ก่อนอื่นต้องบอกเลยนี่คือกระทู้แรกของเรา5555 สมัครเพื่อการนี้โดยเฉพาะ อึดอัดมากๆ งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน แอบชอบเพื่อนคนนึงตอนอยู่ม.1 แบบว่าตอนนั้นก็เข้าใหม่ทั้งสองก็ไม่ได้รู้จักกันอะไรมากมายแต่ ต่างฝ่ายก็ต่างชอบมั่ง (เราชอบเขา แต่เขาไม่รู้ว่าชอบมั่ย เเต่แอบเห็นเพื่อนอีกคนพูดมาประมาณนี้ว่าก็ชอบเหมือนกัน ) มโนเองม้าง แล้วทีนี้เราเผลอหลุดปากไปว่ามันว่าท่าทางตุ้งติ้งแบบตุ๊ดไรงี้ มันก็เลยเลิกหยอกเลิกคุยกับเราเลย ตอนนั้นใจก็หวิวๆนะ ต่อมาก็กลับมาเป็นสภาพปกติ เราก็คุยกันเหมือนเดิม แต่ต่างฝ่ายก็ต่างมีแฟน  เราก็ไม่ใช่คนขี้เหร่นะ คือน่าตาก็โอเค พอดูได้ คือแบบ ป็อปปูล่าไรงี้ 5555 เรื่องจริงนะ >\\< จนวันเวลาผ่านไปอะไรหลายๆอย่างมันทำให้สนิทกันมากขึ้น เราอยู่กลุ่มเดียวกันทำงานด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน ตัวแทนของห้องบ่อยๆ ออกเป็นคู่กันบ่อยๆ  แต่ตอนนั้นความรู้สึกเราก็ยังไม่ชัดเจน พอขึ้นม.2 เราก็เหมือนเคยคะ เรารู้สึกสนิทและก็รู้สึกดีกับเพื่อนผู้ชายคนนี้มากกว่าคนอื่น บวกกับอะไรหลายๆอย่าง ความรู้สึกมันก็เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เราเริ่มเป็นห่วงเวลาเขาทำตัวไม่เหมือนเดิม เปฌนห่วงเวลาแปลกๆไป เป็นห่วงเวลาเครียดเรื่องอะไรก็ไม่รู้ หึงเวลาคุยกับผู้หญิงคนอื่นหยอกผู้หญิงคนอื่น ทั้งๆที่เคยเล่นกับเรา เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันอีกอย่าง เขาน่ารักมาก เป็นคนที่น่าตาดี แบบว่าเขาหล่อ ดูดี ขาว เรียนก็โอเค เป็นเด็กกิจกรรม กล้าแสดงออก เป็นตัวของตัวเองประมาณนี้ ก็คือเราชอบมัน .. (ตอนนี้เราไม่มีแฟน)แล้วเราก็รวบรวมความกล้าบอกเขาไป ในวันนั้น แล้วก็โดนปฎิเสธ เป้นครั้งแรกของเราที่โดนหักอกเราร้องไห้หนักมาก จากนั้นมาเราก็เศร้า เพ้อ ทุกวัน พูดแต่เรื่องซ้ำๆเก่าๆ คิดถึงแต่มัน อยู่ห้องเดียวกันแต่ทำเหมือนไม่รู้จักกัน ช่วงนั้นเราไม่พูดกันเลย หลบหน้าตลอด จากที่เคยถ่ายรูปด้วยกัน นั่งด้วยกัน เล่นด้วยกัน คือมันหายหมด อ่ะ เราทรมานมากๆ ถึงมากที่สุด เราก็ได้แต่เปิดดูรูปในโทรศัพท์แล้วก็ร้องไห้ คือมันแย่มาก มันเสียมิตรภาพไปแล้ว เราก็ผ่านช่วงนั้นมาจนขึ้นม.3 เราก็ยังโสด