เมื่อเราบอกสามี.......

บอกเลยว่ายาว ใครขี้เกียจอ่าน ปิดได้เลยค่ะ

ย้อนไปเมื่อ 10 วันที่แล้ว
ขณะสามีกำลังเพลิดเพลินกับสังคมก้มหน้า
เรา: วันที่ 14 วันวาเลนไทน์นะ
สามี: อืม... แล้วไงอ่ะ ( ด้วยน้ำเสียงที่แสนจะเฉยเมยและราบเรียบ)
เรา: ซื้อของขวัญให้เมียด้วย
สามี: ไร้สาระ ซื้อทำไม ไม่มีตัง
เรา: อยากได้อ่ะ ต้องซื้อ!!!!!



ต้องขอบอกก่อนว่าเราเพิ่งแต่งงานกันได้ 1 ปีกับอีก 2 เดือน
อั๊ยย่ะ!!!! ช่างดูเหมือนคู่ข้างใหม่ปลามันอันหวานหยดย้อย
แล้วไงอ่ะ มันก็ต้องได้ของขวัญอยู่แล้วสิ่......
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ว่ามิงจะได้ของขวัญรึเปล่า
คือแบบ ฟังหน่อยนะ อยากเม้าอ่ะ


แต่เดี๋ยวก่อน!!!! เรายังไม่ได้บอกสินะ ว่าเราคบกันมาก่อนแต่ง
6 ปี  ใช่ค่ะ 6 ปี. ความหวานมันก็เริ่มจะหดหาย
อาจจะด้วยภาระหน้าที่ หรือด้วยนิสัยส่วนตัวของเรา
ที่ไม่จู้จี้จุกจิก ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องวันต่างๆเลย
เราจึงไม่เคยได้รับของขวัญในวันสำคัญๆแบบ Surprise เลย
มีแต่แบบพาไปซื้อ หรือบอกว่าจะเอาอะไร แค่นั้น
แต่คราวนี้มันแตกต่าง!!!!!! เพราะเราอยากได้ surprise

5 วันต่อมา.....
เรา: อย่าลืมนะ วาเลนไทน์ซื้อของขสัญให้เมียด้วย
สามี:แล้วมันถึงรึยังล่ะ....
เรา:


และแล้วโค้งสุดท้ายก็มาถึง.......
เนื่องจาก ซะมี แลดูนิ่งมาก..... ราวกับว่าปีนี้ฉันคงแห้วเหมือนเดิม

เอาวะลองดูอีกสักตั้ง!!!!
เรา: พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์. ไม่ต้องซื้อไรมากก็ได้ แค่ลูกอมสักเม็ดก็ดีใจตายละ
สามี: ทำไมถึงอยากได้ของขวัญนัก
เรา: มันคือการเติมความหวานและความตื่นเต้นไง
        แบบ surprise ( ทำเสียงแบบตื่นเต้นสุดๆ) อ่ะ มันไม่ได้สำคัญที่มูลค่า
        แต่มัน  สำคัญที่ความตั้งใจอ่ะ
สามี: ต้อง surprise ด้วยเหรอ ให้เฉยๆไม่ได้เหรอ....
เรา: โอ้ย!!!!  ถ้าให้เฉยๆจะบอกให้ซื้อให้ทำไม
        ถ้างั้นก็บอกให้พาไปซื้อละแหม่!!!

และแล้วเราก็เคลิ้มหลับไป.......
เวลาเท่าใดไม่รู้ ตกใจตื่นมาเข้าห้องน้ำ
เอ๊ะ!!! สามีทำอะไรอยู่ปลายเตียง ยุกยิกยุกยิก
แอบคิดในใจ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แอบว่าวป่าวเนี่ย เมื่อคืนขอละเราไม่ให้....
ช่างเถอะ ง่วง ลุกไปเข้าห้องน้ำกลับมานอนต่อ


ติ๊ง ติง ติง ติง ติ๊ง ติง ติง
เสียงโทรศัพท์ปลุก โอ้ยยังมืดอยู่เลย
มือคลำๆหาโทรศัพท์
แก๊กๆ ( เสียงอะไร มือเราไปโดนใส่กล่องอะไรเนี่ย
แทปเล็ตเหรอ.... ม้ายๆๆๆๆๆๆ เมื่อคืนมันไม่ได้อยู่ตรงนี้นะ)
ลืมตาดูดีๆสิ อะไรฟะ!!!!
เฮ้ย!!!!!!