สวัสดีครับ ผม อายุ 21 ปีนะครับ ตอนนี้ศึกษาอยู่ป.ตรี ปี 2 มหาลัยแถวๆนนทบุรีครับ เรื่องราวของผมเป็นแบบนี้ครับ ผมเป็นเกย์นะครับ ผมเริ่มรู้สึกว่าชอบ ผช.มาตั้งต่อ ปวช.1 ครับ ผช.คนเเรกของผม หรือเรียกว่ารักแรกก็ได้ครับ เค้าเป็นรุ่นพี่ผมเรารู้จักกันใน MSN เค้าเป็นคนที่ดีมากครับคุยด้วยแล้วสนุก เราก็คุยกันมาได้ไม่ถึงปีครับ แรกๆเราก็งง ว่าพี่เค้าเป็น ผช.แต่ทำไมมาคุยกับเรา (แต่ตอนนั้นผมโสดครับเพิ่งเลิกกับแฟนที่เป็ย ผญ. มา) มันเป็นช่วงที่เหงามากๆ พี่ผช. คนนั้นเค้าก็มาคุยกับผม จนถึงวันนึงเค้าถามผมว่า "รู้สึกไงบ้างที่คุยกับพี่" ผมก็ตอบเค้าไปว่า "ดีครับ พี่คุยสนุกดี" พี่เค้าเลยบอกมาว่า"ที่พี่มาคุยกับเราเนี่ยรู้มั้ยว่าพี่ชอบเรา" ผมนี่ ณ เวลานั้น สตั้น เลยครับ (อะไรว่ะ!!!! ผช.นะเว้ยยยยยย) แต่ผมก็ตอบกลับไปว่า "อ๋อ ครับพี่ แต่ผมเป็ย ผช. นะ" พี่เค้าก็บอกผมว่า "และ ผช.เป็นแฟนกันไม่ได้หรอ" เวลานั้นผมนึกในใจครับว่า เออว่ะ!!ลองดูไม่เสียหาย (เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นใน MSN นะครับ เราคุยกัน VDO CALL กันประมาณ3-4 เดือน ไม่เคยเจอตัวจริงเลย) แล้วเรื่องราวของผมก็เป็นแบบนี้มาเรือยๆทุกวันๆ จนผมเริ่มมีความรู้สึกว่า ผช.คนนี้ทำให้เราหายเหงาได้ เข้าใจเราดีจัง (แต่ตอนนั้นผมยังไม่ได้ใช้คำว่าแฟนนะครับ ) เราคุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงวันนึง พี่คนนั้นเค้าก็หายไป ทักไปก็ไม่ตอบโทรไปก็ไม่รับ แรกๆก็ตัดสาย หลังๆก็ปิดเครื่อง ช่วงเวลานั้นผมหงุดหงิดมากครับ ผมอยากรู้ว่าพี่เค้าเป็นไร มีไรทำไมไม่บอกผมทั้งๆที่ผมปรึกษาเค้าทุกเรื่อง แต่อยู่ดีๆพี่เค้าก็หายไป และก็เพราะพี่คนนี้แหละครับ มันเลยทำให้ผมเริ่มสับสันกับชีวิตว่าผมชอบ ผญ หรือ ผช.
