พอดีวันนี้พาลูกสาวไปเดินตลาดนัด แล้วบังเอิญเจอคนข้างบ้านเค้าไปขายเสื้อผ้าญี่ปุ่นมือสอง เราก็ไม่รอช้า รีบอุ้มลูกสาวปรี่เข้าไปหา
เรา : ขายดีมั้ยคะ
นาง : ก็ดี เหลือแค่เนี้ย
นางชี้ไปทางกองเสื้อผ้าที่กองบนเสื่อ (หน้านางเพลียมาก) แล้วเราก็กำลังจะพาลูกไปทางอื่น เพราะเห็นมีลูกค้าเข้ามาดูผ้า แต่นางก็พูดขึ้นว่า
นาง : เนี้ย มีกางเกงไซส์เอ็ม น้องน่าจะใส่ได้
พร้อมกับชี้ไปที่กางเกงลายสก๊อตขาวดำ
เรา : แบบนี้มีแล้วสองตัว ลายเดียวกันเลย
นาง : แหม!!!! (เสียงแหลม) มีแล้วเป็นของญี่ปุ่นรึป่าวหล่ะ
พูดเสียงดัง พร้อมชักสีหน้ามาใส่เรา แล้วก็สะบัดบ๊อบจากเราไป เก็บสายไฟ เรียกว่ากระชากสายไฟดีกว่าค่ะ ไม่มองหน้าเราเลย ตอนนั้นเรารู้สึกตัวชา หน้าชาไปหมด เลยพาลูกเดินไปทางอื่น เราเข้าใจนะว่าของที่นางขายเป็นของดี เพราะนางโฆษณาสรรพคุณ ตลอดเวย์ ยี่ห้อนั้น ยี่ห้อนี้ ของในห้างอย่างนั้น ของมาจากญี่ปุ่นอย่างนี้ ตอนขับรถกลับบ้านยังพยายามนึกว่าเราพูดอะไรผิด หรือพูดอะไรไม่ดีออกไปรึป่าว เค้าเลยไม่พอใจ ก็ป่าวนะ จากความสงสัยในใจ มันกลับกลายเป็นความคั่งแค้น อยากจะแก้แค้น ให้สาสม คอยดูนะถ้าลูกแกมาบ้านชั้น ชั้นจะแกล้งหยิกลูกแก ความคิดชั่วร้ายฝั่งมารเริ่มเข้ามาในหัว จะเอาคืนยังไงดี เพราะรู้สึกเสียหน้า เสียความรู้สึกมาก
- จะแกล้งลูกแก
- จะไม่อุดหนุนเสื้อผ้าที่แกเอามาขาย (ปกติซื้อประจำ ซื้อทีละเยอะ ๆ ด้วย ไม่ต่ำกว่า 300 - 500)
- จะไม่ยิ้ม ไม่ทักแกอีก
- ถ้าแกตากผ้าไว้หน้าบ้าน ฝนตกชั้นก็จะไม่เรียก เอาน้ำฉีดซ้ำด้วย
หึหึ คอยดูสิ
เมื่อกลับถึงบ้านความคั่งแค้นยังไม่หมด แต่หน้าที่แม่ต้องมาก่อน หาข้าวหาปลาให้ลูกกิน แต่อารมณ์ยังมาคุ สักพักได้ยินเสียงนึงเรียก "น้าขา เปิดประตูให้หน่อยค่ะ" หึ ลูกนางมาเกาะรั้วบ้านเรียก "เสร็จแน่!!!!" เราเดินไปเปิดประตู พร้อมทำตามแผนเอาให้สาสม ด้วยความแค้นที่สั่งสมมา
"หนูกินข้าวรึยังลูก มามา มากินกับน้อง" หาข้าวหาปลาให้ลูกนางกินเสร็จสรรพเรียบร้อย ทั้งของคาวของหวาน น้ำผลไม้ปั่น อิ่มแปล้แกล้งลูกเราร้องไห้ แล้วก็วิ่งออกจากบ้านไป
ปวดตับกับตัวเอง สาสมมั้ยหล่ะ @$^&

)*^$@@! หึ
วิธีเอาคืน อย่างสาสม!!!!
