เราคุยอยู่กับผู้ชายคนนึง...ประมาณ 9 เดือนแล้ว (ซึ่งเราไม่เคยเห็นหน้ากันเลย)
เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าสิ่งที่เราสองคนเคยสัญญาด้วยกัน มันจะเป็นจริงไหม!!
...คือ เขาเป็นนักเรียนนายร้อย.... แล้วเขาก็ไม่ค่อยมีเวลา
นานๆทีเราถึงจะได้คุยกัน คุยกันประมาณ 9 เดือน ได้คุยโทรศัพท์กันไม่ถึง 10 ครั้ง
จะได้คุยโทรศัพท์กันก็ต่อเมื่อเขาได้กลับมาบ้าน....แต่ทุกครั้งที่คุยกัน เราสองคนจะคุยกันเหมือนคนที่รักกัน...แต่เมื่อเขากลับไปโรงเรียนทีไร เขาจะไม่ติดต่อกลับมาเลย...
แต่เราก็ยังรอเขาอยู่นะ เพราะก่อนที่เขาจะกลับไป เขาได้บอกให้เรารอเขา
ทุกครั้งที่เราไม่ได้คุยกับเขา เราก็เหงานะ แต่ทุกครั้งที่เราคิดถึงเวลาที่เราได้คุยกับเขาทีไร...มันจะทำให้เราหายเหงาได้ทุกที
เวลาที่มีคนมาจีบเรา เราก็บอกไปว่า เรามีคนคุยด้วยอยู่แล้ว(ก็เขาคนนี้แหละ)
เราเคยคุยกับผู้ชายคนนึงที่มาจีบเรา ผู้ชายคนนี้ทำทุกอย่างเพื่อเรา ยอมทุกอย่าง เราอยากได้อะไรก็หาให้....แต่รู้ไหม...สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำให้เรา มันไม่ทำให้เรามีความสุขได้เท่ากับ ตอนที่เราได้ยินเสียงเขาแค่วินาทีแรกได้เลย
เราเคยบอกเรื่องนี้ให้เขารู้...แรกๆเรากับเขาเกือบไม่ได้คุยกันต่อ แต่สุดท้ายเขาก็ยอมให้อภัยและคุยกับเราต่อ แล้วขอให้เรา.....รอเขา.....
เราคิดว่า "เรารักเขานะ" และ "เขาก็อาจจะรักเราด้วย"
จากสิ่งที่เขาแสดงออกมาทำให้เรารู้สึกได้)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
......เรารู้ว่าสิ่งที่ทรมาณที่สุด ก็คือ "การรอคอย"
แต่เราก็เลือกที่จะรอเขา ตามคำสัญญาที่เรามีให้กัน
โดยที่เราก็ไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เราหวังและคิดมันจะเป็นจริงไหม!!!
------------------------------------------------------------
ขอคุณทุกคนที่อ่านกระทู้นี้จนจบ....ถ้าอยากแสดงความเห็นอะไรก็โพสได้เลยนะ และขอขอบคุณล่วงหน้าทุกความเห็น
เราจะรักคนที่ไม่เคยเห็นหน้าได้จริงหรอ??
เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าสิ่งที่เราสองคนเคยสัญญาด้วยกัน มันจะเป็นจริงไหม!!
...คือ เขาเป็นนักเรียนนายร้อย.... แล้วเขาก็ไม่ค่อยมีเวลา
นานๆทีเราถึงจะได้คุยกัน คุยกันประมาณ 9 เดือน ได้คุยโทรศัพท์กันไม่ถึง 10 ครั้ง
จะได้คุยโทรศัพท์กันก็ต่อเมื่อเขาได้กลับมาบ้าน....แต่ทุกครั้งที่คุยกัน เราสองคนจะคุยกันเหมือนคนที่รักกัน...แต่เมื่อเขากลับไปโรงเรียนทีไร เขาจะไม่ติดต่อกลับมาเลย...
แต่เราก็ยังรอเขาอยู่นะ เพราะก่อนที่เขาจะกลับไป เขาได้บอกให้เรารอเขา
ทุกครั้งที่เราไม่ได้คุยกับเขา เราก็เหงานะ แต่ทุกครั้งที่เราคิดถึงเวลาที่เราได้คุยกับเขาทีไร...มันจะทำให้เราหายเหงาได้ทุกที
เวลาที่มีคนมาจีบเรา เราก็บอกไปว่า เรามีคนคุยด้วยอยู่แล้ว(ก็เขาคนนี้แหละ)
เราเคยคุยกับผู้ชายคนนึงที่มาจีบเรา ผู้ชายคนนี้ทำทุกอย่างเพื่อเรา ยอมทุกอย่าง เราอยากได้อะไรก็หาให้....แต่รู้ไหม...สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำให้เรา มันไม่ทำให้เรามีความสุขได้เท่ากับ ตอนที่เราได้ยินเสียงเขาแค่วินาทีแรกได้เลย
เราเคยบอกเรื่องนี้ให้เขารู้...แรกๆเรากับเขาเกือบไม่ได้คุยกันต่อ แต่สุดท้ายเขาก็ยอมให้อภัยและคุยกับเราต่อ แล้วขอให้เรา.....รอเขา.....
เราคิดว่า "เรารักเขานะ" และ "เขาก็อาจจะรักเราด้วย"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
......เรารู้ว่าสิ่งที่ทรมาณที่สุด ก็คือ "การรอคอย"
แต่เราก็เลือกที่จะรอเขา ตามคำสัญญาที่เรามีให้กัน
โดยที่เราก็ไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เราหวังและคิดมันจะเป็นจริงไหม!!!
------------------------------------------------------------
ขอคุณทุกคนที่อ่านกระทู้นี้จนจบ....ถ้าอยากแสดงความเห็นอะไรก็โพสได้เลยนะ และขอขอบคุณล่วงหน้าทุกความเห็น