เรื่องรักสามเศร้าของเราเป็นเรื่องจิงที่เราประสบพบเจอกับตัวเองเลย (แต่เป็นเรื่องราวของความรักทอมดี้นะ) คงไม่ว่ากัน โพสนี้เป็นโพสแรกของเราเรยแค่อึดอัดเราแค่อยากระบายออกมา

เรื่องของเราพูดไปก้อเหมือนนิยายน้ำเน่า ต้องย้อนไปเมื่อ 7 เดือนก่อน ที่แฟนเราเริ่มปันใจให้อีกคนจนกลายเป็นปัญญาระหว่างความรักของเรา3คนตลอดมาจนถึงปัจจุบัน
เริ่มเลยละกันเหตุเกิด คืนวันที่ 31 พฤษภาคม 57 ซึ่งเป็นวันที่เงินเดือนเราออก เราก้อเรยเลิกงานไปสังสรรค์กับเพื่อแถวที่ทำงานเพื่อที่รอแฟนเราเลิกงาน แต่เราได้โทรขออนุญาตืแฟนเราแล้วซึ่งนี้อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้แฟนเราปันใจให้คนอื่น (เราจะไม่ขอโทดแฟนเราเราจะขอรับไว้คนเดียวทั้งหมด) เราก้อโทรหาแฟนเราแฟนเราบอกว่าเลิกงานแร้วขอไปเดินเล่นที่สยามกับเพื่อน เราก้อให้ไป เราเรยถามกลับว่าจะนั่ง BTS มาหาเรากี้โมงอะไรยังไง แฟนเราก้อไม่บอก้รากเอไม่เซ้าซี่ แต่พอดึกเกินไปแล้วเราเริ่มแหม่งๆละ ในใจเราก้อคิดลึกๆหละว่าต้องไปกับทอมอีกคนแน่ๆที่ชอบมาตามจีบตามตื้นแฟนเราตลอด ทีนี้โทรไปไม่รับ เราโทรหาแฟนเราตั้งแต่ 3 ทุ่มจนถึงตี1ซึ่งแฟนเราไม่รับสายเรย อารมเราคือเป็นห่วงในใจลึกๆเราทำใจแล้วหละว่าไปด้วยกันแน่ เราคิดแค่ว่าแบทเราก้อจะหมดอีกอย่างไม่รับสาย ถ้าแฟนมาหาที่นัดกันแล้วไม่เจอหละแฟนเราจะกลับบ้านยังไง เข้าบ้านยังไงเรานั่งรอที่ร้านแถวที่ทำงานจนถึง ตี1แร้วเริ่มรู้สึกกระวนกระวายละ แฟนเราจะกลับบ้านไหมจะเป็นยังไงหรือแฟนเราจะรอที่บ้านแล้วนะ เราก็รีบกลับบ้านมาเพื่อว่าแฟนเราจะนั่งรออยู่หน้าบ้าน เพราะแบทหมดทั้งคู่ แต่ป่าวเรย เรารีบกลับมาแทบตายสุยท้ายพบแต่ความว่างป่าว เราเรยรีบเปิดบ้านเพื่อชาร์ทแบทเพื่อโทรหาแฟน ทีนี้โทรติด แต่ไม่ยอมรับ ด้วยความเป็นห่วงเราแค่อยากรู่ว่าแฟนเราจะกลับบ้านหรือไม่กลับขอแค่บอกเราเราจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงแบบนี้แค่นี้ที่เราต้องการ เพราะเรารู้แล้วหละว่าต้องไปกับทอมอีกคนแน่ (และอีกอย่างวันรุ่งขึ้นเรามีแพลนกับแฟนเราไปเที่ยวเกาะล้าน) ทีนี้เราก้อลองโทรใหม่ แฟนเรา

a = ทอมอีกคน s แฟนเรา f ตัวเราเอง (เราให้เป็นนายสมมุตตินะ)
