ควรทำยังไงดี กับความรักครั้งนี้

ผมกับเพื่อนคนหนึ่งเราสนิทกันมาก เราเรียนที่มหาวิทยาลัยด้วยกันแต่คนละคณะ เรารู้จักกันโดยผ่านโซเซียวมิเดียสมัยนั้นเป็น MSN เราต่างคุยกันมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย ตอนแรกก็ไม่ได้คิดมากจน จะเข้ามาวิทยาลัย เราก็ต่างมีความฝันเหมือนกันว่างจะเข้ามหาลัยเดียว ซึ่งก็เป็นไปตามที่เราทั้งสองฝันไว้ โดยเราทั้งคู่ต่างก็เรียนสายสุขภาพเหมือนคน ต่างกันที่เพื่อนผมเขาเรียนเกี่ยวกับสุขภาพสัตว์ ส่วนผมเรียนเกี่ยวกับสุขภาพของคน>< จนวันที่ผมมารายตัวเราก็เลยนัดที่จะเจอกันหลังจากที่พูดคุยผ่านMSN คุยโทรศัทกัน เล่นบีบีกัน เป็นเวลานานมากแล้ว ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดเพื่อนผมเป็นคนกรุงเทพ เขาบอกว่าหลังจากเรารายงานตัวเสร็จแล้วเราก็นัดเจอกันในมหาวิทยาลัย เราบอกเขาไปว่าเรามากับแม่นะ เขาบอกเออโอเคไม่เป็นไร จะได้รู้จักกันมากขึ้น เขาบอกเขามาคนเดียว หลังจากตกลงกันเสร็จเราเจอกัน หลังจากวันนั้นเราก็สานต่อความเป็นเพื่อนกันมาตลอด แนะนำผมทุกเรื่อง ตั้งแต่เรื่องกิน การใช้รถสาธารณะ และอื่นๆ จนผมรู้สึกดีกับเขามากกว่าเพื่อน และพฤติกรรมเขาก็ไม่เปลี่ยนไป เคยเป็นไงก็เป็นยังงั้น คุยโทรศัทกันเพราะพักหลัง MSN ไม่ได้เล่น แต่เราก็ติดต่อยังคุยกันไปไหนมาไหนด้วย ถึงแม้จะอยู่คนละคณะก็ตาม วันไหนพักเที่ยงพร้อมกันก็จะไปกินข้าวด้วย จนเราสนิทกันเรื่อยๆเขาก็พาผมไปแนะนำให้ที่บ้านเขารู้จัก ที่บ้านเขาก็ดีมากเอ็นดูผมเหมือนลูก เหมือนหลาน บ่อยครั้งที่ไปพักบ้านเขา ไปกินข้าวบ้านเขา อยู่เป็นประจำ และบางครั้งปิดเทอมเขาก็ไปเที่ยวบ้านผม เราสองคนต่างก็เป็นแบบนี้อยู่ประจำ จนนานเขาเราก็เริ่มคุยกันทางโทรศัท บ่อยขึ้นทุกวันจะทำไร็ไลน์มาบอก กินข้าวก็เตือนกัน จนผมรู้สึกดีมาก จนวันหนึ่งตอนผม อยู่ปีสองตัดสินใจบอกความจริงกับเขาว่า ผมรักเขามากกว่าเพื่อน ผมรู้สึกยังไงผมบอกเขาหมด ผมไม่กลัวที่อะไรมันจะเกินขึ้น เขาก็เงียบ เขาก็บอกว่ารักผมเหมือนกัน แต่รักแบบเพื่อนนะ ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่เขาก็บอกว่า เขาไม่ได้รักผมแบบนั้นเพราะเขากลัววันหนึ่งไปกันไม่ได้ เราจะเลิกกันไม่อยากเสียทั้งเพื่อนและทั้งแฟนไปพร้อมกัน แต่ผมกับเขาหลังจากนั้น เราก็ทำตัวปกติ เป็นยังไงก็เป็นยังงั้น ให้กำลังใจกัน อยู่ข้างกันเสมอ ไปอ่านหนังสือด้วยกัน ไปทำอะไรก็ที่เคยทำ และพฤติกรรมก็ไม่เปลี่ยนไป นับวันเราสองคนยิ่งพัฒนาความสัมผัสกันไปเรื่อยๆ จนเหตุการณ์ ที่ไม่น่าเกิดขึ้นมันก็เกิดขึ้น วันนั้นช่วงปีสาม เป็นช่วง ปิดภาคเรียนที่1 ผมกับเพื่อนเรามีเซ็กกัน โดยมันไม่ใช่เพราะความผิดพลาด และไม่ใช่ด้วยความรักของคนเป็นแฟนกัน แต่มันเกิดขึ้นด้วยอารมของเราทั้งคู่ ตัวผมเองก็ไม่นึกว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้ได้ เพราะเขาเป็นผู้ชายที่แมนมาก และไม่คิดจะทำผมเป็นด้วย ตัวผมเป็นรับส่วนเขาเป็นรุก แต่ส่วนตัวผมบอกเลยผมรู้สึกดีมาก และรักเขามากยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนตัวเขาผมไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง และหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น เราก็ยิ่งสนิทกันมากเข้าไปใหญ่ และก็มีเพศสัมพันธุ์กันมากเรื่อยๆ ทุกวันศุกร์เขาจะมาพักกับผม ความสัมพันธ์ผมกับเขา จนเพื่อนในกลุ่มเราสองคนสงสัยว่า ตกลงผมกับเพื่อนเป็นอะไรกันแน่ เขาก็บอกว่าเป็นเพื่อน ส่วนตัวผมก็เช่นกันบอกกับทุกคนว่าเพื่อน เพื่อนผมเขารู้ว่าผมคิดไงกับเขาเพราะผมเป็นเกย์ที่แสดงออก ไม่บอกว่าผมเป็นเกย์ แต่ไม่ออกสาว พ่อแม่ที่บ้านผมกับเพื่อนผมก็รู้ว่าผมเป็น แต่ไม่รู้ว่าผมคิดยังไงกับเพื่อนผมคนนี้ พฤติกรรมเราทั้งคู่ก็เป้นแบบนี้มาเรื่อยๆ เวลาเขาไปเที่ยวกับดึกๆเขาก็จะโทรมารายงานผมตลอด ส่งไลน์มาคุยกับผม เป็นประจำตอนเขาไปเที่ยวกลางคืนกับกลุ่มเพื่อนเขา พอกับถึงบ้านเขาก็โทรมาบอกผม เราทำแบบนี้กันมาประจำ แต่ผมจะไม่มีสิทในการไปเที่ยวกลางคืนนะเพราะเขาห้ามผมเขาไม่ชอบให้ไปแต่ตัวเขาไปได้(เห็นแก่ตัวไปปะ555) จนมีอีกครั้งผมถามเขาไปว่าทำไมเราไม่เป็นแฟนกันละ เขาก็ยังยื่นยันคำตอบเดิม จนมีครั้งหนึ่งที่ผมกับเขาทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ เขาจะเป็นฝ่ายมาง้อตลอด จะซื้อดอกไม้มาให้ ซื้อขนนมมาให้ ชอบทำตัวให้ผมใจอ่อน ผมก็หายงอลเขา จนมีกระทั้งวันหนึ่งเขาบอกผมว่า ถ้าเขาจะมีแฟนคุณจะเป็นเพื่อนผมต่อไหม เขาจะเป็นแบบนี้ต่อไปไหม ผมบอกว่าผมจะเป็นเพื่อนคุณต่อ แต่ผมจะไม่กลับไปทำเหมือนเหมือนกับคุณ เพราะคงหมดน่าที่ของผมแล้วในเมื่อคุณมีแฟนคุณก็อยู่กับแฟนคุณดิ เราจะทะเลาะกันเรื่องแบบนี้อยู่เป็นประจำ ยอมรับว่าผมหึงหวงเขามาก ผมจึงพูดกับเขาว่าคุณจะมีใครไม่ว่าแต่อย่าเราให้ผมฟัง ไว้คุยมีความทุกคุณค่อยเล่าให้ฉันฟังนะ ทั้งที่ในใจไม่อยากให้ไปคบกับใครเลยจริงๆ บางครั้งเขาจะทำให้ผมเสียใจตลอด เขาบอกว่าอยากคุยกับคนนี้ คนนั้น ทั้งที่ตอนนั้นผมคุยกับเขาอยู่ เขาชอบพูดถึงแฟนเก่าเขาทั้งๆที่ตอนนั้นผมอยู่กับเขา แต่เขาไม่รู้สึกหรอกว่าผมเสียใจมากแค่ไหน ต้องยอมอะไรเขาทุกๆเรื่อง ผมคอยเป็นห่วงเป็นใยเขาตลอด ทั้งๆที่เขาบอกอย่าห่วงนะ แต่เขาทำตัวให้ผมห่วงเสมอ ผมจะไปจากเขาหลายรอบ แต่ทุกครั้งที่ไปเขาจะง้อและบางครั้งผมตัดใจจากเขาไม่ได้ มันยากที่จะตัดใจ แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ว่าผมต้องการอะไร ไม่อยากให้คุณไปไหน อยากให้อยู่กับฉัน อยากให้มีฉันอยู่ในสายตาคุณ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย นับวันผมยิ่งถลำลึกคงไปมากทุกที ทุกครั้งที่เขามาทำดีกับผม ทุกครั้งที่เรามีเซกกัน ทุกครั้งที่เขาจับทอผม ทุกครั้งที่ทำอะไรให้ดีๆกับผม เพื่อนสนิทของผมคนหนึ่งบอกบอกผมว่าเหมือนผมเป็นของตายและกักผมไว้ให้อยู่กับเขา ตอนตัวผมกับเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิมทำอะไรเดิมๆพฤติกรรมเดิม และตอนนี้ใกล้จะเรียนจบแล้ว ผมควรทำยังไง ผมอึดอัด และอีกอย่างเขาก็กำลังจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่เขาก็คุยกับผมอย่างแต่ก่อนทุกวันทุกวัน และทำตัวไม่ต่างจากเดิม ถ้าเขามีแฟนจริงๆถึงตอนนั้นผมรู้ว่าผมต้องไป เพราะผมคงทำใจไม่ได้หรอก ผมควรไปและจากเขาเพียงเท่านี้หรือต้องจนกว่าเขาจะมีแฟน ผมเครียดมากนอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว อึดอัดทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา คิดอะไรไม่ออกจริงๆครับ ผมควรทำไงครับ ไปตั้งแต่ตอนนี้หรือรอ หรอทำยังไงให้เขามารักผมมากกว่าเพื่อนสักที