เราชอบเพื่อนในห้องคนหนึ่ง(นามสมมติ ที)มา 2 ปีกว่า
เรื่องมันเริ่มต้นที่ ม.4 เทอม2 เรานั่งเรียนใกล้กันโดยที่เรานั่งข้างหน้าแล้ว ที นั่งข้างหลัง ในทุกเช้าเขาจะซื้อข้าวเช้ามากิน รร ทุกวันแล้วเขาจะมานั่งคุยด้วยทุกเช้าในเวลาเขากินข้าว เวลาเรียนเราก็คุยกันบ้าง เขาไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามเรา เขาชอบถามเรื่องการบ้านนู้นนี่นั้น กัดกันบ่อย ชอบแกล้งกันมาก บางทีเพื่อนก็แอบแซวแอบสงสัย คือเจอกันทุกวัน หลังเลิกเรียนเราก็ยังคุยกันตลอด มีช่วงๆหนึ่งที่ห้องเราต้องไปทำแลบที่มหาลัยเราเลยมานอนบ้านเพื่อน เขาบอกเราว่าเวลาจะไปกินข้าวเย็นโทรชวนเขาด้วย เราก็ทำตามสัญญาไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนนั้นเราแอบชอบเพื่อนเขาอยู่เพิ่อนทุกคนก็รู้ แต่เขาไม่เคยแซวเราเลย ยิ่งเราคุยกันมากเท่าไหร่เรายิ่งสนิทกันมากขึ้น เราโพสตัสไหนก็ตามเขาจะมาไลค์ตลอด เม้นทุกตัสแกล้งนู้นแกล้งนี่ เลยมีตัสหนึ่งที่เราโพสถึงเพื่อนเขา เขาก็มาถามเราว่าใครหรอ? เราก็บอกว่าไม่บอกเขาเลยถามว่าใช่เพื่อนเขาไมเราเลยเงียบ มาวันๆหนึ่งเราไม่รู้ว่าชอบเขาตอนไหน คงเพราะความสนิทในเวลาเราคุยกันเขาเป็นผู้ชายที่แปลกมาก ดูละครทุกวันเราก็ดูทุกวันคุยกันในแชทตั้งแต่ทุ่มจนถึงห้าทุ่มคุยกันได้ทุกเรื่องเขากำลังคุยกับใครอยู่เราก็รู้ก็คุยกันตรงๆขนาดคนที่คุยกับเขาก็เคยมาถามเราว่าเรากับเขาเป็นอะไรกันหรอแต่เราก็ตอบไปว่าแค่เพื่อน(มันก็เพื่อนจริงๆนิ) เขาชอบส่งเพลงมาให้เราแต่บางเพลงเขาก็ส่งให้คนอื่นฟังด้วยแต่บางเพลงเขาก็ให้เราฟังคนเดียว เขาเอาเพลงแค่นั้นมาให้เราฟังที่ รร เขาชวนเราแกะเนื้อร้องเราใส่หูฟังคนล่ะข้างนั่งด้วยกันเพื่อนก็ต่างแซวเราเลยต่างคนต่างแยก พอปิดเทอมเขาก็เรียนพิเศษเราก็เรียนแต่พอช่วงที่ว่างหลังเลิกเรียนเขาก็มากับแฟนเพื่อนเราที่เป็นผู้ชาย เราก็ไปเดินถนนคนเดินด้วยกันแต่มีเพื่อนผู้หญิงเราอีกคนไปด้วยเราก็ปล่อยให้เพื่อนกับแฟนไปด้วยกันเรา เขาและเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินไปหาอะไรกินเรื่อยๆพอเจอร้านสตอเบอรี่ปั่นเขาก็บ่นว่าอยากกิน เขาชวนเรากินแต่เราบอกว่าเราไม่ชอบ เขาก็เลยไม่ซื้อพอวนมาจะครบรอบหนึ่งเขาก็บอกพาไปซื้อหน่อยอยากกินจริงๆ เรายังไม่ทันบอกเพื่อนไว้เลยว่าไปไหนเขาก็ลากเราไปก่อนพอกลับมาก็ไม่เจอใครเราก็พยายามหาเพื่อนเขาก็บอกว่าเดินไปเรื่อยๆก็เจอเองแล้วก็ทำตัวปกติแต่เขาคงไม่รู้ที่ไม่ปกตินี่คือเราหลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยเจอกันจนวันหนึ่งที่เพื่อน sky กับแฟนแต่เราก็อยู่ในห้องนั้นแหละเลยได้ยินเสียงเขาถามถึงเราว่า"หายไปไหนอยากเจอหน้า" เราเลยตอบไปว่า"อยากเจอทำไมเจอบ่อยแล้วเบื่อหน้า" เขา"ก็อยากเจอหน้าคนไม่สวยอ่าอน่าหลบหน้าดิ" เรา"ไม่เว้ยไม่อยากเจอ" เขาเลยทักแชทมาว่า"ขี้โกงว่ะเจอหน้าแค่นี้ก็ไม่ได้" เรายิ่งคิดไปไกล