ตามหาคนที่นั่งแสตนด์เชียร์ H-31 งานบอลจุฬาฯ-ธรรมศาสตร์

สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลย ผมสมัครมาเพราะอยากรู้จักคนๆหนึ่งมากจริงๆ

เรื่องของเรื่องคือวันนี้ผมไปงานฟุตบอลประเพณี จุฬา-ธรรมศาสตร์ครั้งที่ 70 มาครับ ผมเรียนอยู่ปีสองที่จุฬาฯ และก็ไม่รู้อะไรดลใจ ทำให้ผมได้ขึ้นไปสแตนด์เชียร์ ทั้งๆที่ผมไม่ได้อยากขึ้นเลยตอนอยู่ที่บ้าน แต่พอเพื่อนที่เป็น staff เขาขอมา ผมกับเพื่อนก็ เอาวะๆ ขึ้นก็ได้ ไม่เสียตังด้วย อิอิ พอขึ้นไปใช่ไหมครับ ก็ถูกสตาฟส่งๆไลน์แถวไปนั่ง ตอนแรกผมก็ไม่อะไรนะ เห็นแค่ว่ามีสาวแว่น นั่งกับเพื่อนอยู่อีก 2 คน ผมกับเพื่อนก็ถูกสตาฟไลน์ไปนั่งตรงนั้น เพราะที่มันพอดีกับผมและเพื่อน เราจะได้นั่งกับเพื่อนตัวเองด้วย  พอนั่งปุ๊บ ผมก็คุยๆกับเพื่อนไปเรื่อย ถ่ายรูปตามประสาคนบ้ากล้อง อยากลองเลนส์ตัวเองไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มถึงตอนจัดเพลท เอาแล้วไงง ทำไงล่ะ ไม่ได้ฟังเลย 55555 คนข้างๆผมก็หันมาครับ ให้ความช่วยเหลือว่าทำไง ผมก็เลยได้มองหน้าเธอ โหววววววว คือแบบ น่ารักมาก(ในความคิดผมนะ) แล้ววันนี้ทั้งวันผมก็นั่งทำเพลทๆๆ ถ่ายรูปไปๆ แล้วเธอก็ขอให้ผมช่วยถ่ายรูปให้บ้าง แต่รู้สึกแย่จังเลย เพราะตัวเองถ่ายของตัวเองมานานมาก แล้วเลนส์ซูมกับกล้องมันก็หนักพอควร ทำให้ผมมือสั่นไปหมด ถ่ายให้เขาแล้วมันก็เบลอ เลยต้องให้เพื่อนผมช่วยถ่ายให้แทน T^T พอก่อนคอนเสิรท์จะเริ่ม เราก็ต้องเก็บเพลทท ก็ต้องไลน์เพลทเก็บไปทางขวา พอเก็บไปสักพักมันก็ถึงเวลาที่ต้องเก็บเพลทใหญ่ เขาเรียกปิดสมุดสีตอนเก็บ คือเขาจะให้ทุกคนปิดสมุดสี แล้วใส่ถุงก่อนไลน์เก็บ แต่ว่าบางอันก็มีคนไม่ได้ปิด เราก็เลยช่วยปิดให้คนที่เขาไม่ได้ปิด ผมเห็นว่าเธอมีหลายอัน เลยช่วยๆเธอก่อน พอตอนของผมเธอก็ช่วยกลับมาบ้าง คือแบบ โหวว มีน้ำใจ รู้สึกดีๆ 55555 และมีบางครั้งไม่รู้ว่าเธอแกล้งผมตอนเก็บเพลทด้วยเปล่า เพราะก่อนที่เธอส่งมาเพื่อนเธอก็แกล้งเธอโดยเอาเพลทที่ส่งมาส่งให้เธอรัวๆๆ มันเลยเยอะเป็นกอง เธอเลยโยนเพลทที่ได้จากเพื่อนเธอมาให้ผมบ้าง อ้อออ บางทีเธอส่งมาโดนหัวผมบ้าง ก็สนุกดี ฮ่าๆๆ พอผ่านไปถึงตอนเย็นๆที่เก็บเพลทเสร็จกันหมดแล้วในแถวผม ผมเริ่มรู้สึกอยากรู้จักมากๆเลยย แต่ผมมันก็เป็นคนป๊อด ไม่กล้าถามแม้กระทั่งชื่อเธอ ไม่รู้อะไรซักอย่างเลย ไม่รู้ว่าอยู่ปีไหน คณะอะไร รู้แค่ว่าเธอนั่งข้างผมตรงที่นั่ง H-31 แค่นั้นเอง แล้วเธอก็กลับไปโดยที่ผมไม่ได้ถามไรจริงๆ พอเดินออกมากินข้าว ก็คุยๆกับเพื่อนผม ว่าอยากรู้จัก ทำไงดี รู้สึกเสียดายมาก ไม่น่าป๊อดเลย เพื่อนก็เลยแนะนำให้ผมมาเขียนกระทู้พันทิปดู เผื่อจะได้รู้จักจริงๆ ผมก็เลยมาลองเขียนกระทู้นี้ดูครับ

ผมไม่รู้ว่ากระทู้นี้จะช่วยอะไรได้ไหม ไม่รู้ว่าเธอคนนั้นจะได้อ่านกระทู้นี้หรือเปล่า หรือแม้แต่กระทั่งอ่านแล้วเธอจะยอมให้ผมได้รู้จักไหม
ถ้าเกิดเพื่อนของเธอเห็นกระทู้นี้ช่วยบอกเธอให้หน่อยนะครับ ว่าผมอยากรู้จักจริงๆ หรือถ้าเธอคนนี้ที่ผมพูดถึงไม่รังเกียจที่จะคุยกับผม
ให้ผมคุยด้วยได้ไหม?? แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ แค่ให้คำตอบกลับก็พอครับ ถ้าเห็นและได้รับรู้แล้วช่วยมาตอบข้อความว่า ได้ หรือไม่ได้ ด้วยนะครับ