เมื่อนักศึกษาธรรมศาสตร์ ยอมพูดถึง นิสิตจุฬา
จาก Facebook "ศูนย์กลางนิสิต นักศึกษาเพื่อประชาธิปไตยแห่งประเทศไทย"
-----------////--///////----------
(((นิสิต จุฬา ยังมีผู้กล้า อย่ากลืนและลืมเขา))))
งานบอลประเพณีจุฬา ธรรมศาสตร์ ครั้งที่ 70 ในวันเสาร์ ที่ 7 ก.พ. 58 ที่ผ่านมา ผมในฐานะ นศ. มธ.ผู้อยู่ในเหตุการณ์ และหนึ่งในทีมของขบวนการป้ายผ้านิรนาม ทั้งสองป้ายบนฝั่งอัฒจรรย์ ตะวันออก ที่เขียนข้อความว่า “Co.... = corruption” และ “......จงพินาศ ประชาธิปไตยจงเจริญ”ซึ่งป้ายทั้งสองปรากฎขึ้นหลังจากขบวนล้อการเมืองของ มธ. ผ่านไปได้ไม่ถึง 5 นาที ซึ่งป้ายทั้งสอง แน่นอนว่ามีความรุนแรงกับ คสช.เป็นอย่างมาก และหากรู้ถึงเจ้าหน้าที่ของรัฐ พวกเราทุกคนอาจจะมีความผิด หรือไม่สามารถนำป้ายผ้าเข้าไปภายในสนามฯได้อย่างแน่นอน เพราะทั้งเรื่องขนาดและน้ำหนักของผ้า จึงเป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างยิ่งสำหรับพวกเรา และจุดนี้เองที่ทำให้ผมต้องการเปิดเผยความจริงที่แอบซ่อนอยู่โดยที่หลายคนไม่เคยรู้เลย และกำลังตั้งคำถามอย่างไม่เป็นธรรมกับฟากฝั่งจุฬา
----การปฏิบัติการผูกป้ายผ้าทั้งสองป้ายนั้น เป็นการร่วมมือกันของ นักศึกษา มธ. และนิสิต จุฬา โดยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆเลยกับ กลุ่ม ล้อการเมือง และ กลุ่มแปรอักษร เราทำงานโดยไม่ได้มีแผนกำหนดการใดๆล่วงหน้าเลย เราใช้เวลาทำงานร่วมกันจริงๆเพียง 2 วัน ก่อนถึงวันงาน
----เมื่อถึงวันงาน ภารกิจที่สำคัญ และสุ่มเสี่ยงที่สุดของชีวิต นิสิต นักศึกษาอย่างเราคือการเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่รัฐที่พร้อมไปด้วยอำนาจรัฐในมือ แผนการและผู้ปฏิบัติงานนับแต่ย่างเข้าวันที่ 7 ก.พ. 58 ตกอยู่ในความรับผิดชอบของ นิสิตจุฬาแทบทั้งหมด พวกเขามีเพื่อนๆในกลุ่มมากมายหลากหลายคณะ แต่ที่เป็นแกนสำคัญจริงๆ คือ นิสิตจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ เราเรียกเขาว่ากัปตัน (ย่อมมีความหมายที่ดี) ผมให้ฉายานี้กับเขา ผมเรียกเขาว่ากัปตัน ผมให้เหตุผลว่า หากแผนการดีแต่ขาดการตัดสินใจที่ดีและเด็ดเดี่ยวก็คงไปไม่ถึงเป้าหมาย ซึ่งเวลานั้น หลายคนหวาดกลัว หลายคนตื่นเต้น แต่มีคำพูดจากนิสิต จุฬาคนหนึ่งบอกเราว่า “แม้จะกลัว แต่ทุกอย่างล้วนขับเคลื่อนด้วยตัวของเราเองอย่าให้ใครมาหยุดเราได้ ” นั้นยิ่งตอบรับกับฝูงบินพิเศษเที่ยวนี้ ที่หากจำเป็นพวกเขาก็คงพร้อมปฏิบัติการ กามิกาเซ่ เป็นแน่
----สิ่งที่เรากังวลมากที่สุดคือ การเข้าไปในสนามบอลด้วยป้ายขนาดนี้จะเป็นที่สงสัยของ จนท. เพราะทุกประตูมี จนท. ประจอยู่อย่างน้อย 10-20 คน ทั้งในและนอกเครื่องแบบ และยิ่งมีข่าวในเวลานั้นว่ากลุ่มล้อการเมือง ถูกเจ้าหน้าที่สกัดกั้นเพราะมีป้ายข้อความที่ทหารไม่ปรารถนาให้โชว์ในสนาม เรายิ่งกังวลมากขึ้น นิสิตจุฬาผู้หนึ่งหันมาถามผมว่า “เราจะยังแผนเดิมอยู่หรือไม่ มันเสี่ยงนะ มีหวังถูกจับแน่ ” ผมตอบเขาสั้นๆว่า “ผมเป็นเพียงหอบังคับการบิน ผมไม่ใช่กัปตัน แต่คุณคือกัปตัน ตัดสินใจเลยครับ” เราโชคดีที่ มีกัปตันกล้าหาญ และกล้าตัดสินใจ เขาเริ่มออกคำสั่งตามแผนที่เราจะลักลอบนำป้ายผ้าขนาดใหญ่ เข้าไปในสนามด้วยวิธีพิเศษ และแล้วป้ายคำว่า “Co'..... = corruption” ก็สามารถเข้าไปในสนามได้ ทำให้เราทุกคนดีใจมากและมีกำลังใจดีขึ้น แต่ก็ดีใจได้ไม่นานเมื่อเห็น ภาพที่เจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบ ใส่ชุดเชียร์จุฬา เข้าไปกระชากป้ายผ้าจาก กลุ่มล้อการเมืองในสนาม ท่ามกลางสายตาคนทั้งสนาม ในเวลาเดียวกันนั้นทุกคนในทีมได้รับคำสั่งจากกัปตันอีกครั้งว่า ยังยึดตามแผนเดิม
และแล้ว เราก็ได้รับข่าวไม่สู้ดีนัก เมื่อหนึ่งในฝูงบินของเราได้รับอุบัติเหตุ โดยหนึ่งในนิสิตจุฬาคนหนึ่ง ได้รับบาดเจ็บขนาดลำเลียงป้ายผ้าผืนที่สองเข้ามาส่งตามจุดนัดหมาย เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล กัปตันจึงรีบรายงานกลับมาถึงผม ว่า “เราคงไม่สามารถไปถึงเป้าหมายได้ เนื่องจากทีมงานบาดเจ็บ ทำให้ป้ายที่สองไปต่อไม่ได้ ” ผมตอบเขากลับไปด้วยเสียงที่ดังและชัดเจนว่า “คุณอย่าลืม คุณคือผู้นำแล้ว เป้าหมายสำคัญที่สุดในเวลานี้ ผมเชื่อว่าด้วยสมองและสองแขนของพวกคุณ พวกคุณจะทำได้”
-----เขาหายไปสักพัก ก่อนจะติดต่อกลับมายังผม เพื่อบอกแผนการสำรองว่า ป้ายผ้าผืนที่สองจะถูกนำเข้ามาอย่างเปิดเผย และนำเข้ามาโดย นิสิตจุฬาผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง มาถึงตรงนี้เราทุกคนตื่นเต้นอย่างมากและด้วยทุกอารมณ์ในเวลานั้นมันแทบทำให้เราหัวใจหยุดเต้น ... ไม่นานนัก นิสิตหญิงผู้นั้นปรากฎตัวขึ้นหน้าประตูทางเข้าสนาม เธอเดินเข้ามาอย่างเรียบเฉย สีหน้าไม่มีความหวั่นวิตกใดๆ เดินผ่านหน้า ตร. สองนายที่ห่างเธอเพียง 1 เมตร สองมือเธออุ้มห่อป้ายผ้าที่มีข้อความว่า “........จงพินาศ ประชาธิปไตยจงเจริญ” เธอเดินเข้ามาอย่างปลอดภัย และปฏิบัติการผูกผ้าก็ได้รับคำสั่งต่อไปเมื่อเวลาและโอกาสมาถึง และนั้นจึงทำให้ทุกท่านได้เห็นผลงานของพวกเขา เหล่านิสิต จุฬา ที่เป็นแนวหน้า และเหล่า นักศึกษาธรรมศาสตร์ ที่อยู่แนวหลังของกลุ่มเล็กๆกลุ่มนี้
