ความรักที่ยากจะเข้าใจสุดท้ายคือผิดหวังทั้งคู่ทั้งที่รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเป็นไปไม่ได้ จะทำไงดี
เมื่อประมาณเดือน พ.ย. ปี 2557 มีชาย หญิง คู่หนึ่ง
ทั้งคู่พบกันที่โรงเรียนนายสิบทหารบก ฝ่ายหญิงไปเยี่ยมแฟนที่เป็นนักเรียนนายสิบ ส่วนฝ่ายชายเป็นครูฝึกที่อายุไล่ๆๆกับนักเรียนเพราะเป็นสิบโทที่พึงจบมาใหม่ๆ
หญิงมีแฟนแล้ว คบกับแฟนมา 3 ปี เกลือบ 4 ปี ห่างกันกับแฟนเพราะแฟนไปเรียนเป็นนายสิบ
ส่วนฝ่ายชายโสดไม่มีใครเป็นผู้ชายติสๆ ออกแนวผู้ หญิงๆ และที่สำคัญเป็นครูฝึกของแฟนฝ่ายหญิงด้วย
หลังจากวันนั้นฝ่ายชาย(ครูฝึก)และฝ่ายหญิง ก็ได้พูดคัย แชทกันทุกวัน ตอนแรกฝ่ายหญิงก็คุยสอบถามเรื่องการเป็นอยู่ของแฟน ฝ่ายชายก็พูดคุยในนามครูฝึก คุยไปคุยมา จนสนิทกันและคุยกันทางไลน์และเฟรสทุกวัน ไม่มีวันไหนที่ไม่คุยกัน และ ทั้งคู่ก็ได้เจอกันอีก ได้ไปกินข้าวด้วยกัน ไปปันจักรยานด้วยกัน ถ่ายรูปด้วยกันแบบน่ารักๆ และมีมุกเสี่ยวหยอดใส่กันตลอด เฟรสไทม์หากันทุกคืน ก่อนนอนต้องคุยกันเป็นกิจววัตรประจำวัน จนทั้งคู่เริ่มรู้สึกดีให้กันมากขึ้นแต่ต่างฝ่ายต่างปากแข็งไม่ยอมพูดว่าชอบกัน ทั้งที่ทั้งคู่เป็นห่วงกันและกันมากๆ ฝ่ายชายจะโทปลุกฝ่ายหญิงทุกวัน ถามทุกปัญหาที่เกิดขึ้น จนรู้สึกดีต่อกันมากๆ แต่ถูกขีดเส้นขั้นด้วยคำที่ว่าฝ่ายหญิงมีแฟนแล้วและฝ่ายชายเองก็มีเพื่อคุยแล้ว
จนตอนนี้เป็นปัญหาของทั้งคู่คือยังไงก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน ดังนั้นจะทำยัไงดีควรจะหยุดไว้แค่นี้หรือไปต่อ
ต่างคนก็รู้อยู่แล้วว่าตอนจบมันจะเป็นยังไง เพราะสุดท้ายมันก็แค่เพื่อนกัน ดั้งนั้นควรบอกตัวเองเสมอว่าอย่าเสียเวลาเลยหรือไงดี
แต่ทั้งคู่ก็ไม่อยากให้ใครหายไปจากกัน #ควรจะทำไงดีหยุดหรือไปต่อ แล้วถ้าทั้งคู่หยุดควรจะหยุดแบบไหน หายไปจากกันหรือคงไว้แต่ลดความรู้สึกลงมา
ขอความคิดเห็นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ใสใส
ถ้ารู้ว่าสุดท้ายก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน ควรจะเลิกติดต่อกันไปเลยดีไหม?
เมื่อประมาณเดือน พ.ย. ปี 2557 มีชาย หญิง คู่หนึ่ง
ทั้งคู่พบกันที่โรงเรียนนายสิบทหารบก ฝ่ายหญิงไปเยี่ยมแฟนที่เป็นนักเรียนนายสิบ ส่วนฝ่ายชายเป็นครูฝึกที่อายุไล่ๆๆกับนักเรียนเพราะเป็นสิบโทที่พึงจบมาใหม่ๆ
หญิงมีแฟนแล้ว คบกับแฟนมา 3 ปี เกลือบ 4 ปี ห่างกันกับแฟนเพราะแฟนไปเรียนเป็นนายสิบ
ส่วนฝ่ายชายโสดไม่มีใครเป็นผู้ชายติสๆ ออกแนวผู้ หญิงๆ และที่สำคัญเป็นครูฝึกของแฟนฝ่ายหญิงด้วย
หลังจากวันนั้นฝ่ายชาย(ครูฝึก)และฝ่ายหญิง ก็ได้พูดคัย แชทกันทุกวัน ตอนแรกฝ่ายหญิงก็คุยสอบถามเรื่องการเป็นอยู่ของแฟน ฝ่ายชายก็พูดคุยในนามครูฝึก คุยไปคุยมา จนสนิทกันและคุยกันทางไลน์และเฟรสทุกวัน ไม่มีวันไหนที่ไม่คุยกัน และ ทั้งคู่ก็ได้เจอกันอีก ได้ไปกินข้าวด้วยกัน ไปปันจักรยานด้วยกัน ถ่ายรูปด้วยกันแบบน่ารักๆ และมีมุกเสี่ยวหยอดใส่กันตลอด เฟรสไทม์หากันทุกคืน ก่อนนอนต้องคุยกันเป็นกิจววัตรประจำวัน จนทั้งคู่เริ่มรู้สึกดีให้กันมากขึ้นแต่ต่างฝ่ายต่างปากแข็งไม่ยอมพูดว่าชอบกัน ทั้งที่ทั้งคู่เป็นห่วงกันและกันมากๆ ฝ่ายชายจะโทปลุกฝ่ายหญิงทุกวัน ถามทุกปัญหาที่เกิดขึ้น จนรู้สึกดีต่อกันมากๆ แต่ถูกขีดเส้นขั้นด้วยคำที่ว่าฝ่ายหญิงมีแฟนแล้วและฝ่ายชายเองก็มีเพื่อคุยแล้ว
จนตอนนี้เป็นปัญหาของทั้งคู่คือยังไงก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน ดังนั้นจะทำยัไงดีควรจะหยุดไว้แค่นี้หรือไปต่อ
ต่างคนก็รู้อยู่แล้วว่าตอนจบมันจะเป็นยังไง เพราะสุดท้ายมันก็แค่เพื่อนกัน ดั้งนั้นควรบอกตัวเองเสมอว่าอย่าเสียเวลาเลยหรือไงดี
แต่ทั้งคู่ก็ไม่อยากให้ใครหายไปจากกัน #ควรจะทำไงดีหยุดหรือไปต่อ แล้วถ้าทั้งคู่หยุดควรจะหยุดแบบไหน หายไปจากกันหรือคงไว้แต่ลดความรู้สึกลงมา
ขอความคิดเห็นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ใสใส