คือ... ตอนนี้ผมเป็นโรควุ้นในตาเสื่อม

ซึ่งโรคนี้ทำให้ผมรู้สึกจิตตกไปทั้งเดือนแล้ว จากคนที่เคยชอบมองท้องฟ้า ก็กลับกลายเป็นไม่กล้ามอง

เพราะพอมองขึ้นไปก็เจอแต่จุดดำๆ และหยากไย่เต็มไปหมด มองบนผนังสีขาวก็มองเห็นเหมือนกัน

เหมือนกับว่าตอนนี้ผมไม่อยากให้มีเวลาเช้า กลางวัน เย็น เลย เพราะมันทำให้ผมมองเห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็นพวกนั้นตลอด

ผมทำใจไม่ได้ครับ แทบจะไม่อยากมีลูกตาไว้อีกเลย ผมเครียดมาก เครียดจนกินไม่ได้นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว

เครียดจนอยากอาเจียนแต่ก็อาเจียนไม่ออก หัวมันตื้อไปหมด ไม่อยากจะทำอะไร ไม่อยากคิดถึงอนาคตเลย

อยากจะอยู่ในที่มืดๆ นอนร้องไห้มันทั้งวัน เพราะโรคนี้แม้แต่หมอก็ช่วยไม่ได้

ทำไมไม่รอให้ผมอายุ 50 ปีก่อน ถึงค่อยเป็นเหมือนคนอื่นเค้าล่ะ เครียดมากๆๆๆๆ