เมื่อนักศึกษาธรรมศาสตร์ ยอมพูดถึง นิสิตจุฬา (((นิสิต จุฬา ยังมีผู้กล้า อย่ากลืนและลืมเขา))))
จาก Facebook "ศูนย์กลางนิสิต นักศึกษาเพื่อประชาธิปไตยแห่งประเทศไทย"
-----------////--///////----------
(((นิสิต จุฬา ยังมีผู้กล้า อย่ากลืนและลืมเขา))))
งานบอลประเพณีจุฬา ธรรมศาสตร์ ครั้งที่ 70 ในวันเสาร์ ที่ 7 ก.พ. 58 ที่ผ่านมา ผมในฐานะ นศ. มธ.ผู้อยู่ในเหตุการณ์ และหนึ่งในทีมของขบวนการป้ายผ้านิรนาม ทั้งสองป้ายบนฝั่งอัฒจรรย์ ตะวันออก ที่เขียนข้อความว่า “Co.... = corruption” และ “......จงพินาศ ประชาธิปไตยจงเจริญ”ซึ่งป้ายทั้งสองปรากฎขึ้นหลังจากขบวนล้อการเมืองของ มธ. ผ่านไปได้ไม่ถึง 5 นาที ซึ่งป้ายทั้งสอง แน่นอนว่ามีความรุนแรงกับ คสช.เป็นอย่างมาก และหากรู้ถึงเจ้าหน้าที่ของรัฐ พวกเราทุกคนอาจจะมีความผิด หรือไม่สามารถนำป้ายผ้าเข้าไปภายในสนามฯได้อย่างแน่นอน เพราะทั้งเรื่องขนาดและน้ำหนักของผ้า จึงเป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างยิ่งสำหรับพวกเรา และจุดนี้เองที่ทำให้ผมต้องการเปิดเผยความจริงที่แอบซ่อนอยู่โดยที่หลายคนไม่เคยรู้เลย และกำลังตั้งคำถามอย่างไม่เป็นธรรมกับฟากฝั่งจุฬา
----การปฏิบัติการผูกป้ายผ้าทั้งสองป้ายนั้น เป็นการร่วมมือกันของ นักศึกษา มธ. และนิสิต จุฬา โดยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆเลยกับ กลุ่ม ล้อการเมือง และ กลุ่มแปรอักษร เราทำงานโดยไม่ได้มีแผนกำหนดการใดๆล่วงหน้าเลย เราใช้เวลาทำงานร่วมกันจริงๆเพียง 2 วัน ก่อนถึงวันงาน
----เมื่อถึงวันงาน ภารกิจที่สำคัญ และสุ่มเสี่ยงที่สุดของชีวิต นิสิต นักศึกษาอย่างเราคือการเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่รัฐที่พร้อมไปด้วยอำนาจรัฐในมือ แผนการและผู้ปฏิบัติงานนับแต่ย่างเข้าวันที่ 7 ก.พ. 58 ตกอยู่ในความรับผิดชอบของ นิสิตจุฬาแทบทั้งหมด พวกเขามีเพื่อนๆในกลุ่มมากมายหลากหลายคณะ แต่ที่เป็นแกนสำคัญจริงๆ คือ นิสิตจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ เราเรียกเขาว่ากัปตัน (ย่อมมีความหมายที่ดี) ผมให้ฉายานี้กับเขา ผมเรียกเขาว่ากัปตัน ผมให้เหตุผลว่า หากแผนการดีแต่ขาดการตัดสินใจที่ดีและเด็ดเดี่ยวก็คงไปไม่ถึงเป้าหมาย ซึ่งเวลานั้น หลายคนหวาดกลัว หลายคนตื่นเต้น แต่มีคำพูดจากนิสิต จุฬาคนหนึ่งบอกเราว่า “แม้จะกลัว แต่ทุกอย่างล้วนขับเคลื่อนด้วยตัวของเราเองอย่าให้ใครมาหยุดเราได้ ” นั้นยิ่งตอบรับกับฝูงบินพิเศษเที่ยวนี้ ที่หากจำเป็นพวกเขาก็คงพร้อมปฏิบัติการ กามิกาเซ่ เป็นแน่
