กระทู้นี้จะมาเล่าเรื่องของตัวเองหลังจากอ่านเรื่องของคนอื่นมาเยอะน่ะค่ะ
ขอพื้นที่ระบายหน่อยและขอกำลังใจด้วยค่ะ
เราคบกันแฟนมา3ปีมีลูกด้วยกัน1คน
เรากับแฟนก้ทะเลาะกันบ่อยมากตั้งแต่ยังไม่มีลูกแล้ว ครั้งหนักๆจริงๆก้มีอยู่
เช่นตอน7เดือนเดือนแรกที่คบกัน เอาแบบสั้นๆได้ใจความน่ะค่ะ เราทะเลาะกันจับได้ว่าคุยกับผู้หญิงคนอื่นตอนนั้นเรารักเขามากค่ะ (ใหม่ๆก้รักก็หลง) เราก้ร้องไห้เขาไม่สนใจอะไรเราเลยค่ะตอนนั้น แล้วเราก้เลยกลับบ้านตัวเอง พอกลับมาก้ทำใจไม่ได้นอนไม่หลับต้องโทรหาเขาแต่ติดต่อไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นเฟส ไลน์หรือโทรศัพท์ ประมาณอาทิตย์หนึ่งเขาติดต่อกลับมาง้อค่ะ สุดท้ายก้คุยกันก้ใจอ่อนยอมค่ะ
หลังจากนั้นก้ทะเลาะกันเรื่อยมาเรื่องเล็กๆน้อย จนกระทั้งตอนท้องได้5เดือน (ปลายธันวา)
กลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้านเรา เราก้ทะเลาะกับเขาเรื่องเขาคุยกับผู้หญิงในเว็บไซหาคู่อะไรนี้แหละค่ะ เรามารู้จากในคอมที่เขาเล่นค่ะ เราทะเลาะหนักค่ะจนเราไล่เขากลับบ้านตัวเองไปสะ ส่วนเราเช้ามาก้ไปหาเพื่อนค่ะ ไม่อยากอยู่คนเดียว
ตอนนั้นเราไม่ได้ติดต่อกัน5วันค่ะ สุดท้ายวันที่5เขาก้โทรมาขอโทษแล้วยอมรับว่าคุยจริง
แต่แค่คุยเล่นๆไม่มีอะไรทำ เขาบอกเราค่ะว่า ไม่ได้คิดอะไรเลยบอกรักเราพูดต่างๆนานาๆ
ให้เราใจอ่อน สุดท้ายเราก้ใจอ่อนยอมจริงๆค่ะ แล้วเขาก้บอกว่าให้เรากลับมาอยู่ด้วยกันน้ะ
เขาอยากอยู่กับลูกต่อไปนี้ไม่ทำแล้ว เราก้โอเคเขาก้มารับเราที่บ้านเพื่อนค่ะ
ก้อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆจนคลอดลูกแล้วก้มาทะเลาะกันเดือนพฤจิกาค่ะตอนลูกได้7เดือน
คือตอนนั้นเขาไปทำงานที่บ้านค่ะแล้วหลังจากนั้นก้หายไปเลย โทรไปไม่ติดเฟสไม่ออน
คืนนั้นเราก้นอนคนเดียวค่ะ แล้วก้คิดว่าเขาไปไหน ทำไมถึงทำแบบนี้ คือตอนนั้นโกรธค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้
นอนร้องไห้บ้าง คิดว่าเขาจะติดต่อกลับมาค่ะ เช้ามาก้ไม่มีมิสคอลเลย ผิดหวังค่ะ
ตอนนั้นคิดว่าเขาคงไม่อยากอยู่กับเรา ตอนนั้นเราเลยกลับมามองตัวเองว่าทำไมเขาถึงหายไปอย่างนั้น
ก้คิดได้น่ะค่ะ เพราะก่อนอื่นต้องบอกว่า เราเป็นคนขี้หงุดหงิดมาก เอาแต่ใจ ขี้งอลเพราะอยากให้เขาง้อ
และขี้หึงมากๆๆค่ะ แต่แล้วตอนเย็นเขาก้โทรมาค่ะ โทรมาอธิบายว่าทำไมเพราะอะไร
เราเห็นว่ามันไม่ร้ายแรง ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เราก้เลยโอเคยอมให้อภัยอีกแล้วค่ะ !
