จขกท.ขอแทนชื่อเด็กต่างประเทศที่ จขกท. แอบชอบว่า JJ แล้วกันน้ะจ้าาา
ก็คือเรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้น จขกท. ได้ไปงานแข่งเทควันโดที่นึงใน จังหวัด....ค้ะอยู่ภาคใต้ค้ะซึ่งยิม จขกท.เป็นเจ้าภาพค้ะ จขกท. ไปช่วยครูค้ะพอดีที่ยิมพาเด็กไปแข่ง จขกท. ก็เลยไปช่วยค้ะ ก็ตอนไปนัดเพื่อน/พี่ ที่สนิทไปด้วยรวม จขกท. ก็ 5 คนค้ะ ก็แบบเรา 5 คนก็มีหน้าที่ช่วยเตรียมตัวให้น้องในยิม
แล้วก็นั่งโค้ชน้องในยิมค้ะ แต่ จขกท. ทำแค่วิ่งไปตามน้อง เช็คสนาม ถือเฮดกาจ ค้ะ ที่นั่งของยิม จขกท. นั่งใกล้ๆกับ ยิมๆนึงค่ะเป็นยิม
ของเด็กมาเลเซีย จขกท. ขอไม่บอกว่าเป็นยิมไหนน้ะค้ะ ตอนนั้นเพื่อน จขกท. ก็ชี้ ผช.คนนึงให้ จขกท. ดูค้ะเป็นเด็กมาเลเซียหล่อมากกก
ขาว ดูท่าทางเฟรนลี่แล้วก้นิสัยดีมาก อายุน่าจะประมานเด้กม.3 ค้ะ สูงประมาน 178 ซม.(จขกท.เป็นเด็ก ม.2 ค้ะสูง 173 ) มันเป็นครั้งแรกของ
จขกท. ที่มองแค่แว้บเดียวแล้วเกิดชอบขึ้นมา เรื่องมันก็เริ่มจากตรงนี้แหล้ะค้ะ ประมาน 9.30 โมงของวันนั้น จขกท.ก็แอบไปดูเค้าแข่งต่อสู้ทุกสนาม
เลยค่ะบอกเลยว่าเตะเก่งมากกก โคตปลื้มเลยค่ะ คงเป็นเพราะ จขกท.ไม่ค่อยเก่งด้านต่อสู้ค้ะ จะเก่งอีกแบบนึงมากกว่า ตอนที่เค้าเตะ จขกท.ก็แอบ
ถ่ายรูปไว้เยอะแยะเลยค่ะ ตอนนั้น จขกท.เหมือนคนบ้าเลยค้ะตามติดขอบสนามทุกสนามที่เค้าแข่งเลยค่ะ จนประมานตอนบ่ายโมง จขกท. ได้ไปดูเค้า
แข่งคู่สุดท้ายค่ะ จขกท. นี่นั่งกรี๊ดข้างสนามจนโค้ชยิมเค้าหันมามองเลยค่ะ ทุกครั้งที่เค้าเตะหัวใจ จขกท. นี่ละลายเลยค้ะ คือแบบนั้ลล้าคคคมากกกกก
ก็เหมือนเคยค้ะ จขกท. หยิบโทรสัพออกมาถ่ายรูปอีกแต่รอบนี้เพิ่มวิดีโอตอนเค้าแข่งด้วยค้ะ แค่นี้ จขกท.ยังไม่พอใจค้ะ เลยจัดการถ่ายรูปตัวเองกับสนาม
ที่เค้ากำลังเตะอยู่เลยค่ะ ถ่ายอยู่ข้างสนามนั้นแหล้ะค้ะติดเค้าด้วยอึ้ยยยยเขินแป้ป ถ่ายมาหลายรูปมากกลัวจะไม่มีรูปคู่กับเค้า และแล้วผลการแข่งขันก็
ออกมาค้ะปรากฎว่าเค้าได้เหรียญทองค้ะ จขกท.กับเพื่อนนี่กระโดดโลดเต้นเกือบตายเลยค่ะ จนคราวนี้ทั้งโค้ชทั้งเด็กในยิมเค้าหันมามองหมดเลยค่ะ
อายมากๆค่ะ แต่ก็ดีใจสุดๆเลยยยย อร้ายยย >\\\\< หลังจากนั้น พี่ จขกท.ก็บอก จขกท.ว่าถ้าชอบก็เข้าไปขอถ่ายรูปคู่เลย เดี๊ยวพี่ขอให้ (คือ จขกท.ไม่ค่อย