s : ฮัลโหล
f : อยู่ไหน
s : บนแท็กซี่ (เราก้อดีใจไปคิดว่าจะกลับบ้าน ป่าวเรย)
f : อยู่กับใคร
s : อยู่กับ a a พาไปทานข้าวมา
f : เมื่อไหร่จะเข้าบ้าน รู้บ้างไหมว่าเป็นห่วงโทรไปไม่รับเรยไม่ได้ต้องการที่จะรบกวนแต่แค่บอกว่าอยู่ไหนมันยากหรอบอกแล้วว่ามีอะไรให้พูดกันตรงๆ
s : s ขอโทด a มารอเฝ้า s ทั้งวันเพื่อจะชวนไปทานข้าวตอนเย้น s สงสารไม่กล้าปฎิเสธเลยไปทานข้าวด้วย
f : แล้วทำไมไม่บอกดีๆปล่อยให้รอทำไมรู้ไหมว่าเป็นห่วงบออกแล้วว่าไม่ชอบคนโกหก  แล้วจะเข้าบ้านได้ยัง
s : s ควรทำยังไงควรกลับเข้าไปบ้านไหม !? รู้สึกผิดที่ทำแบบนี้แบบนี้กับ f
f : ช่างเหอะมันผ่านไปแล้ว ไม่ว่า s จะทำผิดกี่ครั้ง f ก็ให้อภัย s เสมอ กลับบ้านนะ f รออยู่
s : (เริ่มสับสนกับการกระทำ)  แล้วก้อวางสายไป
f : โทรไปใหม่ปิดเครื่องแล้ว

เราถึงกับปล่อยโฮเรยน้ำตาไหลพราก เราถึงกลับมานั่งทบทวนตัวเองยันเช้าเราไม่ได้นอนเรย เรานั่งทบทวนว่ามันผิดที่เราใช่ไหมที่เราไม่ใส่ใจเค้าไม่ยอมไปคอยที่ทำงานแฟนเราหรือเป็นเพราะแฟนเราพลิกวิกฤตให้เป็นประโอกาศ เพราะทุกวันเราเลิกงาน 5โมงครึ่ง เราก้อจะไปนั่งรอแฟนเราตลอดที่ทำงานจนแฟนเราเลิก (แฟนเราเลิก 4ทุ่มครึ่ง) เราทำแบบนี้เป็นประจำทุกวัน จนรุ่งพี่ที่ทำงานบอกว่าอะไรหว่าติดแฟนเหมือนเกิน เราเรยเหนว่า OK แฟนเราเลิกดึกเดียวเราไปนั่งกินรอกับรุ่งพี่ที่ทำงาน และแต่สิ่งนี้หละที่ทำให้เราคิดมาจนถึงทุกวันนี้ ว่าเป็นเพราะเราใช่ไหมที่แฟนเราถึงต้องมีอีกคน เราอยู่กันแบบเรา 2 3คนมา จนถึงทุกวันนี้

สรุปแฟนเราไม่กลับบ้าน ไปนอนบ้านอีกคน เราก็ได้แค่ไลน์ไปพร่ำเพ้อตามประสาคนรักแสนอ่า พอเช้ารุ่งขึ้นที่แพลนกับเราไว้ ก้อไปกับอีกคน เราดันไปเห็นเฟสเพื่อนแฟนเราที่ถ่ายรูปหมู่แล้วมันติดรูปแฟนเรากับทอมอีกคน (นาทีนี้เราบอกเรยเราเสียใจมาก มันคือแพลนของเราไม่ใช่หรอ !? แต่ทำไมต้องเอาอีกคนมาแทนที่เรา) ช่วงเที่ยงแฟนเรา line มาหาเราว่า s ขอโทดกับสิ่งที่เกิดขึ้น พร่ำๆๆอยู่พัก1 เราก้อได้แค่อ่านแล้วน้ำตาไหล อารมนั้นคือเราทำอะไรไม่ถูกเลย หลังจากนั้นมาแฟนเราก็ไม่เข้าบ้านเลยไปอยู่บ้าน a ประมาณ 2 อาทิตย์ แฟนเรา line