พอ ม.5 มาเราก็นั่งคนล่ะที่ไกลกันมากเราก็พยายามลืมเขาเพราะเขาก็คุยกับน้องคนหนึ่งที่ รร อยู่ ในใจเราคิดว่าเขาคงคบกับน้องคนนั้นไปแล้ว เราพยายามห่างพยายามลืมเราก็ทำไม่ได้ เราไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่จนเขาถามเพื่อนถึงเราว่า"ไม่มารรหรอ ทำไมไม่เห็น" เรายิ่งทำใจไม่ได้ ต่อมามีเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดว่าเขาคงรู้ว่าเราคิดเกินเลยเพราะอยู่ดีๆเขาก็เปิดเพลงไม่สนิทแล้วเดินออกมามองหน้าเราแล้วเดินไป ม.6 มา เรายิ่งแทบไม่ได้คุยกันเพราะเขาก็มีคนคุยอยู่เรายิ่งพยายามทำใจมากขึ้น พยายามหลบหน้าทั้งที่เรียนห้องเดียวกันนั้นล่ะ เรารู้ว่าเขาทำไรคุยกับใครตลอด แม้กระทั่งการบ้านที่เราส่งไปเราก็รู้ว่าเขาชอบเอาไปลอกและลอกแต่ของเราส่วนมาก วันหนึ่งเราคุยกับเพื่อนสนิทเขาอยู่ในขณะที่เขายืนอยู่แต่เราทำเป็นไม่สนใจเขา หลังจากนั้นเป็นต้นมาเราก็ไม่คุยกันอีก และหลังจากที่ไม่คุยกันไม่นานเขาก็มีแฟน เราก็ได้แต่แอบมองเขาตลอด ติดตามเขาตลอดจะโทษใครที่ทำให้เราไม่คุยกันก็ไม่ได้เราทำตัวเองเรางี่เง้าเอง ก็เลยตัดสินใจบล็อคเฟสเขา เพื่อนเราเลยบอกว่าเอาออกเถอะยังไงก็ทำใจไม่ได้หรอก พอเอาออกเราก็แอดไปใหม่ เขารับเรานะแต่เขาไม่ถามเราสักคำว่าเพราะอะไร เขาเลยมาไลค์ตัสเราตัสหนึ่งเราก็เลยไปไลค์ตัสเขาตัสหนึ่งพอวันต่อมาเขาลบตัสที่เราไลค์ออกแล้วโพสตัสใหม่ เราก็ไลค์ปกติ
ตั้งแต่เริ่มเรื่องจนตอนนี้ ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่คุยกัน เราไม่กล้าที่จะคุยกับเขา เราก็วางตัวไม่ถูกเพราะเขาก็มีแฟนแล้ว ถามว่าเรายังชอบเขาอยู่ไหมเราชอบเขาเหมือนเดิม เราตัดใจไม่ได้ ยิ่งตอนนี้จะจบ ม.6 แล้วเพื่อนต่างก็บอกให้เราบอกเขาให้หมดแต่เราไม่กล้าเรากลัวว่าเขากับเรายิ่งจะไม่คุยกันมากกว่าเดิมเพราะทุกวันที่เป็นอยู่มันก็ทรมานใจเราอยู่และเราอยากบอกเขาทางพันทิปนี้เลยล่ะกันถ้าเขาได้อ่านเราก็ไม่เสียใจอย่างน้อยๆก็ได้พูดในอย่างที่อยากพูดออกไปให้เขารู้
นายเราขอโทษนะที่ เราคิดเกินสถานะที่เป็นอยู่เราไม่อยากให้เราไม่คุยกันแบบนี้ อยากให้เราเหมือนเดิมเราไม่ได้ต้องการเป็นแฟนแค่ต้องการให้เราคุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนเดิมเป็นที่ปรึกษากันและกัน แกล้งกันเหมือนเดิม เราไม่ได้ตั้งใจคิดเกินเลยแต่ความรู้สึกเราบังคับไม่ได้ เราชอบนายมานานแล้วนายเป็นคนที่ทำให้เราลืมพี่คนนั้นได้ นายทำให้เรายิ้มทำให้เราหัาเราะ ถึงแม้นายมีแฟนแล้วเราก็จะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายเราจะมองดูอยู่ห่างๆนะ เรายังรอนานอยู่ที่เดิม เราจะไม่พยายามทำใจเราจะรอจนกว่าใจเราจะไม่มีนาย #รักหรือป่าวเราไม่รู้แต่ที่รู้คือในทุกวันยังมีนายในใจ
