ราตรีสีอำพัน

ราตรีสีอำพัน...บทที่หนึ่ง...
(ความงามที่ชวนหลงรักในทะเลทรายอันงดงามที่สุดในโลกแห่งหนึ่งของจอร์แดนท่องไปกับส่องแสงตะวันฉาย...
ในพันทิปเขาตัดออกแล้วมังครับติดตามได้ในเด็กดี...นามปากา “Sweet Sunshine”ครับ

    ราตรีมืดมิดมิเห็นเพ็ญโสมส่อง
    ดุจใจข้าร่ำร้องพิไรหา
    ไหนเคยกล่าวกับข้าเป็นสัญญา
    เหตุใดเอ่ยแก่ข้าว่าเสียใจ

    เมื่อครั้งวันวานยังหวานอยู่
    เรายืนคู่ดูหมู่ดาวพราวไสว
    นับแต่นี้ข้าจะเอ่ยแก่ผู้ใด
    เมื่อหัวใจแหลกลงเป็นผงธุลี
    
ราตีสีอำพันบทที่สาม
    ลาทีความเจ็บปวด          เก็บใส่ขวดลอยน้ำไป
    ความเจ็บร้าวในดวงใจ   ข้าถมไว้ในกองดิน
"สุขสันวันวาเลนไทล์ครับ...(ผมเพิ่งโงหัวขึ้นเมื่อคืนไม่สบายไม่ได้หลับเลย...เลยต้องก็อปงานส่ง...)