เก่งภาษาอังกิดค้ะ) ตอนแรก จขกท.บอกพี่ จขกท.ไปว่าไม่เป็นอะไร พี่ จขกท.ก็บอกว่า งั้นไม่ต้องถ่ายก็ได้ จากนั้นซักพักนึงพี่ จขกท.ก็เข้าไปหาเด็กมาเล
คนนั้น จขกท.เห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งเข้าไปแต่ไม่ทันแล้วค้าาา พี่ จขกท.เข้าไปบอกเด้กมาเลคนนั้นว่า จขกท.อยากถ่ายรูปด้วยย (คือไม่รุ้จะหน้าแตก จะเขินหรือ จะดีใจ ดีค้ะ ) ก็แบบทีนี้ จขกท. ก็ได้ไปถ่ายรูปกับเด้กมาเลคนนั้น บอกตงๆเขินมากๆเลยค่ะ ดีใจมากกที่มีรูปคู่ แต่มันก้มีช่วงที่เขินอยุ่ด้วยค่ะ คือเพื่อนในยิมของเด็กมาเลคนนั้นเค้าก็ล้อ จขกท. ประมานว่า ดูสิ JJ มีคนมาขอถ่ายรูปด้วย เป็นแฟนคลับแน่เลย แล้วประโยคที่ทำให้ จขกท. เขินจนสติแตกก็คือ เพื่อนเด้กมาเลคนนั้นพูดประมานว่า ไม่ผิดหวังแล้วน้ะ JJ ได้ถ่ายรูปกับเด็กคนนั้นแล้ว คือแบบ จขกท.เขินมากค้าาาาาาาา เขินสุดๆเลยยย >\\\\\\\< ฟินมากกกกก (จขกท. ก็ไม่ได้มโนไปไกลเท่าไหร่น้ะเพรา จขกท.ก็ไม่ได้สวยอะไรเลย^^) แล้วหลังจากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไปจนถึง 5 โมงเย็น งานแข่งก็ใกล้จบแล้ว จขกท. เศร้ามากที่จะได้มองเด้กมาเลคนนั้นอีกแค่แป้ปเดียว จขกท.นั่งจ้องเค้าอยู่นานเลย อยากจะร้องให้มาก เพราะอะไรก้ไม่รุ้เหมือนกัน มันเหมือนมีอะไรมาผูกมัดความรู้สึกไว้ มันรู้สึกวาบๆยังไงไม่รุ้แต่ก้มีอีกความรุ้สึกหนึ่งว่าจะได้เจอกันอีกแน่นอน จะได้รู้จักกันมากกว่านี้แน่นอน และแล้วในตอนที่ จขกท.กำลังนั่งจ้องเค้าอยู่ เค้าก้หันมาสบตากับ จขกท.พอดี แล้วเค้าก้ยิ้มให้ จขกท. จขกท. ก้เลยยิ้มกลับให้พร้อมทำหน้าเศร้าๆนิดนึง เราก้ยิ้มให้กันพักนึงก่อนที่ จขกท. จะจำภาพสุดท้ายของเค้าไว้แล้วหันหลังเดินออกจากโรงยิมที่จัดงานแข่ง แล้วก้นั่งหงอยและคิดว่าถ้าเจอกันอีกครั้งก้คงดี ถ้าเจออกันอีกครั้งจะต้องกว่านี้แน่นอน แล้ว จขกท.ก้เดินทางกลับบ้าน ส่วนเด้กมาเลคนนั้นก้กลับประเทศมาเลเซียไป
ปล.วันนั้น จขกท. ลืมถามชื่อเค้าด้วยสิ 55555 พลาดอย่างมากก จนถึงตอนนี้ จขกท.ชอบเค้ามา 4 เดือนแล้ว คิดถึงวันนั้นในความทรงจำที่มีเค้าคนนั้นอยู่ด้วยมากๆเลยอยากย้อนเวลาได้จัง <3
.. ไคมีประสบการชอบเด้กต่างชาติมาเล่าให้ฟังบ้างก้ได้น้าาา ..
