ผมชื่อต้องนะครับ ปัญหานี้หลายๆคนอาจจะเคยได้ยินมา แต่สำหรับผมมันเป็นเรื่องที่ลำบากมาก เพราะเราเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่ผมก็ยอมรับว่าผมค่อนข้างจะมั่นใจตัวเองแล้วว่าเป็นเกย์
ขอบอกไว้ก่อนว่าผมเป็นทหาร ****(คงไม่ผิดนะครับที่ทหารจะเป็นเกย์ประชาชนคงไม่รังเกียจนะครับ)**** สาเหตุที่ผมเริ่มชอบน้องคนนี้ (ชื่อสมมุติชื่อ น้องต่อละกัน ) ก็เกิดจากเราอยู่ในกรมทหารราบเดียวกัน ซึ่งหนึ่งกรมทหารราบจะแบ่งเป็น 3 กองพัน พัน 1, พัน 2 และ พัน 3 ตัวผมเองอยู่ พัน 1 น้องอีกคนอยู่ พัน 3 ซึ่งผมกะน้องคนนี้เป็นทหารเหล่าเดียวกัน แต่ไม่ขอบอกนะครับว่าเหล่าอะ ขอบอกแค่เป็นเหล่าสายวิทยาการ พูดง่ายๆก็คือเหล่าช่วยรบอะครับ ซึ่งปกติแล้วทหารเกล่าสายวิทยาการจะไม่ชอบไปเรียนหลักสูตรหนักๆเท่าไหร่ เช่น หลักสูตรการรบแบบจู่โจม (เสือคาบดาบ) และหลักสูตรส่งทางอากาศ (การกระโดดร่ม) สองหลักสูตรนี้ผมก็ไปเรียนจบมา ซึ่งพอดีกับหน่วยที่ผมอยู่มีรุ่นน้องอีกคนมันชื่อไอ้เนม เหล่าเดียวกันกะผมและไอ้ต่อคนที่ผมแอบชอบ น้องที่กองพันผมมันรุ่นเดียวกับไอ้ต่อ ซึ่งจบจากโรงเรียนนายสิบทหารบกเหมือนกันครับ พอไอ้ต่อมันทราบจากไอ้เนมว่า มีรุ่นพี่เหล่าเดียวกันจบหลักสูตรจู่โจม กับกลักสูตรส่งทางอากาศมา มันก็อยากรู้จักร เพราะไอ้คนนี้มันอยากมีหลักสูตรเหมือนกะผม แล้วผมก็ได้เจอกับไอ้ต่อที่ไอ้เนมเพื่อนมันเป้นคนพามารู้จัก เพราะปกติตอนเย็นผมจะออกไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนสุขภาพเป็นประจำทุกวันหลังเลิกงาน วันที่ไอ้ต่อมันได้เจอผมดูเหมือนมันได้เจอดาราก็ว่าได้ พูดชมผมทุกอย่างว่าผมเป็นไอดอลของมัน ได้ยินมานานแล้วอยากรู้จัก ขอบอกไว้ก่อนว่าไอ้ต่อมันเป็นคนหน้าตาดีน่ารัก สุภาพ มายาทดี นิสัยดี พอมันมาเจอผมมันก็บอกกับผมว่า รบกวนช่วยพี่เทรนร่างกายช่วยฟิตร่างกายให้มันหน่วยว่าต้องทำไงบ้างถึงจะไปเทสแข่งขันกะเข้าเพื่อจะเข้าเรียนให้ได้ ผมก็ตกลง ซึ่งตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรกะไอ้ต่อเลย ไม่เคยมีความคิดว่าจะชอบมันเลยซักนิด มันเป็นคนที่อ่อนเรื่องการวิ่ง และว่ายน้ำ ซึ้งมันว่ายน้ำแทบจะไม่เป็นเลย ผมเองแทบจะต้องสอนมันว่ายน้ำใหม่เลยด้วยซ้ำ พอนานวันเข้าทุกวันเข้า ความรู้สึกผมที่มีกับไอ้ต่อ มันก็เริ่มเปลี่ยนไป จนผมไม่แน่ใจแล้วว่าผมจะคิดกะไอ้ต่อมันแค่รุ่นพี่กะรุ่นน้องหรือเปล่า หรือว่าผมเริ่มจะรักมันเข้าไปแล้ว รักมากกว่าคำว่าพี่น้อง ซึ่งไม่ว่าผมจะทำอะไรไอ้ต่อมันต้องทำตามผมไปซะทุกอย่างไม่ว่าจะไปไหนมันก้มักจะตามผมเอาอย่างผมซะแทบทุกเรื่อง