ขอเกริ่นว่าเรื่องนี้ไม่น่าใช่เรื่องมุ้งมิ้งชวนฝันนะครับ เรื่องนี้เป็นความผิดของผมล้วนๆเลยครับ ผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย
ความผิดพลาดที่สมควรแก้ไขได้ง่ายๆกลับประกอบกันจนยากเกินแก้ไข ผมเลยทำได้แต่หวังว่าพวกคุณจะได้เห็นข้อความนี้และให้โอกาสผมได้ขอโทษสักครั้งนะครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ห้างมาบุญครองชั้นสอง บริเวณร้านอุดมเอก(บันไดเลื่อนใหญ่เยื้องไปทางจุดเชื่อมต่อBTS) เวลาก็น่าจะประมาณ19.00น.
ขณะที่ผมกำลังเดินมองนั่นมองนี่ไปเรื่อยก็มีคนสะกิดจากด้านหลังเบาๆ เป็นผู้หญิงสามคนคนแรกเป็นคนเอเชียส่วนอีกสองคนคาดว่าเป็นชาวต่างชาติเดินตามมาห่างๆ
ผมที่เข้าใจว่าเป็นนักท่องเที่ยวเข้ามาถามทางก็เตรียมฟุตฟิตฟอไฟเต็มที่ "Can I help you?" นี่เกือบลั่นให้ตัวเองหน้าแตก โชคดีเธอกล่าวออกมาก่อน "ขอโทษค่ะน้อง โรงแรมปทุมวันปริ๊นเซสไปทางไหนคะ" ชัดเจนครับ คนไทยแน่ๆ มึนงงสมองนี่ตื้อไปชั่วขณะบอกทางผิดๆถูกๆ ด้วยความที่ผมเป็นนักศึกษาที่เดินเที่ยวรอบๆไม่บ่อยนัก ใช้เวลาคิดพอสมควรค่อยนึกออกว่าตัวโรงแรมอยู่ถัดไปจากมาบุญครอง ด้วยความที่ไม่แน่ใจว่าชั้นนั้นมีทางเขื่อมไปรึเปล่า ความที่ไม่แม่นเรื่องข้อมูลทำให้ผมลำบากใจนิดๆ แต่จะให้บอกไปตามมีตามเกิดก็ใช่ที่ หรือให้ถามคนอื่นใกล้ๆอาจจะดีกว่าหรือไม่ เลยถามเขาไปว่า
"มันอยู่เลยมาบุญครองไปครับ แต่ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่ามีทางเชื่อมที่ชั้นนี้ไหมแต่ถ้าลงไปชั้นหนึ่งนี่มีทางไปแน่ๆ กล้าให้ผมพาไปไหมครับ"
"..ก็ดีนะ"
"งั้นเราจะหลงไปด้วยกัน"
เธอหัวเราะ
หลังจากนั้นพวกเราได้คุยกันเล็กน้อย จนในที่สุดก็มาถึงทางเชื่อมจนได้ (ไม่รู้ทำไมเหมือนผมจะทำให้พวกเขาช้าลงยังไม่ก็ไม่รู้แฮะ ไม่มั้ง) พอส่งเขาที่ทางเชื่อมเธอกับเพื่อนก็ขอบคุณตามปกติ ผมยิ้มให้ หันหลังจากมา เธอก็เรียกผมอีกครั้ง แล้วเราก็แลกไลน์กัน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นความผิดพลาด ด้วยความที่ผมเป็นพวกไม่ชอบจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองก็จำไอดีไลน์ไม่ได้ จึงขอให้ใช้QRแทนแต่แบตก็ดันหมด เขาเลยเปลี่ยนไปขอเบอร์ผมแทน หลังจากผมให้เบอร์เสร็จก็แยกย้ายกันไม่น่ามีปัญหาอะไร พอกลับมาถึงบ้านจึงรู้ว่าให้เบอร์ผิด จนไม่เหลือช่องทางติดต่อได้เลย นั่นจึงเป็นที่มาของกระทู้นี้ครับ
สำหรับใครที่สงสัยว่าเป็นตัวเอง นี่เป็นข้อมูลที่ผมได้บอกไปครับ
1. ชั้นปี
2. สถานศึกษา + คณะ
3. ชื่อเล่น
4. ความถี่ในการเดินแถวๆนั้น
5. เบอร์โทรศัพท์ผิดๆ
6. (เสริม) เหมือนผมจะหน้าแตกแถวๆทางเชื่อมนี่แหละ คราวนี้ไม่มีคนมาขัด จัดมึนแบบเต็มเม็ดเลยรอบนี้
ก็...ถ้าหากพวกคุณทั้งสามได้อ่านบทความนี้และยังพอให้อภัยกันได้ก็อยากให้ติดต่อกลับมานะครับ อาจจะทางความเห็นหรือกล่องข้อความก็ได้ แต่ถ้าไม่ก็ช่วยรับคำขอโทษจากใจไปด้วยนะครับ อาจเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับหลายๆคนแต่มันติดค้างในใจผมมากทีเดียว
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านข้อความนี้ มันอาจมึนๆงงๆเพราะผมเองก็เรียบเรียงคำพูดไม่เก่ง หวังว่าจะช่วยกันส่งข้อความนี้หน่อยนะครับ หรือใครมีช่องทางหาคนที่ดีกว่านี้จะแนะนำ ผมก็ขอบคุณมาก
ปล. เหมือนผมจั่วหัวผิดๆ อาจแท็กผิดไป ก็ขออภัยให้ "กระทู้แรก" ด้วยนะครับ
[กระทู้หาคน] ตามหาผู้หญิงที่ถามทางไปโรงแรมปทุมวันปริ๊นเซสวันพฤหัสครับ
ความผิดพลาดที่สมควรแก้ไขได้ง่ายๆกลับประกอบกันจนยากเกินแก้ไข ผมเลยทำได้แต่หวังว่าพวกคุณจะได้เห็นข้อความนี้และให้โอกาสผมได้ขอโทษสักครั้งนะครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ห้างมาบุญครองชั้นสอง บริเวณร้านอุดมเอก(บันไดเลื่อนใหญ่เยื้องไปทางจุดเชื่อมต่อBTS) เวลาก็น่าจะประมาณ19.00น.
