เป็นกระทู้แรกนะค่ะ ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วย อยากฟังความคิดเห็นหลายๆคนจะได้นำมาปรับปรุงตัวเอง
เราแต่งงานมา 10 กว่าปี แล้วค่ะ ตั้งแต่แต่งงานหรือก่อนด้วยซ้ำ เราจะต้องเป็นคนเริ่มคิด เริ่มทำ ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรถ บ้าน ลูก เรียกได้ว่าคิดเอง ทำเอง แก้ปัญหาเอง ถ้าจะให้สามีช่วยก็ต้องบอกเป็นอย่างๆไป บอกแค่หนึ่งก็ทำหนึ่งจริงๆ ไม่มีคิดต่อ แรกๆ ก็ไม่มีปัญหา คิดซะว่า เป็นความคิดเราเองนี่
ผ่านมาหลายปี สามีเค้าก็ยังทำตัวเหมือนเดิม เงินเดือนเค้าก็พอเลี้ยงตัวเค้าเองได้ ช่วยค่าเรียนพิเศษลูกนิดหน่อย ภาระต่างๆก็เราค่ะ ลูกสองคน รายได้เราก็พออยู่แบบไม่ลำบาก เรามีวินัยทางการเงิน แต่ก็ไม่ให้ตึง มีกันเงินเพื่อไปเที่ยวปีละ 1-2 ครั้งได้
งานภายในบ้านก็พยายามทำเอง แต่เราบางทีก็หงุดหงิด ทำงานบ้าน ดูแลลูก เราทำงานได้ 3 - 4 อย่าง คุณสามีเพิ่งจะเริ่มทำอะไรบ้าง เราก็หน้างอซิ
เวลาคุยกัน เค้าก็บอกจะเอาอะไรกับเค้าอีก เค้าไม่สร้างความเดือดร้อนให้ ยังไม่พอใจอีกเหรอ ส่วนตัวเราจะพอใจได้ไง เราแต่งงานมีครอบครัวก็หวังจะช่วยกันสร้างไปด้วยกัน ช่วยทำงานหาเงินไม่ได้ก็น่าจะช่วยงานในบ้านลดค่าใช้จ่าย
คือบรรยากาศในบ้าน ก็ไม่ค่อยคุยกัน คุยกันเรื่องลูกมากกว่า ความคิดเหมือนจะสวนทางกัน
ความคิดเค้า ก็รับผิดชอบตัวเองได้ ไม่ได้ทำตัวเหลวไหล แล้วจะเอาอะไรกะเค้าอีก
ความคิดเรา ก็อยากให้เค้าเปลี่ยนตัวเอง ควรจะคิดทำอะไรให้คนในครอบครัวบ้าง ไม่ใช่ทำตัวเป็นศูนย์ ลูกก็โตขึ้นทุกวัน ไม่คิดถึงอนาคตลูก ตัวเค้าเอง ต้องให้เรารับผิดชอบหมดเลยเหรอ อีกไม่กี่ปีคนโตก็จะเข้ามหาวิทยลัย คนเล็กนี่เราใกล้เกษียณกว่าจะจบ ห่างกันหลายปีค่ะ
ส่วนดีของเค้า คือจะให้ทำอะไร บอก ทำให้ได้ก็ทำ โดยเฉพาะเรื่องลูก แต่ไม่ค่อยคิดทำอะไรเอง
ส่วนเรา พูดไม่ค่อยเป็น บางทีบอกหลายๆครั้งก็รำคาญ หงุดหงิด บ่น จนหลังๆไม่พูดดีกว่า พูดไปเค้าก็ไม่พอใจ คืออารมณ์ออดอ้อนไม่มีแล้ว
อยากฟังความคิดเห็นของคนอื่น จะได้รู้ว่าเราต้องปรับปรุงตัวไงบ้าง
เคยมีเพื่อนสนิมแนะนำ ลองให้เค้ารับผิดชอบงานสำคัญหน่อย แล้วเราคอยดูห่างๆ 555 ไม่ได้ผลค่ะ ล้มเราต้องเข้าไปจัดการอยู่ดี
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ
ผู้หญิงควรพอใจแล้วหรือ ที่สามีหรือแฟนไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สร้างหนี้สิน แต่ไม่มีภาวะผู้นำ
เราแต่งงานมา 10 กว่าปี แล้วค่ะ ตั้งแต่แต่งงานหรือก่อนด้วยซ้ำ เราจะต้องเป็นคนเริ่มคิด เริ่มทำ ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรถ บ้าน ลูก เรียกได้ว่าคิดเอง ทำเอง แก้ปัญหาเอง ถ้าจะให้สามีช่วยก็ต้องบอกเป็นอย่างๆไป บอกแค่หนึ่งก็ทำหนึ่งจริงๆ ไม่มีคิดต่อ แรกๆ ก็ไม่มีปัญหา คิดซะว่า เป็นความคิดเราเองนี่
ผ่านมาหลายปี สามีเค้าก็ยังทำตัวเหมือนเดิม เงินเดือนเค้าก็พอเลี้ยงตัวเค้าเองได้ ช่วยค่าเรียนพิเศษลูกนิดหน่อย ภาระต่างๆก็เราค่ะ ลูกสองคน รายได้เราก็พออยู่แบบไม่ลำบาก เรามีวินัยทางการเงิน แต่ก็ไม่ให้ตึง มีกันเงินเพื่อไปเที่ยวปีละ 1-2 ครั้งได้
งานภายในบ้านก็พยายามทำเอง แต่เราบางทีก็หงุดหงิด ทำงานบ้าน ดูแลลูก เราทำงานได้ 3 - 4 อย่าง คุณสามีเพิ่งจะเริ่มทำอะไรบ้าง เราก็หน้างอซิ
เวลาคุยกัน เค้าก็บอกจะเอาอะไรกับเค้าอีก เค้าไม่สร้างความเดือดร้อนให้ ยังไม่พอใจอีกเหรอ ส่วนตัวเราจะพอใจได้ไง เราแต่งงานมีครอบครัวก็หวังจะช่วยกันสร้างไปด้วยกัน ช่วยทำงานหาเงินไม่ได้ก็น่าจะช่วยงานในบ้านลดค่าใช้จ่าย
คือบรรยากาศในบ้าน ก็ไม่ค่อยคุยกัน คุยกันเรื่องลูกมากกว่า ความคิดเหมือนจะสวนทางกัน
ความคิดเค้า ก็รับผิดชอบตัวเองได้ ไม่ได้ทำตัวเหลวไหล แล้วจะเอาอะไรกะเค้าอีก
ความคิดเรา ก็อยากให้เค้าเปลี่ยนตัวเอง ควรจะคิดทำอะไรให้คนในครอบครัวบ้าง ไม่ใช่ทำตัวเป็นศูนย์ ลูกก็โตขึ้นทุกวัน ไม่คิดถึงอนาคตลูก ตัวเค้าเอง ต้องให้เรารับผิดชอบหมดเลยเหรอ อีกไม่กี่ปีคนโตก็จะเข้ามหาวิทยลัย คนเล็กนี่เราใกล้เกษียณกว่าจะจบ ห่างกันหลายปีค่ะ
ส่วนดีของเค้า คือจะให้ทำอะไร บอก ทำให้ได้ก็ทำ โดยเฉพาะเรื่องลูก แต่ไม่ค่อยคิดทำอะไรเอง
ส่วนเรา พูดไม่ค่อยเป็น บางทีบอกหลายๆครั้งก็รำคาญ หงุดหงิด บ่น จนหลังๆไม่พูดดีกว่า พูดไปเค้าก็ไม่พอใจ คืออารมณ์ออดอ้อนไม่มีแล้ว
อยากฟังความคิดเห็นของคนอื่น จะได้รู้ว่าเราต้องปรับปรุงตัวไงบ้าง
เคยมีเพื่อนสนิมแนะนำ ลองให้เค้ารับผิดชอบงานสำคัญหน่อย แล้วเราคอยดูห่างๆ 555 ไม่ได้ผลค่ะ ล้มเราต้องเข้าไปจัดการอยู่ดี
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