ในชีวิตพึ่งเจอมา2คน ซึ่งน้อยมาก เล่าให้ฟังสนุกๆนะ

ครั้งแรกเลย ขณะกินบุฟเฟ่ห์ชาบูอยู่ ไอเราก็หิว เวลาก็จำกัด
ปกติช่วงแรกของการกิน ทุกคนจะรู้กัน ว่าจะไม่คุยกัน หรือเห็นเพื่อนกำลังกิน จะไม่ถามคำถามที่จะต้องตอบยาวๆเวลากิน
ครั้งนั้นผมโครตอึดอัดเลย เพราะไม่สนิทด้วยนานๆเจอกันครั้ง
กำลังกินอะไรร้อนๆอยู่เต็มปาก นางก็ยิงคำถามไม่หยุดเลย ไม่รู้นางหายใจทางไหน
ผมทำท่าให้ดูว่ากำลังเคี้ยว แต่ไม่ได้พูดอะไร จบเหตุการณ์วันนั้น
ผมก็แทบไม่คุยกับเค้าอีกเลย(คนนี้ไม่สนิทนะ)
เค้าชอบบอกไม่มีเพื่อนกินข้าวด้วย แต่ผมก็ไม่รู้เพราะสาเหตุไรนะ

ครั้งที่สอง เมื่อวานนี้เลย คนนี้พอสนิทหน่อย เพื่อนสมัยมัธยม นัดไปกินส้มตำแซบวัน แถวบ้าน
ข้าวเหนียวเลยครับ มันเคี้ยวยากกว่าข้าวสวยอยู่แล้ว ขณะเริ่มต้นกินเลย (ส่วนใหญ่ช่วงเริ่มต้นกินกะเพื่อนคนอื่นไม่ค่อยมีคนคุยกัน)
"เห้ยเป็นไงบ้างว่ะ ไปทำไรที่ห้างมา" "ได้เจอคนนู๊นบ้างเปล่า" คำถามประมาณว่าจะพะยักหน้าอย่างเดียวไม่ได้ ต้องตอบยาวอะ
ถามไม่มองหน้ากูด้วยนะ กำลังเคี้ยวข้าวเหนียวอยู่โครตยากลำบาก
ก็เลยหยุดกินแล้วบอก "เห้ยกูขอเคี้ยวข้าวก่อนได้มั้ย กูเป็นโรคกระเพาะต้องเคี้ยวให้ละเอียด"
หาว่าเยอะอีก จะกินข้าวห้ามถาม ต้องบอกก่อนจริงๆแล้วปัญหานี้ผมไม่ค่อยเจอเจอแค่สองครั้งเอง กับคนอื่นอาจจะไม่เคยเจอเลยก็ได้  
คราวนี้ผมก็เลยเอาบ้าง พอข้าวเหนียวเข้าปากมันละ ถามเลย "เห้ย งานเป็นไงบ้าง วันนี้ไปไหนมา ถึงมาโผล่แถวนี้ได้"
ผมยิงใส่อีกหลายชุด ก็เลยบอก "คราวนี้เข้าใจยังว่าเวลากิน ไม่ควรถามคำถามอะไรที่ยากลำบาก  จะพูดอะไรเป็น ประโยคบอกเล่า กูก็ฟังอยู่หูกูว่าง แต่ปากกูไม่ว่าง ถ้าจะคุยรอหลังกินอิ่ม"

จบครับ คนที่สองผมสามารถด่ามันได้ แต่คนแรกไม่ ผมไม่สนิทที่จะพูดอย่างนั้น
ก็เลยมาเล่าให้ฟัง เผื่อใครเจอแบบนี้ มาเล่ากันสนุกๆครับ

Tag มนุษย์เงินเดือน เพราะอาจต้องเจอเหตุการณ์กินข้าวกับเพื่อนบ่อย เช่น พักกลางวัน ตอนเย็น