ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่า "เราเป็นทอม" คบกับแฟนมานานประมาณ 5 ปี ความรักที่ให้นั้นมากจนไม่เคยเผื่อใจเจ็บ
เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันทุกวัน เราดูแลกันและกันอย่างดีมาตลอด เราเป็นคนชอบเซอร์ไพ รู้ว่าชอบอะไรก็จะพยายามหามาให้ตลอด
แต่เสียตรงที่เราเป็นคนใจร้อนทำอะไรไว ส่วนแฟนเป็นคนค้อนข้องช้า เราทำตัวเหมือนเด็กชอบเกาะแกะจนแฟนรำคาณแต่เรารู้ตัวทุกอย่าง
มาช่วงหลังมาน้องเราเสียชีวิต เราไม่ค่อยมีเวลาดูแลแฟนเลยต้องกลับบ้านต่างหวัดบ่อยๆ เราพยายามจะพาแฟนกลับบ้านด้วยกันแต่แฟนทำงานงานแล้วคงเหนื่อย แล้วเราผิดที่ไม่ค่อยถามว่าการทำงานเป็นอย่างไง ไม่ค่อยได้อยู่เป็นเพื่อนกันเพราะช่วงนี้เป็นช่วงฝึกงานใกล้เรียนจบ แต่เราอายุเท่ากันนะแต่แฟนเรียนจบก่อน เพราะเรามีปัญหากับที่บ้านในเรื่องเรียน พอแฟนทำงานเขาเริ่มโตขึ้นมีเหตุผลมาคิดทุกอย่าง เราเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรมากแตกไม่ใช่คนที่ไม่คิดอะไรเลย เราคิดทุกอย่างแต่เราไม่พูดไม่บอกใครเวลาเรามีปัญหาจะแก้ไขอยู่คนเดียว พอใครมาพูดด้วยเราจะตอบไปว่า...แกไม่เข้าใจปัญหาของเค้าหรอก มันคิดสิ่งที่ผิดที่คิดแบบนั้น หลังๆมาแฟนติดโทรศัทพ์ส่วนเราติดซีรีย์เลยไม่ค่อยได้คุยกัน และความสำคัญของเราเริ่มลดน้อยลง
แต่เราก็ไม่ได้รักเขาน้อยลง เรายอมรับทำผิดพลาดไปบ้างแต่เราก็พยายามใส่ทุกอย่าง และเหมือนว่าเราไม่เข้าใจสังคมใหม่ของแฟน
เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอดจึงห้ามเขาไม่ให้ไปเที่ยวไกลเพราะ เราคิดว่าเพื่อนจะดูแลเขาได้ดีไหม จนแฟนเริ่มเบื่อและอึดอัดพร้อมกับเราทำตัวงี่เง่า
มันยิ่งเพิ่มความน่าเบื่อไปอีก เพราะเป็นคนชอบประชดแต่ในใจไม่คิดอะไร พั้งปากไปพูดว่าเลิก แต่ครั้งนี้เราทะเลาะกันแรงๆๆๆๆๆๆๆๆ
จนต้องเลิกกันจริงๆ เรารู้ว่าเราผิด เราพยายามร้องขอโอกาสทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อได้เธอคืนมา....เธอกำลังจะย้ายออกแต่เราก็ห้ามเธอไม่ได้จริง
ขอแค่หวังว่าความห่างจะทำให้ความรู้ของแฟนกลับมาได้บ้าง เรารู้ว่าเรานั้นผิด ผิด TT หาทุกวิธีเพื่อให้ความรู้ที่หายไปมันจะกลับมาหวังและรอโอกาสทุกอย่าง ตอนนี้ก็ยังอยู่ตัวกันแต่แฟนห่างเหินมาก แฟนบอกอย่าพูดเรื่องเก่าๆ แต่เราก็ไม่มีเรื่องใหม่คุยกันเลย เพราะเราไม่ได้ไปไหนด้วยกันเลย
เราหวังแค่การแยกกันมันจะทำให้คิดถึงกันบ้าง ทั้งๆแค่เวลาไม่นานก็ทำให้การแสดงออกเปลี่ยนไปทุกอย่าง.....ควรทำอย่างไงดี
เรายังรักเธอมาก.....หวังว่าความห่างจะทำให้เรามาคืนดีกัน เราจะโตและเปลี่ยนมามองอนาคตทุกอย่างอย่างเริ่มต้นใหม่ให้มันดี
และหันมาคุยกันมากขึ้น แฟนเป็นคนติดโทรศัพท์มากส่วนเราไม่เลยไม่ชอบเล่นไม่ชอบพิมพ์ไลน์ ชอบที่จะโทรคุยมากกว่า
เพราะเธอเป็นคนดีมากกกกกกกกก เราผิดเอง แต่เราจะรอเธอนะ รอให้กลับมาเหมือนเดิม
