“รู้เฉยๆ”
ถาม : ท่านอาจารย์คะ มีผู้สงสัยว่าเขาใช้วิธีดูตัวรู้ ไม่ได้คิดอะไรเลย มีอะไรเกิดขึ้นก็มีสติตามดูอยู่ตลอดเวลาค่ะ อะไรมากระทบก็ไม่ใช้วิธีคิด แต่ที่เขาสงสัยก็คือว่า ตรงนี้ถ้าไม่ได้พิจารณา คือใช้วิธีดูความว่างไปตลอดนี่ มันละกิเลสที่ฝังอยู่ในส่วนลึกไม่ได้ใช่ไหมคะ ต้องใช้ปัญญาในขั้นสุดท้ายใช่หรือไม่คะ
พระอาจารย์ : ขึ้นอยู่กับว่ามีปัญญาเดิมมากน้อยเพียงไร บางคนมีปัญญาแล้ว ก็ไม่ต้องคิดมาก เหมือนคนที่เคยเรียนหนังสืออยู่ชั้น ม. ๕ แล้วย้ายไปโรงเรียนใหม่ ก็ไม่ต้องกลับไปเรียน ม. ๔ ม. ๓ใหม่ แต่ละคนจะรู้อยู่ในใจของตนเอง เป้าหมายก็คือการทำจิตไม่ให้กระสับกระส่ายกับเรื่องราวต่างๆ ไม่ให้ทุกข์กับอะไร ไม่ให้หวั่นไหวกับอะไร จะทำอย่างไรก็สุดแท้แต่สติปัญญาของแต่ละคน บางคนเพียงแต่รู้เฉยๆ อาการกระสับกระส่าย อาการยินดียินร้ายก็ดับไป แสดงว่ามีปัญญาอยู่แล้ว บางคนขนาดดูแล้วก็ยังกระสับกระส่ายอยู่ ก็ต้องเข้าไปลึกหน่อย ต้องพิจารณาดูว่ากระสับกระส่ายกับเรื่องอะไร กับอาการเจ็บไข้ได้ป่วยหรือ คนเราเกิดมาแล้วจะไม่เจ็บไข้ได้ป่วยหรือ จะไม่ตายหรือ ถ้ากระสับกระส่ายเพราะความกลัวตาย ก็ต้องจี้เข้าไป ถามตัวเราเองว่า จะกระสับกระส่ายต่อไปหรือ ถ้ากระสับกระส่ายก็กลัวความตาย ถ้าไม่อยากกระสับกระสายก็ต้องไม่กลัวความตาย ก็ต้องยอมตาย เป็นสิ่งที่จะต้องปลง จะต้องตัดสินใจ.
กัณฑ์ที่ ๒๕๓ วันที่ ๒๙ ตุลาคม ๒๕๔๙ (จุลธรรมนำใจ ๖)
“ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ”
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
------
สามารถติดตาม FB ได้ที่
https://www.facebook.com/PhraAjarnSuchart?fref=nf 
“รู้เฉยๆ” ธรรมเทศนาโดยพระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวราราม จ.ชลบุรี
ถาม : ท่านอาจารย์คะ มีผู้สงสัยว่าเขาใช้วิธีดูตัวรู้ ไม่ได้คิดอะไรเลย มีอะไรเกิดขึ้นก็มีสติตามดูอยู่ตลอดเวลาค่ะ อะไรมากระทบก็ไม่ใช้วิธีคิด แต่ที่เขาสงสัยก็คือว่า ตรงนี้ถ้าไม่ได้พิจารณา คือใช้วิธีดูความว่างไปตลอดนี่ มันละกิเลสที่ฝังอยู่ในส่วนลึกไม่ได้ใช่ไหมคะ ต้องใช้ปัญญาในขั้นสุดท้ายใช่หรือไม่คะ
พระอาจารย์ : ขึ้นอยู่กับว่ามีปัญญาเดิมมากน้อยเพียงไร บางคนมีปัญญาแล้ว ก็ไม่ต้องคิดมาก เหมือนคนที่เคยเรียนหนังสืออยู่ชั้น ม. ๕ แล้วย้ายไปโรงเรียนใหม่ ก็ไม่ต้องกลับไปเรียน ม. ๔ ม. ๓ใหม่ แต่ละคนจะรู้อยู่ในใจของตนเอง เป้าหมายก็คือการทำจิตไม่ให้กระสับกระส่ายกับเรื่องราวต่างๆ ไม่ให้ทุกข์กับอะไร ไม่ให้หวั่นไหวกับอะไร จะทำอย่างไรก็สุดแท้แต่สติปัญญาของแต่ละคน บางคนเพียงแต่รู้เฉยๆ อาการกระสับกระส่าย อาการยินดียินร้ายก็ดับไป แสดงว่ามีปัญญาอยู่แล้ว บางคนขนาดดูแล้วก็ยังกระสับกระส่ายอยู่ ก็ต้องเข้าไปลึกหน่อย ต้องพิจารณาดูว่ากระสับกระส่ายกับเรื่องอะไร กับอาการเจ็บไข้ได้ป่วยหรือ คนเราเกิดมาแล้วจะไม่เจ็บไข้ได้ป่วยหรือ จะไม่ตายหรือ ถ้ากระสับกระส่ายเพราะความกลัวตาย ก็ต้องจี้เข้าไป ถามตัวเราเองว่า จะกระสับกระส่ายต่อไปหรือ ถ้ากระสับกระส่ายก็กลัวความตาย ถ้าไม่อยากกระสับกระสายก็ต้องไม่กลัวความตาย ก็ต้องยอมตาย เป็นสิ่งที่จะต้องปลง จะต้องตัดสินใจ.
กัณฑ์ที่ ๒๕๓ วันที่ ๒๙ ตุลาคม ๒๕๔๙ (จุลธรรมนำใจ ๖)
“ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ”
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
------
สามารถติดตาม FB ได้ที่
https://www.facebook.com/PhraAjarnSuchart?fref=nf