รอ ร๊อ รอ

ชีวิตคน ไม่ย่นย่อ ไม่ท้อถอย
บางครั้งจึง ต้องมีคอย ตามวิถี
อยากจะให้ ถึงวันนั้น มาสักที
ดีไม่ดี ก็อยากดู ให้รู้ไป

เฝ้ารอไป ใจพิรุธ แอบหงุดหงิด
นี่มันติด อะไรรือ หรือไฉน
ให้รอแล้ว ให้รอเล่า รอเข้าไป
ชักไม่ไหว รมณ์บ่อจอย คอยนานเกิน

เรื่องเพลินๆ ก็ไม่มี ให้ทำด้วย
นั่งกินกล้วย ที่บวชชี อยู่เฉยๆ
ชักสงสัย เอ๊ะทำไม เราไม่เคย
ได้ชมเชย กล้วยบวชเณร เป็นไงวา

ย้อนมากลับ นับตอนดึก ตรึกตรองคิด
คุยไปแล้ว สองอาทิตย์ ชีวิตหนา
ทำไมหนอ เค้าไม่ตัด สินใจมา
ปล่อยเวลา ให้คนรอ ต้องท้อใจ