T______________________________________________T
ความรัก ความหวัง การรอคอย* TT
เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันทุกวัน เราดูแลกันและกันอย่างดีมาตลอด เราเป็นคนชอบเซอร์ไพ รู้ว่าชอบอะไรก็จะพยายามหามาให้ตลอด
แต่เสียตรงที่เราเป็นคนใจร้อนทำอะไรไว ส่วนแฟนเป็นคนค้อนข้องช้า เราทำตัวเหมือนเด็กชอบเกาะแกะจนแฟนรำคาณแต่เรารู้ตัวทุกอย่าง
มาช่วงหลังมาน้องเราเสียชีวิต เราไม่ค่อยมีเวลาดูแลแฟนเลยต้องกลับบ้านต่างหวัดบ่อยๆ เราพยายามจะพาแฟนกลับบ้านด้วยกันแต่แฟนทำงานงานแล้วคงเหนื่อย แล้วเราผิดที่ไม่ค่อยถามว่าการทำงานเป็นอย่างไง ไม่ค่อยได้อยู่เป็นเพื่อนกันเพราะช่วงนี้เป็นช่วงฝึกงานใกล้เรียนจบ แต่เราอายุเท่ากันนะแต่แฟนเรียนจบก่อน เพราะเรามีปัญหากับที่บ้านในเรื่องเรียน พอแฟนทำงานเขาเริ่มโตขึ้นมีเหตุผลมาคิดทุกอย่าง เราเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรมากแตกไม่ใช่คนที่ไม่คิดอะไรเลย เราคิดทุกอย่างแต่เราไม่พูดไม่บอกใครเวลาเรามีปัญหาจะแก้ไขอยู่คนเดียว พอใครมาพูดด้วยเราจะตอบไปว่า...แกไม่เข้าใจปัญหาของเค้าหรอก มันคิดสิ่งที่ผิดที่คิดแบบนั้น หลังๆมาแฟนติดโทรศัทพ์ส่วนเราติดซีรีย์เลยไม่ค่อยได้คุยกัน และความสำคัญของเราเริ่มลดน้อยลง
แต่เราก็ไม่ได้รักเขาน้อยลง เรายอมรับทำผิดพลาดไปบ้างแต่เราก็พยายามใส่ทุกอย่าง และเหมือนว่าเราไม่เข้าใจสังคมใหม่ของแฟน
เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอดจึงห้ามเขาไม่ให้ไปเที่ยวไกลเพราะ เราคิดว่าเพื่อนจะดูแลเขาได้ดีไหม จนแฟนเริ่มเบื่อและอึดอัดพร้อมกับเราทำตัวงี่เง่า
มันยิ่งเพิ่มความน่าเบื่อไปอีก เพราะเป็นคนชอบประชดแต่ในใจไม่คิดอะไร พั้งปากไปพูดว่าเลิก แต่ครั้งนี้เราทะเลาะกันแรงๆๆๆๆๆๆๆๆ
จนต้องเลิกกันจริงๆ เรารู้ว่าเราผิด เราพยายามร้องขอโอกาสทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อได้เธอคืนมา....เธอกำลังจะย้ายออกแต่เราก็ห้ามเธอไม่ได้จริง
ขอแค่หวังว่าความห่างจะทำให้ความรู้ของแฟนกลับมาได้บ้าง เรารู้ว่าเรานั้นผิด ผิด TT หาทุกวิธีเพื่อให้ความรู้ที่หายไปมันจะกลับมาหวังและรอโอกาสทุกอย่าง ตอนนี้ก็ยังอยู่ตัวกันแต่แฟนห่างเหินมาก แฟนบอกอย่าพูดเรื่องเก่าๆ แต่เราก็ไม่มีเรื่องใหม่คุยกันเลย เพราะเราไม่ได้ไปไหนด้วยกันเลย
เราหวังแค่การแยกกันมันจะทำให้คิดถึงกันบ้าง ทั้งๆแค่เวลาไม่นานก็ทำให้การแสดงออกเปลี่ยนไปทุกอย่าง.....ควรทำอย่างไงดี
เรายังรักเธอมาก.....หวังว่าความห่างจะทำให้เรามาคืนดีกัน เราจะโตและเปลี่ยนมามองอนาคตทุกอย่างอย่างเริ่มต้นใหม่ให้มันดี
และหันมาคุยกันมากขึ้น แฟนเป็นคนติดโทรศัพท์มากส่วนเราไม่เลยไม่ชอบเล่นไม่ชอบพิมพ์ไลน์ ชอบที่จะโทรคุยมากกว่า
เพราะเธอเป็นคนดีมากกกกกกกกก เราผิดเอง แต่เราจะรอเธอนะ รอให้กลับมาเหมือนเดิม
T______________________________________________T