มาหาบอกว่าจะเข้ามาเอาเสื้อผ้าใส่ไม่มีเสื้อผ้าแล้ว เราก้อได้แค่ตอบว่าอืม ยังไม่พอยังไปรับอีกด้วย (เจ็บแล้วไม่จำ) แล้วก็เป็นแบบนี้อยู่พักใหญ่ ไปๆกลับๆ จนแฟนเรากลับมาอยู่บ้านกับเรา เราก็ไม่รู้ว่าเรารับได้ไงหรือนี้เป็นเพราะว่าเรารักเค้ามาก เราคบกับเค้ามาเกือย2ปี ปากเราบอกว่าไม่นู้นนี่นั้น แต่พอแฟนจะกลับมาจิงเราก้อโกรธไม่ลงแล้วก้อทำตัวปกติ เพราะเหตุนี้รึป่าวเราถึงตงทนอยู่ในสภาพนี้ตลอด พักหลังๆมาแฟนเราก็อยู่กับเราตลอดแฟนเราบอกว่าวันที่แฟนเราไม่เข้าบ้านแล้วไปนอนกับอีกคนแฟนเราคิดเลยว่าแฟนเราทำผิดกับเราแล้วต้องเลิกกับเราแน่ๆ พักหลังแฟนเราก้อตัดสินใจจะเลิกคุยกัยอีกคน (เราเข้าใจอารมแฟนเรานะแฟนเราพยายามเพื่อเราพยายามไม่คุยตัดทุกอย่าง block ทุกทาง) แต่ด้วยที่อีกคนทำงานที่เดียวกันแต่คนละตึกก็มาตื้อแฟนเราตลอดซื้อนู้นนี้นั้นสาระพัดเทคแคร์ วันไหนหยุดไปนั่งแฟนเราที่ทำงาน ลูกตื้อเยอะมาก แฟนเราก้อพยายามไม่สนใจ แต่ก้อไม่ได้ทำลายน้ำในที่มีให้ก็ยังรักษาน้ำในเราก้อไม่ว่าอะไร จนทอมอีกคนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแย่ไม่ไหวละ ให้พี่สาวโทรมาหาแฟนเราว่าเป็นอะไรหรอทะเลาะอะไรกันรึป่าว แฟนเราก็บอกป่าวไม่มีอะไร a กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย (พี่ของทอมอีกคนไม่เคยรู้เรยว่าแฟนเรามีเราอยู่แล้ว) สรุปคือ คุยท่าไหนไม่รู้แฟนเราใจอ่อนกลับไปคุยอีกก็เป็นแบบนี้มาตลอดใจแข็งมาทีอยากทำเพื่อแฟนก็เลิกคุย แต่ด้วยลูกตื้อก็ต้องแพ้ทางทุกครั้ง

แล้วพอเมื่อเดือนที่ผ่านมาคือตอนเย็นแฟนเราทำกับเข้าให้เรากินแล้วคืนนั้นแฟนเราก็ต้องเข้างานก่ะดึกด้วย แฟนเราก็บอกว่าเราว่าจะห่อข้าวไปกินด้วยเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ด้วยความที่ผิดยังเกตุ แฟนเราทำไปเยอะมาก บอกว่าจะเอาไปเผื่อเพื่อนด้วยโอเคเราก็ได้ อืม ทั้งที่ในใจเรารู้ว่าต้องทำไปเผื่ออีกคนแน่ๆ เราเลยถามไปว่าจะทำไปให้ a กินใช่ไหมเพื่อนเราบอกว่า ไม่ s ทำไปให้เพื่อนกินด้วยกัน เราก็เรยพูดผ่าวๆไปว่า อะไรว่ะ !!! ถ้าทำไปให้ทอมอีกคนกิน คือแบบว่า เอิ่มนะ !!! แฟนกูก็ยอมให้ใช้ร่วมกับกูละ แล้วกูยังต้องมากินข้าวหม้อเดียวกับอีกหรอ !!!