เรา : ขายดีมั้ยคะ
นาง : ก็ดี เหลือแค่เนี้ย
นางชี้ไปทางกองเสื้อผ้าที่กองบนเสื่อ (หน้านางเพลียมาก) แล้วเราก็กำลังจะพาลูกไปทางอื่น เพราะเห็นมีลูกค้าเข้ามาดูผ้า แต่นางก็พูดขึ้นว่า
นาง : เนี้ย มีกางเกงไซส์เอ็ม น้องน่าจะใส่ได้
พร้อมกับชี้ไปที่กางเกงลายสก๊อตขาวดำ
เรา : แบบนี้มีแล้วสองตัว ลายเดียวกันเลย
นาง : แหม!!!! (เสียงแหลม) มีแล้วเป็นของญี่ปุ่นรึป่าวหล่ะ
พูดเสียงดัง พร้อมชักสีหน้ามาใส่เรา แล้วก็สะบัดบ๊อบจากเราไป เก็บสายไฟ เรียกว่ากระชากสายไฟดีกว่าค่ะ ไม่มองหน้าเราเลย ตอนนั้นเรารู้สึกตัวชา หน้าชาไปหมด เลยพาลูกเดินไปทางอื่น เราเข้าใจนะว่าของที่นางขายเป็นของดี เพราะนางโฆษณาสรรพคุณ ตลอดเวย์ ยี่ห้อนั้น ยี่ห้อนี้ ของในห้างอย่างนั้น ของมาจากญี่ปุ่นอย่างนี้ ตอนขับรถกลับบ้านยังพยายามนึกว่าเราพูดอะไรผิด หรือพูดอะไรไม่ดีออกไปรึป่าว เค้าเลยไม่พอใจ ก็ป่าวนะ จากความสงสัยในใจ มันกลับกลายเป็นความคั่งแค้น อยากจะแก้แค้น ให้สาสม คอยดูนะถ้าลูกแกมาบ้านชั้น ชั้นจะแกล้งหยิกลูกแก ความคิดชั่วร้ายฝั่งมารเริ่มเข้ามาในหัว จะเอาคืนยังไงดี เพราะรู้สึกเสียหน้า เสียความรู้สึกมาก
- จะแกล้งลูกแก
- จะไม่อุดหนุนเสื้อผ้าที่แกเอามาขาย (ปกติซื้อประจำ ซื้อทีละเยอะ ๆ ด้วย ไม่ต่ำกว่า 300 - 500)
- จะไม่ยิ้ม ไม่ทักแกอีก
- ถ้าแกตากผ้าไว้หน้าบ้าน ฝนตกชั้นก็จะไม่เรียก เอาน้ำฉีดซ้ำด้วย
หึหึ คอยดูสิ
เมื่อกลับถึงบ้านความคั่งแค้นยังไม่หมด แต่หน้าที่แม่ต้องมาก่อน หาข้าวหาปลาให้ลูกกิน แต่อารมณ์ยังมาคุ สักพักได้ยินเสียงนึงเรียก "น้าขา เปิดประตูให้หน่อยค่ะ" หึ ลูกนางมาเกาะรั้วบ้านเรียก "เสร็จแน่!!!!" เราเดินไปเปิดประตู พร้อมทำตามแผนเอาให้สาสม ด้วยความแค้นที่สั่งสมมา
"หนูกินข้าวรึยังลูก มามา มากินกับน้อง" หาข้าวหาปลาให้ลูกนางกินเสร็จสรรพเรียบร้อย ทั้งของคาวของหวาน น้ำผลไม้ปั่น อิ่มแปล้แกล้งลูกเราร้องไห้ แล้วก็วิ่งออกจากบ้านไป
ปวดตับกับตัวเอง สาสมมั้ยหล่ะ @$^&