----สิ่งที่เรากังวลมากที่สุดคือ การเข้าไปในสนามบอลด้วยป้ายขนาดนี้จะเป็นที่สงสัยของ จนท. เพราะทุกประตูมี จนท. ประจอยู่อย่างน้อย 10-20 คน ทั้งในและนอกเครื่องแบบ และยิ่งมีข่าวในเวลานั้นว่ากลุ่มล้อการเมือง ถูกเจ้าหน้าที่สกัดกั้นเพราะมีป้ายข้อความที่ทหารไม่ปรารถนาให้โชว์ในสนาม เรายิ่งกังวลมากขึ้น นิสิตจุฬาผู้หนึ่งหันมาถามผมว่า “เราจะยังแผนเดิมอยู่หรือไม่ มันเสี่ยงนะ มีหวังถูกจับแน่ ” ผมตอบเขาสั้นๆว่า “ผมเป็นเพียงหอบังคับการบิน ผมไม่ใช่กัปตัน แต่คุณคือกัปตัน ตัดสินใจเลยครับ” เราโชคดีที่ มีกัปตันกล้าหาญ และกล้าตัดสินใจ เขาเริ่มออกคำสั่งตามแผนที่เราจะลักลอบนำป้ายผ้าขนาดใหญ่ เข้าไปในสนามด้วยวิธีพิเศษ และแล้วป้ายคำว่า “Co'..... = corruption” ก็สามารถเข้าไปในสนามได้ ทำให้เราทุกคนดีใจมากและมีกำลังใจดีขึ้น แต่ก็ดีใจได้ไม่นานเมื่อเห็น ภาพที่เจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบ ใส่ชุดเชียร์จุฬา เข้าไปกระชากป้ายผ้าจาก กลุ่มล้อการเมืองในสนาม ท่ามกลางสายตาคนทั้งสนาม ในเวลาเดียวกันนั้นทุกคนในทีมได้รับคำสั่งจากกัปตันอีกครั้งว่า ยังยึดตามแผนเดิม
และแล้ว เราก็ได้รับข่าวไม่สู้ดีนัก เมื่อหนึ่งในฝูงบินของเราได้รับอุบัติเหตุ โดยหนึ่งในนิสิตจุฬาคนหนึ่ง ได้รับบาดเจ็บขนาดลำเลียงป้ายผ้าผืนที่สองเข้ามาส่งตามจุดนัดหมาย เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล กัปตันจึงรีบรายงานกลับมาถึงผม ว่า “เราคงไม่สามารถไปถึงเป้าหมายได้ เนื่องจากทีมงานบาดเจ็บ ทำให้ป้ายที่สองไปต่อไม่ได้ ” ผมตอบเขากลับไปด้วยเสียงที่ดังและชัดเจนว่า “คุณอย่าลืม คุณคือผู้นำแล้ว เป้าหมายสำคัญที่สุดในเวลานี้ ผมเชื่อว่าด้วยสมองและสองแขนของพวกคุณ พวกคุณจะทำได้”
-----เขาหายไปสักพัก ก่อนจะติดต่อกลับมายังผม เพื่อบอกแผนการสำรองว่า ป้ายผ้าผืนที่สองจะถูกนำเข้ามาอย่างเปิดเผย และนำเข้ามาโดย นิสิตจุฬาผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง มาถึงตรงนี้เราทุกคนตื่นเต้นอย่างมากและด้วยทุกอารมณ์ในเวลานั้นมันแทบทำให้เราหัวใจหยุดเต้น ... ไม่นานนัก นิสิตหญิงผู้นั้นปรากฎตัวขึ้นหน้าประตูทางเข้าสนาม เธอเดินเข้ามาอย่างเรียบเฉย สีหน้าไม่มีความหวั่นวิตกใดๆ เดินผ่านหน้า ตร. สองนายที่ห่างเธอเพียง 1 เมตร สองมือเธออุ้มห่อป้ายผ้าที่มีข้อความว่า “........จงพินาศ ประชาธิปไตยจงเจริญ” เธอเดินเข้ามาอย่างปลอดภัย และปฏิบัติการผูกผ้าก็ได้รับคำสั่งต่อไปเมื่อเวลาและโอกาสมาถึง และนั้นจึงทำให้ทุกท่านได้เห็นผลงานของพวกเขา เหล่านิสิต จุฬา ที่เป็นแนวหน้า และเหล่า นักศึกษาธรรมศาสตร์ ที่อยู่แนวหลังของกลุ่มเล็กๆกลุ่มนี้