ทุกคนมีประสบการณ์คำว่า "เพื่อน" เป็นแบบไหนครับ? ยังเป็นเพื่อนแท้ เพื่อนตายอยู่หรือเปล่า? หรือว่าเป็นแค่ "คนรู้จัก"
วันนี้ผมมีประสบการณ์ คำว่า "เพื่อน" มาเล่าให้ฟัง หากซ้ำกับใคร ผมก็ขออภัยด้วยนะครับ เพราะเรื่องที่ผมจะเล่านี้ เป็นเรื่องที่ผมประสบพบเจอมา
ผมเชื่อว่าทุกคนก็มีเฟสบุค และเฟสบุคก็ถือว่าเป็นแหล่งรวมเพื่อนๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ หรือเพื่อนที่ไม่รู้จัก ผมไม่รู้นะว่าเฟสบุคของคุณเก็บเพื่อนแบบไหนบ้าง แต่สำหรับผมแล้ว ผมจะเก็บเฉพาะเพื่อนที่ผมรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสมัยอนุบาลจนถึงเพื่อนปัจจุบัน หรือแม่กระทั้งเพื่อนร่วมงาน ร่วมชะตากรรมที่เคยเจอกัน ผมขอเล่าเป็นเคสเคสไปเลยนะครับ
เคสแรก
เป็นเพื่อนสมัยมัธยมครับ คือเราไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะเราอยู่กันคนละกลุ่มครับ และเราก็มีเฟสเขาครับ แต่เรากับกับก็ไม่เคยได้คุยกันเลยนะครับ ประมาณว่าเป็นเพื่อนที่เคยรู้จักกันครับ เวลาเราโพสรูป หรือว่าสถานะไรลงไปในเฟส เขาไม่เคยกดไลค์ ไม่เคยคอมเม้นไรเลยในเฟสเรา มีแต่เราที่ไปกดไลค์เฟสเขา และให้กำลังใจเขา(เล็กๆน้อยๆ)เวลาเขาท้อ วันหนึ่งครับ เขาทักผมมาว่า "เพื่อนเป็นไงบ้าง" ,"แกทำงานอะไรที่ไหน?", "รายได้แกดีไหม?" ผมตอบก็เขาด้วยความดีใจครับ และประหลาดใจที่เพื่อนเก่าทักมา ซึ่งร้อยวันพันปีไม่เคยทักมาเลย ไม่มีแม้แต่เข้ามากดไลค์รูปโปรไฟล์ แล้วความรู้สึกดีนั้นก็กมดไปด้วยเจตนาที่เขากำลังสื่อครับ ที่เขาทักมาหาผมก็คือ เขาต้องการชวนผมไปทำประกันกับเขาครับ (โถ!! ทำไปได้) ตอนนั้นอารมณ์ผมพลิกเลยครับ จากรู้สึกดีกลายเป็นรู้สึกแย่ทันที
เคสที่ต่อมา
เป็นเพื่อนสมัยมัธยมเหมือนกันครับ แต่เป็นเพื่อนสนิทกันหน่อย เพราะนั่งใกล้กันเวลาเรียน และอยู่ในกลุ่มเดียวกัน และผมก็มีเฟสเขา และได้คุยกับเขาอยู่บ้าง แต่นาาาาาาาานคุยครั้งครับ ซึ่งจากคนก่อนหน้านี้ที่ไม่เคยคุยกันเลย สำหรับเพื่อนคนนี้ก็ถามเหมือนกันกับคนเมื่อกี๊เลยครับ แต่จะต่างกันตรงที่ เขาจะถามว่า "อยากรวยไหม?" ผมก็คิดในใจนะ ใครบ้างไม่อยากรวย จริงไหม? อิอิ แล้วเขาก็ชวนผมไปทำงานกับเขา ไปเป็นลูกทีมของเขา แน่นอนครับงานแบบนี้เป็นไรไปไม่ได้ครับนอกจากขายตรง ซึ่งผมก็เคยทำแล้ว มันไม่เวิรค์ มันไม่เหมาะสำหรับผม และผมก็ได้ปฏิเสธน้ำใจเขาไปแบบไม่ให้เสียเพื่อน