พอเวลาผ่านไปผมก็เริ่มไม่คิดอะไรแล้วผมคิดว่าคงเป็สีสันของชีวิตแหละมั้ง จนผมมีแฟนใหม่ครับ แฟนคนนี้ผมเป็น ผญ ครับ เค้าเรียนที่เดียวกับผม แรกๆเราก็รักกันจนเป็นคู่ที่โดนล้อประจำครับ ว่าจะหวานไปถึงไหน มันก็ธรรมดาแหละครับความรักของวัยเริ่มรุ่น ตอนนั้นผมประมาณ16-17 ได้ครับ แฟนคนนี้เค้าดีมากครับ เค้ารักผมผมก็รักเค้า เค้าเทคแคร์ผมดีมากเลย แต่พอคบกันไประยะนึงเค้าก็เปลี่ยไปครับเค้าเปลี่ยนไปแบบที่ผมรู้ตัวเลยแหละ จากคนที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน ไปเรียนด้วยกัน เค้ากับตีตัวห่างออกจากผม เพราะว่ามีคนมาจีบเค้า ผช.คนนั้นเค้า หล่อกว่าผม ขาวกว่าผม มีมอไซร์ พาเค้าไปเที่ยวไหนมาไหนก็ได้ ซึ่งเท่ากับ ผช.คนนั้นเค้าพร้อมทุกอย่าง แล้วผมก็โดนเค้าบอกเลิก โดยใช้คำว่า"ผมดีเกินไป" ซึ่งมันเป็นคำที่สแตนดาสมากครับสำหรับการบอกเลิกเหตุผลควายมากกกกกกก
และผมก็กับมาโสดอีกครั้งคราวนี้ผมย้ายบ้านมาอยู่ กทม. ครับ ผมต้องเริ่มเรียน ปวช.1 ใหม่ ซึ่งตอนนี้ผม17เข้า 18 ผมได้มาอยู่ใน กทม.และ ที่วิทยาลัยผมเป็นวิทยาลัยที่ค่อนข้างมีชื่อเสียเยอะทีเดียวเลยครับ ลงหน้า1 บ่อยมาก เรื่องยกพวกตีกัน และที่นี่แหละครับเป็นที่ๆเริ่มความรักครั้งใหม่ของผม พอผมเข้ามา กทม.ผมก็ไม่ทราบการปฎิบัติตัวของคน กทม.เท่าไหร่ เค้ามีมอไซร์ทุกคน บางคนก็ขับรถหรูๆ ใช้ของแพงๆ แต่ผมแรกๆก็โหนรถเมล์ โทรศัพท์จอสีนะครับ^^ พอหลังๆก็เริ่มเข้าสังคมกับเพื่อนๆรุ่นน้องที่เรียนด้วยกันได้ครับ แต่ในสังคมของเด็กช่างไม่มีคำว่าที่น้องหรอกครับ มาก่อนก็เป็นพี่มาหลังก็เป็นน้อง มาพร้อมกันก็เป็นเพื่อน ผมเรียน รด. ครับ ซึ่งน้อยมากในวิทยาลัยผมที่มีคนเรียน รด. เพราะต้องหัวเกรียน และเรื่องนี้แหละที่ทำให้รักคร้งใหม่ผมก่อตัวอีกครั้ง ผมเรียนด้านศิลปะครับ อาคารเรียนมันจะอยู่ใกล้ๆตึกพานิช กินข้าวที่โรงอาหารเราก็จะเจอกับเด็กพานิชทุกวัน จนมีอยู่วันนึงที่โรงอาหาร มีเพื่อนคนนึงยืนต่อคิวซื้อข้างหลังผม เค้าเป็น ผช. ครับ จู่ๆเค้าก็ถามว่า"นายชื่อไร"ผมก็งงคๆครับเเละก็บออกชื่อเค้าไป แล้วเค้าก็แนะนำตัวเค้าซึ่งตอนนี้ร ผมคิดในใจ(จะมาแนะนำตัวทำซากอะไรไม่ได้ถามเลยสักคำ)พอจบเหตุการที่โรงอาหารผมก็ไม่ได้ใส่ใจครับ จนคืนนั้นเค้า แอดเพื่อนผมมาใน Hi5 ซึ่งไม่แปลกใจครับคิดว่าคงอยากรู้จักเราเฉยๆ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนวันนึงเป็นวันงานเลี้ยวรุ่นของ สาขาผมครับ ซึ่งแน่นอนมันไม่เกี่ยวกับเด็กพานิชอยู่แล้ว แต่นายคนนั้นเค้ามารออยู่หน้างานจนงานเลิก ผมเห็นเขาเลยเข้าไปทักครับว่า "มาทำไร" เค้าตอบผมมาว่า"มาส่งเพื่อน เดี๋ยวก็กลับแล้ว" จนงานเลิกผมก็ยังเห็นเข้าอยู่แต่คืนนั้นผมเมานะครับ เมามากกกกก กลับบ้านไงก็ไม่รู้ เพื่อนแมร่งก็เมากันหมด รถก็ไม่มี จนผมงานเลิกโต๊ะจีนเก็บของใกล้เส็จ พวกผมกับเพื่อนๆปี1 ก็มีบางคนครับเริ่อมส่างเมากันแล้ว ผมก็จะไปโบก แท็กซี่กลับบ้าน แต่ดันเจอ นายคนนั้นซะก่อน นายคนนั้นเค้าถามผมว่าจะกลับบ้านหรอ เราไปส่งป่าว ด้วยอาการเมาครับ ผมเลยถามเค้าว่า"จริงดิ!! ทางบ้านกูเปลี่ยวนะ" เค้าบอกผมมาว่า"ก็จริงไง"แล้วเค้าก็มาส่งผมถึงบ้านครับ แล้วเค้าก็ขี่มอไซร์กลับบ้านไป ตี 1 กว่าๆซอยบ้านผมเปลี่ยวมากกกกกกกก เค้ายังกล้าเข้ามาส่ง เลยคิดว่าเอ่อ!!เพื่อนคนนี้แมร่งนิสัยดีโว้ย จนวันที่ไปสอบ รด.ผมก็เจอเค้าเค้าก็ ไปสอบ รด. เหมือนกันครับ สรุปเราสอบติดผ่านการทดสอบทุกอย่าง เลยได้เรียน รด. ด้วยกัน เค้าดีมากเลยครับ มารับผมไปเรียนืชทุกวัน มาส่งผมบางวัน ไปเรียน รด.ด้วยกันทุกวัน สายก็สายด้วยกัน ขาดก็ขาดด้วยกัน (เค้าไม่เคยคอมเม้นไรใน Hi5ผมเลยนะครับ แต่เข้ามาส่องบ่อยมากกกกกกก) วันหยุดครับเค้าชวนผมไปเดินสวนจัตจักรในHi5 ผมก็ตอบตกลงไปไม่คิดไร แต่พอวันจริงผมก็แต่ตัวไปแบบชิวเลยครับสเต็บเด็กช่างไปเลย พอเพื่อนผมคนนั้นมารับ มันบอกว่า"เอ้ย อยากจมตรีนตายรึ แต่ัวแบบนี้"ผมก็บอกไปว่า"ก็กูมีแต่แบบนี้หนิ" มันเลยบอกให้ผมไปเปลี่ยนชุดครับ ผมก็บอกมันไปว่า"กูมีแต่แนวนี้" เค้าบอกว่า"บ้านกูมียืมก็ก็ได้" ผมก็เลยไปบ้านมันครับไปเปลี่ยนชุด แล้วเราก็นั่งรถเมล์ไปสวนกัน พอไปถึงมันก็ขอเข้าห้องน้ำครับ ผมก็ยืนดูดบุหรี่รอมัน จนมันออกมามันบอกผมว่าร้านที่มันจะมาซื้อของเปิดเย็นๆผมก็ตอบมันไปว่า"เอ้า!!!แล้วลากกูมาซะเช้าเลย" มันเลยชวนผมไปขี่จักรยายที่สวนรถไฟครับ เพื่อรอเวลาร้านเปิดซึ่งเราไม่เคยไปสวนรถไฟผมเลยตอบตกลงมัยไป พอไปถึงมันก็ชวนผมปั่นจักรยานครับ แต่ผมขี้เกียจ มันเลยบอกให้ผมซ้อน แล้วก็ปั่นไปเรื่อยๆ มันก็พูดนู่นพูดนี่ พูดจนเข้าเรื่อง เค้าบอกว่าเค้าขอบผม(ถึงเวาลาตั้นรอบ 2 แล้วครับ ผช.อีกแล้วววววววว !!!!! เชี่ยยยย!!!!นาทีนั้นมึนครับ" ผมก็อายแหละ เลยตอบไปว่ากูเป็น ผช.