การรอคอย...ที่สิ้นสุดด้วยคำว่ากลับมาเป็นเพื่อน

ฉันค้นพบว่า"การรอคอย"กับบางสิ่งบางคนมันไม่ได้ง่ายเสมอไปเลย
คนๆหนึ่งที่ผ่านเข้ามาและอีกคนที่กำลังมีใครอยู่ข้างๆ .....หากเราเลือกทำอะไรสักอย่างของความรักก็คงจะสวยงามกว่านี้
แต่มันก้ไม่ใช่สมอไปที่ความรู้สึกของคนว่าการที่อยู่ใกล้คนที่เข้ามาวันหนึ่งมันจะรู้สึกอะไรหลายๆ มากมายเกิดขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็กลับมีอีกคนที่อยู่ข้างกาย
ความรู้สึกนั้นมันยิ่งชัดเจน<<< ไม่ใช่แค่หลง ไม่ใช่แค่เผลอใจไป แต่มันมากกว่านั้นของคำว่ามากกว่าเพื่อนมากกว่าความรู้สึกที่เกินให้ไปจนไม่สามารถที่เก็บความรู้สึกนี้ไว้จนเอ่ยปากพูดคำนั้น.....ออกไปให้รับรู้...
ทั้งๆที่เขาก็มีใครเหมือนกัน...แต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้เพราะมันเกิดขึ้นพร้อมกัน
แต่ก็มีเหตุผลบางอย่างทำให้ทุกอย่างพังสลาย มืด ม น  ลงไป เพราะมันไม่ดีหากทำแบบนี้ในความรักของใครต่อใครแล้วไปทำลายใครอีกคน
-การที่เลทอกถอยออกมาคำว่าอะไรๆๆทำให้เรารู้จักตัวตนที่แท้ สามารถวัดใจตัวเรา อยู่อย่างเงียบๆเก็บความรู้นี้ไว้เหมือนเดิมเพียงคนเดียว


เมื่อไม่นานช่วงเวลาช่วงหนึ่งของชีวิตเกิดขึ้นดั่งกับฝันไปของการเข้ามาของใครคนนี้
ทุกคำถามที่ถาม???
ฉฉฉฉันตอบทุกความรู้สึกที่เคยมีไม่เคยหายไปไหนความรู้สึกยังเหมือนเดิม

แล้วคำถามมันก็มีคำถามมากมายอยู่ในนั้น
ลองคบกับดูมั๊ย?
.........................................................................................
หากเธอแน่ใจฉันก็OK
ฉันก็พร้อมที่จะกล้าเผชิญกับสิ่งที่เกิดขึ้น วันเวลาที่ผ่านมามีความสุขมมากกกกก happy
แทบเรียกได้ว่า เวลาเป็นของเรา อะไรที่ทำให้มีความสุขเราก็ทำ

แต่สุดท้ายความอ้างว่าง  เหงา มาพร้อมกับความเงียบหายไป=='

จนวันหนึ่งเธอก็พูดคำหนึ่งบอกมา....เอาไว้วันไนเราแน่ใจก่อนเราค่อยมาคบกัน

''เรากลับมาเป็นเพื่อนกันก่อนมั๊ย''
วินาทีนั้นแทบช๊อคคคคเลยยยยยยยยยย  ....ความรู้สึกดีๆที่มีให้ไปมันหมดจริงๆ หมดทุกความรู้สึก หมดทุกความเสียใจ

ฉันควรทำได้ใจทำใจให้ไปเป็นคนแพ้ที่ต้องยอมรับ

-ซึ้งที่ผ่านมาเวลามันสั้นแต่มันไม่สามารถย้อนมาได้เลย ได้แต่บอกตัวเองต้องอยู่ ต้องเข้มแข็งให้ได้ พยายามบอกตัวเองต้องเดินก้าวไป.......

ถึงวันนี้ไม่แน่ใจแต่ฉันพอรู้ว่าวันต่อไปคงไม่ใช่วันของเราอยู่ดี


#ใครบางคน