ความในใจจากเพื่อนคนหนึ่ง
เรื่องมันเริ่มต้นที่ ม.4 เทอม2 เรานั่งเรียนใกล้กันโดยที่เรานั่งข้างหน้าแล้ว ที นั่งข้างหลัง ในทุกเช้าเขาจะซื้อข้าวเช้ามากิน รร ทุกวันแล้วเขาจะมานั่งคุยด้วยทุกเช้าในเวลาเขากินข้าว เวลาเรียนเราก็คุยกันบ้าง เขาไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามเรา เขาชอบถามเรื่องการบ้านนู้นนี่นั้น กัดกันบ่อย ชอบแกล้งกันมาก บางทีเพื่อนก็แอบแซวแอบสงสัย คือเจอกันทุกวัน หลังเลิกเรียนเราก็ยังคุยกันตลอด มีช่วงๆหนึ่งที่ห้องเราต้องไปทำแลบที่มหาลัยเราเลยมานอนบ้านเพื่อน เขาบอกเราว่าเวลาจะไปกินข้าวเย็นโทรชวนเขาด้วย เราก็ทำตามสัญญาไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนนั้นเราแอบชอบเพื่อนเขาอยู่เพิ่อนทุกคนก็รู้ แต่เขาไม่เคยแซวเราเลย ยิ่งเราคุยกันมากเท่าไหร่เรายิ่งสนิทกันมากขึ้น เราโพสตัสไหนก็ตามเขาจะมาไลค์ตลอด เม้นทุกตัสแกล้งนู้นแกล้งนี่ เลยมีตัสหนึ่งที่เราโพสถึงเพื่อนเขา เขาก็มาถามเราว่าใครหรอ? เราก็บอกว่าไม่บอกเขาเลยถามว่าใช่เพื่อนเขาไมเราเลยเงียบ มาวันๆหนึ่งเราไม่รู้ว่าชอบเขาตอนไหน คงเพราะความสนิทในเวลาเราคุยกันเขาเป็นผู้ชายที่แปลกมาก ดูละครทุกวันเราก็ดูทุกวันคุยกันในแชทตั้งแต่ทุ่มจนถึงห้าทุ่มคุยกันได้ทุกเรื่องเขากำลังคุยกับใครอยู่เราก็รู้ก็คุยกันตรงๆขนาดคนที่คุยกับเขาก็เคยมาถามเราว่าเรากับเขาเป็นอะไรกันหรอแต่เราก็ตอบไปว่าแค่เพื่อน(มันก็เพื่อนจริงๆนิ) เขาชอบส่งเพลงมาให้เราแต่บางเพลงเขาก็ส่งให้คนอื่นฟังด้วยแต่บางเพลงเขาก็ให้เราฟังคนเดียว เขาเอาเพลงแค่นั้นมาให้เราฟังที่ รร เขาชวนเราแกะเนื้อร้องเราใส่หูฟังคนล่ะข้างนั่งด้วยกันเพื่อนก็ต่างแซวเราเลยต่างคนต่างแยก พอปิดเทอมเขาก็เรียนพิเศษเราก็เรียนแต่พอช่วงที่ว่างหลังเลิกเรียนเขาก็มากับแฟนเพื่อนเราที่เป็นผู้ชาย เราก็ไปเดินถนนคนเดินด้วยกันแต่มีเพื่อนผู้หญิงเราอีกคนไปด้วยเราก็ปล่อยให้เพื่อนกับแฟนไปด้วยกันเรา เขาและเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินไปหาอะไรกินเรื่อยๆพอเจอร้านสตอเบอรี่ปั่นเขาก็บ่นว่าอยากกิน เขาชวนเรากินแต่เราบอกว่าเราไม่ชอบ เขาก็เลยไม่ซื้อพอวนมาจะครบรอบหนึ่งเขาก็บอกพาไปซื้อหน่อยอยากกินจริงๆ เรายังไม่ทันบอกเพื่อนไว้เลยว่าไปไหนเขาก็ลากเราไปก่อนพอกลับมาก็ไม่เจอใครเราก็พยายามหาเพื่อนเขาก็บอกว่าเดินไปเรื่อยๆก็เจอเองแล้วก็ทำตัวปกติแต่เขาคงไม่รู้ที่ไม่ปกตินี่คือเราหลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยเจอกันจนวันหนึ่งที่เพื่อน sky กับแฟนแต่เราก็อยู่ในห้องนั้นแหละเลยได้ยินเสียงเขาถามถึงเราว่า"หายไปไหนอยากเจอหน้า" เราเลยตอบไปว่า"อยากเจอทำไมเจอบ่อยแล้วเบื่อหน้า" เขา"ก็อยากเจอหน้าคนไม่สวยอ่าอน่าหลบหน้าดิ" เรา"ไม่เว้ยไม่อยากเจอ" เขาเลยทักแชทมาว่า"ขี้โกงว่ะเจอหน้าแค่นี้ก็ไม่ได้" เรายิ่งคิดไปไกล