กลุ้มใจคะ ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใคร ขอระบายจะได้ไหมคะ   ถ้าไม่เป็นการรบกวน T-T ช่วยเเนะนำหน่อยคะว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดี ...
...
...
...

    ทรายเป็นคุณเเม่มือใหม่คะ เพิ่งเคยมีลูกคนเเรก เป็นการท้องเเบบไม่ตั้งใจ เเละ ไม่พร้อมสุดๆคะ จะเรียกว่าเป็น #เด็กใจเเตกก้ว่าได้ ( หนีมาอยู่บ้านเเฟนที่อยุธยา ท้องอายุ17 เรียนยังไม่จบ เเถมพ่อเเม่ไม่ยอมรับแฟนอีก ) ทรายรู้คะว่าอนาคตต้องลำบากทั้งตัวเราทั้งลูกเเละเเฟน เเต่เพราะอะไรก้ไม่ทราบ ถึงไม่เคยคิดจะเอาเค้าออก ทั้งๆที่ก้กลัวความลำบาก และความเปลี่ยนเเปลง เเฟนทรายเเรกๆก้บอกให้ทำเเท้ง เเต่หลังๆมาก้ สงสารทรายกับลูกคะ เราก้เลยตกลงกันว่า พอใก้ลคลอดทรายจะกลับบ้านคะ ไปคลอดที่บ้านทรายซึ่งอยู่ที่จังหวัดอุบล กะว่าจะบอกคุนพ่อกับคุนเเม่เรื่องท้องก้ตอนกลับไปถึงบ้าน เเล้วทรายก็อยู่กับเเฟนต่อมาเรื่อยๆ ทรายกำหนดวันกลับไว้วันที่ 13 กันยายน 2557 ซึ่งถ้าถึงวันที่จะกลับก้ท้อง8เดือนกับอีกอาทิตย์คะ

     เเต่มันพลาดคะ วันที่ 11 กันยา เรากลับปวดท้องคลอด จนสุดท้ายเเผนที่ว่าจะกลับก้พังทลายหมด ต้องคลอดที่อยุธยา ซึ่งยอมรับว่าตอนนั้นเคลียดมาก จนอยากจะกัดลิ้นตาย ทางบ้านเเฟนยังไม่ทราบคะว่าเราท้อง  (ท้องเล็กมากจนมองไม่ออก) ทรายก้กลัวว่าพ่อเเม่เค้าจะว่าเเล้วไม่ยอมรับลูกของเรา

     เเต่พอคลอดเท่านั้นละ มันดีกว่าที่คิดคะ ทางบ้านเเฟนที่ทรายคิดว่าเค้าจะไม่ยอมรับ กลับออกค่าใช้จ่ายให้ เเละ ดำเนินเรื่องกับทางโรงพยาบาลให้ทุกอย่าง โดยที่ทรายได้เเต่นอนมองตาปริบๆ เเล้วเเม่เเฟนเค้าก้ดุทรายใหญ่ที่ไม่บอกเค้าว่าตั้งท้อง แม่เค้าบอกว่าชอบเด็กๆ เเล้วบังเอิญลูกเราเป็นผู้หญิง เเม่เค้ายิ่งชอบเข้าไปใหญ่ (เเม่เเฟนมีลูก3คน เป็นผู้ชายทุกคน) เเม่เเฟนเค้าดูเเลเราอย่างดี ทั้งซื้อของมาให้กิน ซื้ออุปกรณ์ทุกอย่างที่ต้องใช้ในการเลี้ยงลูกมาให้ เเถมดูเค้าจะรักลูกเรามากถึงขนาดที่ว่าจะอุ้มยังต้องล้างมือล้างปากก่อน แฟนเราเองก้ดูจะหลงลูกสาวมากเหมือนกัน ญาติๆทางฝ่ายเเฟนเราทุกคนก้มาเยี่ยมมีเเต่คนชมคนรักลูกเรา เราก้ดีใจเเละสบายใจขึ้นเยอะคะ


เเต่ทุกอย่างที่เหมือนจะไปได้ดี ก้เริ่มมีอุปสรรค์ ...


     หลังจากออกจากโรงพยาบาล มาเลี้ยงลูกที่บ้าน เดือนเเรกๆ แฟนเราเค้าใส่ใจลูกมากคะ เเต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ที่เคยดีสม่ำเสมอก้เเย่ลง ที่เคยอุ้มเคยกอดเราเเละลูกบ่อยๆ ก้น้อยลงเป็นนานๆครั้ง เราเรียกขอให้ช่วยอะไรก้ไม่ค่อยยอมช่วย บอกว่าเหนื่อยจากที่ทำงาน (เเฟนรับราชการเป็นนายสิบคะ) เเรกๆเราก้ทำใจคิดว่าเค้าคงงานยุ่ง คงจะเหนื่อยมากจิงๆ เเต่มันก้เริ่มเเย่ลงไปอีกคะ หลังๆมานี้ เราทะเลาะกันทุกวัน เพราะเค้าเอาเเต่เล่นเกมส์ ไม่ค่อยสนใจลูกกับเราเลย เค้าบอกว่าเค้าทำงานหาเงินให้ใช้เค้าก้เหนื่อยมากพอเเล้ว เราเเค่ทำงานบ้าน ซักผ้า ล้างจาน กวาดบ้านถูบ้าน ทำกับข้าว เเละเลี้ยงลูกจะไปเหนื่อยอะไร เค้าใช้เหตุผลนี้อ้าง เวลาที่เราขอให้ช่วยดูเเลลูกตลอดคะ หลังๆเราก้ทะเลาะกันรุนเเรง มีปากมีเสียง เเละเเฟนเราก้มักจะไล่เราออกจากบ้านประจำ บางครั้งก้มีการลงไม้ลงมือ เเต่ไม่ถึงกับเลือดตกยางออกคะ

