ขออนุญาตแท็กมนุษย์เงินเดือนและวัยรุ่น เพราะเห็นว่าใช้รถไฟฟ้าช่วง Rush Hour กันมากนะคะ

สวัสดีค่ะ  

เราเป็นคนหนึ่งที่ใช้บันไดเลื่อนบ่อยมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นที่ห้างหรือที่สถานีรถไฟฟ้า
และบ่อยครั้งก็พบว่า ตัวเองเกิดอาการเสียหลักในการเดินเมื่อบันไดเลื่อนเลื่อนไปจนสุดทาง..

ที่เป็นอย่างนั้นไม่ใช่เพราะเราก้าวออกจากบันไดเลื่อนไม่เป็นนะคะ
แต่เป็นเพราะคนที่อยู่ข้างหน้าเรานั้น "เดินเอื่อย" หรือ "ทอดน่อง" เมื่อถึงสุดทางบันไดเลื่อนนี่แหละ
อย่างเช่นกรณีที่เราเคยเจอมาหลายครั้ง ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นที่สถานีรถไฟฟ้าช่วง Rush Hour

- บางคนมัวแต่เล่นโทรศัพท์มือถือ พอเพ่งความสนใจไปที่หน้าจอก็พาลทำให้เดินเอื่อยโดยไม่รู้ตัว
- บางคนพอก้าวออกจากบันไดเลื่อน 2-3 ก้าวแล้วก็หยุดกึกหรือเดินช้า ๆ เพื่อดูป้ายว่าตัวเองจะเดินออกประตูไหน
- บางคนเป็นคุณพ่อคุณแม่ที่จูงเด็กมาด้วย แต่พอถึงจุดหมาย เด็กก็ค่อย ๆ ก้าว ทำให้คุณพ่อคุณแม่ต้องชะลอไปด้วย
เพิ่มพื้นที่ของการขวางทางให้กว้างขึ้นอีก (ตรงนี้เราว่าควรจะอุ้มเลยนะคะ กรณีที่คนเยอะ)
- บางคนไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เข้าใจว่าอาจจะชอบเดินทอดน่องเป็นนิสัยค่ะ

เหตุการณ์แบบนี้แม้จะไม่ได้ส่งผลกระทบร้ายแรง เพราะไม่ได้ทำให้เราถึงกับเซล้ม
และไม่ได้ทำให้คนล้มกันระเนระนาดคาบันไดเลื่อน..
แต่มันทำให้เราเสียจังหวะการก้าวเดินและตกอยู่ในสถานการณ์บีบคั้นค่ะว่าเฮ้ยจะเราหยุดไม่ได้นะ
เพราะข้างหลังเค้าก็ก้าวพุ่งออกจากบันไดเลื่อนตามมาเหมือนกัน

แล้วมันเลยทำให้เราก็รู้สึกว่า อ๊าา อยากให้คนเหล่านี้ตระหนักว่าพอถึงสุดบันไดเลื่อนแล้วต้องก้าวเร็ว ๆ กันจังเลย
เพราะบันไดเลื่อนมันมีความเร็วมาตรฐานของมันอยู่ พอถึงสุดทางบันไดเลื่อนก็ควรก้าวออกไป
ด้วยความเร็วอย่างน้อยก็พอ ๆ กับความเร็วของบันไดเลื่อน..

การก้าวออกมาได้ 2-3 ก้าวแล้วหยุด หรือการก้าวเดินช้าเกินไป
แน่นอนมันทำให้คนข้างหลังที่เดินตาม ๆ กันมาต้องสะดุด หยุดกึกเหมือนกัน
เพื่อหาทางแทรกตัวไปทางซ้ายหรือขวาแทน ซึ่งก็อาจจะทำให้เสียหลักการเดินไปตาม ๆ กันได้

ใครเคยเจอสถานการณ์แบบนี้บ้างคะ?
และมีความคิดเห็นอย่างไร ทั้งที่บันไดเลื่อนห้างและสถานีรถไฟฟ้าเลยค่ะ