คือที่บ้านผมเป็นร้านขายของเล็กๆ แล้วมักจะมีลูกค้าพนักงานในซอยส่วนใหญ่มาซื้อของแล้วข้างบ้านเนี่ยไม่ถูกกันกับแม่ผม ละทีนี้ข้างบ้านเค้ามีญาติและมักจะคุยกับป้าข้างบ้านค่อนข้างนานทีนี้เค้าทำบ่อยถึงกับไม่มีความเกรงใจกันเลย บ้านผมเป็นร้านค้าเวลาลูกค้าจะขับรถขับมอเตอร์ไซมาซื้อของก็ต้องจอดไกลกว่านั้น ซึ่งทำให้ทางร้านไม่สะดวกบริการลูกค้าขาประจำ และคนขับรถคันนี้แม่ผมก็จำได้ว่ามาจอดแบบนี้บ่อย บางทีก็ต่อว่าแต่เค้าเงียบไม่รับฟังอะไร ทำธุระเสร็จจึงจะขับรถออกไปซึ่งค่อนข้างนาน

แล้ววันนี้แกมาอีก แกมาทำเหมือนที่เคยทำแม่ผมก็ออกไปหน้าร้านแล้วถามหาเจ้าของรถ เพราะจอดมาสักพักแล้วและจอดแบบปิดหน้าร้าน ผมจึงลงไปถ่ายรูปรถสักพักป้าข้างบ้านก็เรียกเจ้าของรถมาว่ามีคนถ่ายรูปรถ เจ้าของรถรีบวิ่งมาและถามผมว่ามีอะไรกัน ผมจึงอธิบายว่า ป้าจอดรถแบบนี้ไม่ได้นะครับ จอดแบบนี้มันปิดหน้าร้านค้า บ้านผมเดือดร้อนครับ เค้าจึงบอกกับผมว่าป้าไม่ได้มาบ่อยหรอก ผมจึงถามกลับว่า อ้าวป้าไม่เดือดร้อนนิครับ ป้าก็พูดได้สิ จากนั้นแม่ผมจึงตะโกนออกมาว่าเกะกะหน้าร้านค้าโว้ย
เค้าจึงบอกว่าอะไรแค่นี้เอง

ลองดูการกระทำสิครับคนเรา อยู่ร่วมโลกกันแล้วป้าก็ไม่รู้จักแม่ผมป้าเป็นญาติบ้านนั้นทำไมไม่ไปจอดบ้านนั้นละครับ?

คือไม่รู้เจตนาป้านะครับแต่ป้าทำแบบนี้บ่อยแล้วลูกค้ามาจอดซื้อของไม่ได้หรือไม่สะดวก ร้านผมก็ขาดรายได้ที่ควรจะได้สิครับ