ทานข้าวก้ต้องโทรชวน ว่ายน้ำก็ต้องโทรชวน มีเรื่องไรไม่สบายใจมันต้องปรึกษาผมก่อนเป็นคนแรกไป จนเมื่อเวลาผ่านไปเกือบปี ผมได้ทำเรื่องย้ายออกจากกองพันทหารราบ มาอยู่หน่วยรบพิเศษหมวกแดง มันก็บอกว่าผมจะย้ายตามพี่ไป และแล้วมันก็ตามผมมาจนได้ มันก้ย้ายตามผมมา มันบอกว่าพี่เป็นไอดอลผม พี่อยู่ไหนผมต้องอยู่ด้วย ผมก็มาเทรนมันต่อที่หน่วยใหม่จนมันเทสหลักสูตรทั้งสองหลักสูตรติด และเรียนจนจบ จนมีเหตุการหนึ่งทำให้มันไม่คุยกะผมเป็นอาทิตย์เลย ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม จนเราไปเที่ยวผับถึงได้รู้ เพราะมันเมา ผมจะเอารถยนต์ไปรับเพื่อนๆและน้องๆไปเวลาไปเที่ยวกัน เพราะผมไม่ค่อยกินเหล้า และจะคอยดูแลพวกเพื่อนๆและน้องๆที่เมากันซะส่วนใหญ่ เพื่อนๆและน้องๆเลยไว้ใจ จนวันนั้นทุกคนก็เมาจนไม่รู้เรื่องกัน หลังจากเลิกจากผับผมก็ขับรถส่งทุกคนถึงบ้านจนคนสุดท้ายมาส่งไอ้ต่อเป็นคนสุดท้าย
ก่อนถึงห้องไอ้ต่อก็พูดขึ้นมาว่า พี่ต้องรู้ไหมว่าผมโกรธพี่ (กูก็พอจะร็นะ) ผมโกรธเพราะพี่ไปพูดว่าผมเทสว่ายน้ำตกแต่ได้เข้าเรียน
(ก็กูได้ยินคนเขาพูดมาแบบนั้นกูก็เลยถาม กูก็ตอบไอ้คนนั้นไปว่าไม่มีทางตกแน่นอนเพราะกูฝึกมากับมือ )
พี่รู้ไหมว่า ผมตกจริงป่าว ผมอะตกว่ายน้ำจริง (อ้าวแล้วมาโกรธกูทำไม ทำไมไม่บอกกูว่าตกว่ายน้ำมาจริงๆละ)
- ผมกลัวว่าพี่จะเสียใจที่พี่อุตส่าเสียเวลาฝึกผมเทรนผมมาอย่างมั่นใจแต่ผมมาตกว่ายน้ำ (อะคิดไปเองไม่มีใครประสบความสำเร็จไปทึกอย่าง แต่กูจะเสียใจมากก้ตรงนี้แหละตรงที่ไม่ยอมบอกกูปล่อยให้กูทราบเรื่องเองและมาถามตัวเองนี้ไง )
แล้วไอ้บ้าต่อมันก็ฝพล่ามอะไรต่อมีอะไรตามประสาคนเมา จนมาถึงตอนหนึ่งมันพูดขึ้นว่า
*
**พี่ต้อง ผมชอบพี่นะโว้ย โคตรรักพี่เลย พี่เป็นคนดีวะ พี่ดูแลน้องทุกอย่างเลย พี่ปกป้องผมทุกเรื่องเลย ไม่ให้ใครมาว่าผมได้เลย ผมละรักพี่มากเลยนะพี่รู้ป่ะ**** เพราะข้อความนี้มั้งที่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกนี้มาอีกครั้งทั้งที่ลบมันออกไปจากความคิดแล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้ต่อมันเป็นเกย์หรือเปล่า และทุกวันนี้ผมก็ต้องมานั่งทำงานโตะตรงข้ามกับมัน จะเป็นโตะเดียวกันเลยก็ว่าได้ คือทุกวันนี้ไม่ว่ามันจะทำอะไรคุยกะใคร ผมเหมือนกะว่าผมหึงหวงมันตลอดเลย ผมจะทำไงดี เรื่องมันอาจจะไร้สาระแต่ผมไม่รู้จะทำไงดี บางครั้งผมเห็นมันคุยกะผู้หญิงผมก็รู้สึกนอยๆ เวลาในกลุ่มนัดกันไปทานข้าวมันมักจะปฏิเสธ จนผมแสดงความไม่พอใจออกนอกหน้ามากไปป่าวก็ไม่รู้ จนคนในกลุ่มที่ทำงานเหมือนจะรู้ว่าผมกำลังงอลไอ้ต่อมัน ตอนนี้ก้เลยทำไรไม่ถูกเลย ผิดที่ผมหรือว่าผิดที่มันเนี่ย **** อาจจะยาวไปและไรสาระ แต่ผมไม่รู้จะไปอธิบายให้ใครฟังก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ ****
**** ลืมบอกผมมีแฟนผู้หญิงอยู่ด้วยแล้ว อีกอย่างผมอายุ 29 ปี ไอ้ต่อมัน 25 ปี *****
ก็ได้แต่มาพิมระบายในนี้เพราะไม่รู้จะไปปรึกษาใคร
แอบชอบรุ่นน้องที่ทำงานจะทำไงดี ??? from tong army
ก่อนถึงห้องไอ้ต่อก็พูดขึ้นมาว่า พี่ต้องรู้ไหมว่าผมโกรธพี่ (กูก็พอจะร็นะ) ผมโกรธเพราะพี่ไปพูดว่าผมเทสว่ายน้ำตกแต่ได้เข้าเรียน
(ก็กูได้ยินคนเขาพูดมาแบบนั้นกูก็เลยถาม กูก็ตอบไอ้คนนั้นไปว่าไม่มีทางตกแน่นอนเพราะกูฝึกมากับมือ )
พี่รู้ไหมว่า ผมตกจริงป่าว ผมอะตกว่ายน้ำจริง (อ้าวแล้วมาโกรธกูทำไม ทำไมไม่บอกกูว่าตกว่ายน้ำมาจริงๆละ)
- ผมกลัวว่าพี่จะเสียใจที่พี่อุตส่าเสียเวลาฝึกผมเทรนผมมาอย่างมั่นใจแต่ผมมาตกว่ายน้ำ (อะคิดไปเองไม่มีใครประสบความสำเร็จไปทึกอย่าง แต่กูจะเสียใจมากก้ตรงนี้แหละตรงที่ไม่ยอมบอกกูปล่อยให้กูทราบเรื่องเองและมาถามตัวเองนี้ไง )
แล้วไอ้บ้าต่อมันก็ฝพล่ามอะไรต่อมีอะไรตามประสาคนเมา จนมาถึงตอนหนึ่งมันพูดขึ้นว่า
***พี่ต้อง ผมชอบพี่นะโว้ย โคตรรักพี่เลย พี่เป็นคนดีวะ พี่ดูแลน้องทุกอย่างเลย พี่ปกป้องผมทุกเรื่องเลย ไม่ให้ใครมาว่าผมได้เลย ผมละรักพี่มากเลยนะพี่รู้ป่ะ**** เพราะข้อความนี้มั้งที่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกนี้มาอีกครั้งทั้งที่ลบมันออกไปจากความคิดแล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้ต่อมันเป็นเกย์หรือเปล่า และทุกวันนี้ผมก็ต้องมานั่งทำงานโตะตรงข้ามกับมัน จะเป็นโตะเดียวกันเลยก็ว่าได้ คือทุกวันนี้ไม่ว่ามันจะทำอะไรคุยกะใคร ผมเหมือนกะว่าผมหึงหวงมันตลอดเลย ผมจะทำไงดี เรื่องมันอาจจะไร้สาระแต่ผมไม่รู้จะทำไงดี บางครั้งผมเห็นมันคุยกะผู้หญิงผมก็รู้สึกนอยๆ เวลาในกลุ่มนัดกันไปทานข้าวมันมักจะปฏิเสธ จนผมแสดงความไม่พอใจออกนอกหน้ามากไปป่าวก็ไม่รู้ จนคนในกลุ่มที่ทำงานเหมือนจะรู้ว่าผมกำลังงอลไอ้ต่อมัน ตอนนี้ก้เลยทำไรไม่ถูกเลย ผิดที่ผมหรือว่าผิดที่มันเนี่ย **** อาจจะยาวไปและไรสาระ แต่ผมไม่รู้จะไปอธิบายให้ใครฟังก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ ****
**** ลืมบอกผมมีแฟนผู้หญิงอยู่ด้วยแล้ว อีกอย่างผมอายุ 29 ปี ไอ้ต่อมัน 25 ปี *****
ก็ได้แต่มาพิมระบายในนี้เพราะไม่รู้จะไปปรึกษาใคร