แล้วก้มาตอนนี้ช่วงนี้เล่าแบบสั้นๆน่ะค่ะ ช่วงนี้เราห่างกันบ่อยค่ะ เขามีงานต้องทำ
เราก้รออยู่บ้าน แล้วมันก้ทะเลาะกันในบางเรื่องค่ะ จนได้บอกเลิกเขาไปแล้วไล่เขากลับบ้าน
เขาก้กลับไปบ้านตัวเองน่ะค่ะ แต่ไม่กี่วันเขาก้มาหาเราเหมือนเดิม
แต่ครั้งนี้เขากลับมาแล้วรู้สึกไม่เหมือนเดิมค่ะ
อาจจะเป็นเพราะจากคนที่ไม่เคยห่างกันต้องมาห่างกันบ่อยรึป่าวก้ไม่รู้ หรือเป็นเพราะทะเลาะกันจนชิน
จนเบื่อไปแล้ว แต่สำหรับเรายอมรับว่าเป็นคนไล่เขาค่ะ คือไล่จนชินแล้วอ่ะค่ะ
แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้เขาจะเปลี่ยนไป จากที่เคยฟังเราตอนนี้ไม่ค่อยฟังแล้วค่ะ
จากที่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันตอนนี้ไม่แล้วค่ะ ต่างคนต่างไป เหมือนกลับมาบางวันก้แทบไม่ได้พูดกันเลย
ตอนนี้มีแต่เราที่คอยโทตามเขาค่ะ รู้สึกเสียใจอยากได้คนเดิมกลับมา
บางทีก็คิดว่าลองห่างกันดูก้ดี แต่สุดท้ายทำไม่ได้ค่ะ อยากอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมตลอด
ตอนนี้เริ่มท้อแล้วค่ะ เกือบเดือนแลัวที่ต้องตามเขาง้อเขา ทะเลาะกันแทบทุกวัน
ตอนนี้ความรู้สึกมันเหนื่อย เหนื่อยที่ใจค่ะ คิดว่ามันคงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
แต่จะให้เลิกก้ทำใจไม่ได้ และถึงอยู่ด้วยกันก็มีแต่ทะเลาะ
ตอนนี้มึนไปหมด เจ็บนอนร้องไห้เป็นอาทิตย์แล้วค่ะ
อยากระบายและขอกำลังใจในวันที่เหมือนล้มทั้งยืน
ขอพื้นที่ระบายหน่อยและขอกำลังใจด้วยค่ะ
เราคบกันแฟนมา3ปีมีลูกด้วยกัน1คน
เรากับแฟนก้ทะเลาะกันบ่อยมากตั้งแต่ยังไม่มีลูกแล้ว ครั้งหนักๆจริงๆก้มีอยู่
เช่นตอน7เดือนเดือนแรกที่คบกัน เอาแบบสั้นๆได้ใจความน่ะค่ะ เราทะเลาะกันจับได้ว่าคุยกับผู้หญิงคนอื่นตอนนั้นเรารักเขามากค่ะ (ใหม่ๆก้รักก็หลง) เราก้ร้องไห้เขาไม่สนใจอะไรเราเลยค่ะตอนนั้น แล้วเราก้เลยกลับบ้านตัวเอง พอกลับมาก้ทำใจไม่ได้นอนไม่หลับต้องโทรหาเขาแต่ติดต่อไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นเฟส ไลน์หรือโทรศัพท์ ประมาณอาทิตย์หนึ่งเขาติดต่อกลับมาง้อค่ะ สุดท้ายก้คุยกันก้ใจอ่อนยอมค่ะ
หลังจากนั้นก้ทะเลาะกันเรื่อยมาเรื่องเล็กๆน้อย จนกระทั้งตอนท้องได้5เดือน (ปลายธันวา)
กลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้านเรา เราก้ทะเลาะกับเขาเรื่องเขาคุยกับผู้หญิงในเว็บไซหาคู่อะไรนี้แหละค่ะ เรามารู้จากในคอมที่เขาเล่นค่ะ เราทะเลาะหนักค่ะจนเราไล่เขากลับบ้านตัวเองไปสะ ส่วนเราเช้ามาก้ไปหาเพื่อนค่ะ ไม่อยากอยู่คนเดียว
ตอนนั้นเราไม่ได้ติดต่อกัน5วันค่ะ สุดท้ายวันที่5เขาก้โทรมาขอโทษแล้วยอมรับว่าคุยจริง