เคสต่อมาอีกครับ สำคัญเลย
เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่เคยรู้จักผ่านๆนะครับ ไม่ค่อยสนิทกัน เป็นเพื่อนที่เคยเจอกันตอนรับจ๊อบเล็กน้อยๆ ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เขาเข้ามาคุยด้วย ทำเป็นชมอย่างนั้นอย่างนี้ แต่เจตนาเขาก็คือ ต้องการยืมตังค์ แต่ปมก็ปฏิเสธเขาไปนะครับ เพราะ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่หาเช้ากินค่ำ ทำงานหาเงินไปวันๆ ไม่มีเงินพอที่จะให้ใครเขายืมหลอก
เรื่องที่ผมเล่าก็มีแค่นี้แหล่ะครับ ผมรู้สึกแย่มาก เวลาเปลี่ยนอะไรๆๆก็เปลี่ยนไปด้วย แม้แต่มิตรภาพ เช่น คำว่า "เพื่อน" ก็เปลี่ยนไปด้วย สำหรับผม คำว่า " เพื่อน" เขาจะใช้ก็ต่อเมื่อเรามีประโยชน์ต่อเขาครับ แต่สำหรับเราเพื่อนคือ สิ่งที่เราให้ใครไปแล้วไม่เคยได้กลับคืน
ปล. เชื่อไหมครับว่า เวลาที่ผมประสบความสำเร็จอย่างเช่น รับปริญญา ไม่มีเพื่อนคนไหนที่มาแสดงความยินดีให้ผมเลยครับ แม้แต่ผมโพสภาพลงในเฟสบุคก็ไม่เห็นมีเพื่อนเก่าคนไหนมาแสดงความยินดีให้เชยครับ หรือแม้ตอนที่ผมมีความทุกข์ ไม่มีเพื่อนคนไหนออกมาให้ความช่วยเหลือเลยครับ แม้กระทั้งถ้อยคำให้กำลังใจก็ยังไม่มีเลย
เวลาเปลี่ยน นิยามคำว่า "เพื่อน" ก็เปลี่ยน
วันนี้ผมมีประสบการณ์ คำว่า "เพื่อน" มาเล่าให้ฟัง หากซ้ำกับใคร ผมก็ขออภัยด้วยนะครับ เพราะเรื่องที่ผมจะเล่านี้ เป็นเรื่องที่ผมประสบพบเจอมา
ผมเชื่อว่าทุกคนก็มีเฟสบุค และเฟสบุคก็ถือว่าเป็นแหล่งรวมเพื่อนๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ หรือเพื่อนที่ไม่รู้จัก ผมไม่รู้นะว่าเฟสบุคของคุณเก็บเพื่อนแบบไหนบ้าง แต่สำหรับผมแล้ว ผมจะเก็บเฉพาะเพื่อนที่ผมรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสมัยอนุบาลจนถึงเพื่อนปัจจุบัน หรือแม่กระทั้งเพื่อนร่วมงาน ร่วมชะตากรรมที่เคยเจอกัน ผมขอเล่าเป็นเคสเคสไปเลยนะครับ
เคสแรก
เป็นเพื่อนสมัยมัธยมครับ คือเราไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะเราอยู่กันคนละกลุ่มครับ และเราก็มีเฟสเขาครับ แต่เรากับกับก็ไม่เคยได้คุยกันเลยนะครับ ประมาณว่าเป็นเพื่อนที่เคยรู้จักกันครับ เวลาเราโพสรูป หรือว่าสถานะไรลงไปในเฟส เขาไม่เคยกดไลค์ ไม่เคยคอมเม้นไรเลยในเฟสเรา มีแต่เราที่ไปกดไลค์เฟสเขา และให้กำลังใจเขา(เล็กๆน้อยๆ)เวลาเขาท้อ วันหนึ่งครับ เขาทักผมมาว่า "เพื่อนเป็นไงบ้าง" ,"แกทำงานอะไรที่ไหน?", "รายได้แกดีไหม?" ผมตอบก็เขาด้วยความดีใจครับ และประหลาดใจที่เพื่อนเก่าทักมา ซึ่งร้อยวันพันปีไม่เคยทักมาเลย ไม่มีแม้แต่เข้ามากดไลค์รูปโปรไฟล์ แล้วความรู้สึกดีนั้นก็กมดไปด้วยเจตนาที่เขากำลังสื่อครับ ที่เขาทักมาหาผมก็คือ เขาต้องการชวนผมไปทำประกันกับเขาครับ (โถ!! ทำไปได้) ตอนนั้นอารมณ์ผมพลิกเลยครับ จากรู้สึกดีกลายเป็นรู้สึกแย่ทันที
เคสที่ต่อมา
เป็นเพื่อนสมัยมัธยมเหมือนกันครับ แต่เป็นเพื่อนสนิทกันหน่อย เพราะนั่งใกล้กันเวลาเรียน และอยู่ในกลุ่มเดียวกัน และผมก็มีเฟสเขา และได้คุยกับเขาอยู่บ้าง แต่นาาาาาาาานคุยครั้งครับ ซึ่งจากคนก่อนหน้านี้ที่ไม่เคยคุยกันเลย สำหรับเพื่อนคนนี้ก็ถามเหมือนกันกับคนเมื่อกี๊เลยครับ แต่จะต่างกันตรงที่ เขาจะถามว่า "อยากรวยไหม?" ผมก็คิดในใจนะ ใครบ้างไม่อยากรวย จริงไหม? อิอิ แล้วเขาก็ชวนผมไปทำงานกับเขา ไปเป็นลูกทีมของเขา แน่นอนครับงานแบบนี้เป็นไรไปไม่ได้ครับนอกจากขายตรง ซึ่งผมก็เคยทำแล้ว มันไม่เวิรค์ มันไม่เหมาะสำหรับผม และผมก็ได้ปฏิเสธน้ำใจเขาไปแบบไม่ให้เสียเพื่อน
เคสต่อมาอีกครับ สำคัญเลย
เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่เคยรู้จักผ่านๆนะครับ ไม่ค่อยสนิทกัน เป็นเพื่อนที่เคยเจอกันตอนรับจ๊อบเล็กน้อยๆ ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เขาเข้ามาคุยด้วย ทำเป็นชมอย่างนั้นอย่างนี้ แต่เจตนาเขาก็คือ ต้องการยืมตังค์ แต่ปมก็ปฏิเสธเขาไปนะครับ เพราะ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่หาเช้ากินค่ำ ทำงานหาเงินไปวันๆ ไม่มีเงินพอที่จะให้ใครเขายืมหลอก
เรื่องที่ผมเล่าก็มีแค่นี้แหล่ะครับ ผมรู้สึกแย่มาก เวลาเปลี่ยนอะไรๆๆก็เปลี่ยนไปด้วย แม้แต่มิตรภาพ เช่น คำว่า "เพื่อน" ก็เปลี่ยนไปด้วย สำหรับผม คำว่า " เพื่อน" เขาจะใช้ก็ต่อเมื่อเรามีประโยชน์ต่อเขาครับ แต่สำหรับเราเพื่อนคือ สิ่งที่เราให้ใครไปแล้วไม่เคยได้กลับคืน
ปล. เชื่อไหมครับว่า เวลาที่ผมประสบความสำเร็จอย่างเช่น รับปริญญา ไม่มีเพื่อนคนไหนที่มาแสดงความยินดีให้ผมเลยครับ แม้แต่ผมโพสภาพลงในเฟสบุคก็ไม่เห็นมีเพื่อนเก่าคนไหนมาแสดงความยินดีให้เชยครับ หรือแม้ตอนที่ผมมีความทุกข์ ไม่มีเพื่อนคนไหนออกมาให้ความช่วยเหลือเลยครับ แม้กระทั้งถ้อยคำให้กำลังใจก็ยังไม่มีเลย