และโสด ก็มีคนมาคุยบ้าง แต่เราก็ไม่คุย เรายังลืมไม่ได้จริงๆ แต่ขึ้นมาม.3 เราสองคนคนก็เริ่มดีขึ้น พูดกันมากขึ้น อะไรๆก็ดีขึ้นแล้ว มันก็ยังดีที่ได้คุยกันเราก็รู้สึกดีนะ  เราก็เริ่มกลับมาเหมือนเดิม แต่ช่วงนึฃมันเริ่มชัดขึ้นๆเรื่อยๆเข้าทำดีด้วย เหมือนให้ ความหวัง  คุยกันเหมือนคบกัน แต่เขาบอกว่า เป็นเพื่อนที่มากกว่าเพื่อน เราใจร้อนเอง เราต้องการชัดเจน เราก็เลยสูญเสีย ช่วงเวลาที่มีความสุขนั้นไป อะไรๆที่ทำให้กัน มันก็เริ่มน้อยลง จนเราเองก็เริ่มเหนื่อย เพราะทำดี  เราช่วยงาน เราทำนู้นนี้ มาตลอดเขาก็ไม่รัก ใจเราก็ถอยนิดนึง เราไปคุยรุ่นพี่ ม.4คนนึงเรารู้สึกดีสบายใจมากแหละ พี่เค้าน่า รัก หล่อด้วย โรแมนติกด้วย แต่แค่พี่เค้าไม่มีเวลาให้ คุยกันน้อยมากทั้งที่คุยได้ไม่กี่วันเอง ก็ละเลยละ เราก็เลยเลิกคุยมาคุยกับอีกคน คนนี้ก็โตกว่า อยู่ ม.5 ดีทุกอย่างอ่ะ เริ่ดมาก เอาใจเก่ง อยากได้อะไรก็จัดให้ ก็คุย
กันมาจะ3เดือนแล้ว แต่ช่วงที่เราคุยกับพี่ม.5 อ่ะ คนนั้นที่เราชอบ เค้าก็แบบทำให้เราหวั่นไหวมาก อีกอย่างเราเป็นคนขี้เล่น เราก็จะเรียกเขา ว่า ที่รัก หยอกล้อกันเล่นๆ ก็เวลามีนั้นนี้เราก็โทบอก ส่ง sms หาบาง คุยเฟสบาง แบบว่าเราแสดงออกมากขึ้น จนมันเอียงไปฝ่ายหนึ่ง เราเข้าค่ายลูกเสือเมื่อไม่กี่วันก่อน วันนี้ วันปิดกองง ก็กลับบ้านอะไรแหละ ความรู้สึกตอนอยู่ค่ายยิ่งชัดมากขึ้น ยิ่งหวั่นไหวมากขึ้น เราเดินทางไกลกลุ่มเนตรนารีลูกเสือ กลุ่มเดียวกัน ผจญภัยตอนกลางคืนกลุ่มเดียวกัน แบบว่าเรารู้สึกดีมากที่ได้อยู่ด้วยกัน มันบังเอิญเกินไปมั่ยที่ ด่านปิดตาเราได้จับมือกันเดินด้วยกัน ครูจับคู่ให้ ทีแรกเราไม่กล้าจับหรอก เอานิ้วเกี่ยวเอา แต่เขาก็เอามือเขามาสอดแล้วก็จับมือเราแน่นมาก บีบมือเราด้วย ตอนนั้นเราฟินมาก5555 ไม่อยากจะคิด ตอนที่ครูเปิดเพลงรอบกองไฟ เส้จแล้วก็เปิดกาโว เขาก็วิ่งมาหาเรามาเต้นด้วยเราก็เขิ้นเขิน 5555 ไม่กล้าเต้น กลัวคนอื่นว่าเราแรด>< ตอนนี้กลับจากคายแหละ คิดถึงเขามาก ตอนนี้หัวใจไม่ได้อยู่กับคนที่ควรรัก แต่อยู่กับคนที่ไม่ควรรัก คือเพื่อน คือคนที่เค้าปฏิเสธเรา คือคนที่เรารัก และก็รักมาตลอด ทำไมความรู้สึกมาชัดเจนตอนนี้ ? เราต้องเลือกใคร คนนึงก็ทำไม่ได้ เพื่อนๆว่าไงบ้าง?