แต่แค่คุยเล่นๆไม่มีอะไรทำ เขาบอกเราค่ะว่า ไม่ได้คิดอะไรเลยบอกรักเราพูดต่างๆนานาๆ
ให้เราใจอ่อน สุดท้ายเราก้ใจอ่อนยอมจริงๆค่ะ แล้วเขาก้บอกว่าให้เรากลับมาอยู่ด้วยกันน้ะ
เขาอยากอยู่กับลูกต่อไปนี้ไม่ทำแล้ว เราก้โอเคเขาก้มารับเราที่บ้านเพื่อนค่ะ
ก้อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆจนคลอดลูกแล้วก้มาทะเลาะกันเดือนพฤจิกาค่ะตอนลูกได้7เดือน
คือตอนนั้นเขาไปทำงานที่บ้านค่ะแล้วหลังจากนั้นก้หายไปเลย โทรไปไม่ติดเฟสไม่ออน
คืนนั้นเราก้นอนคนเดียวค่ะ แล้วก้คิดว่าเขาไปไหน ทำไมถึงทำแบบนี้ คือตอนนั้นโกรธค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้
นอนร้องไห้บ้าง คิดว่าเขาจะติดต่อกลับมาค่ะ เช้ามาก้ไม่มีมิสคอลเลย ผิดหวังค่ะ
ตอนนั้นคิดว่าเขาคงไม่อยากอยู่กับเรา ตอนนั้นเราเลยกลับมามองตัวเองว่าทำไมเขาถึงหายไปอย่างนั้น
ก้คิดได้น่ะค่ะ เพราะก่อนอื่นต้องบอกว่า เราเป็นคนขี้หงุดหงิดมาก เอาแต่ใจ ขี้งอลเพราะอยากให้เขาง้อ
และขี้หึงมากๆๆค่ะ แต่แล้วตอนเย็นเขาก้โทรมาค่ะ โทรมาอธิบายว่าทำไมเพราะอะไร
เราเห็นว่ามันไม่ร้ายแรง ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เราก้เลยโอเคยอมให้อภัยอีกแล้วค่ะ !
แล้วก้มาตอนนี้ช่วงนี้เล่าแบบสั้นๆน่ะค่ะ ช่วงนี้เราห่างกันบ่อยค่ะ เขามีงานต้องทำ
เราก้รออยู่บ้าน แล้วมันก้ทะเลาะกันในบางเรื่องค่ะ จนได้บอกเลิกเขาไปแล้วไล่เขากลับบ้าน
เขาก้กลับไปบ้านตัวเองน่ะค่ะ แต่ไม่กี่วันเขาก้มาหาเราเหมือนเดิม
แต่ครั้งนี้เขากลับมาแล้วรู้สึกไม่เหมือนเดิมค่ะ
อาจจะเป็นเพราะจากคนที่ไม่เคยห่างกันต้องมาห่างกันบ่อยรึป่าวก้ไม่รู้ หรือเป็นเพราะทะเลาะกันจนชิน
จนเบื่อไปแล้ว แต่สำหรับเรายอมรับว่าเป็นคนไล่เขาค่ะ คือไล่จนชินแล้วอ่ะค่ะ
แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้เขาจะเปลี่ยนไป จากที่เคยฟังเราตอนนี้ไม่ค่อยฟังแล้วค่ะ
จากที่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันตอนนี้ไม่แล้วค่ะ ต่างคนต่างไป เหมือนกลับมาบางวันก้แทบไม่ได้พูดกันเลย
ตอนนี้มีแต่เราที่คอยโทตามเขาค่ะ รู้สึกเสียใจอยากได้คนเดิมกลับมา
บางทีก็คิดว่าลองห่างกันดูก้ดี แต่สุดท้ายทำไม่ได้ค่ะ อยากอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมตลอด
ตอนนี้เริ่มท้อแล้วค่ะ เกือบเดือนแลัวที่ต้องตามเขาง้อเขา ทะเลาะกันแทบทุกวัน
ตอนนี้ความรู้สึกมันเหนื่อย เหนื่อยที่ใจค่ะ คิดว่ามันคงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
แต่จะให้เลิกก้ทำใจไม่ได้ และถึงอยู่ด้วยกันก็มีแต่ทะเลาะ
ตอนนี้มึนไปหมด เจ็บนอนร้องไห้เป็นอาทิตย์แล้วค่ะ