แอบชอบเด็กต่างประเทศจ้าา ><
ก็คือเรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้น จขกท. ได้ไปงานแข่งเทควันโดที่นึงใน จังหวัด....ค้ะอยู่ภาคใต้ค้ะซึ่งยิม จขกท.เป็นเจ้าภาพค้ะ จขกท. ไปช่วยครูค้ะพอดีที่ยิมพาเด็กไปแข่ง จขกท. ก็เลยไปช่วยค้ะ ก็ตอนไปนัดเพื่อน/พี่ ที่สนิทไปด้วยรวม จขกท. ก็ 5 คนค้ะ ก็แบบเรา 5 คนก็มีหน้าที่ช่วยเตรียมตัวให้น้องในยิม
แล้วก็นั่งโค้ชน้องในยิมค้ะ แต่ จขกท. ทำแค่วิ่งไปตามน้อง เช็คสนาม ถือเฮดกาจ ค้ะ ที่นั่งของยิม จขกท. นั่งใกล้ๆกับ ยิมๆนึงค่ะเป็นยิม
ของเด็กมาเลเซีย จขกท. ขอไม่บอกว่าเป็นยิมไหนน้ะค้ะ ตอนนั้นเพื่อน จขกท. ก็ชี้ ผช.คนนึงให้ จขกท. ดูค้ะเป็นเด็กมาเลเซียหล่อมากกก
ขาว ดูท่าทางเฟรนลี่แล้วก้นิสัยดีมาก อายุน่าจะประมานเด้กม.3 ค้ะ สูงประมาน 178 ซม.(จขกท.เป็นเด็ก ม.2 ค้ะสูง 173 ) มันเป็นครั้งแรกของ
จขกท. ที่มองแค่แว้บเดียวแล้วเกิดชอบขึ้นมา เรื่องมันก็เริ่มจากตรงนี้แหล้ะค้ะ ประมาน 9.30 โมงของวันนั้น จขกท.ก็แอบไปดูเค้าแข่งต่อสู้ทุกสนาม
เลยค่ะบอกเลยว่าเตะเก่งมากกก โคตปลื้มเลยค่ะ คงเป็นเพราะ จขกท.ไม่ค่อยเก่งด้านต่อสู้ค้ะ จะเก่งอีกแบบนึงมากกว่า ตอนที่เค้าเตะ จขกท.ก็แอบ
ถ่ายรูปไว้เยอะแยะเลยค่ะ ตอนนั้น จขกท.เหมือนคนบ้าเลยค้ะตามติดขอบสนามทุกสนามที่เค้าแข่งเลยค่ะ จนประมานตอนบ่ายโมง จขกท. ได้ไปดูเค้า
แข่งคู่สุดท้ายค่ะ จขกท. นี่นั่งกรี๊ดข้างสนามจนโค้ชยิมเค้าหันมามองเลยค่ะ ทุกครั้งที่เค้าเตะหัวใจ จขกท. นี่ละลายเลยค้ะ คือแบบนั้ลล้าคคคมากกกกก
ก็เหมือนเคยค้ะ จขกท. หยิบโทรสัพออกมาถ่ายรูปอีกแต่รอบนี้เพิ่มวิดีโอตอนเค้าแข่งด้วยค้ะ แค่นี้ จขกท.ยังไม่พอใจค้ะ เลยจัดการถ่ายรูปตัวเองกับสนาม
ที่เค้ากำลังเตะอยู่เลยค่ะ ถ่ายอยู่ข้างสนามนั้นแหล้ะค้ะติดเค้าด้วยอึ้ยยยยเขินแป้ป ถ่ายมาหลายรูปมากกลัวจะไม่มีรูปคู่กับเค้า และแล้วผลการแข่งขันก็
ออกมาค้ะปรากฎว่าเค้าได้เหรียญทองค้ะ จขกท.กับเพื่อนนี่กระโดดโลดเต้นเกือบตายเลยค่ะ จนคราวนี้ทั้งโค้ชทั้งเด็กในยิมเค้าหันมามองหมดเลยค่ะ
อายมากๆค่ะ แต่ก็ดีใจสุดๆเลยยยย อร้ายยย >\\\\< หลังจากนั้น พี่ จขกท.ก็บอก จขกท.ว่าถ้าชอบก็เข้าไปขอถ่ายรูปคู่เลย เดี๊ยวพี่ขอให้ (คือ จขกท.ไม่ค่อย