     รอยยิ้มที่เคยมีให้กันก้ค่อยๆหายไป เราเองก้ไม่ค่อยว่างไม่ได้ไปเที่ยว เเละไม่ได้ปรนนิบัติเค้าเหมือนเเต่ก่อน (เลี้ยงลูกคนเดียวคะ เพราะคนอื่นในบ้านเลี้ยงไม่เป็นกัน) เรากับเค้าก้ห่างกันไปเรื่อยๆ จนวันนี้เค้ามาพูดกับเราว่า "  #ถ้าเค้าย้อนเวลากลับไปได้ #เค้าจะไม่เลือกเตงเป็นเเฟน " เค้าบอกว่าเราย้อมรับตัวตนของเค้าไม่ได้คะ ที่เค้าไม่ชอบช่วยเหลือเรา ไม่ชอบมาอยู่กับลูก เอาเเต่เล่นเกมส์ ทั้งวันตั้งเเต่กลับจากที่ทำงานยันนอน ไม่มีเวลาให้เราเเละลูกเลย เวลาเราขอให้ช่วยอุ้มเค้าก้จะโกรธ เเล้วตะคอกเราว่าใช้อะไรนักหนา เเล้วก้ไม่ยอมช่วยคะ

     เราบอกตรงๆเราเหนื่อยมากนะ กับการเลี้ยงลูกเเต่เรายังทนได้เพราะเรารักลูกมาก เเต่ที่ทำให้เราช้ำใจมากกว่าคือเเฟนเรา ที่ไม่คิดจะเอาธุระเรื่องเรากับลูกเลย เชื่อไหมคะ ตลอดสี่เดือนที่ผ่านมา เรากินข้าวอาบน้ำเเทบจะนับครั้งได้ (อยู่กับลูกตลอด ลูกก้ไม่ค่อยนอน เวลาลูกนอนก้ไม่ว่างต้องทำงานบ้านก่อน พอทำงานบ้านเสดลูกก้ตื่นเเล้ว)บางทีก้เหนื่อยสายตัวเเถบขาดเเต่ก้ต้องอุ้มลูกต่อไป พอลูกหลับก้ไม่ไหวจะทำข้าวกิน หรือ อาบน้ำละคะ สลบยาว  ข้าวเช้าก้กินตอนเย็น ข้าวเที่ยงก้ปาเข้าไปตี4ตี5 3-4วันถึงจะได้อาบน้ำสักที T.T ไม่สบายไอจนคอพัง น้ำมูกไหลยันตีนก้ต้องเลี้ยงลูกอยู่ดี เพราะไม่มีใครเอาอยู่นอกจากเราเเละเเฟน
   
     เราเคยคิดจะไปหลายครั้ง เเต่ก้กลับมาคิดว่าถ้าเราไป พอลูกเราโตเเล้วถามว่า #พ่อหนูอยู่ไหน เราจะตอบยังไง? เเละหลายครั้งที่เรานั่งมองหน้าลูกที่อยู่ในอ้อมเเขน เเล้วก้ถามกับลูกทั้งๆที่ก้รู้ว่าลูกพูดไม่ได้ "ถ้าหนูไม่มีพ่อ หนูจะอยู่ได้ไหมลูก" เราอาจจะมโนไปเองหรือเปล่าก้ไม่รู้ เเต่หลายครั้งที่เราเห็นว่าในตาลูกดูไม่สดใส เวลาเราถามเค้าจะเงียบมากทั้งๆที่ปกติ เค้าจะร้องบ้านเเตกตลอด

    เราเองก้คิดว่าเราขาดเค้าไม่ได้คะ เวลานับ 620 วันที่เราคบกับเค้า มันมีทั้งสุขเเละทุกข์ มีหลายช่วงเวลาที่เราอยากจะจดจำไปตลอดชีวิต เเละยังยึดติดกับมันมาจนทุกวันนี้...
#เราไม่อาจลบภาพรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขของเค้าเเละเราได้...

#เราก้ไม่อาจลบคราบน้ำตาที่มีต้นเหตุมากจากความใจร้ายของเค้าที่อยู่ในความทรงจำของเราได้...

เรายึดติดคะกับความรักครั้งนี้ เพราะคำว่ารักเราจึงทนทนมาตลอด เเต่วันนี้มันเหนื่อยเหลือเกินคะทุกๆคน ... เราร้องไห้จนน้ำตาจะไม่มีให้ไหลอีกเเล้ว กี่ครั้งที่เราอดทนเเละลุกขึ้นมาเริ่มต้นกับเค้าใหม่ กี่ครั้งที่พยายามสู้ต่อ เค้าก้ทำลายความพยายามของเราทุกครั้ง

#ถ้าเป็นคุนจะทำยังไงคะ
#อยากให้ลูกมีพ่อ
#เเต่เราเจ็บเจียนตาย

#เพื่อลูก...
#ความรัก...
#หรือลาจาก...