ข้างบ้านผม เมื่อก่อนเป็นสวนกล้วย และเจ้าของที่ก็ขายครับ ทีแรกบ้านผมก็นึกว่า จะสร้างบ้าน เผื่อมีเพื้อนบ้านสวยๆ ก็เปล่า กลายเป็นตึกเหมือนอพาร์ทเมนต์ 4 ชั้น มีช่องประตู หน้าต่าง แต่ไม่มีบานประตูหน้าต่าง ที่สุดก็กลายเป็นแคมป์คนงานเสียงั้น แถมไม่จ่ายค่าไฟ เค้าตัดไฟเรียบร้อย

ไอ้หัวหน้าของคนงานเป็นคนไทยครับ มันก็บอกว่า มีอะไรก็บอกได้นะ ฯลฯ แต่พฤติกรรมคนงานแล้ว ไม่อยากเปลืองตัวแท้ ร่ายเป็นข้อได้แบบนี้ครับ

1 ทะเลาะกันเสียงดัง ตบตีกัน กลางค่ำกลางคืนไม่เว้น
2 วันดีคืนดี บีบแตรรถเครื่อง ยาววววว เป็นนาที หนวกหู
3 ดึกๆบางวัน เล่นป๊อกเด้ง ลุ้นกันเสียงดัง
4 พวกมันรับงานพวกเกรดพื้นที่ ขนดิน ฯลฯ เช้ามืด 05.30 สตาร์ทเครื่อง อุ่นเครื่อง กลัวอุ่นนาน เบิ้ลรถ รถไถ รถหกล้อ บางที 23.00 เอาอีก


อยู่อย่างรำคาญล่ะครับ จนอาทิตย์ที่แล้ว มันเผายางรถยนต์ครับ ผมไม่อยู่บ้าน แต่แม่บอกว่า ไฟลุกสูงมากๆ เกิน 4-5 เมตรแน่นอน

จนชาวบ้านเค้าโทรเรียกดับเพลิง ตำรวจ กู้ภัย มากันครบ คนเต็มซอย (ไฟมาไม่ถึงบ้านผมหรอกครับ)

สุดท้าย ตำรวจเลยรู้พฤติกรรมพวกนี้ และเจอไอ้เจ้าหัวหน้าคนงานด้วย โดยมีการตักเตือนให้ควบคุมพฤติกรรมคนงาน ตามที่บอกเป็นข้อๆนี่แหละครับ และตำรวจบอกว่ามีอะไรแจ้งเลย

จากวันนั้นมา เงียบสบายหูมากๆ

จริงๆคนในซอยมีแค่ 3 หลังคาเรือนครับ ไม่รวมคนงาน เราไม่ค่อยอยากยุ่ง เพราะเราคนพื้นที่ แต่พวกคนงานนี่ มาจา่กที่อื่น มันก่อวีรกรรมอะไรมันก็หนีกลับได้ แต่เราต้องอยู่ที่นี่

ผมคิดเองว่า บางส่วนอาจจะมาผิดกฎหมายก็ได้ครับ พอผ่านเหตุวันนั้น หายไปหลายคน อาจจะโดนเช็ดเม็ดไปแล้วมั้ง


แต่วันก่อนครับ หมาในแคมป์ตาย

มันเผาหมาครับ ไม่ฝัง อยากถามทันเหลือเกินว่า เมิงไม่มีจอบเสียมเรอะ แทนที่จะฝัง ดันเผาให้เหม็นขนหมา

แต่แค่พวกนี้เงียบได้ก็ดีใจแล้วครับ