สวัสดีค่ะ ดิฉันมีเรื่องที่ตัดสินใจไม่ถูกค่ะ เรื่องมันอาจจะยาวหน่อยค่ะ
ฉันมีคนคนนึงฉันรักเค้ามาก เราเคยคบกันมาแล้วครั้งนึงประมาณ 4 ถึง 5 ปี แล้วเราก็เลิกกัน เค้าก็ไปมีแฟนของเค้า แล้วแฟนของเค้าก็ร็เรื่องราวของฉันเป็นอย่างดี แต่แฟนของเค้าก็ยอมให้ฉันยืนอยู่ทีตรงนั้น ฉันก็ไม่ได้หายไปจากชีวิตเค้าน่ะค่ะ ฉันยังยืนอยู่ข้างเค้าเสมอ ฉันไม่เคยจากไปไหน ฉันยืนอยู่ข้างเข้าประมาณ 3 ปี ชั้นได้เลือกที่จะมีแฟนอย่างคนทั่วๆไป กลับทำให้เค้าเสียใจมากกับการที่ฉันจะไม่ยืนอยู่ที่เดิมแล้ว แต่ฉันก็เลือกที่จะมีแฟนต่อให้ในใจฉันยังคิดถึงเค้าเสมอ ฉันไม่เคยลืมเค้าได้เลย เราจางหายกันได้ ประมาณ 2 ปี แล้วเราก็ได้กลับมาเจอกันอีก (ที่เราได้กลับมาเจอกันเพราะเพื่อนสนิทเค้าก็เป็นเพื่อนสนิทของฉันเองค่ะ)แต่การเจอกันเราก็มีกลุ่มเพื่อนๆไปกันด้วย เราก็คุยกันอย่างคนทั่วไป แล้วเราก็ติดต่อกันบ้างเป็นบ้างครั้ง แต่ครั้งล่าสุดที่เราได้เจอกัน ก่อนปีใหม่นี่ เรามาเจอกัน สอง คนเท่านั้น เราก็ไป กินข้าว ดูหนังตามปกติ ฉันพยายามที่จะขีดเส้นบางๆเอาไว้เพื่อทีจะไม่ให้เค้าเข้ามาใกล้ฉันเกิด สุดท้ายเค้าก็ข้ามเส้นนั้นมา ส่วนตัวฉันก็ยอมให้ข้ามเข้ามา ฉันรู้สึกได้เลยการเจอกันรอบนี่มันพิเศษกว่าทุกครั้ง ก่อนเค้าจะกลับไปเรียนต่อที่ กทม มันมีคำพูดพิเศษ ระหว่าง เค้ากับฉันที่พูดออกมาก ฉันยอมรับฉันดีใจมากกลับการด้เจอเค้าในครั้งนี่ พอเค้ากลับไป เราก็คุยกันทุกวันจนถึงวันนี่ มันมีคำถามมากมายในใจของฉัน ฉันควรจะอยู่ต่อหรือออกมาซะ ฉันไม่รู้เลยว่าการที่ฉันยืนอยู่ตรงนี่สุดท้ายแล้วฉันจะได้เค้ากลับมามั้ย มันก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ ที่อยากจะสมหวังในเรื่องของความรัก แต่อีกใจนึงฉันตัดใจเดินออกมาจากเค้าไม่ได้จิงๆ ฉันไม่กล้าพูดความรู้สึกของฉันให้เค้าฟัง ฉันกลัวจะเสียเค้าไป ในใจลึกๆฉันอยากให้เค้ากลับมาเหลือเกิน ฉันควรทำยังงัยดีค่ะ
หาทางออกไปเจอ
ฉันมีคนคนนึงฉันรักเค้ามาก เราเคยคบกันมาแล้วครั้งนึงประมาณ 4 ถึง 5 ปี แล้วเราก็เลิกกัน เค้าก็ไปมีแฟนของเค้า แล้วแฟนของเค้าก็ร็เรื่องราวของฉันเป็นอย่างดี แต่แฟนของเค้าก็ยอมให้ฉันยืนอยู่ทีตรงนั้น ฉันก็ไม่ได้หายไปจากชีวิตเค้าน่ะค่ะ ฉันยังยืนอยู่ข้างเค้าเสมอ ฉันไม่เคยจากไปไหน ฉันยืนอยู่ข้างเข้าประมาณ 3 ปี ชั้นได้เลือกที่จะมีแฟนอย่างคนทั่วๆไป กลับทำให้เค้าเสียใจมากกับการที่ฉันจะไม่ยืนอยู่ที่เดิมแล้ว แต่ฉันก็เลือกที่จะมีแฟนต่อให้ในใจฉันยังคิดถึงเค้าเสมอ ฉันไม่เคยลืมเค้าได้เลย เราจางหายกันได้ ประมาณ 2 ปี แล้วเราก็ได้กลับมาเจอกันอีก (ที่เราได้กลับมาเจอกันเพราะเพื่อนสนิทเค้าก็เป็นเพื่อนสนิทของฉันเองค่ะ)แต่การเจอกันเราก็มีกลุ่มเพื่อนๆไปกันด้วย เราก็คุยกันอย่างคนทั่วไป แล้วเราก็ติดต่อกันบ้างเป็นบ้างครั้ง แต่ครั้งล่าสุดที่เราได้เจอกัน ก่อนปีใหม่นี่ เรามาเจอกัน สอง คนเท่านั้น เราก็ไป กินข้าว ดูหนังตามปกติ ฉันพยายามที่จะขีดเส้นบางๆเอาไว้เพื่อทีจะไม่ให้เค้าเข้ามาใกล้ฉันเกิด สุดท้ายเค้าก็ข้ามเส้นนั้นมา ส่วนตัวฉันก็ยอมให้ข้ามเข้ามา ฉันรู้สึกได้เลยการเจอกันรอบนี่มันพิเศษกว่าทุกครั้ง ก่อนเค้าจะกลับไปเรียนต่อที่ กทม มันมีคำพูดพิเศษ ระหว่าง เค้ากับฉันที่พูดออกมาก ฉันยอมรับฉันดีใจมากกลับการด้เจอเค้าในครั้งนี่ พอเค้ากลับไป เราก็คุยกันทุกวันจนถึงวันนี่ มันมีคำถามมากมายในใจของฉัน ฉันควรจะอยู่ต่อหรือออกมาซะ ฉันไม่รู้เลยว่าการที่ฉันยืนอยู่ตรงนี่สุดท้ายแล้วฉันจะได้เค้ากลับมามั้ย มันก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ ที่อยากจะสมหวังในเรื่องของความรัก แต่อีกใจนึงฉันตัดใจเดินออกมาจากเค้าไม่ได้จิงๆ ฉันไม่กล้าพูดความรู้สึกของฉันให้เค้าฟัง ฉันกลัวจะเสียเค้าไป ในใจลึกๆฉันอยากให้เค้ากลับมาเหลือเกิน ฉันควรทำยังงัยดีค่ะ