พอก่อนไปทำงานแฟนเราก็พูดว่าวันนี้ขี้เกียดไปทำงานหาเรื่องลาว่าอะไรดี เราบอกปวดหัวปวดท้องไรก็ว่าดิแล้วเดียวเราไปส่งไป รพ. เพื่อเอาใบรับรองแพทย์ แฟนเราบอกจะบ้าหรอ พูดเล่นต้องไปทำงานเพราะสิ้นปีแฟนเราจะออกดิบจากงานเพื่อไปเที่ยวปีใหม่กับที่บ้านเรา เราก็บอกว่าโอเคก็แล้วแต่ละกัน เอิ่ม แฟนเข้าก่ะ 4 ทุ่ม แต่ออกบ้านไปตั้งแต่ 2 ทุ่มกว่า เราถามแค่นี้มันใช้เวลานานขนาดนั้นเรยหรอ เราก้อไม่ได้เตมใจให้ออกไปก่อนหรอกนะแต่เข้าใจว่าจะไปทำงาน แต่ในใจก็รู้อยู่อีกตามเคยว่าทอมอีกคนมารอที่ทำงาน ด้วยความที่เราขี้เกียดพูดมาก เราก็เลยไม่เซ้าซี่ ผ่านไป 3 ทุ่มแฟนเราถ่ายรูปส่งไลน์มาว่าอยู่ที่ทำงานแล้วนะ (ต้องบอกก่อนเรยเราเป็นคนที่ถ้าแฟนเราบอกว่ากลับกี่โมงอยู่ที่นี้นะที่นู้นนะกลับใครขอเวลาเท่าไหร่คือเราจะไม่เคยเซ้าซี้เลย) เอิ่มเราก้อบอกโอเคตั้งใจทำงานนะ พอดึกมาทุกทีแฟนเราจะเป็นคนที่ line มากวนเราตลอดเลย ด้วยคำถาม ทำไรอยู่ นอนยัง ฯลฯ ตามประสาคนเข้างานก่ะดึกคือไม่ค่อยมีไรทำ แต่ด้วยเซ๊นมันบอกเรามีความรู้สึกว่าแปลกๆ ทำไมแฟนเราถึงไม่ line ไม่ทักเราเรย ปกติกเราทักไปก็ตอบ นาทีนั้นคิดละแฟนเราต้องไปม่ไปทำงานแร้วอ้างเราว่าไปทำงานแล้วไปอยู่กับอีกคน เราไลน์ไปถึงตี 1 จนเรามันใจว่าแฟนเราไม่ได้ไปทำงานแน่นอน (คือแฟนเราไปถึงที่ทำงานแล้วแล้วคุยก่ะทอมคนนั้นไม่รู้ยังไงถึงพาแฟนเรากลับบ้านไม่ให้ทำงานซะ)  พร่ำก็ตามสไตส์เราไลน์ไปพร่ำอยู่พัก 1 แต่ที่เราเจ็บใจมากที่สุดคือที่แฟนบอกว่าต้องไปทำงานดิไม่ไปได้งาน s ต้องไปทำ ทั้งที่เราบอกว่าถ้าขี้เกียดไปเดียวเราพาไป รพ เพื่อเอาใบรับรองแพทย์ เอิ่ม !!! เราก็ไม่ได้นอนทั้งคืนอีกตามเคย พอเช้ามาแฟนเราก็มาจอดรถเนียนเรยที่หน้าบ้านทำเหมือนเพิ่งเลิกงานทั้งนี้ในใจลึกๆแฟนเราก็รู้ว่าเรารู้แล้ว เราก็บอกทำไมไม่เข้าบ้านอยู่ทำอะไรในรถ แฟนเราก็ไม่ตอบ แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่เราไม่พูดอะไรเลย เอิ่ม!!! เราพูดแค่ว่าที่เงียบไม่ใช่ไม่รู้ไม่ใช่โกรธ แต่เหนื่อยที่จะพูด ทำอะไรโตแล้วให้คิดเอาเอง เราบอกกี่ครั้งแล้วที่เราให้โอกาศเราพูดกับแฟนเราเสมอว่า ต่อให้ s จะทำผิดซักกี่ครั้ง f ก็ยังให้อภัย s เสมอนะ แฟนเราก็เงียบไป

ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันแฟนเราคุยไลน์กับอีกคนตลอด เราบอกการที่เราให้ sคุย มันไม่ได้หมายความว่าเราจะรับได้นะ อีกคนชวนไปไหนพักหลังแฟนเราก้อมีไปมั้งปฏิเสธมั้ง เพราะตอนนี้เรากับแฟนเราทำงานอยู่อยู่ที่เดียวกัน จนมาถึงอาทิตย์ที่แล้วเรานั่งกินข้าวกับแฟนเราอยู๋ อีกคนโทรมาแฟนเราบอกว่าขอรับได้ไหมปกติอีกคนไม่เคยโทรมาถ้ามีอะไรก็ line มาแต่วันนี้โทรมา แฟนเราขอรับเราเลยบอกว่า อืม !!! พอรับปุ๊บทอมอีกคนก็มาชวนแฟนเราไปเดินเที่ยวตลาดที่1ย่านจตุจักร อืม !! ทีแรกเราพูดเลยว่าไม่ให้ไป แฟนเราบอกไม่ได้ต้องไป ก็ทะเลาะกันอยู่พัก1 ด้วยอารมบางทีเราก็เบื่อว่าทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราถามว่าแล้วมันต้องเป็นแบบนี้อยู่ตลอดหรอเราเป็นแฟนนะ !!! อืมแฟนเราตอบก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนให้คำตอบไม่ได้จิงๆ อืม!!! เราก็เรยเงียบ แล้วถามว่าโอเค แล้วไปจะกลับกี่โมงแฟนเราบอกไม่เกินเที่ยงคืน เราก้อบอกโอเค (อย่างที่เราบอกถ้าคุบกับเราตงๆบอกแร้วแล้วก้อจะไม่ยุ่งไม่เซ้าซี้) เราเลยถามไปว่าแล้วทำไมยังไม่ไปอีกดึกแล้วนะ เดียวก็กลับดึกหรอก แฟนเราบอกว่ากำลังจะไป (แต่ช่วงเวลาก่อนหน้าหลังเราทะเลาะแฟนเราคุยไลน์กับอีกคนไม่หยุดเรยแฟนเราทำหน้าเคลียดมาก) เอิ่ม !! สักพักแฟนเราก็จะไปเราก็ไปเปิดประตูบ้านสตาร์รถให้ แต่แฟนเราดันเดินออกบ้านจะนั่งแท็กซี่ไป เราถามว่าทำไม เราตกลงกันแล้วนิ ว่าจะกลับกี่โมงไรงี้ แฟนเราบอกเราที่เราเซ้าซี้ บอกลำคานเรา เราบอกเอารถไปมึนดึกแล้วเราเป็นห่วงจะเดินไปเรียกแท็กซี่ยังไงมันดึกละ แฟนเราก็ขยอมขับรถไปพัก1 แฟนเราก็ส่งไลน์มาว่ารอเติมแก๊สนะเราก็ อืม !!! หลังจากนั้นเราก็ไม่สนใจเพราะถ้าคุยบอกเราแล้วเราก้อจะไม่กวนแฟนเรา แต่เราดันไลน์ไปหารุ่นพี่คน 1 ที่เราเคยปลิ้มเค้า เพื่อระบายความเคลียดที่เรามีอืม เราก้อบอกรุ่นพี่ว่าในเวลาที่เรากำลังเคลียดอยู๋ทำไมคนที่อยู่ข้างกายเราไม่ใช่แฟนเราเราก็อารมนอยด์ๆ ผ่านไปประมาน 20 นาทีเราก็ไปเดินไปตากผ้าหน้าบ้าน ซักพักแฟนเราขับรถมาจอดหน้าบ้าน เราก็งงตกใจว่าเฮ้ยทำไมไม่ไปกลับมาทำอะไร แต่แฟนไม่ลงรถแล้วไลน์มาหาเราว่า sรักfนะ รู้สึกแย่ว่ะ แต่บางทีทำไมfต้องพูดอะไรขัดใจ มันเลยดูน่าเบื่อรำลาน เราบอก อืม เอาที่ s สบายใจอ่า แฟนเราบอกว่า sเห็นแก่ตัวที่ทำแบบนี้ เราเลยบอกว่า เราห้ามไรsไม่ได้อีกแล้วsอยากทำไรก็ทำ แฟนเราบอกว่า sจะทิ้งfได้ยังไงละ แล้วก็ย้ำเราอีกว่า f ไม่มีวันทิ้งf เราเลยถามว่าเราผิดหรอที่จะพูดบ้าง แฟนเราพูดกลับมาว่า เรารอให้ a หมกใจแล้วห่างไปมันคงดีกว่าไหม เราบอกอีกครจะหมดใจได้ไงในเมื่อsยังคงคุยเป็นประจำ โทรมาชวนsก็ไป แฟนเราก็พูดตัดบทว่า วันนี้ s แคนเซิลaไปละ sทิ้งให้ fอยู่คนเดียวไม่ได้อืมแฟนเราบอกว่ารู้สึกผิด เราก็น้ำตาไหลทุกคุยกันทั้งหมดคือคุยใน line แค่เราอยู่ในบ้านแฟนเราอยู่ในรถอืม เราเรยเปิดประตูบ้านให้แฟนเราเอารถเข้า อืม !!! ทีนี้เราก็เข้าไปในห้อง แฟนเราหน้าซึมมากรู้สึกผิด แล้วแฟนเราก็บอกเลิกอีกคนว่าจะตัดขาดกัน เราก้อเข้าห้องน้ำไปแต่ดันไปไลน์หารุ่นพี่เราว่าแฟนเรากลับมาแล้วเรารู้ศึกสบายใจละ แต่ป่าวเรยจุดเปลี่ยนมาถึง

เราเล่าต่อในคอมเม้นนะความยาวถูกจำกัด