นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาในเว็บนี้ อยากจะขอคำปรึกษา คำแนะนำจากทุกๆท่าน เริ่มกันเลยครับ
ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วครับมีลูกด้วยกัน 1 คน ปัญหาที่เกิดคือเรื่องความคิดไม่ตรงกัน เรื่องเวลา ความเอาใจใส่ เรื่องลูก หลักๆหน้าจะประมาณนี้ ซึ่งปัญหาทั้งหมดเป็นเพราะผม บางทีคุยกันเรื่องต่างๆผมชอบใช้ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ไม่ค่อยรับฟังความคิดของแฟน คือผมเป็นคนคิดไกล อาจจะไกลมากไปจนลืมนึกถึงรายละเอียดเล็กๆที่แฟนผมคิด เรื่องเวลาผมไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนกับลูกเท่าไหร่ ซึ่งจริงๆแล้วเวลามีอยู่ แต่เอาไปใช้อย่างอื่นมากเกินไป เมื่อไม่นานมานี้ผมได้คุยกันกับแฟนถึงปัญหาต่างๆ แฟนผมถึงกับขอแยกกันอยู่ ออกไปอยู่ข้างนอก ผมนี่ช๊อคเลยครับ คุยกันถึงสองวันผมยื้อแฟนไว้ ต้องการให้แฟนผมอยู่ที่บ้านนี่แหละ อยู่กับลูกที่นี่ แฟนผมก็โอเค แต่แฟนบอกว่า ขออยู่ในฐานะแม่ของลูก ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับแฟน "เป็นแค่เพื่อน" คือว่าเขาไม่รักผมแล้ว (เสียใจวะ) หลังจากนั้นผมได้พยายามที่จะขอโอกาสให้ผมได้แก้ไขข้อผิดพลาดกับสิ่งที่ผมได้ทำลงไป ผมได้สำนึกผิดแล้ว แต่แฟนผมใจแข็งมากครับ หลังจากวันที่เราคุยกับรู้เรื่องแล้ว ผมเองก็เปลี่ยนความคิดตัวเองใหม่ การกระทำ สิ่งไหนที่แฟนผมเคยทำมาตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมจะทำตอบแทนเขา ผมจะทำให้เขาสบายใจ ผมจะให้เวลาเขามากที่สุด ถึงแม้รู้ว่ามันอาจจะไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้ "ผมก็จะทำ" มันคงไม่สายเกินไป อยากให้กลับมาเป็นคู่รักกันเหมือนเดิม
ผ่านมา 4 วันจนถึงวันนี้ (วันที่โพส) ผมกับแฟนก็คุยกันปกติ ผมเองก็เริ่มต้นแก้ไข แฟนผมเขาก็ดูมีความสุขดี ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แต่เมื่อคืนลองหยอดๆไปเรื่องความสัมพันธ์ แฟนผมบอกว่า เป็นแบบนี้อะดีแล้ว (หมายถึง เป็นเพื่อนกัน) เขาพูดว่าเขาเองก็มีความสุข แล้วผมเองก็มีความสุข (จริงๆก็ทุกข์ครับ แต่ยิ้มสู้ครับ ไม่ถอย)
ถ้าวันนึงบังเอิญเขาได้เข้ามาอ่าน อยากบอกให้เขารู้เลยว่า ผู้หญิงที่ผมรักมีอยู่ 3 คน คือ แม่ผม พี่สาวผม และคุณ (แฟนผม) เท่านั้น
ขอโอกาสแก้ไขในสิ่งที่ทำพลาดไป
ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วครับมีลูกด้วยกัน 1 คน ปัญหาที่เกิดคือเรื่องความคิดไม่ตรงกัน เรื่องเวลา ความเอาใจใส่ เรื่องลูก หลักๆหน้าจะประมาณนี้ ซึ่งปัญหาทั้งหมดเป็นเพราะผม บางทีคุยกันเรื่องต่างๆผมชอบใช้ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ไม่ค่อยรับฟังความคิดของแฟน คือผมเป็นคนคิดไกล อาจจะไกลมากไปจนลืมนึกถึงรายละเอียดเล็กๆที่แฟนผมคิด เรื่องเวลาผมไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนกับลูกเท่าไหร่ ซึ่งจริงๆแล้วเวลามีอยู่ แต่เอาไปใช้อย่างอื่นมากเกินไป เมื่อไม่นานมานี้ผมได้คุยกันกับแฟนถึงปัญหาต่างๆ แฟนผมถึงกับขอแยกกันอยู่ ออกไปอยู่ข้างนอก ผมนี่ช๊อคเลยครับ คุยกันถึงสองวันผมยื้อแฟนไว้ ต้องการให้แฟนผมอยู่ที่บ้านนี่แหละ อยู่กับลูกที่นี่ แฟนผมก็โอเค แต่แฟนบอกว่า ขออยู่ในฐานะแม่ของลูก ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับแฟน "เป็นแค่เพื่อน" คือว่าเขาไม่รักผมแล้ว (เสียใจวะ) หลังจากนั้นผมได้พยายามที่จะขอโอกาสให้ผมได้แก้ไขข้อผิดพลาดกับสิ่งที่ผมได้ทำลงไป ผมได้สำนึกผิดแล้ว แต่แฟนผมใจแข็งมากครับ หลังจากวันที่เราคุยกับรู้เรื่องแล้ว ผมเองก็เปลี่ยนความคิดตัวเองใหม่ การกระทำ สิ่งไหนที่แฟนผมเคยทำมาตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมจะทำตอบแทนเขา ผมจะทำให้เขาสบายใจ ผมจะให้เวลาเขามากที่สุด ถึงแม้รู้ว่ามันอาจจะไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้ "ผมก็จะทำ" มันคงไม่สายเกินไป อยากให้กลับมาเป็นคู่รักกันเหมือนเดิม
ผ่านมา 4 วันจนถึงวันนี้ (วันที่โพส) ผมกับแฟนก็คุยกันปกติ ผมเองก็เริ่มต้นแก้ไข แฟนผมเขาก็ดูมีความสุขดี ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แต่เมื่อคืนลองหยอดๆไปเรื่องความสัมพันธ์ แฟนผมบอกว่า เป็นแบบนี้อะดีแล้ว (หมายถึง เป็นเพื่อนกัน) เขาพูดว่าเขาเองก็มีความสุข แล้วผมเองก็มีความสุข (จริงๆก็ทุกข์ครับ แต่ยิ้มสู้ครับ ไม่ถอย)
ถ้าวันนึงบังเอิญเขาได้เข้ามาอ่าน อยากบอกให้เขารู้เลยว่า ผู้หญิงที่ผมรักมีอยู่ 3 คน คือ แม่ผม พี่สาวผม และคุณ (แฟนผม) เท่านั้น