พอ ม.5 มาเราก็นั่งคนล่ะที่ไกลกันมากเราก็พยายามลืมเขาเพราะเขาก็คุยกับน้องคนหนึ่งที่ รร อยู่ ในใจเราคิดว่าเขาคงคบกับน้องคนนั้นไปแล้ว เราพยายามห่างพยายามลืมเราก็ทำไม่ได้ เราไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่จนเขาถามเพื่อนถึงเราว่า"ไม่มารรหรอ ทำไมไม่เห็น" เรายิ่งทำใจไม่ได้ ต่อมามีเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดว่าเขาคงรู้ว่าเราคิดเกินเลยเพราะอยู่ดีๆเขาก็เปิดเพลงไม่สนิทแล้วเดินออกมามองหน้าเราแล้วเดินไป ม.6 มา เรายิ่งแทบไม่ได้คุยกันเพราะเขาก็มีคนคุยอยู่เรายิ่งพยายามทำใจมากขึ้น พยายามหลบหน้าทั้งที่เรียนห้องเดียวกันนั้นล่ะ เรารู้ว่าเขาทำไรคุยกับใครตลอด แม้กระทั่งการบ้านที่เราส่งไปเราก็รู้ว่าเขาชอบเอาไปลอกและลอกแต่ของเราส่วนมาก วันหนึ่งเราคุยกับเพื่อนสนิทเขาอยู่ในขณะที่เขายืนอยู่แต่เราทำเป็นไม่สนใจเขา หลังจากนั้นเป็นต้นมาเราก็ไม่คุยกันอีก และหลังจากที่ไม่คุยกันไม่นานเขาก็มีแฟน เราก็ได้แต่แอบมองเขาตลอด ติดตามเขาตลอดจะโทษใครที่ทำให้เราไม่คุยกันก็ไม่ได้เราทำตัวเองเรางี่เง้าเอง ก็เลยตัดสินใจบล็อคเฟสเขา เพื่อนเราเลยบอกว่าเอาออกเถอะยังไงก็ทำใจไม่ได้หรอก พอเอาออกเราก็แอดไปใหม่ เขารับเรานะแต่เขาไม่ถามเราสักคำว่าเพราะอะไร เขาเลยมาไลค์ตัสเราตัสหนึ่งเราก็เลยไปไลค์ตัสเขาตัสหนึ่งพอวันต่อมาเขาลบตัสที่เราไลค์ออกแล้วโพสตัสใหม่ เราก็ไลค์ปกติ
ตั้งแต่เริ่มเรื่องจนตอนนี้ ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่คุยกัน เราไม่กล้าที่จะคุยกับเขา เราก็วางตัวไม่ถูกเพราะเขาก็มีแฟนแล้ว ถามว่าเรายังชอบเขาอยู่ไหมเราชอบเขาเหมือนเดิม เราตัดใจไม่ได้ ยิ่งตอนนี้จะจบ ม.6 แล้วเพื่อนต่างก็บอกให้เราบอกเขาให้หมดแต่เราไม่กล้าเรากลัวว่าเขากับเรายิ่งจะไม่คุยกันมากกว่าเดิมเพราะทุกวันที่เป็นอยู่มันก็ทรมานใจเราอยู่และเราอยากบอกเขาทางพันทิปนี้เลยล่ะกันถ้าเขาได้อ่านเราก็ไม่เสียใจอย่างน้อยๆก็ได้พูดในอย่างที่อยากพูดออกไปให้เขารู้
นายเราขอโทษนะที่ เราคิดเกินสถานะที่เป็นอยู่เราไม่อยากให้เราไม่คุยกันแบบนี้ อยากให้เราเหมือนเดิมเราไม่ได้ต้องการเป็นแฟนแค่ต้องการให้เราคุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนเดิมเป็นที่ปรึกษากันและกัน แกล้งกันเหมือนเดิม เราไม่ได้ตั้งใจคิดเกินเลยแต่ความรู้สึกเราบังคับไม่ได้ เราชอบนายมานานแล้วนายเป็นคนที่ทำให้เราลืมพี่คนนั้นได้ นายทำให้เรายิ้มทำให้เราหัาเราะ ถึงแม้นายมีแฟนแล้วเราก็จะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายเราจะมองดูอยู่ห่างๆนะ เรายังรอนานอยู่ที่เดิม เราจะไม่พยายามทำใจเราจะรอจนกว่าใจเราจะไม่มีนาย #รักหรือป่าวเราไม่รู้แต่ที่รู้คือในทุกวันยังมีนายในใจ