ความผิดที่ผมเป็นคนก่อ

ในเช้าวันที่ผมถูกฆาตกรรม ผมไม่เคยคิดเลยว่าคนที่มีความสุข และมีทุกอย่างเพียบพร้อม อย่างผมจะต้องมามีจุดจบแบบนี้ ผมเป็นนักธุรกิจพันล้านที่เพียงแค่เอ่ยชื่อก็มีแต่คนรู้จัก มีหญิงสาวมากหน้าหลายตาที่เข้ามารุมล้อมผม ผมเป็นผู้ชายที่โชคดีใช่มั้ยละ (หัวเราะ) ใคร ๆ ก็ว่าอย่างงั้น วันหนึ่งผมได้มีโอกาสพบเจอกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยอย่างพิมพ์ผกาในระหว่างที่ทำธุรกิจร่วมกันและที่สำคัญ เธอมีฐานะหน้าที่การงานในระดับเดียวกับผม ผมจึงลองคบหาดูใจกับเธอ พิมพ์ผกาเธอเป็นคนดีมาก ผมก็คิดว่าเธอนี่แหละใช่ ทั้งหน้าตาและฐานะเหมาะสมไปกับผมหมดซะทุกอย่าง ใครจะโง่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปละ แล้วผมก็แต่งงานกับเธอ แต่ผมยังไม่หยุดที่จะมีความสุขเพียงแค่เธอหรอกนะ ผมก็ยังทำตัวคลาสโนว่าตัวพ่อเหมือนเดิม ทำไงได้ละ ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างผมใคร ๆ ก็ต้องสนใจเป็นธรรมดา พิมพ์ผกานะหรอผมก็เก็บเธอไว้เป็นเพียงภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย มีไว้ให้ผมได้ เชิดหน้าชูตาในสังคมก็แค่นั้นแหละ ใครกันจะทนผู้หญิงหน้าตาย จืดชืด ที่วัน ๆ ทำแต่งานอย่างงั้นละน่าเบื่อจะตาย ผมคนหนึ่งละไม่ทนอย่าพูดถึงเธอไปมากกว่านี้เลยผมหมดอารมณ์ มานึกถึงสาวสวยเซ็กซี่คู่ขาที่ผมควงตอนนี้จะดีกว่า พูดแล้วมันชื่นใจกว่าเยอะ เธอชื่อนาตาลี เธอเป็นลูกครึ่ง ตาสีฟ้า ทั้งเสน่ห์ ทั้งลีลา ทั้งหุ่นอวบอัดอันเซ็กซี่ และเย้ายวนของเธอ แค่นึกก็ทำให้ผมขึ้นสวรรค์ไปแล้ว แถมเธอออดอ้อนเก่งอย่าบอกใครเลย จนในที่สุดผมตัดสินใจพานาตาลีเข้าไปในบ้าน โดยตกลงกับพิมพ์ผกาว่าให้นาตาลีมาเป็นน้อย ซึ่งเธอก็ยอมแต่โดยดี ก็อย่างว่าละนะถ้าเธอไม่ยอมเธอจะทำอะไรผมได้ ผมกับนาตาลีก็อยู่กันอย่างมีความสุขผมแทบไม่ได้เข้าห้องพิมพ์ผกาเลย แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรผมสักคำ เธอบอกว่าเธอเห็นผมมีความสุขเธอก็ดีใจด้วย ผมก็รู้สึกสงสารเธอ ผมจึงพยายามไปหาเธอที่ห้องบ้าง ไปทำหน้าที่สามีให้เธอ จนผมเริ่มมีปากเสียงกับนาตาลีหลายครั้ง เรื่องที่ผมไปห้องพิมพ์ผกาบ่อยขึ้น ผมทนไม่ไหวจึงบอกเธอว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว เธอจะไปจากผมก็ได้ ผมจึงเสนอเงินให้เธอก้อนหนึ่งเพื่อที่จะให้เธอไปจากชีวิตของผม เธอร้องไห้ โวยวาย ผมรำคาญจึงเดินออกไปทันทีที่ผมหันหลัง ก็มีเสียง ปัง ปัง!!! ดังขึ้น ผมรู้สึกตัวชาและล้มลงไปกับพื้น แล้วเธอก็พูดว่า "ถ้าฉันไม่ได้อยู่กับแกก็อย่างหวังเลยว่าแกจะมีความสุขกะยัยนั้น" เธอหัวเราะ แล้วเธอก็วิ่งหนีไป คนใช้ในบ้านวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง มีเพียงคนเดียวที่วิ่งเข้ามาหาผม ภรรยาสุดที่รักของผม เธอเข้ามาประคองร่างของผมแล้วบอกว่า "คุณอย่าพึ่งตายนะถ้าคุณตายแล้วฉันกับลูกจะอยู่ยังไง" เธอร้องไห้โฮ "คคคคุณท้องหรอ" "ใช่ค่ะฮื้อออิฉันว่าจะหาโอกาสดี ๆ บอกคุณ" ตอนนั้นผมแทบจะไม่มีแรงพูดออกไปอีกแล้ว คำสุดท้ายที่ผมพูดกับเธอคือ "ผผผผผผมขอโทษ" สุดท้ายผมตายในอ้อมกอดของผู้หญิงที่ผมเคยเบื่อที่สุด คนที่ผมคนว่าเธอเป็นของตาย และที่น่าเสียดายที่สุดคือผมไม่มีโอกาสแม้แต่จะบอกรักเธอ และผมก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เห็นหน้าลูกของตัวเอง

By warunya