คิดถึงสุนัข เสียใจที่ชะล่าใจ คิดโทษตัวเองทุกครั้ง ตอนนี้ยังไม่ลืมเลย

(กระทู้นี้ ขอระบายสักหน่อยนะคะ )คือเราเลี้ยงสุนัขทั้งหมด 6 ตัว และมีหมาตัวเล็ก ๆ พึ่งคลอดออกมา 2 ตัว ตัวแรก ชื่อน้องมอมแมม เป็นเพศเมีย รูปร่างผอม ๆ  ตัวที่สอง คือ น้องกะทิ รูปร่างอ้วนตุ้ยนุ้ยเตี้ย ๆ หน้าบูด ๆ สักหน่อย แต่เรารักน้องกะทิมาก ๆ คะ จนมากระทั่งวันนึง น้องมอมแมม มีอาการซึม ๆ อ้วก แม่เราเลยให้หมอที่รักษาวัวควาย รักษาหมู ประมาณนี้แหละคะ มาฉีดให้ น้องมอมแมมก็เลยหาย สงสัยอาจจะเป็นไม่มากและสันนิษฐานว่าเป็น โรคลำไส้อักเสบ แต่น้องมอมแมมหายแล้วคะ ส่วนต่อมาสัก 3-4 วัน น้องกะทิก็ มีอาการแบบน้องมอมแมม มีอาการซึม และถ่ายเหลว ๆ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ต่อมาสัก 3 วันน้องกะทิก็กินข้าวสัก 3 จาน จากที่ไม่กินมาทั้งวันเพราะซึม แล้วก็ร่าเริงขึ้นกว่าเดิม เราก็เลยชะล่าใจ คิดว่าไม่น่าจะพาไปหาหมอ และวันนั้นเราก็ได้ไปทำงาน ส่วนแม่และพ่อเราก็ไปทำงานด้วยเหมือนกัน จึงไม่มีใครดูแลหมาที่ป่วย คิดว่าอาการก็คงจะดีขึ้น และมีหมอที่รักษาวัวควาย มาฉีดยาให้เลยชะล่าใจ หลังจากนั้นน้องกะทิ ก็อ้วกทั้งคืน จะพาไปหาหมอ 5 ทุ่ม ก็ไปไม่ได้ เพราะไม่มีใครขับรถตู้เป็น ส่วนพ่อเรานะเหรอ เมาคะ ขับไม่ได้เลย เลยให้น้องหมาเราอ้วกทั้งคืน และเฝ้าจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย พอตอนเช้าพาไปหาหมอตอนประมาณ 3 โมงเช้า น้องหมาเราตอนนั้นคงเหนื่อยมากแล้ว พอโทรถามแม่ แม่เราบอกว่า หมอเขาบอกว่าเป็นลำไส้อักเสบ ให้ทั้งน้ำเกลือ ฉีดยา แล้วกลับบ้าน ยังไม่ถึง 3 ชม.เลยคะ น้องกะทิเรานอนอ้วกแล้วก็ตายเลย ซึ่งตอนนั้นเรากำลังคุยโทรศัพท์ถามเรื่องน้องกะทิอยู่เลย พอรู้ว่าน้องกะทิตาย เราร้องไห้ที่โรงอาหารหมดกระดาษทิชชู่ไปตั้งเยอะคะ ร้องไห้จนถึงทุกวันนี้ คิดถึงตลอด ภาพหน้าจอโทรศัพท์เราก็มีแต่รูปน้องกะทิ เห็นปลอกคอที่ใส่ให้น้องก็นำมาเก็บไว้ เห็นทีไรน้ำตาไหลทุกที และทุกวันนี้ก็คิดว่า ถ้าย้อนไปได้ จะพาไปหาหมอตั้งแต่น้องกินข้าวตั้ง 3 จานแล้วคะ ส่วนวันนั้นพ่อเราไม่น่าเมาเลย ป่านนี้น้องคงจะไม่ต้องตาย ใครจะว่าเราบ้า เราเพ้อเจ้อ มาตั้งกระทู้ที่ไม่เป็นสาระ ถ้าคนที่ไม่รักสัตว์จริง ก็คงไม่รู้หรอกว่ามันรู้สึกยังไง รักเหมือนลูก รักมากกกกก ทุกวันนี้ยังคิดโทษตัวเอง จากนี้คงไม่ได้เจอน้องกะทิอีกแล้ว