สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่แท็กห้องชานเรือนค่ะ รีวิวภาพครอบครัวคุณแม่ลูกสาม อยากเป็นกำลังใจให้คุณแม่และคุณพ่ออีกหลายๆท่าน ที่กำลังอยู่ในช่วงชีวิตยุ่งเหยิง วุ่นวายขายกะปิ บางท่านอาจจะเป็นเหมือนเราในตอนนั้นคือ เหนื่อยจนท้อ ถ้าได้มองเห็นภาพเหล่านี้อาจจะทำให้มีกำลังใจมองเห็นอนาคตที่สนุกสนานที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า ผ่านจุดนั้นมาได้เมื่อมองย้อนกลับไปจะภูมิใจมากๆค่ะ
  เราเป็นคุณแม่ครั้งแรกตอนอายุ 27ค่ะ แล้วก็คลานตามๆกันมาเลย อายุ 29 และอายุ30 สรุปว่าปิดจ็อบตอนอายุ30 ช่วงที่ลูกยังเล็กๆช่วยเหลือตัวเองยังไม่ได้ซักคนเป็นช่วงที่อันตรายที่สุดค่ะ เพราะเราเลี้ยงลูกคนเดียว ตั้งแต่วันแรกที่คลอด(มีแม่บ้านช่วยทำงานบ้านเป็นพักๆ)ช่วงไหนแม่บ้านลาออก นิยามคำว่าหัวเป็นเกลียวตัวเป็นน็อตยังไม่พอเลยค่ะ ช่วงที่คลอดใหม่ๆสามีก็มีอาการนอยด์ที่ถูกทอดทิ้ง ในเคสนี้อาจเกิดขึ้นได้นะคะ เป็นภาวะเครียดของคุณพ่อหลังคลอด(จะเครียดทำไมเนี่ย ตรูเครียดกว่าอีก 5555 แต่ก็อดทนค่ะ คนที่เรารักทั้งนั้น)ก็ประคับประคองกันมาค่ะ
การมีลูกติดๆกันอาจจะเหนื่อยและลำบากเรามากในช่วงแรก แต่พอเค้าเริ่มโตช่วยเหลือตัวเองได้ คุยกันรู้เรื่องแล้ว เราสบายมากค่ะ ถ้าเทียบกับเพื่อนที่มีลูกคนเดียว หรือลูกอายุห่างกัน เพราะเด็กๆเค้าเล่นกันเองได้ เรามีเวลาส่วนตัวหนุงหนิงกัน2คนได้บ่อยๆในขณะที่ถ้ามีคนเดียวเค้าจะหนึบอยู่กับเราตลอดค่ะ และการที่มีหลายคนทำให้เค้าเรียนรู้ที่จะแบ่งปัน เรียนรู้ที่จะรอคอยตามลำดับ และบ่อยครั้งที่เราไม่ต้องสอนคนน้องเอง เพราะพี่ช่วยสอน(รวมถึงเวลาซนพี่ก็สอนด้วยค่ะ^^)
สำหรับเราในวันนี้ดีใจมากๆค่ะที่ลูกๆคลานตามกันมาติดๆแต่ในตอนนั้นรู้สึกว่าไม่น่าเลย ^^" พอผ่านมาถึงพูดได้เนอะ555
ปล.ไม่ได้บอกว่าการมีลูกดกจะดีเสมอไปนะคะ ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของแต่ละครอบครัวด้วยค่า เพราะเคยได้ยินคำโบราณว่าไว้ว่า "มีลูกมากจะยากนาน" หรือ "มีลูกหนึ่งคนจนไปเจ็ดปี" แต่อันนี้เห็นด้วยจริงค่ะ เวลาจ่ายค่าเทอมทีหน้าแข้งงี้เนียนเชียว
  ***ใครมีรูปลูกๆที่น่ารัก หรือแท็กทีมกันแบบนี้เอามาอวดให้เชยชมกันมั่งนะคะ เด็กๆคือชีวิตที่บริสุทธิ์ ช่วยกันประคับประคองเค้าให้เติบโตอย่างสมบูรณ์ทั้งกายและใจ แค่เห็นพัฒนาการของเค้าคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ชื่นใจแล้ว จริงมั้ยคะ? ^^
วันแม่ปี2557

รูปนี้ตอนที่คนเล็กยังเล็กมากๆเพิ่งได้4เดือน กำลังวุ่นได้ที่เลยค่ะ
พี่อ่านนิทานให้น้องฟังค่ะ ตอนนั้นยังอ่านไม่ค่อยเก่ง มั่วมั่งอะไรมั่งแต่งเพิ่มมั่ง แต่น้องไม่รู้ไงคะ เราแอบฟังขำท้องแข็ง

สวดมนต์ก่อนนอนค่ะ พอเราพาทำได้ซักระยะ เค้าก็จำและทำเองได้ค่ะ แต่เด็กผู้ชายก็ทะโมนไปตามเรื่อง ตะโกนแข่งกันมั่ง ถ้าห้องไม่เก็บเสียงคงดังไปทั้งหมู่บ้าน