สมัยเด็กโดนมาหมดเลยทั้งก้านมะยม  ด้ามไม้กวด  ไม้แขวนเสื้อ  ไม้เรียว  ด้ามไม้ขนไก่
หนักสุดก็ตอน ป.6  เราบอกพ่อว่าเพื่อนๆ มีของปีใหม่ไปให้ครู  พ่อก็เลยหยิบส้ม 2-3 ลูก  กล้วย 2-3 ลูก (ไม่ใช่หวี) และองุ่นอีกพวงนึงมั้ง  เป็นของไหว้บรรพบุรุษไหว้เจ้าไรสักอย่าง  ใส่ถุงก๊อปแก๊ปไป

เราอายไม่ให้ครู   เลยถูกตีขาน่องเขียวหมดเลย  พ่อถามอายเหรอ  เราบอกเราอายมากคนอื่นเขาให้ของดีๆ
พ่อโมโหตีฟาดตามแขนเราด้วยบอกไป รร. จะได้ถูกเพื่อนล้อ  แถมลากไปตีหน้าบ้านบอกว่าจะได้หายอาย  อีกวันก็ไม่ให้เงินไป รร.  แม่ต้องแอบเอาเงินมาให้ที่ รร. ไม่ให้พ่อรู้  เลิกทำโทษเราตอน ม.ต้นได้มั้ง  มอไหนไม่แน่ใจ

แต่พี่คนรองเราเคยเจอโดนตอนเรียนมหาลัยไปฉลองกับเพื่อนกลับดึกอะ  พ่อไม่ให้ไปแต่พี่แอบไป  โดนฟาดทั้งตัวกระชากมาฟาดหน้าบ้านเลย

สมัยก่อนเราโกรธพ่อมากนะ  ชอบทำร้ายเราแรงๆ แม่ก็ด้วยแต่น้อยกว่า   ไม่รู้ว่าใครเคยโดนบ้างและหนักสุดแค่ไหนกัน  เพราะเด็กสมัยนี้เหมือนยอมรับกันไม่ได้เลยกับการลงโทษ  สำหรับเราๆ ยอมรับได้แต่ต้องอยู่ในขอบเขตและไม่ทำด้วยอารมณ์  แต่ก็คงยากถ้าได้ลงไม้ลงมือแล้วจะไม่มีอารมณ์มาเกี่ยวข้องเลยคงเป็นไปไม่ได้  

แต่สมัยนี้คงไม่ค่อยมีใครตีลูกกันแล้วล่ะ  พี่เราคนโตมีลูกวัยรุ่นแล้ว  แค่ว่าหน่อยเดียวไม่คุยกับแม่หลายวันเลย  เคยตีหน่อยหนีออกจากบ้านเป็นอาทิตย์เลย  เด็กสมัยนี้เหมือนยอมรับกันไม่ได้เลย  ต่างกันมาก