ลำบากถึงขนาดมีเงินก็ไม่กล้ากินข้าว เพราะ ต้องเก็บเงินไว้นั่งรถเมล์หางานทำ
ที่บ้านโดนตัดไฟ อยู่ในบ้านมืด ๆ เป็นเดือน ๆ
น้ำไม่อาบเป็นเดือน ๆ เพราะไม่กล้าซื้อสบู่ (เหตุผลเดียวกับไม่กล้าซื้อข้าวกิน)

ตอนนี้ ความลำบากนั้นกำลังคลี่คลายไปในทางที่ดี ตอนนี้มีงานทำแล้ว ชีวิตกำลังดีขึ้น
แต่ ความจน เปลี่ยน นิสัย ผมไปหลายอย่าง
ช่วงเวลาที่ลำบาก ทำให้เรียนรู้อะไรต่าง ๆ มากมาย


- จากคนกินทิ้งกินขว้าง กินข้าวไม่หมดจาน ตอนนี้ฟาดเรียบไม่มีเหลือ
- กลายเป็นคนกินจุขึ้น เคยกินข้าววันละ 1 ทัพพีต่อมื้อ ตอนนี้ 4-5 ทัพพีต่อมื้อ
- รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเวลา เห็นคนกินทิ้งกินขว้าง กินไม่หมด โดยเฉพาะบนฟูดคอร์ด เห็นเหลือทิ้งกันเยอะมาก ทั้งที่มันก็ไม่ได้เยอะเลย ทำไมถึงกินให้หมดชามไม่ได้ ...
- เคยเป็นคนกินยาก ช่างเลือก ตอนนี้กินเมนูที่ไม่เคยกินได้หลายอย่าง จากไม่เคยกินน้ำพริก ก็ กลายเป็นชอบน้ำพริก ไม่ชอบเครื่องในสัตว์ กลายเป็นกินได้
- ไม่เคยทำกับข้าว แต่ความลำบากสอนเราให้ต้องทำกับข้าวเป็น ตอนนี้ทำได้หลายอย่างแล้วเพราะ ทำกินเองถูกกว่าซื้อ
- ความบันเทิงในชีวิตหายไปหมดสิ้น จากเคย ดูหนัง ฟังเพลง เล่นดนตรี เล่นเกมส์ ... สิ่งเหล่านี้หายไปจากชีวิตเพราะความจน ... แต่ได้ค้นพบสิ่งใหม่คือการนั่งสมาธิภาวนา
- เคยเป็นคนไม่มีน้ำใจ ขอทาน ไม่เคยให้ตังค์ ตอนนี้เจอใครลำบาก ก็อยากช่วยเหลือเขา ... เพราะเข้าใจว่าความจนมันเจ็บแค่ใหน
- ไม่เคยรับโบชัว ใบปลิว ที่คนมายืนแจก ... ตอนนี้รับหมดไม่ว่าใครแจกอะไร เพราะเข้าใจว่า เขาก็เหนื่อย ก็หิว และ ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน จึงต้องมายืนแจกใบปลิวแบบนี้
- เป็นคนประหยัดมากขึ้น จากสมัยก่อนที่ยังไม่ลำบาก ตอนนี้มีเงินแค่ 2000 ก็อยู่ได้ทั้งเดือน
- ความจนทำให้ผมรู้ว่า คนเราจะแบ่งบันเพื่อนมนุษย์ได้ก็ต่อเมื่อคนผู้นั้น เอาตัวรอดได้แล้ว มีเงินสุขสบายแล้ว จึงจะคิดถึงผู้อื่น ... จึงเข้าใจว่าคนจนบางคนไม่ทำบุญ เพราะเขาไม่มีแม้แต่จะกินจริง ๆ ... ลึก ๆ ก็รู้ว่าคนจนเหล่านั้นก็อยากทำบุญ อยากช่วยเหลือผู้อื่นถ้ามีโอกาส เหมือนกันถ้ามีเงินมากกว่านี้
- เป็นคนเดินทนมากขึ้น จากเมื่อก่อนแค่ 1 ป้ายรถเมล์ก็ขึ้นรถแล้ว แต่ตอนนี้สามารถเดิน ไป-กลับที่ทำงานได้ หลายกิโล โดยไม่ขึ้นรถเมล์
- เห็นคุณค่าของเงินมากขึ้น จากที่เมื่อก่อน เหรียญบาทเกลื่อนห้อง ตอนนี้เก็บทุกบาททุกสตางค์
- ความจนทำให้ผมอยากเรียนรู้เรื่องการออม การลงทุน ทั้งที่เมื่อก่อนไม่สนใจ เก็บใส่กระปุกอย่างเดียว ไม่คิดนำไปต่อยอด
- เมื่อก่อนเห็น ขอทาน แล้วเฉย ๆ ตอนนี้รู้สึกสงสาร อยากช่วยเหลือ อยากทำให้ชีวิตเขาดีขึ้น
- คิดว่าวันนึงถ้าร่ำรวย มีเงิน มีโอกาสแล้วอยากช่วยเหลือคนตกงาน อยากนำข้าวไปให้กิน อยากหางานให้ทำ อยากช่วยเหลือทุกเรื่องที่จะช่วยเหลือคนตกงานให้ผ่านพ้นวิกฤติไปให้ได้ (อันนี้อยากทำจริง ๆ อยากเปิดเป็นมูลนิธิช่วยเหลือคนตกงานเลย)
- จากเคยมองคนที่ต่ำกว่า ว่าต่ำต้อย ไม่น่าคบ กลาย เป็น เห็นอกเห็นใจ อยากช่วยเหลือ
- จากเป็นคนไม่เคยทำบุญ ก็สนใจการทำบุญ ไม่เคยสวดมนต์ภาวนา ไม่เคยทำสมาธิ วิปัสนา ก็หันมาสนใจเรื่องบุญมากขึ้น
- ไม่เคยสำรวจตัวเองว่า ทุเรศ ขี้เกียจ ซกมก ตอนหลังจึงมาคิดได้ และ พยายามสลัดนิสัยเสีย ๆ ของตัวเองออกไป
- เคยมองโลกแต่ในแง่ลบ ตอนนี้ มองแต่ในแง่บวก ... สิ่งนึงที่ทำให้รอดตายมาได้เพราะ เปลี่ยนความคิดจาก ลบ เป็น บวก และเจอกับตัวเองแล้วว่า คนที่คิดแต่แง่ลบ เรื่องเลวร้ายก็จะเข้ามา ต้องมองแต่แง่บวกไว้ก่อน ถึงจะมือ 360 ด้าน ยังไงก็ต้องมีทางออกของปัญหาเสมอ



ปล. เพราะอะไรผมถึงเจอวิบากกรรม ทำให้ลำบากขนาดนี้ ... เพราะความขี้เกียจคำเดียวเลยครับ
      ลองอ่านกระทู้นี้ดู หวังว่าจะมีประโยชน์สำหรับคนที่ กำลัง ขี้เกียจ ท้อแท้ จับจดนั่งโทษตัวเอง ฯลฯ ได้อ่านและมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง
      http://pantip.com/topic/33159183