เรื่องมีอยู่ว่า เราสองคนเป็นคู่ชายรักชาย อยู่ด้วยกันมาเกือบปีละ เเฟนเรามีน้องสาวเพิ่งจบจาก ป.ตรี เเฟนจึงได้เเนะนำให้มาทำงานร่วมกัน ในบริษัทเเห่งหนึ่ง
ซึ่งเเฟนก็ได้บอกเราเนิน ๆ ไว้เเล้วว่าน้องจะมา เเต่มีปัญหาตรงที่ว่า เเฟนกับเราอาศัยอยู่ในหอพักด้วยกัน ซึ่งถ้าน้องมาเราต้องออกจากที่พักเพื่อที่จะให้น้องอาศัยอยู่กับเเฟนไปก่อนเป็นเวลาระยะหนึ่ง เมื่อวันที่ 1 มกราคม ที่ผ่านมาน้องได้มาเเบบกะทันหัน ซึ่งตอนนั้นเรากำลังจะนอนกับเเฟนละ ต้องออกไปรับน้องเเล้วเราต้องเก็บของออกจากหอ ซึ่งช่วงเเรกมันก็เป็นเรื่องที่ยากสำหรับคนเพิ่งห่างกัน ก็มีไปหากินข้าว ไปเที่ยวด้วยกันเเต่เมื่อก่อนไปกันเเค่สองคน เเต่ทุกวันนี้ต้องมีคนที่สามเข้ามาอีกหนึ่งเเล้วเค้าก็คือน้องเเฟน เราได้เเต่พยายามพูดคุยปรับความเข้าใจ ก็คุยกันบ้างไม่คุยบ้างตามภาษาในไม่รู้จักกัน เเละได้เริ่มสมัครงานในบริษัท ผลประกฎไม่ผ่านในเเบบทดสอบ ซึ่งต้องรอสมัครใหม่ เเต่ในกรณีพิเศษสำหรับคนในบริษัทรู้จักกันจึงได้ให้มาทดสอบอีกรอบ ซึ่งตอนนี้ก้รอดำเนินการ เเต่ถ้าไม่ผ่านการทดสอบอีกรอบนั้นคือต้องรอเวลาอีก 6 เดือนจึงจะสามารถรับสมัครได้อีกครั้ง ซึ่งอยู่ไปเวลายิ่งนาน เราอะเข้าใจนะว่าน้องเเต่ต้องมานั่งรอเวลาที่จะกลับไปอยู่ด้วยกันกับเเฟน (น้องไม่ได้หางานไรทำระหว่างรอการทดสอบอยู่เเต่บ้านใช้เงินพ่อเเม่ที่ส่งมาอยู่ทุกๆเดือน) ปัญหาเริ่มเกิดตรงที่ว่าเรามีเวลาให้เเฟนด้วยกันน้อยลงจะทำอะไรความส่วนตัวหายไปหมด จะกินจะเที่ยวทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป ยิ่งหนักขึ้น หนักขึ้นทุกๆวัน (คือไม่ได้เกียจน้องเเฟนนะเเต่ควรที่จะหาไรทำได้เเล้วไม่ใช่ว่ารอเพียงๆงานเดียว) หลังจากนั้นเราเริ่มมีปากเสียงกันเรื่อย ๆ หนักขึ้น ทุกๆวัน จนหนักเกินที่จะมีปากเสียง (คืออยากให้เพื่อนๆช่วยหน่อยว่าเรามันเห็นเเก่ตัวจนเกินไปหรือป่าวเราก็เเค่ต้องการความเป็นส่วนตัวกลับคือมาก็เเค่นั้น) จนมีอยู่วันหนึ่งเราทนไม่ไว้เเล้วที่จะต้องมานั่งรอคนๆหนึ่งซึ่งจะเกียจก้เกียจไม่ลงเพราะเค้าคือน้องเเฟน เราเลยเสนอไปว่าต่อไปนี้ **มีเราต้องไม่มีน้องเเฟน มีน้องเเฟนต้องไม่มีเรา**
ซึ่งดูเหมือนว่าเป็นการกดดันอย่างรุนเเรงสำหรับคนที่เป็นคนกลาง อีกคนเเฟนอีกคนน้องทำไงได้ เเละเเล้วจนสุดท้ายเราได้เสนอไปว่า เลิกยุ่งกับเราเเล้วไปอยู่กับน้องให้เติมที่ เลิกกันอะง่าย ๆ เเต่เเฟนเราไม่ยอม ยังอยากที่จะเหมือนเดิมอยู่ (เพื่อน ๆ ช่วยเเนะนำที่ตอนนี้เครียจมาก ไม่รู้จะทำตัวยังไงทั้งๆที่ยังรักเค้าอยู่เเต่ด้วยเหตุผลอีกหลายๆ อย่าง )