นะครับ คิดว่ามันพูดเล่นจนวันนั้นผ่านไปเรื่องงทุกอย่างเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น เราทำเป็นไม่สนใจ จนมาถึงวันเข้าค่อย รด.ครับ มันอยู่หมุ่เดียวกับผม เข้าเวรดึกด้วยกัน ผมง่วงมากบอกให้มันยืนแทนส่วนผมนอนตรงนั้นครับ^^ครูฝึกมาปลุกกูด้วย มันก็ทำตามครับ คืนนั้นผมดูดบุหรี่ตอนเข้าเวร แล้วครูฝึกเห็น แต่ผมทิ้งบุหรี่ไปก่อน จนเช้าครูฝึกถามเมื่อคืนใครดูดบุหรี่ เพื่อนผมคนนั้นเค้ารับแทนผมครับ มันเลยโดนทำโทษแทน ผมเลยถามไปว่า"รับแทนกูทำไม ถ้าไม่รับก็ไม่โดนหรอก" มันตอบมาว่า"ที่กูรับเพราะกูไม่อยากให้เหนื่อยไง" คำนั้นแหละครับทำให้ผมรู้ว่าที่สวนรถไฟมันไม่ได้พูดเล่น ผมเลยถามมันไปว่า"ชอบกูจริงหรอ"มันตอบว่า"ทำไมหล่ะ ก็เป็นผช. หนิ กูเลิกคิดไปนานแล้ว" ผมเลยบอกไปว่า"แล้วถ้าตอนนี้กูคิดหล่ะ"มันถามผมว่า"คิดไร" ผมตอบไปว่า"คิดว่ากูชอบมั้ง" มัตอบมาว่า"ถ้าไม่สนิทใจหรือฝืนใจก็ไม่ต้องงคิดหรอก" ผมบอกไปว่ากูให้พูดอีกครั้งว่าชอบกูจจริงป่าว" มันตอบมาคำเดียวว่า"จจริง"ผมเลยบอกไปว่า"งั้นเรามาลองคบกันมั้ย" มันดีใจจนลืมเหนื่อยที่ครูฝึกลงโทษมันเลยครับ แล้วเราก็คบกันแบบที่ไม่มีใครรู้ เพื่อนสนิทผมก็ไม่รู้ คบกันในสังคมเด็กช่าง ยกพวกดีกันเกือบทุกวันยืนอยู่ดีๆไม่ไปหาเรื่องเค้าเค้าก็มาหาเรื่องเรา ผมคนกับเค้าได้สองปีครับ จนเข้ามหาลัย มันปิดเทอมไงครับเราเปลี่ยนที่เรียนเค้าก็ไปเรียนเอกชนแพงๆซึ่งเค้าเปิดเทอมก่อนผม รักเราก็ยังโอเครดีครับ จนวันนึงผมไปเปิดเจอ แชตในFacebook เค้าครับ เค้าคุยกับรุ่นพี่ในคณะเค้าคนนึงซึ่งผมไปรู้มาว่ารุนพี่คนนั้น บ้านรวยยยยยย เป็นรองเดือนคณะ มีรถเก็ง ที่เจ็บกว่านั้นคือ เค้าบอกกับพพี่คนนั้นว่าเค้าโสด ซึ่งผมโกรธมากกกก พอเค้ารู้เค้าขอโทษผม เค้าขอให้ผมใหเโอกาส เค้าจะเลิกยุ่งกันพี่คนนั้น แต่มันก็ผ่านไปไม่ถึงเดือนครับ ผมก็รู้ว่าเค้ายังไม่เลิกคุยกับพี่คนนั้น.....จนผมจับได้คาตาผมเลย ผมเข้าไป
Faceเค้า ไปเจอข้อความข้อความนึง เขียนว่า"ไม่....สดแล้วนะ เจ็บมากกก" แค่นั้นแหละครับผมบอกกัเค้าเลยว่าถ้าเราให้นายไม่พอนายก็ไปหาคนที่นานต้องการเถอะ............จบครับความรักครั้งนี้
จนตั้งแต่ปี จนถึงปัจจุบันนี้ ผมก็ยังไม่ไมีใครเป็นตัวเป็นตน มีมาและก็หายไป ไม่มีจริงจัง สักคน เลยอยากจะถามเพื่อนๆหน่อยครับว่ามีมั้ยครับ ความรักของชาวเราที่จะคบกันไปแบบนานๆ ยาวๆ รักกันจริงๆ ไม่หรอกลวงกันๆ
