ผมแอบชอบเธอตอนไปเรียนพิเศษด้วยกันตอนม.3 แล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆๆ แล้วผมก็รักเธอโดยไม่รู้ตัว ผมก็คุยมาเรื่อยๆ แต่ยังไม่ได้บอกชอบเธอนะ จนถึงม.4ผมก็บอกรักเธอไป รักนะเป็นแฟนกันนะ ประมาณนี้ แต่เธอก็บอกเป็นเพื่อนกันอะดีแล้ว ผมก็โอเค แล้วก็คุยมาเรื่อยๆ แล้วผมก็บอกขอเป็นแฟนอีก เธอก็บอกเป็นเพื่อนกันดีแล้ว ผมก็ไม่ตัดใจ ผมก็คุยมาเรื่อยๆจนพี่ชายของเธออยากเจอผมอยากรู้จักอยากให้ผมรู้จักครอบครัวเธอแต่ผมไม่ได้ไปหานะเพราะตอนนั้นมันดึกแล้ว แล้วก็คุยกันเรื่อยๆ มีความสุขดีอะ แล้วผมก็บอกขอเป็นแฟนเธออีกแล้วเธอก็บอกคำเดิมเป็นเพื่อนกันอะดีแล้ว เธอบอกว่าอยากให้เจอคนที่ดีกว่าเธอ ผมก็ท้อนะแต่ไม่ตัดใจ ผมก็โทรคุยกันบางทีเธอก็โทรมาบ้าง ก็คุยกันเรื่อยๆปกติ แล้วตอนนั้นเธอบอกผมว่าจะไปอเมริกา ผมก็นึกว่าเธอล้อเล่นผมก็เลยหัวเราะ แล้วผมก็บอกขอคบเธออีก เธอก็บอก "พอเถอะมันไม่ทำให้เราเปลี่ยนใจหรอก" ผมนี่ร้องไห้เลยครับ ผมก็บอกขอบคุณทุกอย่าง แล้วก็บอกจะห่างกัน ห่างกันได้2วันผมก็ทนไม่ได้มันคิดถึงอะ ผมก็ทักเธอไป เป็นไงบ้างสบายดีมั้ยอะไรประมาณนี้ ห่างกันอีกประมาณ2-3วันผมก็ทักไปเป้นอย่างนี้ประมาณ1อาทิตย์ ผมก็เพิ่งรู้ว่าเธอบินไปเรียนต่ออเมริกาจริงๆ ผมก็ทักเธอไป ไปตอนไหนทำไมไม่บอก คิดถึงนะ กลับมาเมื่อไหร่ ทักไปเพราะยังรักยังคิดถึงอยู่ เธอก็เรียนอยู่ที่นู่น ผมก็คุยกับเธอเรื่อยๆ คุยกันมากขึ้นจนคุยทุกวัน แต่เวลาไม่ตรงกันนี่สิผมละเซง ผมก็รักเธอมากขึ้น ผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะคิดยังไงกับผม จนวาเลนไทน์ผมก็บอกรักเธอไป รักมากนะ จะรอนะ เธอก็บอกว่า มันนานนะอย่ารอเลย อยากให้เอคนที่ดีกว่า ผมก็คิดไปคิดมาว่าจะรอเธอดีมั้ย ก็ปรึกษากับเพื่อน คิดทบทวนดู มันก็บอกเธอหลายๆรอบว่า คิดถึงมากก รักมากกด้วย จะรอนะะ ผมก็เลยอยากรู้ว่าจะรอจริงๆหรือจะมีรักใหม่ดี
ควรรอหรือควรลา