เเฟนกับน้องเเฟน
ซึ่งเเฟนก็ได้บอกเราเนิน ๆ ไว้เเล้วว่าน้องจะมา เเต่มีปัญหาตรงที่ว่า เเฟนกับเราอาศัยอยู่ในหอพักด้วยกัน ซึ่งถ้าน้องมาเราต้องออกจากที่พักเพื่อที่จะให้น้องอาศัยอยู่กับเเฟนไปก่อนเป็นเวลาระยะหนึ่ง เมื่อวันที่ 1 มกราคม ที่ผ่านมาน้องได้มาเเบบกะทันหัน ซึ่งตอนนั้นเรากำลังจะนอนกับเเฟนละ ต้องออกไปรับน้องเเล้วเราต้องเก็บของออกจากหอ ซึ่งช่วงเเรกมันก็เป็นเรื่องที่ยากสำหรับคนเพิ่งห่างกัน ก็มีไปหากินข้าว ไปเที่ยวด้วยกันเเต่เมื่อก่อนไปกันเเค่สองคน เเต่ทุกวันนี้ต้องมีคนที่สามเข้ามาอีกหนึ่งเเล้วเค้าก็คือน้องเเฟน เราได้เเต่พยายามพูดคุยปรับความเข้าใจ ก็คุยกันบ้างไม่คุยบ้างตามภาษาในไม่รู้จักกัน เเละได้เริ่มสมัครงานในบริษัท ผลประกฎไม่ผ่านในเเบบทดสอบ ซึ่งต้องรอสมัครใหม่ เเต่ในกรณีพิเศษสำหรับคนในบริษัทรู้จักกันจึงได้ให้มาทดสอบอีกรอบ ซึ่งตอนนี้ก้รอดำเนินการ เเต่ถ้าไม่ผ่านการทดสอบอีกรอบนั้นคือต้องรอเวลาอีก 6 เดือนจึงจะสามารถรับสมัครได้อีกครั้ง ซึ่งอยู่ไปเวลายิ่งนาน เราอะเข้าใจนะว่าน้องเเต่ต้องมานั่งรอเวลาที่จะกลับไปอยู่ด้วยกันกับเเฟน (น้องไม่ได้หางานไรทำระหว่างรอการทดสอบอยู่เเต่บ้านใช้เงินพ่อเเม่ที่ส่งมาอยู่ทุกๆเดือน) ปัญหาเริ่มเกิดตรงที่ว่าเรามีเวลาให้เเฟนด้วยกันน้อยลงจะทำอะไรความส่วนตัวหายไปหมด จะกินจะเที่ยวทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป ยิ่งหนักขึ้น หนักขึ้นทุกๆวัน (คือไม่ได้เกียจน้องเเฟนนะเเต่ควรที่จะหาไรทำได้เเล้วไม่ใช่ว่ารอเพียงๆงานเดียว) หลังจากนั้นเราเริ่มมีปากเสียงกันเรื่อย ๆ หนักขึ้น ทุกๆวัน จนหนักเกินที่จะมีปากเสียง (คืออยากให้เพื่อนๆช่วยหน่อยว่าเรามันเห็นเเก่ตัวจนเกินไปหรือป่าวเราก็เเค่ต้องการความเป็นส่วนตัวกลับคือมาก็เเค่นั้น) จนมีอยู่วันหนึ่งเราทนไม่ไว้เเล้วที่จะต้องมานั่งรอคนๆหนึ่งซึ่งจะเกียจก้เกียจไม่ลงเพราะเค้าคือน้องเเฟน เราเลยเสนอไปว่าต่อไปนี้ **มีเราต้องไม่มีน้องเเฟน มีน้องเเฟนต้องไม่มีเรา**
ซึ่งดูเหมือนว่าเป็นการกดดันอย่างรุนเเรงสำหรับคนที่เป็นคนกลาง อีกคนเเฟนอีกคนน้องทำไงได้ เเละเเล้วจนสุดท้ายเราได้เสนอไปว่า เลิกยุ่งกับเราเเล้วไปอยู่กับน้องให้เติมที่ เลิกกันอะง่าย ๆ เเต่เเฟนเราไม่ยอม ยังอยากที่จะเหมือนเดิมอยู่ (เพื่อน ๆ ช่วยเเนะนำที่ตอนนี้เครียจมาก ไม่รู้จะทำตัวยังไงทั้งๆที่ยังรักเค้าอยู่เเต่ด้วยเหตุผลอีกหลายๆ อย่าง )