เคยมีคนที่ลืมไม่ลงกันบ้างไหมคะ

วันนี้นังดูละครเรื่องเคหาสดาวย้อนหลังแล้วได้ฟังเพลง โชคชะตา มันก็ทำให้คิดถึงใครคนหนึ่ง ในช่วงอายุ 17 ได้พบเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เป็นคนที่เราชอบตั้งแต่แรกเห็น จนตอนที่จะเรียนจบเค้าก็บอกว่าเราเค้าชอบเราตั้งแต่ที่เจอครั้งแรกเหมือน คนที่ไม่ได้คบกันเพราะมีเรื่องเข้าใจผิดตลอดเวลาจนย้ายไปเรียนคนละจังหวัด  แต่ก็แปลกที่เรามักจะเจอกันในวันสำคัญเกือบทุกเทศกาลตลอด3ปี ทั้งที่ช่วงหลังเรียนกันคนละจังหวัด ตอนอายุ20เราเคยนั่งจับมือกันอยู่ริมถนนห้าหอพักตั้งแต่เที่ยงคืนถึงตีสี่จนมือชื้นเหงื่อ เคยยอมรับด้วยกันว่าเราเคยอกหัก เคยร้องไห้เพราะอีกฝ่าย เคยแอบมอง เคยแอบเดินตามหลังกัน  แต่เราไม่เคยได้คบกัน
ครั้งหนึ่งที่เราทำงานที่กรุงเทพแล้ว เราไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ก็บังเอิญเจอกับเค้า ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างหลัง อึ้งมากที่บังเอิญเจอกันอีก เค้ามากับเพื่อนๆ และเพื่อนผู้หญิงที่ดูเหมือนกำลังจีบกัน เราเห็นแบบนั้นก็เจ็บนะเลยดื่มไปเยอะพอมึน ๆ กล้าเต้นก็รู้สึกว่ามีคนจับมือ แล้วก็เป็นเค้าเราจับมือกันตลอดเลย เหมือนคืนวันวาเลนไทน์ตอนเราอายุ20ตอนนนั้นเป็นครั้งแรกที่เราจับมือกัน  ทึ่จริงเราก็บังเอิญเจอกันหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็เหมือนเดิม เหมือนมีเรื่องที่อยากจะพูดมากมายแต่เอาเข้าจริงก็ไม่รู้จะพูดอะไร

ถึงไม่เคยคบกัน แต่ก็รู้สึกว่าคนๆนี้คือคนพิเศษไม่รู้ทำไม