ผมหวังว่าคนที่เจอความรักที่สมหวังคงมีความสุขมากกกกแน่ๆเลยนะครับ^^
มีคนไหมความรักที่ยืดยาว เข้าใจกันและกัน จริงใจต่อกัน และให้อภัยในเรื่องที่เคยทำไม่ดี
พอเวลาผ่านไปผมก็เริ่มไม่คิดอะไรแล้วผมคิดว่าคงเป็สีสันของชีวิตแหละมั้ง จนผมมีแฟนใหม่ครับ แฟนคนนี้ผมเป็น ผญ ครับ เค้าเรียนที่เดียวกับผม แรกๆเราก็รักกันจนเป็นคู่ที่โดนล้อประจำครับ ว่าจะหวานไปถึงไหน มันก็ธรรมดาแหละครับความรักของวัยเริ่มรุ่น ตอนนั้นผมประมาณ16-17 ได้ครับ แฟนคนนี้เค้าดีมากครับ เค้ารักผมผมก็รักเค้า เค้าเทคแคร์ผมดีมากเลย แต่พอคบกันไประยะนึงเค้าก็เปลี่ยไปครับเค้าเปลี่ยนไปแบบที่ผมรู้ตัวเลยแหละ จากคนที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน ไปเรียนด้วยกัน เค้ากับตีตัวห่างออกจากผม เพราะว่ามีคนมาจีบเค้า ผช.คนนั้นเค้า หล่อกว่าผม ขาวกว่าผม มีมอไซร์ พาเค้าไปเที่ยวไหนมาไหนก็ได้ ซึ่งเท่ากับ ผช.คนนั้นเค้าพร้อมทุกอย่าง แล้วผมก็โดนเค้าบอกเลิก โดยใช้คำว่า"ผมดีเกินไป" ซึ่งมันเป็นคำที่สแตนดาสมากครับสำหรับการบอกเลิกเหตุผลควายมากกกกกกก
และผมก็กับมาโสดอีกครั้งคราวนี้ผมย้ายบ้านมาอยู่ กทม. ครับ ผมต้องเริ่มเรียน ปวช.1 ใหม่ ซึ่งตอนนี้ผม17เข้า 18 ผมได้มาอยู่ใน กทม.และ ที่วิทยาลัยผมเป็นวิทยาลัยที่ค่อนข้างมีชื่อเสียเยอะทีเดียวเลยครับ ลงหน้า1 บ่อยมาก เรื่องยกพวกตีกัน และที่นี่แหละครับเป็นที่ๆเริ่มความรักครั้งใหม่ของผม พอผมเข้ามา กทม.ผมก็ไม่ทราบการปฎิบัติตัวของคน กทม.เท่าไหร่ เค้ามีมอไซร์ทุกคน บางคนก็ขับรถหรูๆ ใช้ของแพงๆ แต่ผมแรกๆก็โหนรถเมล์ โทรศัพท์จอสีนะครับ^^ พอหลังๆก็เริ่มเข้าสังคมกับเพื่อนๆรุ่นน้องที่เรียนด้วยกันได้ครับ แต่ในสังคมของเด็กช่างไม่มีคำว่าที่น้องหรอกครับ มาก่อนก็เป็นพี่มาหลังก็เป็นน้อง มาพร้อมกันก็เป็นเพื่อน ผมเรียน รด. ครับ ซึ่งน้อยมากในวิทยาลัยผมที่มีคนเรียน รด. เพราะต้องหัวเกรียน และเรื่องนี้แหละที่ทำให้รักคร้งใหม่ผมก่อตัวอีกครั้ง ผมเรียนด้านศิลปะครับ อาคารเรียนมันจะอยู่ใกล้ๆตึกพานิช กินข้าวที่โรงอาหารเราก็จะเจอกับเด็กพานิชทุกวัน จนมีอยู่วันนึงที่โรงอาหาร มีเพื่อนคนนึงยืนต่อคิวซื้อข้างหลังผม เค้าเป็น ผช. ครับ จู่ๆเค้าก็ถามว่า"นายชื่อไร"ผมก็งงคๆครับเเละก็บออกชื่อเค้าไป แล้วเค้าก็แนะนำตัวเค้าซึ่งตอนนี้ร ผมคิดในใจ(จะมาแนะนำตัวทำซากอะไรไม่ได้ถามเลยสักคำ)พอจบเหตุการที่โรงอาหารผมก็ไม่ได้ใส่ใจครับ จนคืนนั้นเค้า แอดเพื่อนผมมาใน Hi5 ซึ่งไม่แปลกใจครับคิดว่าคงอยากรู้จักเราเฉยๆ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนวันนึงเป็นวันงานเลี้ยวรุ่นของ สาขาผมครับ ซึ่งแน่นอนมันไม่เกี่ยวกับเด็กพานิชอยู่แล้ว แต่นายคนนั้นเค้ามารออยู่หน้างานจนงานเลิก ผมเห็นเขาเลยเข้าไปทักครับว่า "มาทำไร" เค้าตอบผมมาว่า"มาส่งเพื่อน เดี๋ยวก็กลับแล้ว" จนงานเลิกผมก็ยังเห็นเข้าอยู่แต่คืนนั้นผมเมานะครับ เมามากกกกก กลับบ้านไงก็ไม่รู้ เพื่อนแมร่งก็เมากันหมด รถก็ไม่มี จนผมงานเลิกโต๊ะจีนเก็บของใกล้เส็จ พวกผมกับเพื่อนๆปี1 ก็มีบางคนครับเริ่อมส่างเมากันแล้ว ผมก็จะไปโบก แท็กซี่กลับบ้าน แต่ดันเจอ นายคนนั้นซะก่อน นายคนนั้นเค้าถามผมว่าจะกลับบ้านหรอ เราไปส่งป่าว ด้วยอาการเมาครับ ผมเลยถามเค้าว่า"จริงดิ!! ทางบ้านกูเปลี่ยวนะ" เค้าบอกผมมาว่า"ก็จริงไง"แล้วเค้าก็มาส่งผมถึงบ้านครับ แล้วเค้าก็ขี่มอไซร์กลับบ้านไป ตี 1 กว่าๆซอยบ้านผมเปลี่ยวมากกกกกกกก เค้ายังกล้าเข้ามาส่ง เลยคิดว่าเอ่อ!!เพื่อนคนนี้แมร่งนิสัยดีโว้ย จนวันที่ไปสอบ รด.ผมก็เจอเค้าเค้าก็ ไปสอบ รด. เหมือนกันครับ สรุปเราสอบติดผ่านการทดสอบทุกอย่าง เลยได้เรียน รด. ด้วยกัน เค้าดีมากเลยครับ มารับผมไปเรียนืชทุกวัน มาส่งผมบางวัน ไปเรียน รด.ด้วยกันทุกวัน สายก็สายด้วยกัน ขาดก็ขาดด้วยกัน (เค้าไม่เคยคอมเม้นไรใน Hi5ผมเลยนะครับ แต่เข้ามาส่องบ่อยมากกกกกกก) วันหยุดครับเค้าชวนผมไปเดินสวนจัตจักรในHi5 ผมก็ตอบตกลงไปไม่คิดไร แต่พอวันจริงผมก็แต่ตัวไปแบบชิวเลยครับสเต็บเด็กช่างไปเลย พอเพื่อนผมคนนั้นมารับ มันบอกว่า"เอ้ย อยากจมตรีนตายรึ แต่ัวแบบนี้"ผมก็บอกไปว่า"ก็กูมีแต่แบบนี้หนิ" มันเลยบอกให้ผมไปเปลี่ยนชุดครับ ผมก็บอกมันไปว่า"กูมีแต่แนวนี้" เค้าบอกว่า"บ้านกูมียืมก็ก็ได้" ผมก็เลยไปบ้านมันครับไปเปลี่ยนชุด แล้วเราก็นั่งรถเมล์ไปสวนกัน พอไปถึงมันก็ขอเข้าห้องน้ำครับ ผมก็ยืนดูดบุหรี่รอมัน จนมันออกมามันบอกผมว่าร้านที่มันจะมาซื้อของเปิดเย็นๆผมก็ตอบมันไปว่า"เอ้า!!!แล้วลากกูมาซะเช้าเลย" มันเลยชวนผมไปขี่จักรยายที่สวนรถไฟครับ เพื่อรอเวลาร้านเปิดซึ่งเราไม่เคยไปสวนรถไฟผมเลยตอบตกลงมัยไป พอไปถึงมันก็ชวนผมปั่นจักรยานครับ แต่ผมขี้เกียจ มันเลยบอกให้ผมซ้อน แล้วก็ปั่นไปเรื่อยๆ มันก็พูดนู่นพูดนี่ พูดจนเข้าเรื่อง เค้าบอกว่าเค้าขอบผม(ถึงเวาลาตั้นรอบ 2 แล้วครับ ผช.