เก่งภาษาอังกิดค้ะ) ตอนแรก จขกท.บอกพี่ จขกท.ไปว่าไม่เป็นอะไร พี่ จขกท.ก็บอกว่า งั้นไม่ต้องถ่ายก็ได้ จากนั้นซักพักนึงพี่ จขกท.ก็เข้าไปหาเด็กมาเล
คนนั้น จขกท.เห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งเข้าไปแต่ไม่ทันแล้วค้าาา พี่ จขกท.เข้าไปบอกเด้กมาเลคนนั้นว่า จขกท.อยากถ่ายรูปด้วยย (คือไม่รุ้จะหน้าแตก จะเขินหรือ จะดีใจ ดีค้ะ ) ก็แบบทีนี้ จขกท. ก็ได้ไปถ่ายรูปกับเด้กมาเลคนนั้น บอกตงๆเขินมากๆเลยค่ะ ดีใจมากกที่มีรูปคู่ แต่มันก้มีช่วงที่เขินอยุ่ด้วยค่ะ คือเพื่อนในยิมของเด็กมาเลคนนั้นเค้าก็ล้อ จขกท. ประมานว่า ดูสิ JJ มีคนมาขอถ่ายรูปด้วย เป็นแฟนคลับแน่เลย แล้วประโยคที่ทำให้ จขกท. เขินจนสติแตกก็คือ เพื่อนเด้กมาเลคนนั้นพูดประมานว่า ไม่ผิดหวังแล้วน้ะ JJ ได้ถ่ายรูปกับเด็กคนนั้นแล้ว คือแบบ จขกท.เขินมากค้าาาาาาาา เขินสุดๆเลยยย >\\\\\\\< ฟินมากกกกก (จขกท. ก็ไม่ได้มโนไปไกลเท่าไหร่น้ะเพรา จขกท.ก็ไม่ได้สวยอะไรเลย^^) แล้วหลังจากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไปจนถึง 5 โมงเย็น งานแข่งก็ใกล้จบแล้ว จขกท. เศร้ามากที่จะได้มองเด้กมาเลคนนั้นอีกแค่แป้ปเดียว จขกท.นั่งจ้องเค้าอยู่นานเลย อยากจะร้องให้มาก เพราะอะไรก้ไม่รุ้เหมือนกัน มันเหมือนมีอะไรมาผูกมัดความรู้สึกไว้ มันรู้สึกวาบๆยังไงไม่รุ้แต่ก้มีอีกความรุ้สึกหนึ่งว่าจะได้เจอกันอีกแน่นอน จะได้รู้จักกันมากกว่านี้แน่นอน และแล้วในตอนที่ จขกท.กำลังนั่งจ้องเค้าอยู่ เค้าก้หันมาสบตากับ จขกท.พอดี แล้วเค้าก้ยิ้มให้ จขกท. จขกท. ก้เลยยิ้มกลับให้พร้อมทำหน้าเศร้าๆนิดนึง เราก้ยิ้มให้กันพักนึงก่อนที่ จขกท. จะจำภาพสุดท้ายของเค้าไว้แล้วหันหลังเดินออกจากโรงยิมที่จัดงานแข่ง แล้วก้นั่งหงอยและคิดว่าถ้าเจอกันอีกครั้งก้คงดี ถ้าเจออกันอีกครั้งจะต้องกว่านี้แน่นอน แล้ว จขกท.ก้เดินทางกลับบ้าน ส่วนเด้กมาเลคนนั้นก้กลับประเทศมาเลเซียไป
ปล.วันนั้น จขกท. ลืมถามชื่อเค้าด้วยสิ 55555 พลาดอย่างมากก จนถึงตอนนี้ จขกท.ชอบเค้ามา 4 เดือนแล้ว คิดถึงวันนั้นในความทรงจำที่มีเค้าคนนั้นอยู่ด้วยมากๆเลยอยากย้อนเวลาได้จัง <3
.. ไคมีประสบการชอบเด้กต่างชาติมาเล่าให้ฟังบ้างก้ได้น้าาา ..