครับว่าคงต้องทำลายกำแพงซะที
ป.ล. นี่ผมเอาความอายทิ้งเพื่อมาตั้งกระทู้เลยนะ ปกติเป็นคนขี้อายมาก วันนี้ตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองละ แม้จะนิดหน่อยก็ขอให้ได้เริ่ม
ป.ล.2 เรื่องแฟนเก่า เพิ่งมารู้ว่ารักเธอมากแค่ไหนก็ตอนเสียเธอไปจริงๆแล้ว เมื่อคืนนอนหลับๆตื่นๆฝันถึงแต่เธอ ทั้งที่เลิกกันมาก็ 2 ปีกว่า จริงๆน่าจะทำใจได้แล้ว แต่ความผิดพลาดที่ผ่านมาผมจะเก็บเป็นบทเรียน รักครั้งต่อไปผมจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปอีก
ป.ล.3 แท็กมั่วขออภัย ผมมือใหม่ในการตั้งกระทู้