อีกแล้วววววววว !!!!! เชี่ยยยย!!!!นาทีนั้นมึนครับ" ผมก็อายแหละ เลยตอบไปว่ากูเป็น ผช.นะครับ คิดว่ามันพูดเล่นจนวันนั้นผ่านไปเรื่องงทุกอย่างเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น เราทำเป็นไม่สนใจ จนมาถึงวันเข้าค่อย รด.ครับ มันอยู่หมุ่เดียวกับผม เข้าเวรดึกด้วยกัน ผมง่วงมากบอกให้มันยืนแทนส่วนผมนอนตรงนั้นครับ^^ครูฝึกมาปลุกกูด้วย มันก็ทำตามครับ คืนนั้นผมดูดบุหรี่ตอนเข้าเวร แล้วครูฝึกเห็น แต่ผมทิ้งบุหรี่ไปก่อน จนเช้าครูฝึกถามเมื่อคืนใครดูดบุหรี่ เพื่อนผมคนนั้นเค้ารับแทนผมครับ มันเลยโดนทำโทษแทน ผมเลยถามไปว่า"รับแทนกูทำไม ถ้าไม่รับก็ไม่โดนหรอก" มันตอบมาว่า"ที่กูรับเพราะกูไม่อยากให้เหนื่อยไง" คำนั้นแหละครับทำให้ผมรู้ว่าที่สวนรถไฟมันไม่ได้พูดเล่น ผมเลยถามมันไปว่า"ชอบกูจริงหรอ"มันตอบว่า"ทำไมหล่ะ ก็เป็นผช. หนิ กูเลิกคิดไปนานแล้ว" ผมเลยบอกไปว่า"แล้วถ้าตอนนี้กูคิดหล่ะ"มันถามผมว่า"คิดไร" ผมตอบไปว่า"คิดว่ากูชอบมั้ง" มัตอบมาว่า"ถ้าไม่สนิทใจหรือฝืนใจก็ไม่ต้องงคิดหรอก" ผมบอกไปว่ากูให้พูดอีกครั้งว่าชอบกูจจริงป่าว" มันตอบมาคำเดียวว่า"จจริง"ผมเลยบอกไปว่า"งั้นเรามาลองคบกันมั้ย" มันดีใจจนลืมเหนื่อยที่ครูฝึกลงโทษมันเลยครับ แล้วเราก็คบกันแบบที่ไม่มีใครรู้ เพื่อนสนิทผมก็ไม่รู้ คบกันในสังคมเด็กช่าง ยกพวกดีกันเกือบทุกวันยืนอยู่ดีๆไม่ไปหาเรื่องเค้าเค้าก็มาหาเรื่องเรา ผมคนกับเค้าได้สองปีครับ จนเข้ามหาลัย มันปิดเทอมไงครับเราเปลี่ยนที่เรียนเค้าก็ไปเรียนเอกชนแพงๆซึ่งเค้าเปิดเทอมก่อนผม รักเราก็ยังโอเครดีครับ จนวันนึงผมไปเปิดเจอ แชตในFacebook เค้าครับ เค้าคุยกับรุ่นพี่ในคณะเค้าคนนึงซึ่งผมไปรู้มาว่ารุนพี่คนนั้น บ้านรวยยยยยย เป็นรองเดือนคณะ มีรถเก็ง ที่เจ็บกว่านั้นคือ เค้าบอกกับพพี่คนนั้นว่าเค้าโสด ซึ่งผมโกรธมากกกก พอเค้ารู้เค้าขอโทษผม เค้าขอให้ผมใหเโอกาส เค้าจะเลิกยุ่งกันพี่คนนั้น แต่มันก็ผ่านไปไม่ถึงเดือนครับ ผมก็รู้ว่าเค้ายังไม่เลิกคุยกับพี่คนนั้น.....จนผมจับได้คาตาผมเลย ผมเข้าไป
จนตั้งแต่ปี จนถึงปัจจุบันนี้ ผมก็ยังไม่ไมีใครเป็นตัวเป็นตน มีมาและก็หายไป ไม่มีจริงจัง สักคน เลยอยากจะถามเพื่อนๆหน่อยครับว่ามีมั้ยครับ ความรักของชาวเราที่จะคบกันไปแบบนานๆ ยาวๆ รักกันจริงๆ ไม่หรอกลวงกันๆ
ผมหวังว่าคนที่เจอความรักที่สมหวังคงมีความสุขมากกกกแน่ๆเลยนะครับ^^