ขณะที่ผมกำลังเดินมองนั่นมองนี่ไปเรื่อยก็มีคนสะกิดจากด้านหลังเบาๆ เป็นผู้หญิงสามคนคนแรกเป็นคนเอเชียส่วนอีกสองคนคาดว่าเป็นชาวต่างชาติเดินตามมาห่างๆ
ผมที่เข้าใจว่าเป็นนักท่องเที่ยวเข้ามาถามทางก็เตรียมฟุตฟิตฟอไฟเต็มที่ "Can I help you?" นี่เกือบลั่นให้ตัวเองหน้าแตก โชคดีเธอกล่าวออกมาก่อน "ขอโทษค่ะน้อง โรงแรมปทุมวันปริ๊นเซสไปทางไหนคะ" ชัดเจนครับ คนไทยแน่ๆ มึนงงสมองนี่ตื้อไปชั่วขณะบอกทางผิดๆถูกๆ ด้วยความที่ผมเป็นนักศึกษาที่เดินเที่ยวรอบๆไม่บ่อยนัก ใช้เวลาคิดพอสมควรค่อยนึกออกว่าตัวโรงแรมอยู่ถัดไปจากมาบุญครอง ด้วยความที่ไม่แน่ใจว่าชั้นนั้นมีทางเขื่อมไปรึเปล่า ความที่ไม่แม่นเรื่องข้อมูลทำให้ผมลำบากใจนิดๆ แต่จะให้บอกไปตามมีตามเกิดก็ใช่ที่ หรือให้ถามคนอื่นใกล้ๆอาจจะดีกว่าหรือไม่ เลยถามเขาไปว่า
"มันอยู่เลยมาบุญครองไปครับ แต่ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่ามีทางเชื่อมที่ชั้นนี้ไหมแต่ถ้าลงไปชั้นหนึ่งนี่มีทางไปแน่ๆ กล้าให้ผมพาไปไหมครับ"
"..ก็ดีนะ"
"งั้นเราจะหลงไปด้วยกัน"
เธอหัวเราะ
หลังจากนั้นพวกเราได้คุยกันเล็กน้อย จนในที่สุดก็มาถึงทางเชื่อมจนได้ (ไม่รู้ทำไมเหมือนผมจะทำให้พวกเขาช้าลงยังไม่ก็ไม่รู้แฮะ ไม่มั้ง) พอส่งเขาที่ทางเชื่อมเธอกับเพื่อนก็ขอบคุณตามปกติ ผมยิ้มให้ หันหลังจากมา เธอก็เรียกผมอีกครั้ง แล้วเราก็แลกไลน์กัน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นความผิดพลาด ด้วยความที่ผมเป็นพวกไม่ชอบจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองก็จำไอดีไลน์ไม่ได้ จึงขอให้ใช้QRแทนแต่แบตก็ดันหมด เขาเลยเปลี่ยนไปขอเบอร์ผมแทน หลังจากผมให้เบอร์เสร็จก็แยกย้ายกันไม่น่ามีปัญหาอะไร พอกลับมาถึงบ้านจึงรู้ว่าให้เบอร์ผิด จนไม่เหลือช่องทางติดต่อได้เลย นั่นจึงเป็นที่มาของกระทู้นี้ครับ
สำหรับใครที่สงสัยว่าเป็นตัวเอง นี่เป็นข้อมูลที่ผมได้บอกไปครับ
1. ชั้นปี
2. สถานศึกษา + คณะ
3. ชื่อเล่น
4. ความถี่ในการเดินแถวๆนั้น
5. เบอร์โทรศัพท์ผิดๆ
6. (เสริม) เหมือนผมจะหน้าแตกแถวๆทางเชื่อมนี่แหละ คราวนี้ไม่มีคนมาขัด จัดมึนแบบเต็มเม็ดเลยรอบนี้
ก็...ถ้าหากพวกคุณทั้งสามได้อ่านบทความนี้และยังพอให้อภัยกันได้ก็อยากให้ติดต่อกลับมานะครับ อาจจะทางความเห็นหรือกล่องข้อความก็ได้ แต่ถ้าไม่ก็ช่วยรับคำขอโทษจากใจไปด้วยนะครับ อาจเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับหลายๆคนแต่มันติดค้างในใจผมมากทีเดียว
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านข้อความนี้ มันอาจมึนๆงงๆเพราะผมเองก็เรียบเรียงคำพูดไม่เก่ง หวังว่าจะช่วยกันส่งข้อความนี้หน่อยนะครับ หรือใครมีช่องทางหาคนที่ดีกว่านี้จะแนะนำ ผมก็ขอบคุณมาก
ปล. เหมือนผมจั่วหัวผิดๆ อาจแท็กผิดไป ก็ขออภัยให้ "กระทู้แรก" ด้วยนะครับ